ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ – ΒΙΟΤΣΙΠ DNA



Εικόνα από το σπήλαιο της Αποκάλυψης στην Πάτμο.

16 καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺςἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶςἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, 17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢπωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.

Αποκάλυψις Ιωάννου (13. 16-17)

Ε

δώ και πάνω από δέκα χρόνια, βασιζόμενοι στο παραπάνω χωρίο της Αποκάλυψης του Ιωάννου, πολλοί θεώρησαν ότι το μικροτσίπ πυριτίου που τότε άρχισε να γίνεται γνωστό ήταν το χάραγμα της Αποκάλυψης. Ωστόσο σήμερα, πάνω από μία δεκαετία μετά την διάδοση των θεωριών αυτών, δυστυχώς, μπορούμε να πούμε ότι ακόμα και το μικροτσίπ πυριτίου, όσο απάνθρωπα κι αν μπορεί να παρέμβει στην ζωή του ανθρώπου, δεν είναι το χάραγμα, αλλά ένας από τους τελευταίους προπομπούς του. Και λέω δυστυχώς επειδή, αν οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου σκόπευαν να στηριχτούν σ’ αυτό για να επιβληθούν πάνω στην ανθρωπότητα, τότε και θα υπήρχε τρόπος – έστω και δύσκολος – να σωθούμε απ’ αυτό και αυτό δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που το πραγματικό χάραγμα σχεδιάστηκε να κάνει…

Δ

εν υπάρχει αμφιβολία πως το μικροτσίπ πυριτίου είναι μία «νομιμοποιημένη» παραβίαση της ιδιωτικής ζωής του ανθρώπου και μία ανελέητη καταπάτηση της ελευθερίας του που εναντιώνεται όχι μόνο στην Θέληση του Κυρίου, αλλά και στους υγιείς νόμους των ανθρώπων. Αν κάποιος έχει μέσα του ένα εμφυτευμένο μικροτσίπ πυριτίου, τότε μία κεντρική υπολογιστική μονάδα θα μπορεί να ξέρει ανά πάσα στιγμή το πού βρίσκεται, το τι κάνει, την κατάσταση της υγείας του, το τι λέει, το πώς νοιώθει, το τι αισθάνεται με τις πέντε αισθήσεις του και άλλα πολλά πράγματα για αυτόν. Παράλληλα αυτό θα μπορούσε ως και να σκοτώσει κάποιον που το φέρει, αλλά σχεδιάζει να ανατρέψει το ισχύον σύστημα, αλλά και να του υποβάλλει ιδέες με τέτοιο τρόπο ώστε αυτές να περνάνε απ’ ευθείας στο υποσυνείδητό του.

Ω

στόσο, ένας ισχυρός ηλεκτρομαγνητικός παλμός, μία εγχείρηση ακριβείας ή έστω η αποκοπή του δεξιού χεριού που φέρει το μικροτσίπ, θα μπορούσε να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά αυτής της μικροσυσκευής. Παράλληλα, αν και το μικροτσίπ έχει την δυνατότητα να υποβάλει σκέψεις, δεν μπορεί και να τις επιβάλλει και ούτε και επηρεάζει με κάποιον άλλον τρόπο τον άνθρωπο.

Τ

ο μικροτσίπ πυριτίου όμως δεν εξυπηρετεί τελείως τα συμφέροντα των εξουσιαστών αυτού του κόσμου. Συμβάλει στο σχέδιό τους όσον αφορά το ότι κάνει τους ανθρώπους να συνηθίζουν στην ιδέα του εμφυτεύματος, ώστε αργότερα να δεχτούν το κανονικό χάραγμα απ’ το οποίο δεν θα μπορούν να γλιτώσουν.

Τ

ο μικροτσίπ αυτό βασιζόταν στο πυρίτιο, ένα στοιχείο που είναι ημιαγωγός του ηλεκτρικού ρεύματος και από το οποίο είναι φτιαγμένα τα τσιπ των υπολογιστών και των ηλεκτρονικών συσκευών γενικότερα. Αυτό συνεπάγεται ότι δρουν όπως τα τσιπ του υπολογιστή και χαλάνε όπως και αυτά. Έτσι ένα τέτοιο τσιπ λειτουργεί σαν ένας υπολογιστής παρακολούθησης, ακίνητος στο σημείο όπου εμφυτεύτηκε, ανίκανος να επηρεάσει τις ενδοκυτταρικές λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος και ευάλωτος σε κάθε παράγοντα – πλην του νερού – που θα μπορούσε να καταστρέψει τα κυκλώματα ενός υπολογιστή. Παράλληλα όπως εμφυτεύτηκε, με μία εγχείρηση μπορεί και να αφαιρεθεί.

Ο

ι πληροφορίες όμως δεν αποθηκεύονται μόνο σε τσιπάκια γερμανίου και πυριτίου. Υπάρχει στον Περιοδικό Πίνακα άλλο ένα στοιχείο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ημιαγωγός και που χρησιμεύει στον φυσικό τρόπο αποθήκευσης της πληροφορίας. Ο δε τρόπος με τον οποίο η ίδια η φύση αποθηκεύει σημαντικές πληροφορίες στους βιολογικούς οργανισμούς είναι το DNA, το οποίο καθορίζει το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός οργανισμού και το σύνολο των χημικών αντιδράσεων που λαμβάνουν χώρα εντός αυτού. Το DNA αποτελείται από άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και φώσφορο, το σημαντικότερο όμως στοιχείο του το οποίο παράλληλα είναι και ημιαγωγός είναι ο άνθρακας.

Δ

εν θα μπορούσε να είναι λοιπόν κάποιο άλλο στοιχείο εκτός από τον άνθρακα, αυτό στο οποίο θα στηριζόταν η νέα γενιά εμφυτευμάτων. Τα νέα εμφυτεύματα ονομάζονται βιοτσίπ DNA και είναι φτιαγμένα από τεχνητά παρασκευασμένο DNA, το οποίο αποτελείται κυρίως από άνθρακα.

Τ

α εμφυτεύματα αυτά, ανεξαρτήτως του σημείου από το οποίο θα εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό, λόγω του ότι είναι μικρότερα σε όγκο από τα παλιάς τεχνολογίας μικροτσίπ, διεισδύουν στους πυρήνες των ανθρωπίνων κυττάρων, όπου και συγχωνεύονται με το ανθρώπινο DNA, επηρεάζοντάς το. Το νέο DNA του εμφυτεύματος, δίνει εντολή στα ριβοσώματα του κυττάρου να παράγουν ό,τι πρωτεΐνες επιθυμούν οι σχεδιαστές και οι ελεγκτές του βιοτσίπ DNA. Παράλληλα, όταν λαμβάνει χώρα η κυτταρική διαίρεση, σε κάθε ένα από τα δύο κύτταρα που θα προκύψουν, θα υπάρχει από ένα βιοτσίπ DNA, αποτελούμενο από έναν κλώνο του μητρικού βιοτσίπ DNA και έναν καινούργιο κλώνο, δημιουργημένο στο αρχικό κύτταρο κατά την διαδικασία της αντιγραφής του DNA, αποτελούμενο από νουκλεοτίδιαDNA που υπάρχουν στον πυρήνα του κυττάρου, τα οποία όμως έχουν πάρει την μορφή που το βιοτσίπ DNA τους έχει δώσει. Έτσι το βιοτσίπDNA διπλασιάζεται και, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά την εμφύτευση του βιοτσίπ DNA, θα υπάρχουν εκατομμύρια τέτοια εμφυτεύματα μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό! Δεν αποκλείεται μάλιστα η βιολογική λειτουργία του βιοτσίπ DNA να μην περιορίζεται απλά στον διπλασιασμό και στην πρωτεϊνοσύνθεση, αλλά να περιλαμβάνει και την δημιουργία μονόκλωνων μορίων mRNA των οποίων προορισμός δεν θα είναι τα ριβοσώματα που παράγουν τις πρωτεΐνες, αλλά οι πυρήνες γειτονικών, μη μολυσμένων από το βιοτσίπ DNA κυττάρων. Έτσι, λειτουργώντας όπως οι ρετροϊοί, το βιοτσίπ DNA θα μπορεί να εκφυλίσει το σύνολο του DNA, σε όλα τα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού. Όπως δηλαδή ο πιο επικίνδυνος ρετροϊός που ξέρουμε, το AIDS, εκφυλίζει το DNA των κυττάρων του ανθρώπου, με τέτοιο τρόπο ώστε να τον καταστήσει ανίκανο να παράγει λευκά αιμοσφαίρια για την άμυνα του οργανισμού του, έτσι και το βιοτσίπ DNA, εκφυλίζοντας το ανθρώπινοDNA με κάποιον τρόπο, θα εξυπηρετεί τους στόχους των κατασκευαστών του.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η ίδια η Αποκάλυψη λέει:

2 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸχάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ.

Αποκάλυψις Ιωάννου (16. 2)

Η

 Αποκάλυψη λέει ότι όποιος έχει το χάραγμα, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα είναι το βιοτσίπ DNA, θα παρουσιαστεί σε αυτόν μία «επώδυνη και κακοήθης πληγή», κάτι το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να οφείλεται στην γενετική μετάλλαξη που το βιοτσίπDNA θα έχει προκαλέσει στους ανθρώπους αυτούς που θα το έχουν δεχτεί. Μία τέτοια μετάλλαξη μπορεί να προκαλέσει από καρκίνο, μέχρι σοβαρές μορφές τερατογενέσεων, αλλά και σημαντικές βλάβες-δυσλειτουργίες στο ανθρώπινο σώμα.

Έ

να άλλο χαρακτηριστικό του βιοτσίπ DNA είναι πως θα είναι αδύνατον να αφαιρεθεί, καθώς αφ ενός τα χειρουργικά εργαλεία δεν μπορούν να κάνουν επεμβάσεις σε τόσο μικρή κλίμακα όσο αυτή του DNA και αφ εταίρου, ακόμα και να αφαιρεθεί το κύτταρο όπου εισήχθη το μητρικό βιοτσίπ DNA, αυτό θα έχει ήδη προλάβει να μολύνει και άλλα κύτταρα και αυτά με την σειρά τους άλλα, με τέτοιους ρυθμούς που σύντομα θα έχει μολυνθεί το σύνολο των κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού. Παράλληλα η χρήση ηλεκτρομαγνητικών παλμών με τους οποίους θα μπορούσαμε να εξουδετερώσουμε ένα μικροτσίπ πυριτίου είναι ανώφελη στην περίπτωση του βιοτσίπ DNA. Αυτό συμβαίνει, όχι γιατί ο το βιοτσίπ DNA είναι εντελώς απρόσβλητο από ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς, αλλά επειδή για να επηρεαστεί απ’ αυτούς, αυτοί πρέπει να είναι πολύ πιο ισχυροί. Συγκεκριμένα πρέπει να είναι τόσο ισχυροί οι ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί που, αν κάποιος άνθρωπος εκτεθεί σε αυτούς θα πάθει σίγουρα ανακοπή, καθώς η καρδιά δεν είναι ουσιαστικά τίποτα άλλο παρά μία πανίσχυρη φυσική ηλεκτρονική αντλία αίματος της οποίας η λειτουργία σαφώς μπορεί να ανασταλεί από πολύ ισχυρούς ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς. Πλην τούτου, αξίζει να αναφερθεί και το ότι, αν σαφώς δεν δημιουργήσει στειρότητα σαν παρενέργεια σε όσους το φέρουν, τότε το βιοτσίπ DNA θα είναι και κληρονομικό, καθώς θα εισέρχεται στο έμβρυο είτε από το σπερματοζωάριο του πατέρα, είτε από το ωάριο της μητέρας, είτε και από τα δύο μαζί, είτε από τα κύτταρα αυτής που έχει αναλάβει να κυοφορήσει το παιδί δύο αμόλυντων από το βιοτσίπ DNA ανθρώπων.

Ό

σον αφορά τώρα την λειτουργία του βιοτσίπ DNA, αυτή δεν θα περιορίζεται μόνο στο παγκόσμιο φακέλωμα, στην συνεχή παρακολούθηση τύπου Big Brother, στην στέρηση της ανθρώπινης ελευθερίας και στην καθοδηγούμενη από έξω επέμβαση στην υγεία του φορέα. Πέρα από τις προαναφερθείσες λειτουργίες που και ένα μικροτσίπ πυριτίου θα μπορούσε να εκτελέσει, το βιοτσίπ DNA έχει και άλλες, ακόμα πιο τρομαχτικές λειτουργίες, πέρα και από την κατάληψη κάθε ανθρώπινου κυττάρου απ’ αυτό και από τις πιθανές παρενέργειες που αναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο. Το βιοτσίπ DNA θα μπορεί, μεταξύ των άλλων να επεμβαίνει στο ανθρώπινο DNA με τρόπο εκφυλιστικό, άλλοτε αυθαίρετα και άλλοτε ακολουθώντας σαφείς εντολές από τον κεντρικό υπερυπολογιστή που θα αποτελεί και το γενικό κέντρο ελέγχου όλων των μικροτσίπ πυριτίου και των βιοτσίπ DNA. Οι αυθαίρετες αλλαγές στον γενετικό κώδικα που το βιοτσίπ ενδέχεται τυχαία να προκαλέσει μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό, όπως καρκίνο, στειρότητα, μετάλλαξη ή και θάνατο. Οι πιο επικίνδυνες παρεμβάσεις όμως θα είναι οι προγραμματισμένες που θα επηρεάζουν συγκεκριμένα γονίδια των ανθρωπίνων χρωμοσωμάτων. 

Το βιοτσίπ DNA μπορεί να εκφυλίσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο
και να μετατρέψει τον άνθρωπο σε άβουλο ον.

Τ

α δε γονίδια που θα συμφέρει την παγκόσμια κυβέρνηση να τροποποιήσει το βιοτσίπ DNA λογικά θα είναι αυτά που σχετίζονται με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Με συγκεκριμένες τροποποιήσεις στα γονίδια αυτά, το βιοτσίπDNA θα μετατρέπει σταδιακά τον φορέα του σε ένα ον με εκφυλισμένο εγκέφαλο, υπό την έννοια ότι αυτός, αν και θα έχει διατηρήσει κάποιες βασικές λειτουργίες που σχετίζονται με την επιβίωση του ανθρώπου και με την δυνατότητά του να προσφέρει εργασία, θα έχει χάσει την δυνατότητα της κριτικής σκέψης, την δίψα για ελευθερία, την ικανότητα πνευματικής προόδου, την δημιουργική ποιητική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα, την δυνατότητα του να οραματίζεται και να ονειρεύεται, την ευλογία του να ελπίζει, να πιστεύει και να νοιώθει βαθειά συναισθήματα, την έμφυτη τάση του να αντιστέκεται σε κάθε καταπίεση και να αγαπά την ζωή… Τέλος, το βιοτσίπ DNA θα πετύχει και κάτι ακόμα. Όπως έλεγε και ο Κικέρωνας η θρησκευτικότητα είναι στην φύση του ανθρώπου. Η φύση του ανθρώπου όμως καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το εν σοφία δημιουργημένο DNA του. Και το βιοτσίπ DNA δύναται να μεταβάλλει την μορφή του και με αυτόν τον τρόπο να αφαιρέσει από την «φύση» του ανθρώπου ακόμα και αυτήν την θρησκευτικότητα, καταδικάζοντας έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα στο παράλογο της μη ύπαρξης του Θεού, άρα και του Σύμπαντος, και στην ανυπαρξία του ανθρώπινου πνεύματος που επιφέρει την απόλυτη δυστυχία.

Έ

τσι η παγκόσμια εξουσία θα έχει επιτύχει να έχει ένα τεράστιο κοπάδι από ανθρωποειδή άβουλα όντα – δεν θα τολμήσω να πω ανθρώπους – να είναι πρόθυμο να υπακούσει δουλικά σε οποιαδήποτε εντολή λάβει από την νέα τάξη πραγμάτων. Τα όντα αυτά δεν θα είναι άνθρωποι, καθώς δεν θα έχουν ούτε DNAανθρώπου, ούτε μυαλό ανθρώπου, ούτε ψυχή ανθρώπου· απ’ την στιγμή που θα έχουν σφραγιστεί με το χάραγμα θα έχουν ουσιαστικά υπογράψει την αιώνια καταδίκη τους σε απόλυτη δυστυχία και ανυπαρξία. Τόση θα είναι δε η δουλικότητα που θα τους χαρακτηρίζει που, με την κατάλληλη εντολή, το παιδί θα σκοτώνει τους γονείς του, ο γονιός θα σκοτώνει τα παιδιά του, ο φίλος θα σκοτώνει τον φίλο του κι ο αδελφός θα σκοτώνει τον αδελφό του. Και θα τα κάνουν αυτά χωρίς να νοιώθουν τίποτα, σαν να ήταν ρομπότ που τα ρύθμισαν να κάνουν μία βαρετή κι ανιαρή εργασία ρουτίνας. Ο δε ανθρώπινος πολιτισμός θα πεθάνει, με την έννοια ότι ο άνθρωπος θα πάψει να έχει την αίσθηση του ωραίου, αλλά και την δημιουργική καλλιτεχνική του δραστηριότητα και την δίψα του για πνευματική ανάπτυξη. Θα είναι η κόλαση επί Γης.

Κ

αι αλήθεια, όσο παλιάνθρωπος, ματαιόδοξος κι ανήθικος κι αν είναι κάποιος, απ’ την στιγμή που είναι άνθρωπος, δεν είναι δυνατόν να είναι ικανός να θελήσει να επιτύχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αν όμως δεν είναι άνθρωπος – ή έστω αν δεν είναι τελείως άνθρωπος;…http://networkedblogs.com

ΕΡΕΥΝΑ – Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ, ΟΙ ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΣΤΟΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012

΄Φωτογραφία του ιερού βράχου της Ακρπόλεως, στην οποία
είναι εμφανή τα Προπύλαια (μπροστά και δεξιά), ο
Παρθενών (πίσω δεξιά) και το Ερεχθείο (αριστερά). Η
Ακρόπολη αποτελεί αναμφιβόλως τον πιο γνωστό
αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα καθώς και έναν σπουδαίο
πόλο έλξης για τους τουρίστες. Τα περισσότερα όμως΄
μυστηκά του ιερού βράχου παραμένουν κρυμμένα
κάτω από τα πόδια των επισκεπτών!

Ο

ι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πάρα πολλοί ξένοι έχουν βρεθεί τουλάχιστον μία φορά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Οι περισσότεροι όμως απ’ όσους πήγαν εκεί δεν ήξεραν το παραμικρό για τα μυστικά που κρύβονταν κάτω από τα πόδια τους. Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία του κόσμου που στολίζεται από μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της ελληνικής αρχαιότητας, αλλά είναι παράλληλα και ένας τόπος που κρύβει πολλά και σημαντικά μυστικά…

Σ

ύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν είναι γνωστό το πότε η Ακρόπολη κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Οι απόψεις σχετικά με τους πρώτους οικισμούς στην Ακρόπολη ποικίλουν σε ένα φάσμα που αρχίζει από την 3^η και τελειώνει στην 6^η χιλιετία προ Χριστού. Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα. Και δεν θα ήταν επιτρεπτό για κανέναν λόγο, για να βρούμε τι κρύβεται στις αρχαιότερες στρώσεις, να δημιουργήσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στην νεότερες. Η Ακρόπολη λοιπόν έχει πολλά μυστικά ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.

Σ

την νότια πλευρά της Ακρόπολης μάλιστα έχουν βρεθεί μεγάλα κομμάτια πέτρας. Αυτό γέννησε την υποψία ότι έχουν αφαιρεθεί με κάποιον τρόπο από το εσωτερικό του βράχου. Ως εκ τούτου θα ήταν πολύ πιθανό κάτω από την Ακρόπολη να υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι και στοές.

Ε

ρευνώντας το θέμα, μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν υπόγειες δίοδοι οι οποίες καταλήγουν σε πολλά σημεία της Αττικής. Αν και η πρόσβαση σήμερα σε τέτοιες στοές είναι πολύ δύσκολη, σε άλλες εποχές κάτι τέτοιο δεν ίσχυε και έτσι έχουμε διάφορες μαρτυρίες οι οποίες μας μιλούν για ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών στην Αττική με κέντρο την Ακρόπολη. 

Φωτογραφία τραβηγμένη στην βόρεια
πλευρά του Ερεχθείου. Στο δάπεδο του
ναού είναι εμφανές ένα χάσμα. Το
χάσμα αυτό δεν βρίσκεται τυχαία εκεί.
Στην αρχαιότητα είχε λατρευτική
σημασία διότι οι αρχαίοι πίστευαν
ότι ήταν το σημείο όπου ο θεός
Ποσειδών χτίπησε την γη με την
τρίαινά του για να ξεπηδήσει από
εκεί μία πηγή νερού. Σύμφωνα με
τον Παυσανία τον περιηγητή, στα
χρόνια του, όταν φυσούσε νότιος
άνεμος, ακούγονταν μέσα από το
χάσμα αυτό ήχοι κυμάτων. Συνδεόταν
άραγε κάποτε το χάσμα αυτό
με την θάλασσα;

Μ

ία αρχαία αναφορά που αποκαλύπτει όχι απλά ότι υπήρχαν στοές κάτω από την Ακρόπολη, αλλά και πως – τότε τουλάχιστον – υπήρχε υπόγεια επικοινωνία με κάποιο παραθαλάσσιο μέρος, είναι αυτή του Παυσανία του περιηγητή που έζησε τον 2^ο μετά Χριστόν αιώνα. Έγραψε λοιπόν ο Παυσανίας: «ἔστι δὲ καὶ οἴκημα Ἐρέχθειον καλούμενον· πρὸ δὲ τῆς ἐσόδου Διός ἐστι βωμὸς Ὑπάτου, ἔνθα ἔμψυχον θύουσιν οὐδέν, πέμματα δὲ θέντες οὐδὲν ἔτι οἴνῳ χρήσασθαι νομίζουσιν. ἐσελθοῦσι δέ εἰσι βωμοί, Ποσειδῶνος, ἐφ᾽ οὗ καὶ Ἐρεχθεῖ θύουσιν ἔκ του μαντεύματος, καὶ ἥρωος Βούτου, τρίτος δὲ Ἡφαίστου· γραφαὶ δὲ ἐπὶ τῶν τοίχων τοῦ γένους εἰσὶ τοῦ Βαυταδῶν καὶ —διπλοῦν γάρ ἐστι τὸ οἴκημα—[καὶ] ὕδωρ ἐστὶν ἔνδον θαλάσσιον ἐν φρέατι. τοῦτο μὲν θαῦμα οὐ μέγα· καὶ γὰρ ὅσοι μεσόγαιαν οἰκοῦσιν, ἄλλοις τε ἔστι καὶ Καρσὶν Ἀφροδισιεῦσιν· ἀλλὰ τόδε <τὸ> φρέαρ ἐς συγγραφὴν παρέχεται κυμάτων ἦχον ἐπὶ νότῳ πνεύσαντι. καὶ τριαίνης ἐστὶν ἐν τῇ πέτρᾳ σχῆμα· ταῦτα δὲ λέγεται Ποσειδῶνι μαρτύρια ἐς τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς χώρας φανῆναι.» (Ελλάδος περιήγησις, Αττικά, 26, [5]). Σύμφωνα με τον Παυσανία λοιπόν, στο Ερεχθείο υπάρχει ένα «φρέαρ» που έχει σχήμα τρίαινας, μέσα από το οποίο, κάθε φορά που έπνεε νότιος άνεμος, ακούγονταν ήχοι κυμάτων. Το χάσμα αυτό όντως υπάρχει στο Ερεχθείο και, κατά τους αρχαίους χρόνους είχε λατρευτική σημασία καθώς οι αρχαίοι απέδιδαν την δημιουργία του στον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας. Ο ήχος των κυμάτων που ακουγόταν μέσα από αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να συνεπάγεται πως υπήρχε – αν δεν υπάρχει ακόμα – υπόγεια επικοινωνία της Ακρόπολης με την θάλασσα.

Μ

ια άλλη σημαντική πηγή που μας αποκαλύπτει ότι υπάρχουν διάφορες υπόγειες σήραγγες κάτω από την Αττική είναι και το γεγονός ότι η Ιστορία παραδέχεται ότι οι στοές αυτές χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες κατά τον καιρό της επανάστασης του 1821. Και μετά όμως την απελευθέρωση της Ελλάδος, τα σπήλαια δεν ξεχάστηκαν, αλλά έγιναν λημέρια ληστών, όπως του περιβόητου λήσταρχου Νταβέλη, ο οποίος με ορμητήριο το σπήλαιο της Πεντέλης που πήρε το όνομά του, μέσα από τις υπόγειες στοές, μπορούσε να εμφανίζεται σχεδόν σε όποιο σημείο της Αττικής ήθελε και μετά να εξαφανίζεται πάλι μέσα από τα σπήλαια αυτά.

Α

ργότερα, τον καιρό της γερμανικής κατοχής και συγκεκριμένα την νύχτα μεταξύ 30 και 31 Μαΐου 1941, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος ανέβηκαν στον φυλαγμένο από τους Γερμανούς βράχο της Ακρόπολης κρυφά μέσα από σπήλαιο, κατέβασαν την γερμανική σημαία και έφυγαν απαρατήρητοι πάλι με τον ίδιο τρόπο. Δεδομένου του ότι οι Γερμανοί φύλαγαν τα Προπύλαια ώστε κανείς να μην μπορεί να μπει από εκεί και του ότι ο βράχος της Ακρόπολης είναι απροσπέλαστος από κάθε άλλη πλευρά, ο μόνος τρόπος για να ανέβουν στην Ακρόπολη ήταν μέσα από τα σπήλαια. Το ότι η σημαία των Γερμανών κατέβηκε μέσα στην νύχτα κρυφά λοιπόν, αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης των στοών αυτών.

Ε

κτός όμως από τα ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξη στοών κάτω από την Ακρόπολη και κάτω από την Αττική γενικότερα, αξίζει να αναφέρουμε πως είναι γεωλογικά αποδεδειγμένο πως κάτω από την Ακρόπολη υπάρχει νερό. Το νερό αυτό αποδεδειγμένα δεν είναι στάσιμο αλλά κινείται· έρχεται από κάπου και καταλήγει κάπου αλλού. Το νερό όμως δεν θα μπορούσε να κινηθεί με την μορφή υπόγειων ποταμών, σε περίπτωση που η γη ήταν απολύτως συμπαγής. Αυτό λοιπόν ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη ότι κάτω από την Αττική υπάρχουν στοές, σήραγγες και σπήλαια.

Φωτογραφία στην οποία φαίνονται οι εργασίες
για την δημιουργία του μετρό Αθηνών.
(Φωτογραφία από την επίσημη
ιστοσελίδα της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.)
Τον καιρό που διεξάγονταν οι εν λόγω εργασίες
δεν ήταν λίγες οι αναφορές εργατών για υπόγειες
σήραγγες που βρίσκονταν, μερικές μάλιστα από
τις οποίες περιείχαν ευρύματα
αρχαιολογικού χαρακτήρα

Σ

ημαντικές μαρτυρίες για την ύπαρξη διάφορων υπογείων στοών κάτω από την Αττική, είναι και αυτές των εργατών που εργάστηκαν για την κατασκευή του μετρό στην Αθήνα. Λέγεται ότι, κατά την διάρκεια των εργασιών, οι εργάτες εντόπισαν πληθώρα υπογείων σηράγγων, άλλες από τις οποίες ήταν υπόγειοι χείμαρροι και άλλες από τις οποίες είχαν αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς μέσα τους βρέθηκαν χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα, πολλών από τα οποία αγνοείται η τύχη. Εικάζεται δε πως αν κάποιος που δεν ξέρει τις υπόγειες στοές της Αττικής καταφέρει και διεισδύσει σε αυτές, κινδυνεύει προχωρώντας να βρεθεί να περπατάει στις ράγες του μετρό! Δεν αποκλείεται λοιπόν η πρόσβαση σε ορισμένες από τις στοές αυτές να είναι δυνατή και από κάποια σημεία του υπόγειου σιδηροδρομικού δικτύου του μετρό Αθηνών. Όπως και να ‘χει όμως, κανείς, μέχρι στιγμής, δεν έχει διαψεύσει τα όσα λέγεται πως βρέθηκαν κάτω από την επιφάνεια της γης, τον καιρό των εργασιών για την διάνοιξη των σηράγγων του μετρό.

Α

ν υπάρχει όμως ένα τέτοιο υπόγειο δίκτυο στοών κάτω από την Αθήνα και αν οι αρχαίοι ήξεραν για την ύπαρξή του, γεννιέται η απορία ως τι τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι. Το γεγονός ότι κοντά σε κάθε μεγάλη έξοδο του υπογείου δικτύου στοών βρίσκεται και κάποιο μεγάλο αρχαίο ελληνικό ιερό, ενώ σε μικρότερες εισόδους υπάρχουν κι εκεί αρχαίοι βωμοί, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι στοές χρησιμοποιούνταν από τους ιερείς των μεγάλων ιερατείων της αρχαιότητας, όπως για παράδειγμα το ιερατείο της Αθηνάς στην Ακρόπολη και το ιερατείο της Δήμητρας στην Ελευσίνα…

Λ

Φωτογραφία αρχαιολογικού χώρου στην Ελευσίνα. Εκτός
από το ιερατείο της θεάς Αθηνάς που έδρευε στην 
Ακρόπολη, υπήρχαν στην Αττική και άλλα σημαντικά
ιερατεία που είχαν πρόσβαση στις υπόγειες στοές της
Αττικής, σημαντικότερο από τα οποία ήταν αναμφβόλως
αυτό της θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα. Στο ιερό αυτό,
κάθε χρόνο γιορτάζονταν στην αρχαιότητα τα Μεγάλα
Ελευσίνια Μυστήρια, κατά την διάρκεια των οποίων
λάμβανε χώρα η αποκάλυψη στους νέους μύστες
γνώσεων πανάρχαιων που κατείχαν μόνο οι θεοί...

ίγα είναι γνωστά για τις υπόγειες στοές της Αττικής από την αρχαία ελληνική παράδοση. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι όσοι μυούνταν στα αρχαία μυστήρια έδιναν όρκο σιωπής για τα όσα θα έβλεπαν ή θα άκουγαν μέσα στις υπόγειες στοές. Στα Ελευσίνια Μυστήρια για παράδειγμα, οι μύστες, προκειμένου να μυηθούν στα μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια, έπρεπε να μπουν νύχτα στις υπόγειες σήραγγες και να αντιμετωπίσουν «τις σκέψεις του κακού και της εκδίκησης που κάποτε κάνανε» ως «ιπτάμενα και ακίνητα φαντάσματα», «όντα τερατώδη» (Νικόλαος Α. Μαργιωρής, «Τα Ελευσίνια Μυστήρια»). Κάτι τέτοιο θυμίζει παράλληλα τόσο τις μεσαιωνικές ιστορίες όσο και τις σύγχρονες μαρτυρίες για θεάσεις τρομακτικών οντοτήτων μέσα σε κάποια σπήλαια, στις εισόδους κάποιων σπηλαίων ή και έξω από κάποια σπήλαια, ακόμα και αρκετά μερικά από την περιοχή της Ελευσίνας – δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στις εισόδους κάποιων σπηλαίων βρίσκονται χριστιανικά εκκλησάκια.

Ο

ι εμφανίσεις διάφορων άσχετων μεταξύ τους παράξενων φαινομένων κοντά στους χώρους κάποιων από αυτά τα σπήλαια, τα οποία κυμαίνονται από εμφάνιση εξωγήινων μέχρι εμφάνιση υποχθονίων οντοτήτων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κανείς ποτέ δεν έχει πάθει κακό αμέσως από τα φαινόμενα αυτά – μόνο από τον φόβο που του προξένησαν – μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό;

Θ

α μπορούσε να είναι η εμφάνιση ολογραμμάτων, τρισδιάστατων δηλαδή κινούμενων εικόνων στον χώρο, τα οποία αναπαριστούν αυτό που φοβάται αυτός που τα βλέπει. Πώς θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατόν; Μόνο με πολύ προηγμένη τεχνολογία· με μια τεχνολογία ανάλογη με αυτήν που χρειάζεται για να προβληθούν στον ουρανό ή στα πεδία των μαχών οι εικόνες θεών και ηρώων να πολεμούν μαζί με τους Έλληνες, όπως ακριβώς μας παραδίδουν διάφοροι αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί, όπως ο Ηρόδοτος, ο ίδιος ο Παυσανίας και ο Πλούταρχος.

Δ

ύο παραδείγματα τέτοιων εμφανίσεων που σχετίζονται με την Αττική μπορεί κανείς να βρει στο έργο του Παυσανία του περιηγητή «Ελλάδος Περιήγησης» [«συνέβη δὲ ὡς λέγουσιν ἄνδρα ἐν τῇ μάχῃ παρεῖναι τὸ εἶδος καὶ τὴν σκευὴν ἄγροικον· οὗτος τῶν βαρβάρων πολλοὺς καταφονεύσας ἀρότρῳ μετὰ τὸ ἔργον ἦν ἀφανής· ἐρομένοις δὲ Ἀθηναίοις ἄλλο μὲν ὁ θεὸς ἐς αὐτὸν ἔχρησεν οὐδέν, τιμᾶν δὲ Ἐχετλαῖον ἐκέλευσεν ἥρωα»(Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, Αττικά, 32.5)], αλλά και στο έργο του Ηροδότου «Ιστορίαι» [«ἰδεῖν δὲ κονιορτὸν χωρέοντα ἀπ᾽ Ἐλευσῖνος ὡς ἀνδρῶν μάλιστά κῃ τρισμυρίων, ἀποθωμάζειν τε σφέας τὸν κονιορτὸν ὅτεων κοτὲ εἴη ἀνθρώπων, καὶ πρόκατε φωνῆς ἀκούειν, καί οἱ φαίνεσθαι τὴν φωνὴν εἶναι τὸν μυστικὸν ἴακχον.» […] «τὸν μὲν δὴ ταῦτα παραινέειν, ἐκ δὲ τοῦ κονιορτοῦ καὶ τῆς φωνῆς γενέσθαι νέφος καὶ μεταρσιωθὲν φέρεσθαι ἐπὶ Σαλαμῖνος ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τὸ τῶν Ἑλλήνων. οὕτω δὴ αὐτοὺς μαθεῖν ὅτι τὸ ναυτικὸν τὸ Ξέρξεω ἀπολέεσθαι μέλλοι.» (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Ουρανία, 35.1 & 35.6)]. 

Φωτογραφία του δυτικού τμήματος του Ερεχθείου.
Μπροστά από τον αρχαίο ναό βρίσκεται ένα
ελαιόδεντρο. Σύμφωνα με την αρχαία μυθολογική
ελληνική παράδοση το ελαιόδεντρο αυτό κατάγεται
από το πρώτο ελαιόδεντρο του κόσμου το οποίο
η θεά Αθηνά δημιούργησε και φύτεψε εκεί και οι
Αθηναίοι σε αντάλλαγμα την έκαναν προστάτιδα
θεά της πόλη τους και έδωσαν
το όνομά της σε αυτήν.

Α

κόμα και η ελληνική μυθολογία δίνει διάφορα «μεταφυσικά» στοιχεία για την υπόγεια Αττική και για τα «ιερά» μέρη που βρίσκονταν κοντά στις εξόδους των στοών αυτών. Σημαντικότερο από τα στοιχεία αυτά είναι οι μύθοι που θέλουν το σιτάρι και την ελιά να δημιουργήθηκαν από τους θεούς για πρώτη φορά στην γη της Αττικής και πιο συγκεκριμένα, η ελιά πάνω στον Παρθενώνα από την θεά Αθηνά και το σιτάρι στην Ελευσίνα από την θεά Δήμητρα. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο φυτών αποτελεί το γεγονός ότι, αν και δεν δημιουργήθηκαν, εξελίχθηκαν από παλαιότερες μορφές τους που δεν ωφελούσαν τον άνθρωπο – άγριες ελιές που δεν είχαν καρπούς και άγριο σιτάρι που δεν μπορούσε να παράξει ψωμί – στην σημερινή τους μορφή – Triticum aestivum και Olea europaea– μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, σε κάποιο σημείο της ανατολικής Μεσογείου που και στις δύο περιπτώσεις – περισσότερό όμως στην περίπτωση της ελιάς – πολλοί είναι οι παλαιοβοτανολόγοι που πιστεύουν πως το σημείο αυτό ήταν στην Ελλάδα. Μήπως λοιπόν οι μύθοι αυτοί μιλούν για τα «θαύματα» μιας τεχνολογίας ικανής να μεταλλάξει τον γενετικό κώδικα (DNA) των φυτών, χωρίς βέβαια να κάνει καρκινογόνους τους καρπούς τους;

Μ

ήπως λοιπόν, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, κατά την διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων, ο μεταμεσονύκτιος ήλιος που φαινόταν στους μύστες κατά την τελευταία νύχτα της μύησής τους [πηγή: Νικόλαος Α. Μαργιωρής, «Τα Ελευσίνια Μυστήρια»] δεν ήταν παρά άλλο ένα τεχνολογικό θαύμα της αρχαιότητας;

Μ

ήπως πάλι γι’ αυτόν τον λόγο, όπως μας παραδίδει ο Ξενοφών(Ελληνικά, Β΄ IV 2 - Β΄ IV 3 & Β΄ IV 8), όταν ξέσπασε στο οχυρό της Φυλής η επανάσταση εναντίον των Τριάκοντα Τυράννων και η επίθεση των τελευταίων αναβλήθηκε λόγω μιας ξαφνικής και απρόσμενης χιονόπτωσης, οι Τριάκοντα Τύραννοι αποφάσισαν να καταλάβουν με δόλο την Ελευσίνα; Μήπως στις υπόγειες στοές υπήρχε – μεταξύ των άλλων – και αρχαία υπερτεχνολογία ικανή για έλεγχο του καιρού;

Α

ν μη τι άλλο, όπως φαίνεται από τα παραπάνω οι ενδείξεις για την ύπαρξη της αρχαίας υπερτεχνολογίας στις στοές κάτω από την Αθήνα, την Ελευσίνα και την Αττική γενικότερα είναι πάρα πολλές για να θεωρηθούν αμελητέες ή έστω μικρής σημασίας. Αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή πρέπει να ερευνηθεί…

Χάρτης που αναπαριστά την μυθική ήπειρό της Ατλαντίδας
του Βασίλη Πάσχου, βασισμένος στις περιγραφές της
αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Στην ναζιστική Γερμανία,
οι οπαδοί της ιδεολογίας της Αρείας φυλής πίστευαν ότι
η Αρεία φυλή απ' όπου προέρχονται και οι Γερμανοί
καταγόταν από την μυθική Ατλαντίδα που ανέφερε ο
Πλάτων. Θεωρούσαν λοιπόν πως, σαν απόγονοι των
Ατλάντων που δημιούργησαν το πρώτο ισχυρό επεκτατικό
κράτος στην ανθρώπινη ιστορία, επειδή η καταγωγή τους
αυτή του καθιστούσε ανώτερους των άλλων φυλών,
έπρεπε να επιβληθούν στρατιωτικά στον κόσμο μέσω
του Γ΄ Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ. Δεδομένου όμως του ότι
είναι αδύνατον να συνέβησαν τα όσα ανέφερε στους
σχετικούς διαλόγους του ο Πλάτωνας, χωρίς την χρήση
της αρχαίας υπερτεχνολογίας, ήταν απολύτως λογικό οι
Γερμανοί να ψάχνουν για τέτοιες αρχαίες τεχνολογίες.
Και αφού δεν τους ήταν δυνατό, την εποχή εκείνη, να
αρχίσουν υποβρύχιες έρευνες στον Ατλαντικό ωκαιανό,
το πιο λογικό θα ήταν να ξεκίναγαν την έρευνα από την
άλλη υπερδύναμη της πανάρχαιας εκείνης εποχή που
ακόμα έβλεπε το φως του ήλιου... Μετά την κατάκτηση
της Ελλάδας από τους Γερμανούς φημολογείται πως οι
έρευνες αυτές όντως άρχισαν...

Η

υποψία όμως αυτή του ότι υπάρχει κάτι αρκετά αξιόλογο κάτω από την Ακρόπολη που σχετίζεται με την αρχαία υπερτεχνολογία, ενισχύεται και από το ότι λέγεται ότι, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίουπολέμου, η Deutsche Wehrmacht προχώρησε σε χαρτογράφηση των υπογείων στοών κάτω από την Ακρόπολη, αλλά σταμάτησε όταν, σε κάποιο σημείο ο δρόμος ήταν φραγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμα και με εκρηκτικά, να μην είναι δυνατόν να τον ανοίξουν χωρίς να καταρρεύσει η στοά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ δεν ήταν αδιάφορος απέναντι στην αρχαία υπερτεχνολογία αλλά την αναζητούσε με σκοπό να την χρησιμοποιήσει για πολεμικούς σκοπούς. Σύμφωνα με την ναζιστική ιδεολογία άλλωστε, η φυλή των Αρείων στην οποία ανήκουν οι Γερμανοί προέρχεται από τους επιζήσαντες του καταποντισμού της «μυθικής» Ατλαντίδας. Και οι Άτλαντες θα ήταν αδύνατον να κάνουν αυτά τα οποία λέει ότι έκαναν ο Πλάτων, αλλά και να πάθουν τα όσα λέει ότι έπαθαν (Τίμαιος 25b-25d) σε περίπτωση που δεν κατείχαν την αρχαία υπερτεχνολογία. Και αν οι Άτλαντες κατείχαν την αρχαία υπερτεχνολογία, τότε το ότι νικήθηκαν από τους Έλληνες και τους συμμάχους τους συνεπάγεται ότι και αυτοί κατείχαν αντίστοιχη ή και ανώτερη τεχνολογία. Ο Χίτλερ λοιπόν, αν πίστευε στην ναζιστική ιδεολογία, θα ήταν απολύτως λογικό να ψάξει στην περιοχή για αρχαίες υπερτεχνολογίες, όπως έκανε και σε άλλες περιοχές, όπως λόγου χάριν στον Τσούτσουρα στην νότια Κρήτη…

Π

λην τούτου, δεδομένου του ότι οι Γερμανοί των αρχών του 20^ουαιώνα μελετούσαν την αρχαία ελληνική γραμματεία, θα ήταν λογικό να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι κάτι πρέπει να κρύβεται κάτω από την Ακρόπολη επειδή θα είχαν διαβάσει, όχι μόνο τα προαναφερόμενα χωρία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αλλά και το εξής χωρίο του διαλόγου «Κριτίας» του Πλάτωνα: «πρῶτον μὲν τὸ τῆς ἀκροπόλεως εἶχε τότε οὐχ ὡς τὰ νῦν ἔχει. νῦν μὲν γὰρ μία γενομένη νὺξ ὑγρὰ διαφερόντως γῆς αὐτὴν ψιλὴν περιτήξασα πεποίηκε, σεισμῶν ἅμα καὶ πρὸ τῆς ἐπὶ Δευκαλίωνος φθορᾶς τρίτου πρότερον ὕδατος ἐξαισίου γενομένου: τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ μέγεθος μὲν ἦν πρὸς τὸν ̓Ηριδανὸν καὶ τὸν ̓Ιλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ περιειληφυῖα ἐντὸς τὴν Πύκνα καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὅρον ἐκ τοῦ καταντικρὺ τῆς Πυκνὸς ἔχουσα, γεώδης δ' ἦν πᾶσα καὶ πλὴν ὀλίγον ἐπίπεδος ἄνωθεν. ᾠκεῖτο δὲ τὰ μὲν ἔξωθεν, ὑπ' αὐτὰ τὰ πλάγια αὐτῆς, ὑπὸ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν ὅσοι πλησίον ἐγεώργουν: τὰ δ' ἐπάνω τὸ μάχιμον αὐτὸ καθ' αὑτὸ μόνον γένος περὶ τὸ τῆς ̓Αθηνᾶς ̔Ηφαίστου τε ἱερὸν κατῳκήκειν, οἷον μιᾶς οἰκίας κῆπον ἑνὶ περιβόλῳ προσπεριβεβλημένοι. τὰ γὰρ πρόσβορρα αὐτῆς ᾤκουν οἰκίας κοινὰς καὶ συσσίτια χειμερινὰ κατασκευασάμενοι, καὶ πάντα ὅσα πρέποντ' ἦν τῇ κοινῇ πολιτείᾳ δι' οἰκοδομήσεων ὑπάρχειν αὐτῶν καὶ τῶν ἱερῶν, ἄνευ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου--τούτοις γὰρ οὐδὲν οὐδαμόσε προσεχρῶντο, ἀλλὰ τὸ μέσον ὑπερηφανίας καὶ ἀνελευθερίας μεταδιώκοντες κοσμίας ᾠκοδομοῦντο οἰκήσεις, ἐν αἷς αὐτοί τε καὶ ἐκγόνων ἔκγονοι καταγηρῶντες ἄλλοις ὁμοίοις τὰς αὐτὰς ἀεὶ παρεδίδοσαν--τὰ δὲ πρὸς νότου, κήπους καὶ γυμνάσια συσσίτιά τε ἀνέντες οἷα θέρους, κατεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖς. κρήνη δ' ἦν μία κατὰ τὸν τῆς νῦν ἀκροπόλεως τόπον, ἧς ἀποσβεσθείσης ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖς δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰς οὖσα πρὸς χειμῶνά τε καὶ θέρος.» (Κριτίας, 111e–112d) που μιλά για την Ακρόπολη των Αθηνών, όπως ήταν τον καιρό πριν τον ελληνοατλαντικό πόλεμο, τον οποίο και τοποθετεί εννέα χιλιετηρίδες πριν από την εποχή του, δηλαδή περί τα μέσα της 10^ης προ Χριστού χιλιετίας. Σύμφωνα με το χωρίο αυτό του «Κριτία», η Ακρόπολη κάποτε ήταν πολύ μεγαλύτερη σε έκταση, ενώ απλωνόταν από τον Ηριδανό και τον Ιλισό ποταμό μέχρι τον Λυκαβηττό, περιλαμβάνοντας και την Πνύκα. Η πόλη των Αθηνών που πολέμησε εναντίον των Ατλάντων ήταν χτισμένη πάνω στην εκτεταμένη Ακρόπολη. Η Ακρόπολη τέλος πήρε της διαστάσεις που είχε την εποχή του Πλάτωνα εξ αιτίας έντονων βροχοπτώσεων, σεισμών και του τρίτου κατακλυσμού πριν απ’ αυτόν του Δευκαλίωνος. Το νερό παρέσυρε μαζί του το χώμα που κάποτε περιέβαλλε την Ακρόπολη, αφήνοντας στην θέση του μόνο συμπαγείς βράχους, όπως αυτός της σημερινής Ακροπόλεως. Η εξήγηση αυτή που δίνει ο Πλάτωνας όμως και λογική είναι – εφ όσον το χώμα που υπάρχει σε μια περιοχή όντως μπορεί να παρασυρθεί από το νερό – και εξηγεί τον λόγο της μη ανεύρεσης αρχαιολογικών ευρημάτων από την εποχή εκείνη στην επιφάνεια της γης – λόγω της φυσικής καταστροφής που έκανε το χώμα πάνω στο οποίο ήταν χτισμένα να υποχωρήσει – αλλά και υποστηρίζει την υπόθεση ότι κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν στοιχεία υπερτεχνολογίας, αφού αναφέρεται ότι η περιοχή της Αττικής και η Ακρόπολη ειδικότερα κατοικείτο τον καιρό πριν τον ελληνοατλαντικό πόλεμο, κατά τον οποίο είναι λογικό να υπήρχε – εφ όσον αυτός έγινε – υπερτεχνολογία.

Σ

υλλογιζόμενοι όλα αυτά, μπορούμε ασφαλώς να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η πιθανότητα να υπάρχουν αρχαίες υπερτεχνολογίες κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών είναι μεγάλη, αλλά ακόμα και να μην υπάρχουν πλέον, το ζήτημα πρέπει να ερευνηθεί και να μην θεωρείται ανάξιο σημασίας.

Α

υτό βέβαια ισχύει σε όλες τις περιστάσεις, ισχύει όμως ακόμα περισσότερο όταν μία ενδεχόμενη απόφαση του ελληνικού κράτους που σχετίζεται με τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως και που μπορεί να επιφέρει σοβαρές συνέπειες πάει να ληφθεί βιαστικά και χωρίς σκέψη από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι ιερείς των Ελευσινίων Μυστηρίων, κατά την μύησή τους στα μυστικά των πανάρχαιων μυστηρίων – που φαίνεται εν τέλει να μην είναι άσχετα με την αρχαία υπερτεχνολογία της υπόγειας Αττικής – ορκίζονταν να μην αποκαλύψουν τίποτα και σε κανέναν για τα όσα θα έβλεπαν, θα άκουγαν ή θα μάθαιναν… Αυτό γινόταν γιατί οι ιερείς εύλογα φοβούνταν μην τυχόν και πέσουν τα «όπλα των θεών» σε λάθος χέρια. Και είχαν δίκιο! Ποιος θα φανταζόταν τι θα είχε γίνει στον κόσμο αν ο Χίτλερ ανακάλυπτε το 1941 την αρχαία υπερτεχνολογία που κρύβεται – καλά ευτυχώς – στην Αττική; Η Ιστορία θα είχε πάρει μία τελείως διαφορετική τροπή… Είναι άρα πάρα πολύ σοβαρό θέμα το ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση στην αρχαία υπερτεχνολογία και η ευθύνη που προκύπτει από το θέμα αυτό και που κάποτε βάραινε τους ιερείς των αρχαίων θεών, πλέον βαραίνει τα κράτη που κρύβουν στην περιφέρειά τους αρχαίες υπερτεχνολογίας. Ένα από τα κράτη αυτά είναι και η Ελλάδα και η εκάστοτε ελληνική Κυβέρνηση, ανεξαρτήτως της ιδεολογίας ή της πολιτικής της γραμμής δεν πρέπει ούτε να παίζει με αυτά που δεν καταλαβαίνει, ούτε και να αφήνει ακατάλληλους ανθρώπους να το κάνουν.

Μ

ε αυτήν την σκέψη, όταν άκουσα πως βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου είπε σε εκπομπή γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού ότι η Ελλάδα, προκειμένου να εξοφλήσει τους δανειστές της, θα πρέπει να νοικιάσει την Ακρόπολη και άλλους αρχαιολογικούς χώρους σε ιδιώτες (!), αναστατώθηκα και αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Εκτός από το γεγονός ότι με τα λόγια του αυτά ο εν λόγω βουλευτής εξευτέλισε την αξία της ελληνικής ιστορίας και έδωσε τροφή για ανθελληνικό χλευασμό σε διάφορες εφημερίδες του εξωτερικού, γελοιοποιώντας την Ελλάδα με ατιμωτικό τρόπο, έβαλε με την κίνησή του αυτή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά του ελληνικού κράτους· ένα χαρτί που μπορεί να γίνει ως και όπλο πολέμου σε λάθος χέρια!

Η αρχαία υπερτεχνολογία του ελληνοατλαντικού
πολέμου, εφ όσον εξακολουθεί να υπάρχει κρυμμένη
σε κάποια σημεία του κόσμου, συνεχίζει να αποτελεί
μία τεράστια δύναμη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί
τόσο για δημιουργία, όσο και για καταστροφή.
Όποια κράτη λοιπόν κατέχουν στα εδάφη τους
αρχαίες υπερτεχνολογίες ΔΕΝ πρέπει σε καμία
περίπτωση να τις αφίσουν να πέσουν σε λάθος χέρια.
Διότι μία τεχνολογία ικανή να καταποντίσει ηπείρους
ολόκληρες, μπορεί να γίνει ένα τρομερό όπλο
στα χέρια κάποιων ανθρώπων...

Ρ

ωτώ λοιπόν τον εν λόγω βουλευτή: σκέφτηκε καλά αυτά του τα λόγια πριν τα ανακοινώσει δημοσίως μέσω του ραδιοφώνου; Αναλογίστηκε τους κινδύνους στους οποίους θέτει με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο όλο; Ξέρει πόση δύναμη «νοικιάζει» στον κάθε πλούσιο ιδιώτη – αν τελικά το νοικιάσει σε ιδιώτη και όχι σε κράτος – δίνοντάς του ουσιαστικά ελεύθερη πρόσβαση στα απομεινάρια μιας τέτοιας τεχνολογίας που μπορεί να βυθίσει στις θάλασσας τα βάθη ολόκληρες ηπείρους; Αν όχι, τότε ας πάρει πίσω την πρότασή του αυτή πριν να είναι πια αργά…

Α

ν πάλι η ενοικίαση της Ακρόπολης πραγματοποιηθεί προς κάποιον πλούσιο ιδιώτη ή προς κάποιο οικονομικά ανεπτυγμένο κράτος, τότε οι κίνδυνοι από την λανθασμένη χρήση της αρχαίας υπερτεχνολογίας θα είναι τεράστιοι για όλους, ενδεχομένως ακόμα και για τον ιδιώτη ή το κράτος που θα την έχει στα χέρια του. Είναι λοιπόν χρέος του καθ’ ενός, σε περίπτωση που κάποιοι συνεχίσουν να προωθούν την ιδέα της ενοικίασης – ή χειρότερα της πώλησης – της Ακρόπολης – αλλά και των Δελφών και κάποιων άλλων αρχαιολογικών χώρων – προς οποιονδήποτε ενδέχεται να καταχραστεί τις αρχαίες υπερτεχνολογίες που κρύβονται εκεί, να μην το αφήσει να συμβεί. Κάθε άνθρωπος οφείλει να διαμαρτυρηθεί σε αυτήν την ενοικίαση διότι τα αποτελέσματά της μπορεί να τον πλήξουν άμεσα και καταστροφικά, οι Έλληνες όμως έχουν ακόμα μεγαλύτερο χρέος να αντιταχθούν με κάθε τρόπο σε αυτήν την κίνηση, διότι πρόκειται και για «ενοικίαση» της ίδιας της ελληνικής ιστορίας και της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς, εκτός από την ενοικίαση των αρχαίων ελληνικών υπερτεχνολογιών.

http://networkedblogs.com

Υμνος στην Θεα Άρτεμις

Βασίλισσα Άρτεμι, που ηγείσαι στην ολη φύσι και την προστατεύεις· αφού παρέλαβες ενιαίο σύμπαν έπειτα στο τέλος με διαφόρους άλλους τρόπους το ξεχωρίζεις σε περισσότερα είδη και από τα είδη κάνεις το καθένα και από το όλο πάλι τα μέρη· και τους συνδέσμους· εσύ δίδεις στις ψυχές σωφροσύνη και δύναμι να διακρίνουν τα χειρότερα και στα σώματα δύναμι και ακεραιότητα. Αλλά, ώ, εσύ, σεβαστή,ανόρθωσε τη ζωή μας που έχει πέσει πολλές φορές δίδοντας κάθε τρόπο αποφυγής των αισχρών.,,

http://hellenicnationalreligion.blogspot.gr

ΣΤΑΥΡΟΣ:ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΔΙΑ

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η ελληνική σημαία φέρει ισοσκελή σταυρό και όχι τον ανισοσκελή χριστιανικό;

Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι οι κατασκευαστές του εθνικού σύμβολου... πρέπει να γνώριζαν περισσότερα από ότι νομίζαμε!

Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων, μιας και συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι θαλασσοκράτορες Κρήτες αλλά και γενικότερα οι θαλασσινοί Έλληνες με τα αναρίθμητα νησιά και τα ποντοπόρα ταξίδια τους, όφειλαν να γνωρίζουν στοιχεία προσανατολισμού με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.

Κάτι που ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν σήμερα, είναι οτι η Ελληνική σημαία στην σημερινή της μορφή ,αποτελούσε την σημαία των Ελληνικών Πολεμικών πλοίων που καθορίστικε με το Προεδρικό διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ως Ναυτική σημαία της Ελλάδας.

Ένα αρχαίο σύμβολο των Σαρακατσάνων
Τό δεύτερο μέρος πού αποτελεί τό δεύτερο συνθετικό τής λέξεως Σαρακατσάνοι, είναι η ρίζα -ΚΑΣ (-ΚΑΤΣ).

Η ρίζα ΚΑΣ εμπεριέχει δύο πανάρχαιες ένοιες μέ συμβολικό χαρακτήρα. Στούς Σαρακατσάνους, η ρίζα -ΚΑΣ εμπεριέχεται στή λέξη κατσούλα πού σημαίνει τό καλύβι, ή τό επάνω κωνικό μέρος τού παραδοσιακού τους καλυβιού, καί τά ξύλα πού αποτελούν τόν οπλισμό τής Κατσούλας, τά λένε κατσουλόξυλα. Τά κατσουλόξυλα σχηματίζουν έναν κώνο καί ενώνονται στήν κορυφή σέ μία στεφάνη πού εμπεριέχει έναν σταυρό. Η ρίζα -ΚΑΣ διασώζεται ώς σήμερα στό ρήμα κατσιάζω δηλαδή ζαρώνω, σουφρώνω όπως τά καυσόξυλα σουφρώνουν πρός τήν κορυφή τής καλύβας σχηματίζοντας κώνο.

Οί Σαρακατσάνοι, σταυρός σαν αρχαϊκός παλαιότερα, όταν έλεγαν κατσούλα ενοούσαν όλο τό καλύβι τό όρθο. Κατσούλα επίσης λένε καί τήν κωνική κουκούλα τής κάπας. Η λέξη κατσούλα προέρχεται από τήν λέξη κασούλα όπως αναγράφεται στίς Προκοπίου Ιστορίαι (4, 26). Η λέξη ΚΑΣούλα εμπεριέχει τήν ρίζα -ΚΑΣ η οποία μέ παραφθορά προφέρεται ΚΑΤΣ.

Η ετυμολογική της σημασία είναι οτι εμπεριέχει τήν ένοια τού ενώνω, τού συγκεντρώνω, ταυτίζω, αδελφώνω όπως όλα τά κατσουλόξυλα στήν κορυφή τής κατσούλας – καλύβας στόν σταυρό.

Στόν Όμηρο η ένοια τού κασις αναφέρεται ώς ένωση, αδέλφωμα, (ΙΛΙΑΔΑ Ζ430, Ο545, ΟΔΥΣΕΙΑ Δ155) κατά συνέπεια αποκαλούνται έτσι καί τά αδέλφια, εξ` ού καί η Ομηρική λέξη κασίγνητοι (ΙΛΙΑΔΑ Δ155, Ε359). Οί Σαρακατσαναίοι διασώζουν αυτή τήν πανάρχαια ένοια κάτσα (=η ένωση τών ποδιών, τό ωκλαδών (σταυροπόδι), η ένωση δύο ατόμων, δηλ. η αδελφο-ποίηση στά σταυραδέλφια, τό νήμα πού προέρχεται από τήν ένωση δύο νημάτων στριμένων ή περισσότερων, τό αποκαλούν κατσελωτό. Η ρίζα -ΚΑΣ έχει προέλθει από τήν μητρική της ρίζα -ΚΑ μία πανάρχαια Ελληνοπελασγική ρίζα πού τή συναντούμε στίς αρχαιότερες Ελληνικές γραφές, στήν Γραμμική Α` καί Γραμμική Β` (Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τεύχος 126, Ιούνιος 1992, σελ. 5,6,7,8) τής Μινωικής καί Προμινωικής περιόδου. Από τήν ρίζα -ΚΑ προήλθε η ρίζα -ΚΑΤΣ, κι` από αυτή προήλθε η λέξη κατσούλα.

Στούς Σαρακατσάνους βρίσκουμε τόν κύκλο μέ τόν σταυρό σέ κίνηση, όπως ο τροχός στόν χώρο ΚΑΤΣΑ ή ΣΤΑΥΡΩΤΟ όπως αλλιώς λέγεται. Μία μορφή τού χορού αυτού χορεύεται από τέσσερεις χορευτές πού σχηματίζουν σταυρό κρατόντας τίς άκρες δύο μαντηλιών σταυρωμένα μεταξύ τους σχηματίζοντας σταυρό. Όταν χορεύουν, οι σταυροί τών μαντηλιών καί χορευτών διαγράφουν κύκλο. Ο Σταυρωτός χορός τών Σαρακατσαναίων μάς παραπέμπει στό στίχο τού Ορφικού Ύμνου πρός τιμήν τού Ηλίου: “τετραβάμοσι ποσί χορεύουν”, (Νίκου Πρεάδη: Ο Ορφέας καί οί Ορφικοί, σελ. 48, Αθηνα 1994).

Μέ σταυρό στήν αρχαιότητα συμβολίζουν τόν Θεό Ήλιο – Δία καί πιθανότατα ο χορός αυτός νά ήταν πρός τιμήν τού Θεού Ήλιου – Δία. Η ταύτιση τού σταυρού καί τού Ήλιου μπορεί εύκολα νά διαπιστωθεί εάν επισκεφθεί κάποιος τά μουσεία στή Κρήτη όπου θά βρεί πλήθος απεικονήσεων σταυρών καί ήλιων σέ λατρευτικά αντικείμενα.

Στίς πρωτοελληνικές διαλέκτους ο σταυρός λεγόταν -ΚΑΡΟΣ από τή ρίζα -ΚΑ, καί αυτή η λέξη διασώζεται σήμερα σέ όλη τήν Ευρώπη ΚΑΡΟΣ = Κ` ΡΟΣ = CROSS, αλλά καί στή λέξη καρώ πού σημαίνει τετράγωνο ή ρόμβος.

Στή ρίζα -ΚΑΣ λοιπόν βρίσκουμε τήν ένοια τού σταυρού, δηλαδή τήν ένωση “κάσις” ενός συμβόλου πού είχαν οι Σαρακατσάνοι πρίν τόν Χριστιανισμό.

Τό σταυρό στούς Σαρακατσάνους τόν βρίσκουμε όχι μόνο στήν κατσούλα τού καλυβιού, στό εσωτερικό, μά καί στό εξωτερικό τής καλύβας όπου έβαζαν εμφανώς σταυρό.

Σταυρό έχει καί τό πανάρχαιο λάβαρό τους, ο φλάμπουρας. Σταυρό έχουν καί στό χώρο ΣΤΑΥΡΩΤΟ ή ΚΑΤΣΑ.

Οί γυναίκες αλλά καί οί άνδρες παλαιότερα έφεραν σταυρό τατουάζ στό μέτωπο καί στά μπράτσα. Η εξοικείωσή τους μέ τόν σταυρό τούς έκανε καί καλούς Χριστιανούς. Οί Σαρακατσάνοι υπήρξαν “σταυρο-φορούντες” από τήν αρχαιότητα καί διέδωσαν τόν σταυρό σ` όλη τήν Ευρώπη.

Προσφάτως δέ ανεκαλύφθη λείψανο ανθρώπου στίς Αλπεις καλά διατηρημένο στούς πάγους, εις τό οποίο οί επιστήμονες δίνουν ηλικία 4.000 ετών. Τό σώμα αυτό είναι καλά διατηρημένο καί στό δέρμα του διακρίνονται τατουάζ μέ σταυρούς!

Συνοπτικά στή ρίζα -ΚΑΤΣ έχουμε τήν αρχαία ένοια τού σταυρού καί τής κατσούλας (καλυβιού), τού ορθού κονακιού τών Σαρακατσάνων.

-ΣΑΡ λοιπόν ο ορεσίβιος βοσκός κτηνοτρόφος.

-ΚΑΣ η καλύβα – κατσούλα πού φέρει τό σταυρό.

Μέ τόν συνδιασμό αυτών τών δύο αρχαίων ριζών-ενοιών έχουμε τήν προέλευση τής λέξης ΣΑΡ(α)ΚΑΤΣ(άνοι) πού σημαίνει οί ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι, βοσκοί, πού ζούν στίς Κατσούλες, πού έχουν τόν σταυρό, ή οί σταυροφορούντες ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι πού ζούν στίς κατσούλες.

Κρά- -> κράσιν = ένωσις -> ΚΡ’Σ -> CROSS

Σχετικά με τον Ήλιο

Ορφικός Ύμνος στον Ήλιο:
κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων
Μετάφραση:

έχεις την συνένωσιν των εποχών και χορεύεις (κινείσαι κυκλικώς) με τέσσερα πόδια (ό δημιουργός των τεσσάρων εποχών του έτους)
Άρα η ένωσις (κράσις -> cross), των εποχών από τον ζωοδότη Ήλιο είναι το σύμβολο του σταυρού.

Και ως σύμβολο ενώνει τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες δημιουργώντας τον κύκλο των εποχών.
Για τον άνθρωπο που ζει τον βίο στο υλαίο πεδίο ο Θεός που του χορηγεί τα πάντα από ζωή έως όλα τα αγαθά ενώνει τα πάντα με την δύναμη του.

Όταν ο άνθρωπος φτάσει στο τέλος του βίου του, (τέλος εποχής) ο Θεός (Ήλιος) ανασταίνει τον άνθρωπο ξανά με νέα ζωή και νέο βίο εντός του υλαίου πεδίου.

Έτσι ο ισοσκελής σταυρός είναι σύμβολο ένωσης ζωής και ανάστασης.

Σε αυτήν την μεταφυσική πεποίθηση βασίζεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης όπου ο άνθρωπος ως ψυχή δεν χάνεται δεν πεθαίνει αλλά επανενσαρκώνεται σε νέο σώμα ως μία φυσική ανάσταση.
Η όλη ιδέα προέρχεται από τον κύκλο του Ηλίου και την δημιουργία των 4 εποχών.
Η σχέση του σταυρού με τον Θεό Διόνυσο ίσως είναι ότι η λέξη κάρος από την οποία προέρχεται η λέξη Cross, σημαίνει την μέθη και τον βαθύ ύπνο όμοιο θανάτου. Και η επαναφορά από τον μεθυστικό ύπνο είναι η συμβολική ανάσταση.
Στα σημερινά μαθηματικά το σύμβολο της ένωσης 2 αριθμών είναι + δηλαδή ένας σταυρός.
Σε επίπεδο συναισθημάτων η ένωση σημαίνει αδελφοποίηση και κατά αυτήν την έννοια την χρησιμοποιεί και ο Όμηρος.
Σε επίπεδο θεουργικό η ένωση σημαίνει ένωση με το Θείο και σημαίνει θέωση.
Περί της λέξεως Κάρος από την οποία παράγεται η λέξη Cross που στα νεοελληνικά σημαίνει σταυρός.
Κάρος: όνομα νόσου. (Lexicon artis grammaticae)
Κάρος από το Κηρ την θανατοιφόρο μοίρα. (Etymologicum Gudianum)
Κάρος η εξ οινοποσία εγινόμενη μέθη και παραφορά (SUDA vel Suidas A.D. 10)
Έτσι από την θανατηφόρο μοίρα (κάρος) περνάμε στην αναζωογονική δύναμη του Ηλίου που σαν από μέθη ξυπνά την ψυχή μέσα σε νέο σώμα μετά τον υλικό θάνατο βάση της μυθολογίας του Ηλίου που αναγεννάτε.
Τα Αρχαία Ελληνικά Σταυρόσχημα είδωλα της Χαλκολιθικής εποχής
Σταυρόσχημα ειδώλια έχουν βρεθεί και στην Χαλκολιθική εποχή πριν ο σταυρός γίνει ηλικακό σύμβολο και αποκτήσει όλη την προαναφερθείσα μυθολογία του “Κάρου”, της θανατηφόρας μοίρας και της αναγέννησης της ζωής.
Το Ειδώλιο του Πωμού είναι ένα προϊστορικό γλυπτό. Βρέθηκε κοντά στο κυπριακό χωριό Πωμός, στην επαρχία της Πάφου. Είναι φτιαγμένο από πικρόλιθο και χρονολογείται περίπου στο 3.000 π.Χ., στη Χαλκολιθική εποχή. Σήμερα βρίσκεται στο Κυπριακό Μουσείο στην Λευκωσία. Η εικόνα του χρησιμοποιείται στην όψη των κυπριακών νομισμάτων του ενός και των δύο ευρώ.
Το ειδώλιο είναι σταυρόσχημο, παριστάνει δηλαδή έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού. Τέτοια σταυρόσχημα ειδώλια βρέθηκαν αρκετά στην Κύπρο, καθώς στην εποχή τους φαίνεται ότι ήταν διαδεδομένα ως φυλαχτά για τη γονιμότητα, ενώ η συμβολική τους σημασία φαίνεται να ήταν η ευχή για καλή γέννα, κάτι που υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι μερικές φορές το οριζόντιο τμήμα του ειδώλιου (τα απλωμένα χέρια) αντικαθίσταται από μια δεύτερη ανθρώπινη μορφή σε οριζόντια θέση.
Οι ανθρώπινες μορφές παριστάνονται είτε χωρίς σημάδια για το φύλο τους είτε με δυο μικρές προεξοχές στο στήθος σαν μαστούς.

http://hellenicnationalreligion.blogspot.gr

Λιτές: Οι Θεές της μετάνοιας και των παρακλήσεων

  Θεές της μετάνοιας και των παρακλήσεων, προσωποποίηση των δεήσεων των ανθρώπων όπως τις παρουσιάζει τουλάχιστον ο Όμηρος, που μετανοούν και ζητούν συγχώρεση από τους θεούς.
Οι Λιτές ήταν κόρες του Δία ή κόρες της Έριδας (θεά της διχόνοιας και της φιλονικίας). 
Ο Όμηρος τις περιγράφει σαν κουτσές, αλλήθωρες και ζαρωμένες στην όψη, ενώ άκουγαν με ευλάβεια όποιον προσευχόταν σε εκείνες...
  Ακολουθούσαν σιωπηλές την εκδικήτρια αδελφή τους, Άτη, τη θεά της απάτης, η οποία έτρεχε σε όλη τη γη με σκοπό να εκδικηθεί τους θνητούς για τις φιλοδοξίες και τον υπέρμετρο εγωισμό τους. 
Στις παρακλήσεις των ανθρώπων οι Λιτές, επειδή ήταν κουτσές, δεν έφταναν εγκαίρως για να τους παρασταθούν γιατί τις προλάβαινε η Άτη. 
Γι' αυτό προσπαθούσαν να διορθώσουν τα κακά που είχε προκαλέσει η εκδικητική μανία της αδελφής τους. Οι Λιτές πάντα αποκαθιστούσαν την αδικία. 
Όποιος τις σεβόταν και τις δεχόταν με ευλάβεια μπορούσε να ωφεληθεί, γιατί εισακούονταν οι προσευχές του.Οι άνθρωποι που σέβονταν τις Λιτές ωφελούνταν πολύ όταν αυτές έφθαναν κοντά τους, αλλά όταν κάποιος τις απόδιωχνε και τις αψηφούσε αυτές προσέτρεχαν στον πατέρα τους τον Δία και του ζητούσαν την τιμωρία του ασεβή.
  Έτσι ο Φοίνικας παρακινεί τον οργισμένο Αχιλλέα να δεχθεί με σπονδές και να καλοπιάσει τις θεές και ο Πάρις ικετεύει τις Λιτές να θεραπεύσουν την πληγή που του είχε προξενήσει ο Φιλοκτήτης.
Οι Λιτές αναφέρονται συχνά και ως Ικεσίες, κόρες του Δία Ικέσιου και κατ' άλλους λόγω της ασχήμιας τους σαν κόρες του Θερσίτη. Υποτίθεται ότι το βλέμμα των Λιτών ήταν πάντα λοξό από ντροπή. 

http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr

Δαμώ: Η μεγάλη γεωμέτρης φιλόσοφος

  Η Δαμώ είναι σύμφωνα με την παράδοση, μετά το Μνήσαρχο και τον Τηλαύγη, το τρίτο παιδί του Πυθαγόρα του Σάμιου και της Θεανώς της Κροτωνιάτιδος. Μυήθηκε από μικρή στη διδασκαλία και τη φιλοσοφία του πατέρα της.  
  Γύρω της δημιουργήθηκε ένας μύθος, σχετικός με την αποκάλυψη του μυστικού της πυθαγόρειας θεωρείας, διότι ήταν εξαιρετική στην κατανόηση και την διαδασκαλία των πυθαγόρειων συμβόλων και συμβολισμών...
   Σύμβολα εννοούμε την ανάλυση των γεωμετρικών και μαθηματικών σχημάτων, ενώ συμβολισμούς τα κρυφά νοήματα της διδασκαλίας των κανόνων που αποτελούνταν από ελάχιστες λέξεις.
H ίδια δίδαξε τα πυθαγόρεια δόγματα στην Σχολή του Κρότωνος. 
Μετά την διάλυση της Σχολής, η Δαμώ, στην οποία ο Πυθαγόρας είχε εμπιστευτεί τα γραπτά του έργα, με την ρητή εντολή να μην τα ανακοινώσει σε αμύητους, όπως άλλωστε γινόταν με όλη τη διδασκαλία του, κατέφυγε στην Αθήνα.
 Ενώ μάλιστα θα μπορούσε κατά τις αφηγήσεις του Διογένη του Λαέρτιου να τα πουλήσει και να αποκομίσει σημαντικά οφέλη, προτίμησε την φτώχεια θεωρώντας τις οδηγίες του πατέρα της πιο σημαντικές και από τον χρυσό. 
 Αργότερα όμως δημοσίευσε μόνο την γεωμετρική διδασκαλία του Πυθαγόρα με την βοήθεια τουΦιλόλαου και του Θυμαρίδα. 
Η έκδοση αυτή όπως αναφέρει ο Ιάμβλιχος είχε τον τίτλο «Η προς Πυθαγόρου Ιστορία». Η χρήση της λέξης ιστορία έχει να κάνει με το ότι κατά τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας την γεωμετρία την ονόμαζε ιστορία. Ήταν μία γεωμετρία ανωτέρου επιπέδου. 
Κατά τον Γέμινο, η κατασκευή του κανονικού τετραέδρου και η κατασκευή του κύβουοφείλονται στην Δαμώ.
Η Δαμώ παντρεύτηκε κάποιον Πυθαγόρειο και απέκτησε μία κόρη την Βιτάλη.

http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr