Έλληνας: Η λέξη που απαγορεύονταν 1500 χρόνια με ποινή θανάτου!

 

Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ότι έμεινε γραπτό στην Ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.

Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.

Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους Έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.

Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον Έλληνα και για αυτό έγινε Ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό.

Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.

Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνες». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.

Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μας «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας. Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος.

Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά. Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μας βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!

Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός Έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;

Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται. Ως Ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού.

Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.

Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε τα ο 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μας ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;

Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.

Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:

Αυτό το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.

Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!

Ας σκεφτούμε όμως τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!

*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη
και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.

http://apocalypsejohn.com

Ο "Έφηβος των Αντικυθήρων"

Ο "Έφηβος των Αντικυθήρων"

Από τα ωραιότερα μεγάλα χυτά χάλκινα αγάλματα της ελληνιστικής εποχής. Ανασύρθηκε σε θραύσματα από ναυάγιο του 1ου αι. π.Χ. και έχει αποκατασταθεί σχεδόν ολόκληρο. Ο νεαρός άνδρας παριστάνεται όρθιος και γυμνός. Πατά σταθερά στο αριστερό σκέλος, ενώ το άνετο δεξί κινείται πίσω και πλάγια δημιουργώντας έντονη αντιθετική κίνηση στο σώμα (contraposto). Ο αριστερός βραχίονας κρέμεται χαλαρά στο πλάι. Στο δεξί, υπερυψωμένο χέρι θα κρατούσε αντικείμενο, που δεν σώζεται σήμερα, κατά την πιθανότερη εκδοχή το μήλο της Έριδος, οπότε παριστάνεται ο Πάρις. Σύμφωνα με άλλες απόψεις, μπορεί να απεικονίζεται ο Περσέας, που θα κρατούσε το κεφάλι της Μέδουσας ή κάποιος αθλητής που θα κρατούσε σφαίρα. Η δομή της μορφής, η αρμονία της κίνησης και η απόδοση των μυών δείχνουν επιρροές από τον «κανόνα» του Πολύκλειτου, αν και εδώ το σώμα του νέου είναι πιο σφριγηλό και αθλητικό. Αποδίδεται σε πελοποννησιακό εργαστήριο και ίσως είναι έργο του γλύπτη Ευφράνορα, από τη Σικυώνα της Κορινθίας.

Ο συγκλονιστικός κόσμος του Ναυαγίου των Αντικυθήρων

Στις 7 Νοεμβρίου 1900 ο καπετάνιος Δημήτρης Κοντός στέλνει μια επιστολή στη Γενική Εφορεία Αρχαιοτήτων: «Ο υποφαινόμενος αλιεύων σπόγγους εν ελληνικοίς ύδασιν ανεύρον εν τω βυθώ της θαλάσσης δεξιάν χείρα χαλκού αγάλματος κατά τι μεγαλειτέραν του φυσικού». Στην πραγματικότητα, το Ναυάγιο των Αντικυθήρων είχε εντοπιστεί λίγο πριν από το Πάσχα του 1900, όταν δύο πλοιάρια σπογγαλιέων από τη Σύμη είχαν προσαράξει στη θέση «Πινακάκια», ΒΑ των Αντικυθήρων. Όταν πέρασε η θαλασσοταραχή, ο δύτης Ηλίας Σταδιάτης καταδύθηκε στην περιοχή και σε βάθος 42 μέτρων αντίκρισε τα κατάλοιπα ενός ναυαγίου που το φορτίο του περιλάμβανε μαρμάρινα και χάλκινα αγάλματα και πλήθος άλλα θαυμάσια αντικείμενα. Ο δύτης επέστρεψε στην επιφάνεια με το χέρι ενός χάλκινου αγάλματος.   Με την ανακοίνωση της εύρεσης του ναυαγίου ξεκίνησε αμέσως εκείνο τον Νοέμβριο μια συγκλονιστική προσπάθεια για την ανέλκυση των ευρημάτων που διήρκεσε περίπου έναν χρόνο, μέσα στις ταραχώδεις καιρικές συνθήκες του χειμώνα του 1900 και της άνοιξης του 1901, με σημαντικές τεχνικές δυσκολίες λόγω του βάρους των ευρημάτων αλλά και μεγάλη θέληση να ολοκληρωθεί το τιτάνιο αυτό έργο. Μια μεγάλη ανακάλυψη: Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού και σφουγγαράδες πάνω στη «Μυκάλη» έξω από τα Αντικύθηρα (Χειμώνας 1900-1901). Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. 


Το πλοίο που ναυάγησε έξω από τα Αντικύθηρα ήταν μια ολκάδα, φορτηγό-σκάφος υπολογιζόμενης χωρητικότητας 300 τόνων, και ήταν ήδη αρκετά ταξιδεμένο όταν χάθηκε στη θάλασσα μαζί με το πολύτιμο φορτίο του περί το 60-50 π.Χ. Είναι σαφές ότι κατευθυνόταν προς κάποιο λιμάνι της Ιταλίας, μεταφέροντας εκεί πολύτιμα αγάλματα και σκεύη για τους Ρωμαίους αριστοκράτες, ξεκινώντας από κάποιο λιμάνι του Αιγαίου, ίσως τη Δήλο.   Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας φιλοξενείται από τον Απρίλιο του 2012 μια σπουδαία έκθεση, στην οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά εκτεθειμένα όλα μαζί τα ευρήματα που ανελκύσθηκαν από το Ναυάγιο των Αντικυθήρων, τόσο από την πρώτη ηρωική επιχείρηση του 1900-1901 όσο και από τη δεύτερη έρευνα, που πραγματοποίησε η ομάδα του Jacques-Yves Cousteau το 1976. 

Κορυφαία έκπληξη της έκθεσης τα φαγωμένα αγάλματα: όσα μέρη τους έμειναν χωμένα στην άμμο του βυθού διατήρησαν τη στιλπνότητά τους, ενώ όσα μέρη ήταν εκτεθειμένα στο νερό φαγώθηκαν από τους μικροοργανισμούς. 

Καθώς εισέρχεται ο θεατής στην έκθεση, τον υποδέχεται η εικόνα μιας πλώρης που εξέχει, ενώ συγχρόνως ακούγεται η ωραία μουσική επένδυση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Η πρώτη αίθουσα έχει ευφάνταστα διαμορφωθεί στο σχήμα που έχει το σκαρί ενός πλοίου. Αν καταφέρει κανείς να συγκρατήσει την παρόρμηση να τρέξει προς τον συγκλονιστικό Έφηβο, μπορεί να μάθει περισσότερα για τις δύο ενάλιες ερευνητικές επιχειρήσεις που έγιναν στο ναυάγιο, από το αρχειακό υλικό που εκτίθεται για πρώτη φορά. Στα δεξιά της αίθουσας ζωντανεύουν οι επιβάτες του πλοίου. Αυτό είναι το πρωιμότερο ελληνικό ναυάγιο στο οποίο σώθηκαν ανθρώπινα οστά, η μελέτη των οποίων κατέδειξε την παρουσία ενός άνδρα ηλικίας 20-25 ετών, μιας νεαρής, πιθανόν ενήλικης γυναίκας και ενός τρίτου ατόμου, ηλικίας περίπου 15 ετών. Η ζωή τους επάνω στο πλοίο διαβάζεται στα πιόνια των επιτραπέζιων παιχνιδιών που έπαιζαν για να περνούν τις ώρες τους, στα κατάλοιπα από τις ελιές και τα σαλιγκάρια που έτρωγαν, στις χύτρες στις οποίες μαγείρευαν, ακόμα και στις κεραμίδες που κάλυπταν το ενδιαίτημά τους.r


Ο Έφηβος των Αντικυθήρων στο κέντρο της πρώτης αίθουσας είναι αναμφίβολα ένα από τα ωραιότερα αρχαία ελληνικά αγάλματα. Είχε αρχικά θεωρηθεί άγαλμα Ερμή ή Απόλλωνα και η συντήρησή του (σώθηκε σε πολλά κομμάτια) υπήρξε μεγάλη πρόκληση για την εποχή της. Ο περίφημος Έφηβος είναι πρωτότυπο χάλκινο έργο του 340-330 π.Χ. και σύμφωνα με τις επικρατέστερες απόψεις αποδίδει τον Περσέα που επιδεικνύει το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας ή τον Πάρι που προτείνει το μήλο στην ομορφότερη θεά στο γνωστό μυθικό επεισόδιο της Κρίσης.   Πίσω από τον όμορφο νέο, στην «πλώρη» της αίθουσας, εκτίθενται τα πολύτιμα γυάλινα αγγεία του φορτίου, καθένα τους διαφορετικό, όλα όμως εντυπωσιακά μοντέρνα.   Περνώντας προς τη διπλανή αίθουσα, στέκει κανείς να θαυμάσει ό,τι απέμεινε από έναν ακόμη περίφημο ανδριάντα, τον λεγόμενο «Φιλόσοφο» των Αντικυθήρων, που αποδίδει ίσως τον Αντισθένη ή, κατά τη Σέμνη Καρούζου, τον Βίωνα τον Βορυσθενίτη, έναν φιλόσοφο με περιπετειώδη ζωή που οδηγήθηκε στον Κυνισμό και στην ειρωνεία και προς το τέλος της ζωής του στη μαγεία, για να αντιμετωπίσει τον φόβο του θανάτου. Το πορτρέτο αυτό είναι από τα σπουδαιότερα γλυπτά δείγματα ψυχογραφικής εμβάθυνσης της αρχαιότητας. 

Στη δεύτερη αίθουσα του μουσείου το αίσθημα της κατάδυσης εντείνεται με το ωραίο εύρημα της προβολής στην οροφή και της μεγάλης αφίσας με την εικόνα του βυθού με τους δύτες. Το διάχυτο γαλάζιο αναδεικνύει ωραία τα υπέροχα γλυπτά αυτής της αίθουσας. Όλα τα μαρμάρινα αγάλματα εδώ στέκουν σημαδεμένα παράδοξα λόγω του τυχαίου τρόπου που στάθηκαν στον βυθό κατά την τελική πτώση του πλοίου: όσα μέρη έμειναν μέσα στην άμμο του βυθού προστατεύτηκαν απόλυτα, διατηρώντας τη στιλπνότητα του παριανού μαρμάρου, ενώ όσα ήταν εκτεθειμένα καταστράφηκαν και φαγώθηκαν από τη θάλασσα ανεπανόρθωτα. Μέσα στην αίθουσα αυτή προσπαθούν να αναδυθούν διστακτικοί και κουρασμένοι οι θεοί και οι ήρωες της αρχαίας Ελλάδας, μέλη μεμονωμένα, στάσεις παγωμένες, χειρονομίες σταματημένες στα ακροδάχτυλα, σπαράγματα από γνώριμες μυθολογικές εικόνες. Η επίσκεψη στην έκθεση αξίζει έστω και μόνο για τις σκέψεις που θα κάνει κανείς μπροστά στα αγάλματα αυτά.   Η τρίτη αίθουσα της έκθεσης αφιερώνεται δικαίως ολόκληρη στον λεγόμενο Μηχανισμό των Αντικυθήρων, έναν εκπληκτικής ακρίβειας μηχανικό υπολογιστή με κίνηση μέσω οδοντωτών τροχών, κορυφαίο επίτευγμα της αρχαιοελληνικής διάνοιας, η κατασκευή του οποίου προϋποθέτει υψηλότατη γνώση μηχανικής, τεχνολογίας υλικών, αστρονομίας, αστρολογίας και μαθηματικών.   Η πλήρης κατανόηση του μηχανισμού από την τεχνολογία του 21ου αιώνα παραμένει ζητούμενο, ωστόσο πολυετείς μελέτες, και ιδίως οι πολύ πρόσφατες, καταδεικνύουν ότι ο μηχανισμός εκτελούσε τον ηλιακό, σεληνιακό και ζωδιακό κύκλο, υπολόγιζε γνωστές αστρονομικές περιόδους, όπως τον κύκλο του Μέτωνα και του Σάρου, προέβλεπε εκλείψεις ηλίου και σελήνης, κινήσεις πλανητών και υπολόγιζε αρχαία γεγονότα, όπως οι πέντε μεγάλοι αγώνες της αρχαιότητας (Ολύμπια, Ίσθμια, Νέμεα, Πύθια και Νάια στη Δωδώνη). Οι επιγραφές που φέρει ο μηχανισμός αποτελούν οδηγίες χρήσης του και ο τύπος των γραμμάτων τους χρονολογεί τον μηχανισμό στο 150-100 π.Χ. Ήταν, δηλαδή, ήδη σε χρήση περί τα 100 χρόνια μέχρι τη στιγμή που ναυάγησε το πλοίο έξω από τα Αντικύθηρα.   Οι αποκαταστάσεις του μηχανήματος που έχουν επιχειρηθεί είναι εντυπωσιακότατες και δίνουν μια καλή εικόνα για τη μορφή που θα είχε, πριν φύγετε όμως πρέπει οπωσδήποτε να σταθείτε οι ίδιοι μπροστά στον μηχανισμό, να τον παρατηρήσετε με τα μάτια σας. Καθώς θα τον κοιτάζετε, σκεφτείτε μια ιστορική λεπτομέρεια που αφορά την ανεύρεσή του. Ένας υπαξιωματικός του Ναυτικού στο οπλιταγωγό πλοίο «Μυκάλη» που βοηθούσε στην ανέλκυση των ευρημάτων στην επιχείρηση του 1900-1901, όταν είδε την άμορφη μάζα, νόμιζε ότι ήταν άχρηστο κομμάτι βράχου κι ετοιμάστηκε να το ξαναρίξει στη θάλασσα, τον απέτρεψε όμως ο αξιωματικός Περικλής Ρεδιάδης, που διέκρινε στη μάζα τμήμα μετάλλου. μηχανισμός των Αντικυθήρων, από τους σπανιότερους αρχαίους μηχανισμούς που έχουν διασωθεί. Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα του μουσείου. 



Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την παράταση που δόθηκε στην έκθεση «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων: Το πλοίο, οι θησαυροί, ο μηχανισμός» ως τον Αύγουστο του 2013, με σκοπό να παραινέσει όποιον δεν έχει δει ακόμα την έκθεση αυτή να το κάνει οπωσδήποτε. Είναι μια έκθεση που προσπαθεί να ερεθίσει τις αισθήσεις, να συγκινήσει και να διδάξει διακριτικά, πετυχαίνοντας τελικά να εντυπωσιάσει με τον καλύτερο τρόπο. Η επιτυχία της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον επιστημονικό μόχθο μιας μεγάλης ομάδας που εργάστηκε με καπετάνιο τον Νικόλαο Καλτσά, τον απελθόντα διευθυντή του μουσείου, που σφράγισε με τον καλύτερο τρόπο τη μακρά θητεία του. Ο κατάλογος της έκθεσης, μια καλογραμμένη και καλαίσθητη έκδοση, είναι το πλέον ενημερωμένο και εύληπτο έργο για τους θησαυρούς του ναυαγίου στα Αντικύθηρα.   Μια μόνο παράλειψη θα είχα να επισημάνω και ταυτόχρονα σημείωση για τους μελλοντικούς επισκέπτες. Η έκθεση δεν περιορίζεται μόνο στις τρεις αίθουσες στο ισόγειο του μουσείου, αλλά συνεχίζει στο ωραίο αίθριο του μουσείου, με μερικά εντυπωσιακά, ευμεγέθη γλυπτά, που τα απολαμβάνει κανείς με φυσικό φως. Είναι κρίμα που αυτό δεν αναφέρεται στο φυλλάδιο που δίνεται δωρεάν στην είσοδο ούτε επισημαίνεται με άλλο τρόπο, βγαίνοντας από τις αίθουσες.   





















http://www.lifo.gr

ΤΟ ΡΟΔΙ - Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ ΤΗΣ ΡΟΔΙΑΣ

Αρχαίος καρπός. Αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύουν με ευρήματα ότι αυτός ο πολυσήμαντος καρπός ανά τους αιώνες είναι ενδημικός στη Μεσόγειο και αυτόχθων.

Ρόδια βρέθηκαν ζωγραφισμένα σε αγγεία, στη Φυλακωπή της Μήλου, καρποί βρέθηκαν στην προϊστορική πόλη του Ακρωτηριού, στην Σαντορίνη και αργότερα εντοπίστηκαν χρυσά περίαπτα ροδιών σε κοσμήματα των Μυκηνών.

Καρπός της αιωνιότητας, της αφθονίας, της γονιμότητας, της καλοτυχίας, του πλούτου, του έρωτα, αλλά και των νεκρών ή του θανάτου.

Το ρόδι είναι ένα από τα 7 αντικείμενα που επεδείκνυε ο Ιεροφάντης σε αυτούς που επρόκειτο να μυηθούν στα Ελευσίνια Μυστήρια.

Ο Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσεια, ότι καλλιεργούσαν ροδιές στους κήπους του Βασιλιά Αλκίνοουστο νησί των Φαιάκων, ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει τη ροδιά με τα ονόματα «ροιά» και «ρόα».

Ύστερα από όλα αυτά δεν είναι καθόλου ανεξήγητο γιατί το ρόδι σπάει στο κατώφλι του καινούριου χρόνου, με την προσδοκία μιας καλής χρονιάς.

 Τα μοναδικά χαρακτηριστικά που έχει το ρόδι είναι αυτά που το κάνουν σύμβολο. Η ιδιαιτερότητα στα εξωτερικά του χαρακτηριστικά είναι ο κάλυκας που έχει στην κορυφή του και έχει τη μορφή κορώνας ή στέμματος. Στο εσωτερικό του είναι επίσης μοναδικό, χωρισμένο σε πολλά «διαμερίσματα» με κίτρινα χωρίσματα, που έχουν «θήκες» για τους ζουμερούς κόκκινους καρπούς και διάφανες μεμβράνες που τους προστατεύουν. Το ανοιγμένο ή σπασμένο ρόδι δίνει με το πλούσιο εσωτερικό του μια εικόνα αφθονίας, ενώ το κόκκινο χρώμα των ζουμερών και γευστικών καρπών του συμβολίζει την ευτυχία, τους χυμούς του ‘Ερωτα, αλλά και την αιωνιότητα.

 Πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, την -3η χιλιετία, η ροδιά είναι βέβαιο ότι φύεται στη Σαντορίνη. Στις ανασκαφές που έφεραν στο φως την προϊστορική πόλη στο Ακρωτήρι εντοπίζεται απανθρακωμένο ξύλο ροδιάς. Από τη Σαντορίνη είναι και τα δίχρωμα αγγεία του -17ου αιώνα, που έχουν κεντρικό ζωγραφικό μοτίβο τους το ρόδι.

Στη Μινωική Κρήτη έχουν βρεθεί αγγεία που είχαν τελετουργική χρήση, όπως το αγγείο σε σχήμα ροδιού, του -17ου αιώνα, (Μεσομινωική III περίοδος), που βρέθηκε στο ανάκτορο της Φαιστού και του αποδίδεται τελετουργική χρήση. Στο παλάτι της Κνωσού έχουν βρεθεί  οστέινα ομοιώματα άνθους ροδιού, που χρονολογούνται στην Υστερομινωική ΙΑ περίοδο, δηλαδή στον -16ο αιώνα.

Και από τις τελετουργίες με τα ρόδια στα Μινωικά Ανάκτορα της Κρήτης, να πάμε στο Αιγαίο και στη Μήλο αυτή τη φορά του -17ου αιώνα (στην πόλη της Φυλακωπής III ), απ’ όπου και έχουν έρθει στο φως ανασκαφικά, αγγεία με παραστάσεις ροδιού.

Ρόδια έχουν βρεθεί και στις Μυκήνες (Ταφικός Κύκλος Α, τάφος III, γυναικών, -16ος αιώνας). Είναι ένα περιδέραιο με πολλά μικρά χρυσά ρόδια, σύμβολα της αφθονίας.

 Ρόδια όμως έχουν βρεθεί και στην Ακρόπολη των Αθηνών, σύμβολα και εδώ ευκαρπίας, γονιμότητας και ευδαιμονίας. Τα ρόδια ήταν αναθήματα στην Αθηνά από τους Αθηναίους, ιδιαίτερα τον -6ο αιώνα. Μια από τις Κόρες της Ακρόπολης (-570) κρατάει ρόδι στο αριστερό της χέρι και στο δεξί ένα στεφάνι.

Καρπός πολυσήμαντος, με μια μεγάλη διαδρομή στο χρόνο και με τους ανθρώπους να εναποθέτουν πάνω του ευχές, προσδοκίες και δοξασίες, που διασώζονται ακόμη και σήμερα.

Χρήσιμος καρπός για τους γιατρούς και την ιατρική της αρχαιότητας, ενώ και η σύγχρονη ιατρική επιβεβαιώνει τη χρησιμότητα του ροδιού και τις ευεργετικές του ιδιότητες. Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος να πιστεύουν οι γιατροί της αρχαιότητας, ότι «το ρόδι είναι θαυματουργό».

Στην Αρχαία Ελλάδα το ρόδι ήταν έμβλημα πολλών γυναικείων θεοτήτων και η χρήση του είχε θέση στη λατρεία του. Η Ήρα, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Δήμητρα και η Περσεφόνη είναι ορισμένες από τις θεότητες αυτές.

Στην εορτή των Θεσμοφορίων, προς τιμή της Δήμητρας, οι γυναίκες έτρωγαν σπόρους ροδιού για να έχουν ευημερία και γονιμότητα, ενώ η Ήρα, Θεά προστάτιδα του γάμου, έχει έμβλημά της το ρόδι, που κρατά στο χέρι της.

Η σύγχρονη επιστήμη διαπιστώνει ότι το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες A, C, και E, σε φυλλικό οξύ, σίδηρο και κάλιο. Διαπιστωμένες είναι και οι αντιοξειδωτικές του ουσίες (τανίνη, ελλαγικό οξύ και ανθοκυανίνη), με μεγάλη αντιοξειδωτική δράση.

«Το σύμβολο αυτό, είναι πολύ παλιό. Βλέπετε πως δίνεται με δυο διαφορετικές όψεις – παρουσιάσεις. Η πρώτη παρουσίαση δείχνει τον καρπό, το ρόδι ανοιχτό. Η δεύτερη παρουσίαση, δείχνει τον καρπό κλειστό. Η πρώτη παρουσίαση συμβολίζει το υπαρκτό Σύμπαν. Η δεύτερη συμβολίζει την επαναφορά των κόσμων όλων, μέσα στην ίδια αρχική εστία. Ο κάθε σπόρος του ροδιού είναι και ένας ήλιος, που τυλιγμένος στα λεπτά του χιτώνια, κάποτε θα τα αποτινάξει για να σκορπίσει τη ζωή στα όντα που θα κατοικήσουν στους πλανήτες του. Είναι λοιπόν ο κάθε σπόρος του ροδιού, το σύμβολο συγκέντρωσης και αποταμίευσης ζωής.

Μοιάζει στην ίδια τον Παγκόσμια Ψυχή που έχει μέσα του τους κόσμους – ήλιους και που κάποια στιγμή σαν σπέρματα (ροδιάς κόκκους) θα τα εξαπολύσει με τις ακτίνες του να σχηματίσουν τη ζωή στους νέους κόσμους – διαστάσεις – υποστάσεις.

Ακόμη συμβολίζει το σχήμα του, το σχήμα κάθε Σύμπαντος. Όπως το ρόδι είναι στρογγυλό, κατά τον ίδιο τρόπο και το δικό μας Σύμπαν είναι στρογγυλό. Όπως η διάταξη των σπόρων του ροδιού είναι διατεταγμένη κατ’ ευθεία γραμμή από μέσα προς τα έξω, κατά τον ίδιο τρόπο και οι κόσμοι αρχίζουν από τα έσω και βγαίνουν προς τα έξω, με μια μαθηματική ακρίβεια και μια νοήμονα τάξη και διάταξη απόλυτη.

Όπως το ρόδι μέσα εγκλείει τη μέλλουσα ενέργεια ζωής και παρουσίας της αδιάκοπης αναπαράστασης του είδους του, κατά τον ίδιο τρόπο και η Αρχική – Πηγή – Ουσία – Σκέψη – Νους, μέσα της περιέχει όλα τα σπέρματα και όλα θα παρουσιασθούν στα μέλλοντα δημιουργήματα.»

Το «Χάσμα» στο Πλουτώνιο της Ελευσίνας, 

απ’ όπου πιστεύεται ότι ανεβοκατέβαινε στον Άδη η Περσεφόνη.
Διακρίνεται ένα σπασμένο ρόδι, αφημένο εκεί, 
προφανώς από σημερινούς «μύστες», 
που τιμούν ακόμη την «Κόρη» και τα «Μυστήρια».

Όποιος κατάλαβε καλά την υπερβατική αποκάλυψη του γέροντα Αρχιερέα, θα μπήκε εύκολα μέσα στο βασικό και αρχικό μυστήριο της πλάσης και της παρουσίασης της πολλαπλότητας των κόσμων.

«Το σύμβολο κλεισμένο ρόδι συμβολίζει το Πρωτοσπέρμα που δεν ανοίχτηκε για το σχηματισμό καινούργιων κόσμων. Αλλά στον άπειρο μέλλοντα χρόνο, κάποια στιγμή θα ανοίξει για να εκχύσει τα νέα ανάτυπα που σύμφωνα με τη σκέψη του και το καινούριο σχέδιο, θα σχηματίσουν τους διαδοχικούς κόσμους.»

Εδώ κλείνει ο συμβολισμός του καρπού της ροδιάς και όλο το ομοίωμα ρόδι. Ίσως να είπε περισσότερα, ακόμη πιο ανώτερα από τα λίγα που σαν απλός αποσυμβολισμός εδώ τώρα γράφεται. Αλλά εκείνα τα περισσότερα και σοβαρότερα, τα βαθυστόχαστα και τα εσώτερα, είναι στην ουσία τους και δυσνόητα για τους ανθρώπους της εποχής.

Ας παραμένουν λοιπόν αυτά τα σοβαρότερα κλεισμένα στα άγια αρχεία τους, ώσπου να σημάνει η ώρα να αποκαλυφθούν για να εννοηθούν από τους άξιους ερευνητές.

Πηγές: Νικόλαος Μαργιωρής – Τα Ελευσίνια Μυστήρια   ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ -http://z

ervonikolakis.lastros.net/rodi.html             http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ : ΤΟ NATIONAL GEOGRAPHIC ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!

Φιμώνει τους εσωτερικούς υπονομευτές! Αποστομώνει τους εξωτερικούς πλαστογράφους! Σηματοδοτεί την επερχόμενη αλλαγή κορυφής στην αμερικανική εξωτερική πολιτική για το Σκοπιανό (Ομπάμα και Χίλαρυ)!Δικαιώνει την μακρόχρονη επίμονη, ασυμβίβαστη και αμετακίνητη πολιτική μας, στην μη αναγνώριση των Σκοπίων με το ελληνικό ιερό όνομα Μακεδονία! Και επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο, που τα είχε δει και τα είχε πει όλα, ενώ δικαιώνει πανηγυρικά και τον αείμνηστο Νικόλαο Μάρτη! 

Εξαιρετική σύνθεση του N.G. με τον Έλληνα Φίλιππο Β΄, πατέρα του Μ. Αλεξάνδρου

   

  ΣΤΡΟΦΗ 180 ΜΟΙΡΩΝ

 Το αμερικανικό National Geographic πραγματοποιεί απίστευτη στροφή 180 μοιρών, καθώς από τους χάρτες που ανέγραφαν "Μακεδονία" τα Σκόπια στο παρελθόν, περνάει τώρα στην απόλυτη δικαίωση του Ελληνισμού και στην πιο ανέλπιστη παγκόσμια προβολή της ελληνικότητας της Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μέσα στην ίδια την πρωτεύουσα των ΗΠΑ, επηρεάζοντας έτσι την ελίτ της Αμερικής, πολιτική, οικονομική, στρατιωτική, πολιτισμική! Κάτι το οποίο αποτελεί χαστούκι θανάτου στα Σκόπια!

Ζωφόρος Τάφου Φιλίππου Β΄, με τονισμένο τον Μ. Αλέξανδρο 

   ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC

 Συγκεκριμένα, το National Geographic, φιλοξενεί στο ίδιο το διεθνούς αίγλης Μουσείο του, στην Ουάσινγκτον, την πρωτόγνωρη Έκθεση με τον αποστομωτικό τίτλο: "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, από τον Αγαμέμνονα στον Μέγα Αλέξανδρο"!
  Η Έκθεση, με τον αποστομοτικό για τους πλαστογράφους τίτλο και τους κάθε είδους υποστηρικτές τους, άνοιξε ήδη την Τετάρτη 1η Ιουνίου και θα διαρκέσει ως τις 10 Οκτωβρίου 2016.

Χρυσές μάσκες Μακεδόνων πολεμιστών του Αρχοντικού Πέλλας

   5.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 Στην μοναδική αυτή εμπλουτισμένη έκθεση, που ταξίδεψε πιο μπροστά σε Μουσεία του Καναδά, πραγματοποιείται μέσα από 500 και πλέον σπάνιους αρχαιολογικούς θησαυρούς μας, ένα εξαιρετικό ταξίδι μέσα από 5.000 χρόνια του ελληνικού πολιτισμού, όπου εκτός των άλλων καταδεικνύεται και υπογραμμίζεται η ελληνικότητα της Μακεδονίας!Τα εκθέματα προέρχονται από είκοσι δύο ελληνικά Μουσεία και πολλά από αυτά πολλά δεν έχουν ποτέ ξανά εμφανιστεί έξω από την χώρα μας!


ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΣΤΕ

 

Δείτε το παραπάνω συγκλονιστικό βίντεο του National Geographic και δακρύστε! Η μεγάλη δικαιώση του Ελληνισμού είναι πλέον καθ΄ οδόν! Ο Μέγας Αλέξανδρος και τα ευρήματα της Μακεδονίας, αναζωογονούν και ανασταίνουν διεθνώς - χάρη στην Θεία Πρόνοια - τον ευσεβή και αδικημένο λαό μας!

   ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΓΡΑΜΜΗΣ;

  Πίσω όμως από τα λαμπρά βίντεο, αφίσες και εκθέματα, πίσω από τα φώτα της αμερικανικής δημοσιότητας και την χαρά μας, προκύπτει ένα μεγάλο και εύλογο ερώτημα: "γιατί άλλαξε έτσι η στάση του αμερικανικού National Geographic"; 

  Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα της Αμφίπολης, που χάρη στην παλαιότερη πρωτόγνωρη κυβερνητική πολιτική (Σαμαράς) συνεχούς διεθνούς δημοσιοποίησης και προβολής τους, ταρακούνησαν όλα τα σχετικά ξένα κέντρα και δίκτυα, τα οποία μπροστά στον κίνδυνο παγκόσμιας επιστημονικής γελοιοποίησης και καταστροφής τελικά τους κύρους τους - σε περίπτωση εμμονής στην Πλαστογραφία των Σκοπίων - έκαναν στροφή 180 μοιρών, αποφασίζοντας να ποντάρουν στην ιστορική πραγματικότητα, στα αδιάψευστα αρχαιολογικά ευρήματα και όχι στο ψέμα και την σκοπιμότητα της εκάστοτε αμερικανικής - εν προκειμένω - εξωτερικής πολιτικής, η οποία και αυτή με τη σειρά της γυρίζει και μάλιστα από την κορυφή...

  

  ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΤΗ

  Η διαπίστωση αυτή, που είναι πλέον γεγονός, δικαιώνει απόλυτα και τον αείμνηστο Νικόλαο Μάρτη, που δήλωνε τότε στο ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ:

 "Πρέπει να καταλάβουν όλοι οι Έλληνες, ότι αδύνατον η υπόθεση να χαθεί!!! Τα κραυγάζοντα μάρμαρα της αλήθειας, θα διαλαλούν στους αιώνες τα δίκαιά μας! Διότι θα είναι αντιληπτά ακόμη και από επιστήμονες με στοιχειώδη μόλις γνώση!.. Είμαι τελικά αισιόδοξος! Ας το καταλάβει ο κόσμος, να αγωνιστεί"! 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ! | AttikiNews 

   

Αρχαιοελληνικά ονόματα στην Ορθοδοξία. Βαφτίστε τα παιδιά σας με…Ελληνικά ονόματα

Στην πραγματικότητα τα αρχαιοελληνικά ονόματα κατέχουν περίοπτη θέση στην καθημερινότητά μας.

Μάλιστα στο τυπικό της Εκκλησίας αναφέρεται να βαπτίζεται κάποιος και με αρχαιοελληνικό όνομα. Άλλωστε, πάρα πολλοί άγιοι είχαν βαπτιστεί και αγιάσει με αρχαιοελληνικά ονόματα.

Μερικά μονάχα παραδείγματα αγίων με αρχαία ελληνικά ονόματα είναι τα ακόλουθα:

Αγίων 40 παρθένων μαρτύρων: Αφροδίτη, Αθηνά, Αδαμαντίνη, Αντιγόνη, Ασπασία, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Θάλεια, Θεανώ, Καλλιρρόη, Κλειώ, Πηνελόπη, Σαπφώ, Ερατώ, Χαρίκλεια κτλ. (4ος αιώνας) 1 Σεπτεμβρίου.

Υπάρχουν πάνω από 30 άγιοι με το όνομα Αλέξανδρος ιεράρχες, μάρτυρες κτλ.(29 Μαϊου,10 Ιουνίου,1 Αυγούστου κτλ), επίσης 2 Άγιες με το όνομα Αλεξάνδρα (21 Απριλίου, καί 3 Μαρτίου), αλλά και άγιες Αλεξάνδρια επίσης (20 Μαρτίου καί 18 Μαϊου).

Άγιος μάρτυρας Απόλλων (21 απριλίου), και 7 άγιοι με το όνομα Απολλώνιος (7 Ιουλίου, 23 Ιουλίου, κτλ).

Άγιος μάρτυς Άρης (19 δεκεμβρίου) όσιος Άρης (13 δεκεμβρίου), 2 αγίες Αριάδνη (22 αυγούστου καί 18 Σεπτεμβρίου). Αγία μάρτυς Αρτεμία (7/6) και 3 άγιοι Αρτέμιος (24/3, 20/10, 23/6). Τρεις άγιοι Αχιλλέας (24/4, 20/8, 4/1).

Ακόμα και αν σε ορισμένους προκαλεί εντύπωση υπάρχουν δύο άγιοι με το όνομα Ερμής (30 Ιανουαρίου και 8 Μαρτίου)

Μάλιστα, ο άγιος Ερμής που εορτάζει στις 8 Μαρτίου ήταν ένας από τους 70 μαθητές του Χριστού.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από τους 70 μαθητές του είχαν ελληνικά ονόματα!

Άγιος Έρως (25 Οκτωβρίου), άγιος Έρωτας (25 Ιουνίου), άγιος μάρτυρας Ηρακλής (10 Μαρτίου), άγιος Ηφαιστίων (10/4), άγιοι Θεμιστοκλής (10/4, 21/12), αγίες Θέκλα (24/9, 9/7 κτλ), αγίες Θεσσαλονίκη (7/11, 19/12), άγιοι Ιουλιανός (12/9, 8 /1, 29/1 κτλ), άγιος μάρτυρας Ισοκράτης (10 Απριλίου), αγία Ιφιγένεια (16 Νοεμβρίου), άγιοι Λουκιανός (17/10, 7/8, κτλ), άγιος Μακεδόνας (27 Μαρτίου) και 4 άγιοι Μακεδόνιος (28/6,24/1 κτλ), άγιοι Αριστείδης (13 Σεπτεβρίου, 10 Απριλίου), άγιος Αριστοτέλης (14 Μαϊου), αγία Ξένια (3 Μαϊου), άγιοι Ξενοφών (26/1), επίσης ιερά μονή Ξενοφώντος στο Άγιο Όρος.

Η εκκλησία τιμά επίσης τον άγιο όμηρο στις 10 Απριλίου, ενώ ο κατάλογος των αγίων με αρχαιοελληνικά ονόματα είναι μακρύς.

Πολλά επίσης ονόματα άγιων έχουν Ελληνικές ρίζες όπως το Γεώργιος (από το γεωργός, γεωργία), και άλλα πολλά.

Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί άγιοι των οποίων το όνομα έχει προκύψει από ελληνικές λέξεις ή σύνθετα ελληνικών λέξεων, όπως άγιος Χαράλαμπος (χαρά+λαμπη) αγία Ωραιοζήλη (ωραία+ ζηλος) μάρτυς μαθήτρια Αγίου Ανδρέου 26/7, άγιος Χρυσόστομος επίσκοπος σμύρνης, άγιος Βασίλειος, άγιος Γρηγόριος(από το γρήγορος!) και άλλα πολλά.

Τέλος, η Εκκλησία μας έχει αρχαία Ελληνική ονομασία (Εκκλησία του Δήμου). Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, ενώ και το όνομα «Χριστός» είναι αρχαιοελληνικό, όπως ομολογούν και τα αρχαιοελληνικά λεξικά.

Χριστός = ο υπό του Θεού κεχρισμένος Σωτήρ, ο κεχρισμένος, ο χρισθείς.

https://olympia.gr

Γεννήθηκα Έλληνας.

                                                                             Γεννήθηκα Έλληνας.
Η κληρονομιά των προγόνων μου δεν χάθηκε.
Υπάρχει.
Η επιλογή είναι δική μου.
Ή αποκηρύσσω την κληρονομιά μου και παραμένω τουρκοραγιάς/φραγγοραγιάς Ρωμιός ή την αποδέχομαι και ξαναγίνομαι Έλληνας με όλη τη σημασία της λέξης.
Η πράξη αποδοχής της Αρχαίας Ελληνικής Κληρονομιάς με περιμένει!..

Αναλογιστήκατε ποτέ πόσο βαρύνει στους ώμους του Έλληνα ο απροσμέτρητος πλούτος της αρχαίας κληρονομιάς;
Στο κείμενο που ακολουθεί επιδιώκεται μια πρώτη προσέγγιση του τεράστιου θέματος η οποία άπτεται σίγουρα κάποιων εξαιρετικά ευαίσθητων χορδών του ψυχισμού μας.Γεννήθηκα ‘Ελληνας. Τι σημαίνει αυτό; Έλληνας σημαίνει βέβαια πολλά, αλλά εδώ θα εξετάσουμε την έννοια από την οπτική του φυσικού αποδέκτη μιας γιγάντιας κληρονομιάς. Της σημαντικότερης πολιτισμικής κληρονομιάς της παγκόσμιας ιστορίας.
Με αυτή την έννοια εγώ ο Έλληνας και όλοι οι συμπατριώτες και συμπατριώτισσές μου, Ελληνίδες και Έλληνες, είμαστε όλοι συγκληρονόμοι του απροσμέτρητου πλούτου τον οποίο μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας….

Τι απομένει λοιπόν;
Μα τι άλλο;
Η πράξη της αποδοχής της αρχαίας κληρονομιάς – με τη νομική έννοια του όρου – και οι συνέπειές της.
Διότι εάν αποδεχθώ την κληρονομιά των προγόνων μου τότε θα πρέπει να φανώ αντάξιός της.
Δηλαδή:
Οφείλω να μοιάσω στους προγόνους μου.
Οφείλω να γίνω ήρωας και ημίθεος όπως εκείνοι.
Οφείλω να γίνω μέγας εραστής της πατρίδας μου.
Οφείλω να τιμώ τον Έρωτα.
Οφείλω να θεωρώ κάθε αντιληπτή εκδήλωση της Μητέρας Φύσης ως Θεό και Θεά.
Οφείλω να τιμώ τους Αθάνατους Έλληνες Θεούς.
Οφείλω να ασχολούμαι διαρκώς με τα κοινά.
Οφείλω να διδαχθώ από τον πλούτο της ελληνικής φιλοσοφίας και να επιλέξω ποια από τις πολυποίκιλες εκφράσεις της με ικανοποιεί περισσότερο, ποιες από αυτές μπορώ να συνδυάσω καλύτερα και πως μπορώ να διαμορφώσω και να εισηγηθώ τη νέα δική μου φιλοσοφία και να την εφαρμόσω στην πράξη.
Οφείλω να γίνω μέγας εξερευνητής του σύμπαντος κόσμου.
Οφείλω να υιοθετήσω κάθε αξία των προγόνων μου αλλά και να διδαχθώ από τα σφάλματά τους.
Οφείλω να γνωρίζω ότι ο Χρυσούς Αιώνας υπήρξε ανθρώπινο επίτευγμα και στο χέρι μου είναι να τον ξανακάνω πραγματικότητα.
Οφείλω να διδάξω τους νέους την αγάπη για την Ελλάδα και την Ελληνική Παιδεία.
Οφείλω να ξανακάνω την Ελλάδα αυτό που ήταν κατά την εποχή της δόξας των προγόνων μου: το Φως της Οικουμένης!..

Έλληνας είναι όποιος μετέχει της Ελληνικής Παιδείας.
Και τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι αγαπώ αυτό τον τόπο.
Σημαίνει ότι υπερασπίζομαι αυτόν τον τόπο.
Σημαίνει ότι μελετώ με πάθος τα αρχαία συγγράμματα, τους καρπούς της νόησης των προγόνων μου.
Σημαίνει ότι τιμώ τους Θεούς των προγόνων μου, τουλάχιστον ως ιδανικά πρότυπα ελεύθερων, ωραίων, ερωτικών και δημιουργικών Ανθρώπων.
Σημαίνει ότι σέβομαι απεριόριστα τη Μητέρα Φύση, τόσο το φυσικό περιβάλλον όσο και τη φύση του σώματός μου.
Σημαίνει ότι αγαπώ την καλλιέργεια του σώματος και του πνεύματος.
Σημαίνει ότι επιθυμώ να ζω για πάντα ελεύθερος.
Σημαίνει ότι αγαπώ, σέβομαι και υπερασπίζομαι τη ζωή.
Σημαίνει ότι αγαπώ χωρίς διακρίσεις όλους τους άλλους λαούς τους κόσμου και – εάν το επιθυμούν – τους διαφωτίζω με τις γνώσεις μου, και – εάν διαθέτουν αξιόλογα πράγματα – τα υιοθετώ.
Σημαίνει ότι αναγνωρίζω τον Έρωτα ως υπέρτατο δημιουργικό Θεό και συμπεριφέρομαι ερωτικά προς τους πάντες και τα πάντα.
Σημαίνει ότι χρησιμοποιώ τη Λογική ως εργαλείο επεξεργασίας κάθε γνώσης και κάθε πληροφορίας με πλήρη ωστόσο συνείδηση της σχετικότητας της.
Σημαίνει ότι επιδιώκω δια της Φιλοσοφίας τη γνώση του Σύμπαντος Κόσμου,
τη γνώση του Εαυτού μου,
τη γνώση της κοινωνίας και υιοθετώ αρχές που ταιριάζουν στη Φύση μου και εξυπηρετούν τη συνέχιση της Ζωής.
Σημαίνει ότι ασχολούμαι περισσότερο με τις κοινές παρά με τις ιδιωτικές υποθέσεις.
Σημαίνει ότι θεωρώ τη Δημοκρατία ως το ιδανικότερο σύστημα συμβίωσης πολιτισμένων ελεύθερων ανθρώπων.
Σημαίνει ότι αγαπώ τις καλές τέχνες και προσπαθώ να είμαι καλλιτέχνης στον καθημερινό μου βίο. Διότι η τέχνη κρύβει τα κλειδιά της Επικοινωνίας με τον κόσμο πέρα από τα όρια της Λογικής.

Γεννήθηκα Έλληνας.
Είμαι από τη φύση και την παιδεία μου ελεύθερος.
Δεν θέλω να είμαι δούλος κανενός.
Ούτε του Θεού.
Δεν είναι Θεός όποιος με θέλει δούλο του.

Εγώ σαν Έλληνας μπορώ, εάν θέλω, να μην πιστεύω σε κανέναν Θεό.
Τόσο η Φύση όσο και η Παιδεία μου το επιτρέπουν.
Μπορώ ακόμη, με τον καλλιεργημένο νου και το ευαίσθητο συναίσθημά μου να αποδεχθώ την ύπαρξη των θεών.
Των Αθάνατων Ελλήνων Θεών.
Αλλά δεν είμαι δούλος τους. Ούτε αυτοί είναι αφέντες μου.
Οι Έλληνες Θεοί είναι φίλοι και συμπαραστάτες μου.

Διότι η αρχαία παράδοση μας διδάσκει ότι τούτη είναι η κολακευτικότερη προσφώνηση προς έναν Έλληνα Θεό: «Φίλε!»
«Φίλε Ζευ», «Φίλη Αθηνά», «Φίλε Απόλλω», «Φίλη Αφροδίτη!..»
Για μένα, λοιπόν, τον Έλληνα άνθρωπο, οι Θεοί και οι Θεές είναι οι φίλοι και οι φίλες μου.
Είναι Θεοί στην πλειοψηφία τους ορατοί και άμεσα αντιληπτοί.
Είναι οι φυσικές δυνάμεις του Σύμπαντος Κόσμου.
Του Έξω κόσμου και του Έσω κόσμου. Του ορατού και του αόρατου.

Είναι ακόμη η τάξη του Σύμπαντος Κόσμου γεννημένη μέσα από τους ίδιους τους νόμους της Φύσης και του πρωταρχικού Χάους. Διότι εκεί κατατείνουν σήμερα όλες οι μαθηματικές θεωρίες περί Χάους. Από την ίδια του τη Φύση το Χάος, και ενώ τείνει διαρκώς προς την αταξία, παράγει τελικά την τάξη του Σύμπαντος Κόσμου.
Θεματοφύλακες της τάξης του Σύμπαντος Κόσμου είναι οι Θεοί των Ελλήνων.
Τη δράση τους την ιστορεί η Ελληνική Μυθολογία. Η υπέρτατη συνάθροιση αιώνιων αληθειών.

Βρείτε μου έναν Ελληνικό Μύθο χωρίς νόημα.
Δείξτε μου έναν Ελληνικό Μύθο χωρίς αλήθεια.

Αναφέρτε μου έναν Ελληνικό Μύθο χωρίς ουσία.

Βρείτε μου έναν Ελληνικό Μύθο χωρίς νόημα.
Δείξτε μου έναν Ελληνικό Μύθο χωρίς αλήθεια.
Αναφέρτε μου έναν Ελληνικό Μύθο χωρίς ουσία.

Ο Μύθος λέει την Αλήθεια.
Και μάλιστα την λέει τρυφερά, απαλά, χαριτωμένα, ηδονικά, διότι ο μυθοπλάστης αγαπάει τον συνάνθρωπό του και του μιλάει για τους φίλους του, τους Θεούς και τις Θεές και τις ιδιότητές τους.
Φυσικές δυνάμεις, λοιπόν, είναι οι Έλληνες Θεοί; Όχι μόνον. Είναι και επιστημονικές αλήθειες. Κι επάνω απ’ όλα είναι φυσικές συνθήκες, χάρη στις οποίες υπήρχε, υπάρχει και θα θα υπάρχει πάντοτε ο Κόσμος.
Ο Κόσμος τον οποίο κανένας δεν τον έφτιαξε ποτέ, αλλά πάντοτε υπήρχε, πάντοτε υπάρχει και πάντοτε θα υπάρχει, όπως μα δίδαξε ο σοφότατος πρόγονός μας, ο Ηράκλειτος:

ΚΟΣΜΟΝ ΤΟΝΔΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΩΝ
ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΘΕΩΝ ΟΥΤΕ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΠΟΙΗΣΕΝ
ΑΛΛ ΗΝ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΣΤΙΝ ΚΑΙ ΕΣΤΑΙ ΠΥΡ ΑΕΙΖΩΟΝ
ΑΠΤΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΒΕΝΝΥΜΕΝΟΝ ΜΕΤΡΑ

Τούτο τον κόσμο, τον ίδιο για όλους,
ούτε κανείς θεός ούτε άνθρωπος έπλασε
αλλά ήταν, είναι και θα είναι πυρ ζωντανό αιώνιο
που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει

.
Ωραία όλα αυτά. Αλλά η ζωή; Η καθημερινή ζωή; Η κοινή μικρή και ασήμαντη – όπως νομίζουν αρκετοί – ζωούλα μας; Τι γίνεται μ’ αυτήν; Ποιος τελικά είναι ο ρόλος των Ελλήνων Θεών στην καθημερινή μας ζωή;
Αρκεί λιγάκι να ξεπλύνουμε τη θολούρα από το βλέμμα και…
Ιδού η Θεά Εστία που φροντίζει το σπιτικό μας.
Ιδού η Θεά Ήρα που φροντίζει την οικογένειά μας.
Ιδού η Θεά Αφροδίτη που ομορφαίνει και αναπαράγει τη ζωή μας.
Ιδού ο Θεός Ερμής, που αποκαλύπτει τις αλήθειες, που συμβάλλει ως Κερδώος στην επιβίωση, που διδάσκει ως Μέγιστος Αγγελιαφόρος ότι μια είναι η ουσία του πλούτου: η πληροφορία.
Και ιδού ο ικανός τεχνίτης, ο Θεός Ήφαιστος, που κάνει πιο άνετη τη ζωή μας.
Και ιδού ο μεγάλος πολεμιστής, ο Θεός Άρης, που υπερασπίζεται τα κεκτημένα μας.
Και ιδού ο Θεός Ζευς που γονιμοποιεί ως Όμβριος τους κόλπους της Μητέρας Γης.
Και ιδού η Θεά Δήμητρα, που τίκτει άφθονους τους βρώσιμους καρπούς, συνθήκη αναγκαία και καθημερινή για την δική μας επιβίωση.
Και ιδού η πάνσοφη νικηφόρα στρατηγός, η Θεά Αθηνά, που καλύπτει υπό την αιγίδα Της, την καλλιέργεια της γνώσης.
Και ιδού οι Μούσες που αναπτύσσουν τις τέχνες και τις επιστήμες.
Και ιδού ο Διόνυσος, ο Διγενής, που μας διδάσκει την ευφορία του οίνου, την μέθεξη του θεάτρου και το μυστικό της μακροβιότητας με την διπλή του γέννηση.
Και ιδού ο Μέγας Παν…
Και ιδού και ιδού και ιδού…

Αρκεί και μόνον να στοχαστούμε του Αθάνατους φίλους μας κι αμέσως ομορφαίνει η ζωή μας. Αποκτά και πάλι ό,τι της ανήκει. Νόημα και ουσία. Αρκεί και μόνο να αφηγηθούμε ένα μύθο ελληνικό και ιδού αναπαύεται η ψυχή μας.
Και τι είναι η ψυχή μας;
Αναμφίβολα η απόγονος της Θεάς Ψυχής η οποία πέρασε τα μύρια βάσανα για χάρη της λατρείας του Έρωτα, ώσπου τον ξαναβρήκε, σμίξανε και ως αθάνατο ζευγάρι πλέον επάνω στον Όλυμπο γέννησαν μια θυγατέρα: την Ηδονή.Η ψυχή λοιπόν είναι η μητέρα της Ηδονής.
Της ηδονής της συνεύρεσης, της ηδονής της βρώσης και της πόσης, της ηδονής της γνώσης, της ηδονής της παιδείας και της παιδειάς, της ηδονής της καλής παρέας, της ηδονής της ύπαρξης, της ηδονής του ανοιξιάτικου πρωινού, του παιδικού χαμόγελου, του γλυκού ψωμιού, του οίνου του ευωδιαστού, του ανθισμένου δέντρου…

Είναι Θεός το δέντρο. Κατάπληκτος το παρατηρώ το μέγα θαύμα του σπόρου. Χώνεται στα σπλάχνα της Μάνας Γης, υγραίνεται, θερμαίνεται στην αγκαλιά της, κι έπειτα ιδού βλασταίνει!..
Μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα, υψώνεται προς τον Ήλιο. Απλώνει φύλλα και κλαδιά, δένει καρπούς, γιγαντώνεται, όμοιο με τα άλλα, διαφορετικό από κάθε άλλο.
Διότι ο σπόρος ο μικρούλης «ξέρει» κάθε φορά τι δέντρο να βλαστήσει και τι καρπούς να αποδώσει. Για χάρη του Έρωτα και της Ψυχής βγάζει άνθη και καρπούς.
Και η Θεά Ηδονή τρυφερά τον οδηγεί να γίνει δέντρο, να θρέψει ζουμερούς καρπούς, να καλέσει ηδονικά το ζώο, το έντομο, το πτηνό, να τρυγήσουν τους καρπούς, να μεταφέρουν τη γύρη, να γίνει η συνεύρεση με το άλλο δέντρο, να γεννηθούν κι άλλα φυτά, κι άλλα δέντρα, δάση ολόκληρα…
Αυτό είναι θαύμα και αυτό είναι ο Θεός. Το δέντρο είναι ο φίλος μας ο Θεός. Και κάθε δέντρο το φρουρεί μια πεντάμορφη Θεά Δρυάδα!..

Αυτό είναι με λίγα λόγια το απόσταγμα της Ελληνικής Σοφίας. Κι από δω εκπορεύεται ο απροσμέτρητος πλούτος της Αρχαίας Ελληνικής Κληρονομιάς.
Απέναντί του στέκομαι εγώ ο ταλαίπωρος άνθρωπος του τέλους της εποχής του Σκότους.
Τι να κάνω;
Να σβήσω ένα ακόμη λυχνάρι εξανθρωπισμού και να συμβάλλω στη διαιώνιση του σκοτεινού θριάμβου;
Ή σαν το δέντρο να στραφώ προς τον Ζωοδότη Ήλιο, να βγάλω ρίζες, να απλώσω φύλλα, να δέσω κλαριά, να αποδώσω καρπούς και ηδονικά να σμίξω με τα άλλα δέντρα για να υφάνουμε όλα μαζί το νέο καταπράσινο ευωδιαστό μανδύα της Μάνας Γης:

Γεννήθηκα Έλληνας.
Η κληρονομιά των προγόνων μου δεν χάθηκε.
Υπάρχει.
Η επιλογή είναι δική μου.
Ή αποκηρύσσω την κληρονομιά μου και παραμένω τουρκοραγιάς/φραγγοραγιάς Ρωμιός ή την αποδέχομαι και ξαναγίνομαι Έλληνας με όλη τη σημασία της λέξης.
Η πράξη αποδοχής της Αρχαίας Ελληνικής Κληρονομιάς με περιμένει!..
ΜΑΡΙΟΣ ΒΕΡΕΤΤΑΣ

πηγη