Οι Λιτές ήταν κόρες του Δία ή κόρες της Έριδας (θεά της διχόνοιας και της φιλονικίας).
Ο Όμηρος τις περιγράφει σαν κουτσές, αλλήθωρες και ζαρωμένες στην όψη, ενώ άκουγαν με ευλάβεια όποιον προσευχόταν σε εκείνες...
Ακολουθούσαν σιωπηλές την εκδικήτρια αδελφή τους, Άτη, τη θεά της απάτης, η οποία έτρεχε σε όλη τη γη με σκοπό να εκδικηθεί τους θνητούς για τις φιλοδοξίες και τον υπέρμετρο εγωισμό τους.
Στις παρακλήσεις των ανθρώπων οι Λιτές, επειδή ήταν κουτσές, δεν έφταναν εγκαίρως για να τους παρασταθούν γιατί τις προλάβαινε η Άτη.
Γι' αυτό προσπαθούσαν να διορθώσουν τα κακά που είχε προκαλέσει η εκδικητική μανία της αδελφής τους. Οι Λιτές πάντα αποκαθιστούσαν την αδικία.
Όποιος τις σεβόταν και τις δεχόταν με ευλάβεια μπορούσε να ωφεληθεί, γιατί εισακούονταν οι προσευχές του.Οι άνθρωποι που σέβονταν τις Λιτές ωφελούνταν πολύ όταν αυτές έφθαναν κοντά τους, αλλά όταν κάποιος τις απόδιωχνε και τις αψηφούσε αυτές προσέτρεχαν στον πατέρα τους τον Δία και του ζητούσαν την τιμωρία του ασεβή.
Έτσι ο Φοίνικας παρακινεί τον οργισμένο Αχιλλέα να δεχθεί με σπονδές και να καλοπιάσει τις θεές και ο Πάρις ικετεύει τις Λιτές να θεραπεύσουν την πληγή που του είχε προξενήσει ο Φιλοκτήτης.
Οι Λιτές αναφέρονται συχνά και ως Ικεσίες, κόρες του Δία Ικέσιου και κατ' άλλους λόγω της ασχήμιας τους σαν κόρες του Θερσίτη. Υποτίθεται ότι το βλέμμα των Λιτών ήταν πάντα λοξό από ντροπή.
