https://www.facebook.com/artemissky.blogspot?ref_type=bookmark

ΑΡΤΕΜΙΣ

ΑΡΤΕΜΙΣ
Ήταν θεά του κυνηγιού,”πότνια θηρών” κατά τον Όμηρο,θεά των αγριμιών και της Σελήνης.

ΕΛΛΑΣ - HELLAS

'' Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει, το δ' αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν. `Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει, το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο '' ΠΛΑΤΩΝΑ

ΕΛΛΑΣ - HELLAS .

ΕΛΛΑΣ - HELLAS .
ΑΝΟΙΚΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σάββατο 25 Ιουλίου 2020

"Ο Ύμνος του Πρόκλου στον Πλάτωνα και η μοίρα της πλατωνικής φιλοσοφίας ανά τους αιώνες"




Μικρό αφιέρωμα μνήμης στον μεγάλο φιλόσοφο, Πλάτωνα.

Mε αφορμή τον μήνα των γενεθλίων του, τον Μάϊο (Θαργηλιών), με ένα υπέροχο κείμενο από την "Πλατωνική Θεολογία" του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου:
«Ἃπασαν μὲν τὴν Πλάτωνος φιλοσοφίαν,
ὦ φίλων ἡμῶν εμοὶ φίλτατε Περίκλεις,
καὶ την ἀρχὴν ἐκλάμψαι νομίζω κατὰ τὴν τῶν κρειττόνων ἀγαθοειδῆ βούλησιν,
τὸν ἐν αὐτοῖς κεκρυμμένον νοῦν καὶ τὴν ἀλ
ήθειαν τὴν ὁμοῦ τοῖς οὖσι συνυφεστῶσαν ταῖς περὶ γένεσιν στρεφομέναις ψυχαῖς,
 καθ’ὃσον αὐταῖς θεμιτὸν τῶν οὓτως ὑπερφυῶν καὶ μεγάλων ἀγαθῶν μετέχειν,
ἐκφαίνουσαν,
καὶ πάλιν ὓστερον τελειωθῆναι καὶ ὣσπερ εἰς ἑαυτὴν ἀναχωρήσασαν καὶ τοῖς πολλοῖς τῶν φιλοσοφεῖν ἐπαγγελομένων καὶ «τῆς τοῦ ὂντος θήρας» ἀντιλαμβάνεσθαι σπευδόντων ἀφανῆ καταστᾶσαν,
αὖθις εἰς φῶς προελθεῖν· διαφερόντως δὲ οἶμαι τὴν περἰ αὐτῶν τῶν θείων μυσταγωγίαν «ἐν ἀγνῶ βάθρῳ»
 καθαρῶς ἱδρυμένην καὶ παρ’αὐτοῖς τοῖς θεοῖς διαιωνίως ὑφεστηκυῖαν ἐκεῖθεν τοῖς κατὰ χρόνον αὐτῆς ἀπολαῦσαι δυναμένοις ἐκφανῆναι δι’ἑνὸς ἀνδρὸς,
ὃν οὐκ ἂν ἁμάρτοιμι τῶν ἀληθινῶν «τελετῶν»,
ἃς «τελοῦνται» χωρισθεῖσαι τῶν περὶ γῆν τόπων αἱ ψυχαὶ,
καὶ τῶν «ὁλοκλήρων καὶ ἀτρεμῶν φασμάτων» ὧν μεταλαμβάνουσιν αἱ τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας ζωῆς γνησίως ἀντεχόμεναι,
προηγεμόνα καὶ ἱεροφάντην ἀποκαλῶν.»
(«Πρόκλου Πλατωνικοῦ Φιλοσόφου Περί τῆς κατὰ Πλάτωνα Θεολογίας Α΄», α΄ 5-6, εκδ. H.D. Saffrey-L.G. Westerink).

Απόδοση

(Ολόκληρη η φιλοσοφία του Πλάτωνος και η απαρχή της,

νομίζω, φίλτατέ μου Περικλή,
ότι ακτινοβόλησε σύμφωνα με την αγαθοειδή βούληση των θεών,
εφόσον αποκαλύπτει τον νου που είναι κρυμμένος μέσα τους και την αλήθεια που έλαβε υπόσταση μαζί με τα <νοητά όντα>,
μέσα στις ψυχές που στρέφονται γύρω από τον κόσμο της γενέσεως,
καθόσον είναι θεμιτό σε αυτές να μετάσχουν σε τόσο θαυμάσια και μεγάλα αγαθά· και πάλι, αργότερα,
<νομίζω ότι ολόκληρη η φιλοσοφία του Πλάτωνος και η απαρχή της>,
αφού έφθασε στην τελειότητά της και αφού επέστρεψε,
κατά κάποιον τρόπο, στον εαυτό της και,
αφού έγινε αφανής στους περισσότερους από αυτούς που διακήρυσσαν ότι είναι φιλόσοφοι και έσπευδαν να ασχοληθούν με το «κυνήγι του όντος»,
ήρθε ξανά στο φως· νομίζω, όμως, ότι, ειδικότερα,
η μυστική διδασκαλία για τα ίδια τα θεία, η οποία είναι με αγνό τρόπο εγκαθιδρυμένη σε «ιερό βάθρο» και έχει λάβει την υπόστασή της από τους ίδιους τους θεούς μέσα στους αιώνες, από εκεί αποκαλύφθηκε μέσα στον χρόνο, γιά όσους μπορούν να την απολαύσουν, μέσω ενός ανθρώπου,
για τον οποίον δεν θα έσφαλλα, αν τον αποκαλούσα αρχηγό και ιεροφάντη των αληθινών «μυσταγωγιών»,
οι οποίες τελετουργούνται,
αφού οι ψυχές αποχωρισθούν τους γήϊνους τόπους καθώς και των «τελείων και ήρεμων οραμάτων»,
στα οποία μετάσχουν αυτές <οι ψυχές>, που έχουν προσηλωθεί ανυπόκριτα σε μία ευδαίμονα και μακάρια ζωή.)

(Απόδοση: Άννα Χ. Μαρκοπούλου, 21-05-2017).