Κώστας Δούκας: Περί αερίων και πετρελαίου και ποιοί …δεν τα θέλουν

• 
• 

Η Ελλάδα φαίνεται ότι μπήκε στον αστερισμό του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Όλοι οι μετά τον καθηγητή Σταύρο Κατράκη ειδικοί, ο οποίος από το 1965 σε έκθεσή του αναφέρεται στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της χώρας, παρουσιάζονται τώρα στα κανάλια και μας δίνουν τα φώτα τους γύρω από τις διανοιγόμενες προοπτικές να γίνει η Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Αλλά και εδώ άρχισαν οι έριδες μεταξύ των ειδικών, όπως συμβαίνει μεταξύ των σεισμολόγων ύστερα από ένα μεγάλο σεισμό.

Άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται να μπεί χρήμα στα άδεια ταμεία της Ελλάδος από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων πριν από το 2025 στην καλλίτερη περίπτωση, ενώ άλλοι βαρύγδουποι καθηγητές υποστηρίζουν ότι οι έρευνες θα μπορούσαν να επιταχυνθούν, ώστε τα πρώτα τρυπάνια να χτυπήσουν τον βυθό του Ιονίου μέσα σε τρία χρόνια.

      Το ότι βέβαια ο Ελλαδικός χώρος, που βρίσκεται στο επίκεντρο της καταβυθισθείσας Αιγηΐδος πριν 10.000 με 15.000 χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται γεωλογικά, βρίθει υδρογονανθράκων, είναι γνωστό εδώ και 150 χρόνια, μολονότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν μέθοδοι και μέσα γιά τον ακριβή εντοπισμό και την εκτίμηση των αποθεμάτων των διαφόρων “οικοπέδων”.

Όμως, τις τελευταίες λίγες δεκαετίες, οι συζητήσεις γύρω από τα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου είχαν ενταθεί και μάλιστα η εταιρία Χέλη είχε διενεργήσει ήδη από το 1938  ένδεκα γεωτρήσεις μέχρι και το 1954. Μία άλλη εταιρία, η Deilman-Ήλιος είχε κάνει εξι γεωτρήσεις στην Δυτική Θράκη το 1956-60, ενώ η εταιρία ESSO είχε κάνει το 1960 συστηματικές έρευνες μεγάλης εκτάσεως στην Δυτική Πελοπόννησο, στην Ζάκυνθο και στους Παξούς.
Οι έρευνες θα έπρεπε κανονικά να είχαν ενταθεί μετά την επικύρωση από την Ελλάδα της διεθνούς συμβάσεως περί Δικαίου της Θαλάσσης, που έδινε το δικαίωμα στην χώρα μας όχι μόνο να οριοθετήσει τα χωρικά της ύδατα κατ’ εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, αλλά και να καθορίσει την περιώνυμη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Ωστόσο η Ελλάδα, υπό την απειλή του «casus beli» της Τουρκίας και της απελπιστικής εθνικής ανεπάρκειας μετριότητας των Ελλήνων πολιτικών, απεμπόλισε τα δικαιώματά της και καθυστέρησε αδικαιολόγητα να αρχίσει τις έρευνες, ακόμη και σε περιοχές, όπως το Ιόνιο, που δεν ενέπιπτε στην τουρκική απειλή.

Τώρα, μετά τις πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών περί αποθεμάτων, φθάσαμε στις ρηματικές ανακοινώσεις στον ΟΗΕ, τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Τουρκία, η οποία δεν έχει υπογράψει την διεθνή σύμβαση και...κατηγορεί την Ελλάδα επειδή θέλει να την εφαρμόσει!

      Το μεγάλο ερώτημα είναι πού οφείλεται η μεγάλη αυτή καθυστέρηση, όταν οι πολιτικοί ταγοί της Ελλάδος γνώριζαν εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας που οι ίδιοι δημιούργησαν με τον υπερδανεισμό και τις κρατικές σπατάλες. Και μόνο με την δυσμενή αυτή προοπτική, θα έπρεπε να είχαν προωθήσει τις διαδικασίες γιά τις έρευνες υδρογονανθράκων, ώστε σήμερα να ήταν σε θέση η Ελλάδα να αντλεί αέριο, και αργότερα πετρέλαιο, η αξία του οποίου υπερβαίνει τα 600 δισεκατομμύρια ευρώ μόνο στην θαλάσσια περιοχή του Ιονίου, από την Κέρκυρα μέχρι την Κεφαλληνία και την Ζάκυνθο.

      Καθηγητής μεγάλης ηλικίας και μεγάλου κύρους, κατήγγειλε σε πρωινή εκπομπή εφοπλιστικού καναλιού, ότι όλες αυτές οι καθυστερήσεις, και ιδιαίτερα οι καθυστερήσεις των  δρομολογημένων ερευνών, που έχει ήδη ολοκληρώσει ειδικό πλοίο στο Ιόνιο, οφείλεται σε λίγες γνωστές οικογένειες, γύρω στις 30, οι οποίες εισάγουν στην χώρα πετρέλαιο και αέριο από την Μέση Ανατολή και όχι μόνο και, επομένως, έχουν κάθε λόγο να καθυστερούν οι έρευνες, διότι αλλοιώς θα…μείνουν άνεργες. Η αποκάλυψη αυτή έδωσε και την πραγματική διάσταση της διαπλοκής πολιτικών και επιχειρηματιών σε μία χώρα με οικουμενική ιστορικότητα, η οποία, χάρη στους πολιτικούς της, κατόρθωσε να κατέχει παγκοσμίως τα σκήπτρα της διαφθοράς, αφού τριάντα οικογένειες, μεταξύ των οποίων και αρκετές επώνυμες εφοπλιστικές, κατόρθωσαν να αποτρέψουν την Πολιτεία να κάνει το εθνικό της καθήκον γιά να εξασφαλίσει την ευημερία των πολιτών της, όταν μάλιστα γνωρίζει ότι η χώρα βαδίζει προς ολοκληρωτική καταστροφή.
      Και πώς άραγε είναι δυνατόν να επιτρέψουν οι οικογένειες αυτές την εξόρυξη αερίου και πετρελαίου, όταν κάποιες απ’ αυτές αντιπροσωπεύουν μεγάλα πετρελαϊκά συμφέροντα, που ανήκουν σε εταιρίες κολοσσούς της Μέσης Ανατολής, οι οποίες πάλι με την σειρά τους ελέγχονται από τα συμφέροντα Ροκφέλερ;
      Οι συγκεχυμένες πληροφορίες γύρω από τα αποθέματα υδρογονανθράκων του Ελλαδικού χώρου προκαλούν νέα ερωτήματα, όπως:

-Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν σπεύδουν να ανακηρύξουν τις ΑΟΖ, αλλ’ αντιθέτως, καθυστερούν την αναγκαία αυτή ενέργεια, επιβαλλομένη από την διεθνή συνθήκη περί Δικαίου της Θαλάσσης, χωρίς τις οποίες δεν είναι δυνατή η εκμετάλλευση των πεδίων υδρογονανθράκων;
-Γιατί δίδονται συγκεχυμένες πληροφορίες γύρω από την πιθανή ημερομηνία, κατά την οποία η Ελλάδα θα μπορούσε να εισπράξει τα πρώτα έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων;
Επί του προκειμένου, κάποιοι εμπειρογνώμονες, εμφανιζόμενοι στα κανάλια, υποστηρίζουν ότι οι πρώτες γεωτρήσεις θα πραγματοποιηθούν το 2025, ενώ άλλοι εμφατικά τονίζουν, ότι η πρώτη παραγωγή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2018.
-Ποιές είναι οι ποσότητες υδρογονανθράκων στον χερσαίο και υποθαλάσσιο χώρο, όταν κάποιοι ειδικοί εκτιμούν το αέριο νοτίως της Κρήτης σε 1,3 τρισεκατομμύρια κυβικά, ποσότητα που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει επί δύο τουλάχιστον δεκαετίες την Ευρώπη;
      Μέσα στην γενικώτερη σύγχυση και την παραπληροφόρηση, έχουμε και κάποιους μεγαλοδημοσιογράφους, γνωστούς γιά τον ρόλο τους στην παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό και την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, οι οποίοι υπόσχονται να…πιούν ένα ποτήρι πετρέλαιο, αν βρεθεί το ορυκτό αυτό στο Αιγαίο.

      Υπερήλικας συγγραφέας, γνωστός για τις ειδικές υπηρεσίες που είχε προσφέρει στο ΝΑΤΟ, ισχυρίζεται με τα βιβλία του ότι τα αποθέματα στην θέση Μπάμπουρας και στα Ίμια είναι τεράστια.

Πρώην βουλευτής και νυν βιβλιοπαρουσιαστής, που προειδοποιεί καθημερινά τον δυστυχή ελληνικό λαό γιά την επικείμενη εξαφάνιση των καταθέσεών του λόγω πτώχευσης της χώρας, αποκαλύπτει από δευτερεύοντα κανάλια που μονοπωλούνται κάθε μεσημέρι από τους βιβλιοπώλες, ότι η αξία των αποθεμάτων σε υδρογονάνθρακες είναι εξαπλάσια του δημοσίου χρέους της χώρας και ότι η συνολική αξία εγγίζει τα 10 τρισεκατομμύρια ευρώ. Αν η Ελλάδα αποκόμιζε το 20% του ποσού τούτου θα είχε εξοφλήσει το χρέος της και θα συγκαταλεγόταν μεταξύ των πλουσιωτέρων χωρών του κόσμου.

Ταυτόχρονα επιδεικνύεται φευγαλέως από τηλεοράσεως φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, εκ του οποίου προκύπτει ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε αναθέσει σε ξένη εταιρία την διενέργεια γεωτρήσεων γιά την εξόρυξη ελληνικού πετρελαίου, ώστε η Ελλάδα να μπεί στο κλαμπ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών με επίσημο πετρελαϊκό νόμισμα την δραχμή. Κατά τους ισχυρισμούς των βιβλιοπαρουσιαστών, η απόφαση αυτή του Παπαδόπουλου υπήρξε και η αιτία της πτώσης της δικτατορίας και όχι το Πολυτεχνείο.

      Επώνυμοι καθηγητές ειδικοί στα ενεργειακά, όπως ο κ. Αντ. Φώσκολος, ο καθηγητής κ. Αβραάμ Ζελελίδης και ο καθηγητής κ. Μανιάτης, παρουσιάζονται στα τηλεοπτικά κανάλια και ομιλούν γιά γιγαντιαία κοιτάσματα αερίου στην Κρήτη. Υποστηρίζουν ότι, σύμφωνα με εκτιμήσεις Νορβηγών και Γάλλων εμπειρογνωμόνων, που επιβεβαιώνει και η Ντώιτσε Μπανκ, η αξία του αερίου τούτου ανέρχεται σε 200 δισ. ευρώ. Ειδικώτερα ο κ. Φώσκολος δήλωσε ότι ούτε ο ελληνικός λαός ούτε οι Έλληνες πολιτικοί μπορούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος των τεραστίων αποθεμάτων φυσικού αερίου, που βρίσκεται κάτω από τον πυθμένα των ελληνικών θαλασσών. Ο χώρος που θα ερευνηθεί στο Ιόνιο, συμπεριλαμβανομένων και των χερσαίων εκτάσεως της Δυτικής Ελλάδος, ανέρχεται σε 225.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά υπάρχουν άλλες τόσες εκτάσεις προς έρευνα στην περιοχή του Αιγαίου, κάτω από την Ρόδο και μέχρι την ΑΟΖ της Κύπρου, πέραν του “οικοπέδου” νοτίως της Κρήτης.
Ο καθηγητής έγινε ακόμη πιό συγκεκριμένος λέγοντας ότι ολοκληρώνονται τρείς μελέτες στο Ιόνιο μέχρι 15 Φεβρουαρίου 2013, η αξιολόγηση των κοιτασμάτων θα γίνει σε εξι μήνες και στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2014 θα ερευνηθούν νέα οικόπεδα.
Οι μνηστήρες των ελληνικών κοιτασμάτων θα δώσουν αρχικά ως προκαταβολή ένα μικρό ποσό γύρω στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ και μέχρι το 2020 θα έχει αρχίσει η εξαγωγή του φυσικού αερίου, κάτω από το οποίο μπορεί να βρεθεί και πετρέλαιο, το οποίον ως γνωστόν “μεταναστεύει” λόγω διαφόρων γεωλογικών φαινομένων που συμβαίνουν στον φλοιό της Γης.

      Στο μεταξύ, πολλαπλασιάζονται τα ειδικά βιβλία, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα διαθέτει και αξιόλογα κοιτάσματα ουρανίου, την διαδικασία εξόρυξης του οποίου είχε αρχίσει και πάλι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος φέρεται μάλιστα να είχε δημιουργήσει εργοστάσιο επεξεργασίας των εξορύξεων, λέγοντας ότι “ η Ελλάς δεν είναι Ελλαδίτσα, διότι διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο”. Το εργοστάσιο αυτό δεν λειτούργησε λόγω πτώσεως της δικτατορίας, διότι, ο μεν “εθνάρχης” Κων. Καραμανλής ανέστειλε τις εργασίες του, ο δε εν συνεχεία επελθών Ανδρέας Παπανδρέου το σταμάτησε τελείως.
      Και μία ακόμη πληροφορία, που έρχεται και “δένει” με τα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ελλάδα: Οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν παραγγείλει στα διάφορα ναυπηγεία του κόσμου περί τα 280 πλοία μεταφοράς αερίου LNG τελευταίας τεχνολογίας με οικολογικές προδιαγραφές, βελτιώνοντας αισθητά τον μη οικολογικό τους στόλο αξίας τριών τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, προφανώς γιά να μπουν δυναμικά στις μεταφορές φυσικού αερίου.

      Βεβαίως ο ελληνικός λαός λέει ότι, όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι, αλλά οι Έλληνες καθηγητές είναι κατηγορηματικοί και υποστηρίζουν ότι, αν αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τότε η Ελλάδα θα καταλάβει την 15η θέση παγκοσμίως σε αποθέματα φυσικού αερίου.
Τώρα το μπαλάκι της νέας αυτής προκλήσεως πηγαίνει στους εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντας πολιτικούς, καθώς δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν ν’ αντιληφθούν κωλυόμενοι...αρμοδίως, ότι κοιμώμαστε κυριολεκτικά πάνω στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Καθήκον των ντόπιων πολιτικών είναι να αγνοήσουν ή να παραγκωνίσουν τους εσωτερικούς διαπλεκομένους επιχειρηματίες, να σκεφθούν σοβαρά με γνώμονα το εθνικό και μόνο συμφέρον και να προβούν στις αναγκαίες ενέργειες με σοβαρούς ξένους οίκους, ώστε αυτός ο τεράστιος πλούτος να «ξελασπώσει» την Ελλάδα από την φτώχεια, στην οποία οι ίδιοι την εξώθησαν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους.
      Αλλά και ο ελληνικός λαός πρέπει να αφυπνισθεί επί τέλους από τον ραγιαδισμό και την κομματική υποταγή και να κάνει τις αναγκαίες επιλογές γιά να σώσει τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του από τα αρπακτικά νύχια των τοκογλύφων και των Ευρωπαίων νεοβαρβάρων.
                                                                                                                   
 Κ. ΔΟΥΚΑΣ

http://www.nafsgreen.gr/newsite/index.php/sport/sport-news/costas-doukas/1060-2013-03-15-12-38-15

Τα μυστικά και τα μυστήρια του Ολύμπου!!!

 

Θα ετοιμαστούμε για να κάνουμε μαζί μια ανάβαση στο μυθικό αυτό βουνό και να ανακαλύψουμε τα μυστικά του. Ανεβαίνοντας το, θα διαπιστώσετε και εσείς, ότι οι θρύλοι το τυλίγουν από κάθε πλευρά.

Έχουν ακουστεί απίστευτες ιστορίες για αυτό το βουνό.... Για νεραϊδότοπους, για επισκέψεις ιπτάμενων δίσκων στο "μπαλκόνι" του Δία, για ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία κ.α.

Όλα αυτά φυσικά, μπορεί να είναι απλοί μύθοι, μπορεί να είναι και φανταστικές ιστορίες. Ένα όμως είναι σίγουρο. ότι οι κάτοικοι στις γύρω περιοχές του Ολύμπου, έχουν να σας πούνε πολλές ιστορίες γιατί ζούνε καθημερινά αυτούς τους θρύλους...

Μέσα σε όλα αυτά , ένα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του Ολύμπου. Πάνω στα οποία έχουν γίνει δεκάδες μελέτες από πάρα πολλούς επιστήμονες , φυσικούς, γεωλόγους και άλλους.

Θα προσπαθήσουμε λοιπόν μαζί, εδώ στο Ελληνικό Αρχείο, να δούμε τα κυριότερα από αυτά τα "μυστικά" του Ολύμπου.

Το Στεφάνι του Δία


Όποιος βρεθεί στην περιοχή του Ολύμπου, που από τα αρχαία χρόνια ονομάστηκε "Το στεφάνι του Δία", θα αντικρίσει ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Κάθε πρωί με την ανατολή του Ηλίου, οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού, απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με όλα τα χαρακτηριστικά του! Είναι ένα γεγονός , το οποίο όλοι οι κάτοικοι των γύρω χωριών του Ολύμπου γνωρίζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η τοποθεσία αυτή, έχει ονομαστεί "Ο θρόνος του Δία"!

Οι πυραμίδες του Ολύμπου


Υπάρχουν οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου ,οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση αλλά και την άποψη μελετητών, μόνο τυχαίες δεν είναι.. Από την αρχαία Ελλάδα ξέρουμε ότι όλες οι σημαντικές τοποθεσίες που επέλεγαν οι Έλληνες, βρίσκονταν σε στρατηγικής σημασίας σημεία ή και σε ιερούς τόπους από την ίδια την φύση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις πυραμίδες του Ολύμπου.

Μόνο που σύμφωνα με την παράδοση αλλά και τις ιστορίες των κατοίκων του Ολύμπου, οι οποίες σώζονται μέχρι σήμερα, αυτές οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, είτε από μια προηγμένη ανθρώπινη τεχνολογία, αφού φαίνονται να είναι λαξευμένες, είτε ότι τις δημιούργησαν οι ίδιοι οι θεοί για δικά τους στρατηγικά σημεία. Στις τρεις αυτές κορυφές των πυραμίδων βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ. Αντώνιος και

Προφήτης Ηλίας αντίστοιχα.


Το σημαντικό και καθόλου μυθολογικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους! Επιστήμονες λένε ότι την ίδια ακριβώς γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον ουρανό. Τις λεγόμενες "Τρείς Βασιλείες".

Από τα 3 αυτά άστρα, τα δύο είναι σε ευθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ακριβώς την ίδια γωνία μοιρών αλλά και την πλήρη ταύτιση με τα 3 άστρα του Ωρίωνα, έχουν οι 3 πυραμίδες του Ολύμπου. Σκεφτήκατε πού αλλού στην Γή, συμβαίνει η ίδια αυτή ακριβώς ευθυγράμμιση με την ζώνη του Ωρίωνα; Ναι, καλά το σκεφτήκατε.. Στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο!

Και εδώ έρχονται οι ιστορίες και οι μύθοι, για το κατά πόσο είναι φυσικές ή.... τεχνητές, οι πυραμίδες του Ολύμπου. Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία Πολλοί είναι οι κάτοικοι αλλά και οι επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναφέρει πως στην περιοχή που βρίσκεται η Εκκλησία του προφήτη Ηλία στον Όλυμπο, υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Μάλιστα υπάρχουν μαρτυρίες πολλών ανθρώπων οι οποίοι παρευρίσκονταν σε λειτουργίες τις Εκκλησίας, να λένε ότι ένιωθαν μία ανατριχίλα και τους σηκώνονταν τα μαλλιά από την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου

Οι Πιερίδες Μούσες

Ο μύθος των Πιερίδων μουσών, είναι πολύ γνωστός στους κατοίκους των χωριών γύρω από τα Πιέρια Όρη.

Ο ποταμός που κατεβαίνει από τα Πιέρια όρη ονομάζεται "Μόρνος" ποταμός (Ο όρος Μόρος σημαίνει σκοτεινός) ο οποίος σύμφωνα με τους θρύλους της περιοχής, συνδέεται με τον ποταμό Λυκώνα των Μουσών. Εκεί οι κάτοικοι έχουν γίνει μάρτυρες αρκετών μυστήριων φαινομένων. Βοσκοί, εργάτες, αλλά και κάτοικοι της περιοχής, έχουν αναφέρει ότι έβλεπαν γυμνές κοπέλες να χορεύουν στο δάσος τραγουδώντας και διάφορα άλλα τέτοια φαινόμενα που τα χαρακτήριζαν σαν Μούσες.

Και όπως ήταν αναμενόμενο ,οι κάτοικοι φοβόντουσαν και κλείνονταν στα σπίτια τους. Από την άλλη όμως υπήρχαν και μερικά φαινόμενα σε αυτές τις περιοχές, τα οποία οι κάτοικοι τα χαρακτήριζαν ως δαιμονικά. Όπως π.χ. η μαρτυρίες για το "μαλλιαρό χέρι", όπως το ονόμασαν στο χωριό Κόρνα, το οποίο το έβλεπαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι του χωριού και τους προκαλούσε ένα τεράστιο τρόμο.

Το εγκαταλελειμμένο χωριό Σκοτεινά


Κατηφορίζουμε για το χωριό Σκοτεινά στον Όλυμπο. Πλέον δεν υπάρχει ψυχή στο χωριό. Κάτι, έκανε τους κατοίκους του να φύγουν πανικόβλητοι από το χωριό, που συνορεύει με τον ποταμό Μόρνο που όπως αναφέραμε και πριν, Μόρνα σημαίνει σκοτάδι... Το συγκεκριμένο χωριό κάποτε ήταν γεμάτο ζωή.

Υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα των κατοίκων σε κτηνοτροφία, δασοκομία και υπήρχε και ένα εργοστάσιο ξυλείας. Μέσα στο συγκεκριμένο εργοστάσιο μάλιστα, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί από την δεκαετία του '60, υπάρχουν ακόμα άθικτα τα έγραφα, τα βιβλία και διάφορα άλλα αντικείμενα ,σαν να τα άφησε κάποιος εκεί, μόλις έναν μήνα πριν. Ο λόγος που έχει συμβεί αυτό στο συγκεκριμένο χωριό, είναι γιατί οι κάτοικοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με ότι συνέβαινε.

Μάλιστα αρκετοί ήταν εκείνοι οι οποίοι προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με κάποιον πρώην κάτοικο του χωριού, ώστε να τους πουν μερικά από τα περιστατικά που είχαν προκαλέσει τρόμο στο χωριό και ανάγκασαν τους κάτοικους του να το εγκαταλείψουν , αλλά όλοι οι κάτοικοι, κατά έναν περίεργο τρόπο, ακύρωναν αυτές τις συναντήσεις την τελευταία στιγμή.

Πόρτες του Ολύμπου (Σπήλαιο Τσακαλόπετρας)


Στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχει μια πάρα πολύ σημαντική σπηλιά. Η σπηλιά της Τσακαλόπετρας. Το συγκεκριμένη σπήλαιο έχει μια ιστορία 600 ετών, από την εποχή της τουρκοκρατίας, όταν κάτοικοι του χωριού την χρησιμοποιούσαν σαν κρησφύγετο από τους Τούρκους αλλά και από τούς Γερμανούς στην συνέχεια. Το συγκεκριμένο σπήλαιο, αποτέλεσε και σημείο συγκεντρώσεων της Φιλικής Εταιρείας.

Επίσης λέγεται ότι το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο,με το οποίο είναι φορτισμένη η συγκεκριμένη σπηλιά της Τσακαλόπετρας, έχει κινήσει το ενδιαφέρον και επιστημόνων της ΝΑSΑ ώστε να κάνουν τα δικά τους πειράματα. Μέσα σε αυτό το σπήλαιο υπάρχει και ένα Εκκλησάκι στο οποίο η Φιλική Εταιρεία του Κοραή , είχε αφήσει έγγραφα-εντολές προς τους κατοίκους του χωριού, τα οποία έγγραφα σώζονται μέχρι και σήμερα.

Όπως θα διαπιστώσατε και εσείς μέχρι τώρα, οι θρύλοι και οι ιστορίες γύρω από αυτό το ιερό βουνό, είναι αμέτρητοι. Είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, είτε πρόκειται ανεξήγητα γεγονότα, ή ακόμα και για μύθους που κρατάνε για χρόνια, ένα είναι σίγουρο, ότι ο Όλυμπος στην μυθολογημένη ιστορία, δεν αποτέλεσε τυχαία το σημαντικότερο μέρος της Ελλάδας...

Δεν αποτέλεσε τυχαία, το κέντρο του κόσμου!

ellinikoarxeio.com-ellinonpaligenesia.blogspot.gr

http://www.apocalypsejohn.com

http://periergaa.blogspot.com

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Τα μυστικά και τα μυστήρια του Ολύμπου!!! 

Τα ταυροκαθάψια*

Έτσι λέγονταν οι μινωικοί αρχαίοι αγώνες με τους ταύρους. Οι ταύροι που χρησιμοποιούνταν προέρχονταν από τις καλύτερες ράτσες και θεωρούνταν ιεροί. Στους αγώνες αυτούς ο ταύρος ήταν ο πρωταγωνιστής και ποτέ δεν θυσιαζόταν ή σκοτωνόταν. Θεωρείται ότι ο ταύρος συμβόλιζε τον Ήλιο.

Τι ήταν όμως ακριβώς τα ταυροκαθάψια;
Ήταν ιερή γιορτή που γινόταν με λαμπρότητα, παρουσία του βασιλιά Μίνωα και της ιέρειας της Θεάς Ρέας ή Γης, της μητέρας του Δία. Ο λαός συγκεντρωνόταν στον ιερό χώρο των ταυροκαθαψίωνν και με την είσοδο του βασιλιά και της ιέρειας έψελνε παιάνες, που τους συνόδευαν με οκτάχορδες λύρες και διπλούς αυλούς.

Και να! ο βασιλιάς Μίνωας παίρνει τη θέση κάτω από τον ιερό "Λάβρυ", τον διπλό πέλεκυ, το έμβλημα της Μινωικής εξουσίας και η Μεγάλη ιέρεια τη δική της θέση. Η μουσική ξαναρχίζει εύθυμη, χορεύτριες χορεύουν και μετά την αποχώρησή τους ψάλλεται ξανά παιάνας, αφιερωμένος στη Μεγάλη Μητέρα Γη. Μετά τα πάντα σιωπούν. Οι πόρτες ανοίγουν και ο ταύρος εισέρχεται περήφανος στο στίβο. Κανείς δεν μιλάει για να μην εξοργιστεί το ζώο, ο λυράρης παίζει ένα ρυθμό και συγχρόνως πλησιάζει τον ταύρο, μιλώντας του απαλά. Ο ταύρος υψώνει το κεφάλι, αναγνωρίζει τη μουσική, χτυπά το μπροστινό του πόδι στο έδαφος, είναι ήρεμος και περιμένει τα παιδιά. Και να! Μπαίνουν στον στίβο δύο κορίτσια και ένα αγόρι, οι  συγκεντρωμένοι τα επευφημούν, ενώ εκείνα είναι έτοιμα. Ο ταύρος τρέχει, τα παιδιά πιάνονται από τα κέρατά του, γυρίζουν στον αέρα, πατούν στην πλάτη του και πάλι στον αέρα και προσγειώνονται πίσω από τον ταύρο. Και πάλι! Από κάποιο ψηλό σημείο πάνω από το κεφάλι τού ταύρου, πέφτουν με τα χέρια στη ράχη του, γυρίζουν στον αέρα και προσγειώνονται πίσω του. Τα παιδιά εναλάσσονται σε αυτήν την επικοινωνία με τον ταύρο.΄Όταν ο λυράρης αρχίσει πάλι τη μουσική του, το τέλος πλησιάζει. Ο ταύρος σταματάει, σαν να έχει κουραστεί, τα παιδιά, το ένα μετά το άλλο, πηδούν και κάθονται και τα τρία στη ράχη του, ο ταύρος ήρεμος φτάνει και στέκεται μπροστά στον Μίνωα, ο λυράρης παίζει τη μουσική του, ο κόσμος τραγουδάει χαρούμενος και χειροκροτεί τα παιδιά και τον ταύρο. Το ιερό ζώο θα τελειώσει τη ζωή του ειρηνικά, στα λιβάδια της Μινωικής Κρήτης.

Τα ταυροκαθάψια ... ...ήταν η γιορτή με την οποία οι Μίνωες ευχαριστούσαν τη μάνα Γη και η αναμέτρηση των παιδιών με τον ταύρο τα  ετοίμαζε να γίνουν γενναία. Όχι σκοτώνοντας, αλλά τιμώντας τον ταύρο.

Βλέπετε εκείνοι, οι αρχαίοι Μίνωες, με τον ανυπέρβλητο πολιτισμό, ήξεραν να σέβονται τη δύναμη και θέλανε να την φτάσουν. Εμείς, οι σημερινοί φθονούμε και τη δύναμη και την ομορφιά κι έτσι βρήκαμε τον τρόπο να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με όλα αυτά τα "γελοία της φύσης". Σκοτώνοντας!!

* Η λέξη προέρχεται από το ουσιαστικό "ταύρος" και το ρήμα "άπτομαι, αγγίζω", κοντολογίς "ταυροκαθάψια= το άγγιγμα του ταύρου".

 http://hopedies.pblogs.gr/2008/04/tayromahies-tayrokathapsia-kammia-shesh.html

Όμηρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

     Για άλλες χρήσεις, δείτε: Όμηρος (αποσαφήνιση).

Η αποθέωση του Ομήρου. Στα πόδια του η Ιλιάδα και η Οδύσσεια

Ο Όμηρος φέρεται ως ο συγγραφέας των ποιητικών κειμένων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως «Ομηρικά Έπη». Για τη ζωή του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες και αυτές αντιφατικές, ενώ η φιλολογική επιστήμη των δύο τελευταίων αιώνων αμφισβήτησε ακόμη και την ύπαρξή του. Με κριτήρια τα χαρακτηριστικά των έργων, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια γράφτηκαν τον 8ο αι. π.Χ. (μερικοί μελετητές, π.χ. M.L. West, προτιμούν ημερομηνίες μέχρι και το πρώτο μισό του 7ου αι. π.Χ.), με την Ιλιάδα να είναι προγενέστερη, ενδεχομένως και κατά μερικές δεκαετίες. Στον Όμηρο κατά καιρούς αποδόθηκαν και άλλα έργα, τα οποία σήμερα είναι δεκτό ότι δεν είναι δικά του, αλλά ακόμη είναι αμφισβητήσιμο το αν τα δύο μεγάλα έπη είναι έργα του ίδιου ποιητή. Η Ιλιάς αποτελείται από 15.693 στίχους και αναφέρεται στις τελευταίες πενήντα μία (51), αποφασιστικής σημασίας ημέρες του πολέμου της Τροίας, ο οποίος συνολικά διήρκεσε, σύμφωνα με το μύθο, 10 χρόνια. Η Οδύσσειααποτελείται από περίπου 12.000 στίχους και περιγράφει τον δεκαετή αγώνα του Οδυσσέα για τον νόστο (επιστροφή στην πατρίδα του Ιθάκη).

Πίνακας περιεχομένων   [Απόκρυψη]  1 Αρχαίες μαρτυρίες για τη ζωή και το έργο του 2 Το ομηρικό ζήτημα 2.1 Αναλυτική θεωρία 2.2 Προφορικότητα και γραφή 2.3 Γλώσσα και μέτρο 2.4 Λογότυποι και τυπικές σκηνές 2.5 Εκτενείς παρομοιώσεις 3 Αναφορές 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αρχαίες μαρτυρίες για τη ζωή και το έργο του [Επεξεργασία]

Διαθέτουμε επτά βίους του Ομήρου που προέρχονται από την αρχαιότητα. Η καταγωγή του φαίνεται πως ήταν από την Ιωνία και θρυλείται ότι επτά πόλεις ερίζουν για την καταγωγή του, με επικρατέστερες τη Σμύρνη και τη Χίο. Ως γονείς του αναφέρονται ο Μαίων και η Κριθηίδα και λέγεται ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Μελησιγένης, επειδή γεννήθηκε κοντά στον ποταμό Μέλητα της Σμύρνης και ότι πήρε αργότερα το όνομα «Όμηρος», είτε επειδή ήταν τυφλός, είτε επειδή ήταν όμηρος των Κολοφωνίων στον πόλεμο με τη Σμύρνη. Σύμφωνα με τους βίους του, περιόδευσε απαγγέλλοντας τα έργα του στις ελληνικές πόλεις, απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά σε ένα διαγωνισμό με τον Ησίοδο στη Χαλκίδα δεν πήρε βραβείο, επειδή προτιμήθηκε ο Ησίοδος ως ποιητής που εξυμνούσε την ειρήνη. Ως τόπος θανάτου του παραδίδεται η Ίος.^[1]

Εκτός από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, στην αρχαιότητα αποδόθηκαν στον Όμηρο και άλλα έπη του τρωικού κύκλου, αρκετοί θρησκευτικοί ύμνοι, η επική παρωδίαΒατραχομυομαχία και μια κωμική διήγηση για έναν χαζό ήρωα, τον Μαργίτη.^[2] Στον Όμηρο αποδίδονται και δύο προφανώς ψευδεπίγραφα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας(VII 153 και XIV 147).

Η σύγχρονη έρευνα, και ειδικότερα όσοι δέχονται ότι ο Όμηρος μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό πρόσωπο, τοποθετεί τη ζωή του στον 8ο αι. π.Χ. και θεωρεί πιθανό ότι ήταν Ίωνας αοιδός, συνεχιστής μιας μακραίωνης παράδοσης προφορικών ηρωικών αφηγήσεων, που συνέθεσε την Ιλιάδα γύρω στο 750 π.Χ. και την Οδύσσεια (αν όντως συνέθεσε και τα δύο έργα) γύρω στα 710 π.Χ.^[3]

Φανταστική προτομή του Ομήρου, ρωμαϊκό αντίγραφο (2ος αιώνας) του αυθεντικού ελληνικού (2ος αιώνας π.Χ.).Μουσείο του Λούβρου (Ma 440)

Το ομηρικό ζήτημα [Επεξεργασία]

Η Αποθέωση του Ομήρου σε γλυπτό. Μαρμάρινο ανάγλυφο του Αρχίλαου της Πριήνης.3ος αιώνας π.Χ., Βρετανικό μουσείο

Υπό τον όρο «ομηρικό ζήτημα» ομαδοποιούνται πολλά ερωτήματα που έχουν σχέση με την πατρότητα, τον τρόπο σύνθεσης και την καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Ειδικότερα, έχουν τεθεί τα θέματα:

• Ήταν πραγματικό πρόσωπο ο Όμηρος; Πότε έζησε, πώς συνέθεσε ή έγραψε τα έργα του και ποια είναι αυτά;
• Τα κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα είναι έργα του ίδιου ποιητή; Κάποιες υφολογικές αλλά και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο ποιημάτων καθιστούν πιθανό το γεγονός να μην γράφτηκαν από τον ίδιο συγγραφέα, χωρίς κάτι τέτοιο να μπορεί να αποδειχθεί με βεβαιότητα.
• Τα κείμενα είναι ενιαίες ποιητικές συλλήψεις ή αποτελούνται από διάφορα στρώματα; Αρκετοί έχουν υποστηρίξει ότι τα σημερινά κείμενα προέρχονται από συνένωση πολλών τμημάτων ή επέκταση παλαιοτέρων. Απέναντι σε αυτήν την «αναλυτική» θεωρία τάσσονται οι «ενωτικοί» που υποστηρίζουν ότι στο καθένα μπορεί να διακριθεί μία συνεπής λογοτεχνική σύλληψη και πραγμάτωση από ένα άτομο. Η σύγκριση με προφορικά έπη έδειξε ότι οι προφορικοί ποιητές, με τεχνικές που δεν είναι οικείες σε μια εγγράμματη κοινωνία, μπορούν να συνθέσουν και να απομνημονεύσουν ποιήματα μεγάλης έκτασης.
• Από την προφορική θεωρία, προκύπτει το ερώτημα ποια ήταν η συμβολή της γραφής στη σύνθεση των ποιημάτων: καταγράφηκαν την εποχή που συντέθηκαν κατά τη διάρκεια της απαγγελίας, υπαγορεύτηκαν από τον ποιητή ή επιβίωσαν προφορικά και καταγράφηκαν αργότερα;

Αναλυτική θεωρία [Επεξεργασία]

Η παρουσία κάποιων αντιφάσεων, λογικών κενών ή χασμάτων στο κείμενο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας οδήγησε στην υπόθεση ότι τα σωζόμενα κείμενα δεν είναι ενιαίες ποιητικές συλλήψεις αλλά συνένωση περισσοτέρων έργων. Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας ονομάστηκαν «αναλυτικοί» και οι απόψεις του μπορούν να διαιρεθούν σε επιμέρους τάσεις. Για την Ιλιάδα, μία από τις αναλυτικές θεωρίες ήταν η θεωρία της επέκτασης, που υποστηρίχθηκε κυρίως από τον Gottfried Hermann (1772-1848): σύμφωνα με αυτή, υπήρχε ένα παλαιό κείμενο, μια αρχική Ιλιάδα, που σταδιακά επεκτάθηκε και πήρε τη σημερινή μορφή. Η θεωρία των ασμάτων, που αναπτύχθηκε από τον Karl Lachmann, θεωρούσε την Ιλιάδα συνένωση μικρότερων επικών ασμάτων (ο Lachmann εντόπιζε περίπου δεκαέξι άσματα). Συγγενική ήταν η θεωρία της συγκόλλησης, με βασικό εκπρόσωπο τον A. Kirchhoff, κατά τον οποίο η Ιλιάδα δημιουργήθηκε από συνένωση μικρότερων επών.^[4] Ο ίδιος επιχείρησε ανάλογη ανάλυση και για την Οδύσσεια, για την οποία διατυπώθηκε και μια άλλη άποψη, η θεωρία του διασκευαστή, δηλαδή η άποψη ότι υπήρχε μια αρχική Οδύσσεια που επεκτάθηκε στη συνέχεια με προσθήκες ενός διασκευαστή που υστερούσε σε ποιητική αξία από τον ποιητή του αρχικού έργου.^[5]

Προφορικότητα και γραφή [Επεξεργασία]

Διαφορετική κατεύθυνση δόθηκε στην ομηρική έρευνα από τη σύγκριση με τις τεχνικές της προφορικής ποίησης. Οι Milman Parry και Albert Lord, βασισμένοι στη διαπίστωση ότι τα δύο έπη εμφανίζουν στερεότυπες σκηνές και εκφράσεις, που συχνά επαναλαμβάνονται αυτούσιες, αξιοποίησαν τις έρευνές τους για την προφορική ηρωική ποίηση γηςΓιουγκοσλαβίας για να φωτίσουν τον τρόπο σύνθεσης της Ιλιάδας και της Οδύσσειας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα δύο κείμενα παρουσιάζουν ανάλογη τεχνική, αφού βασίζονται σε ένα σύνολο στερεότυπων μικρότερων ή μεγαλύτερων φράσεων (λογοτύπων) και τυποποιημένων σκηνών.

Σήμερα είναι αποδεκτό το γεγονός ότι οι τεχνικές στις οποίες βασίστηκε η σύνθεση των δύο επών είναι οι τεχνικές της προφορικής ποίησης, όπως είχαν διαμορφωθεί τους προηγούμενους αιώνες. Η παράδοση τροφοδότησε τον ποιητή τους με μια ειδική τεχνητή διάλεκτο, με στοιχεία διαφόρων εποχών και περιοχών και πολλά συνώνυμα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικές μετρικές θέσεις, ένα σύνολο λογοτύπων που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες θέσεις του στίχου, τυπικές σκηνές και τυποποιημένα ευρύτερα επεισόδια.^[6] Η συμβολή της γραφής στη σύνθεση ή την καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας είναι δύσκολο να καθοριστεί και έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις: μπορεί ο ποιητής να χρησιμοποίησε τη γραφή για να κάνει ένα σχέδιο της δομής και της σύνδεσης διαφόρων επεισοδίων, ή να υπαγόρευσε σε κάποιον το ποίημα. Είναι βέβαιο ότι και τους επόμενους αιώνες τα έπη είχαν συντηρηθεί στην προφορική παράδοση και απαγγέλλονταν, αλλά δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε κάποιο παγιωμένο γραπτό κείμενο. Από τον 6ο αι. π.Χ. μαρτυρείται και μια επαγγελματική ένωση ραψωδών που ονομάζονταν «ομηρίδες», οι οποίοι απήγελλαν κάποια εκδοχή των επών, αλλά δεν γνωρίζουμε αν είχαν στην κατοχή τους κάποιο γραπτό κείμενο. Σημαντική θεωρείται στο θέμα της παγίωσης του ομηρικού κειμένου η συμβολή του Πεισιστράτου που λέγεται ότι καθιέρωσε απαγγελίες του Ομήρου στη γιορτή των Παναθηναίων με βάση ένα σταθερό κείμενο (η λεγόμενη «πεισιστράτεια διόρθωση»).

Γλώσσα και μέτρο [Επεξεργασία]

Όμηρος, 1663. Έργο του Ρέμπραντ

Το μέτρο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας είναι ο δακτυλικός εξάμετρος στίχος. Βάση του είναι ο δακτυλικός πους, δηλαδή μια μονάδα που αποτελείται από μία μακρόχρονη συλλαβή και δύο βραχύχρονες (που μπορεί να αντικατασταθούν από μία μακρόχρονη). Ο κάθε στίχος απαρτίζεται από έξι πόδες. Οι πέντε πρώτοι είναι δάκτυλοι και ο έκτος αποτελείται από δύο συλλαβές, την πρώτη υποχρεωτικά μακρόχρονη και τη δεύτερη αδιάφορη. Συνολικά ένας δακτυλικός στίχος μπορεί να αποτελείται από δώδεκα έως δεκαεπτά συλλαβές. Υπάρχει μια ισχυρή νοηματική παύση περίπου στο μέσον του στίχου, καθώς και άλλες μικρότερες που χωρίζουν τον στίχο έως και σε τέσσερις μικρές νοηματικές ενότητες.^[7]

Η γλώσσα του Ομήρου είναι τεχνητή, η οποία ουδέποτε μιλήθηκε, αλλά κατανοητή απ' όλον τον ελληνόφωνο κόσμο.^[8] Το υλικό της προέρχεται από διάφορες διαλέκτους και χρονικές περιόδους. Βάση είναι η ιωνική διάλεκτος όπως είχε διαμορφωθεί τον 8ο αι. π.Χ. στα παράλια της Μικράς Ασίας. Υπάρχουν ακόμη πολλά αιολικά στοιχεία αλλά και τύποι παλαιότεροι αναγόμενοι στη μυκηναϊκή εποχή.Δωρικά στοιχεία δεν υπάρχουν, ενώ κάποιοι αττικοί τύποι ενδέχεται να είναι μεταγενέστερες προσθήκες.^[9] Η ύπαρξη πολλών συνώνυμων τύπων οι οποίοι προέρχονταν από ποικίλες διαλέκτους ή περιόδους παρείχε μετρικές ευκολίες στον ποιητή, αφού ανάλογα με τη θέση του στίχου μπορούσε να χρησιμοποιήσει μία από πολλές νοηματικά ισοδύναμες λέξεις. Για παράδειγμα η προσωπική αντωνυμία σοῦ είχε ισοδύναμους τύπους τα σεῖο, σέθεν, σέο, σεῦ, τεοῖο.^[10]

Λογότυποι και τυπικές σκηνές [Επεξεργασία]

Από την προφορική επική παράδοση ο Όμηρος είχε κληρονομήσει ένα σύνολο στερεοτυπικού υλικού το οποίο προσάρμοζε ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περίπτωσης. Η μικρότερη τυπική μονάδα είναι οι σύντομες φράσεις που αποτελούνται από ένα όνομα και επίθετο. Ανάλογα με τη θέση του στίχου, προκύπτουν διάφοροι συνδυασμοί όπως Παλλὰς Ἀθήνη, γλαυκῶπις Ἀθήνη, θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη. Κάποιες φορές τα τυπικά επίθετα χρησιμοποιούνται ακόμη και όταν τα νοηματικά συμφραζόμενα δεν επιτρέπουν τη χρήση τους.^[11] Μεγαλύτερης έκτασης λογότυποι χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν την αρχή και το τέλος μιας ομιλίας, την μετακίνηση ενός ήρωα ή τα γεγονότα των μαχών.

Εκτός από τις εκφραστικές στερεοτυπίες, υπήρχαν και τυποποιημένες ακολουθίες πράξεων για να περιγράψουν εκτενή γεγονότα όπως η θυσία, η ικεσία, η υποδοχή ενός φιλοξενούμενου, ένα γεύμα, μία μονομαχία. Για παράδειγμα η αφήγηση μιας αριστείας, δηλαδή μιας σειράς κατορθωμάτων ενός ήρωα, βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο: πρώτα περιγράφεται ο εξοπλισμός του ήρωα. Όταν αρχίζει η μάχη, ο πρωταγωνιστής σκοτώνει κάποιους εχθρούς σε μονομαχίες και έπειτα επιτίθεται εναντίον του εχθρικού στρατού τον οποίο ωθεί σε φυγή. Η καταδίωξη διακόπτεται όταν αυτός πληγώνεται, αλλά με προσευχή σε ένα θεό θεραπεύεται, επιστρέφει στη μάχη και μονομαχεί με τον αρχηγό των εχθρών. Τον σκοτώνει και ακολουθεί μάχη των δύο παρατάξεων για το πτώμα, το οποίο αποκτούν τελικά οι φίλοι του νεκρού με θεϊκή παρέμβαση. Παρά την τυποποίηση, κάθε φορά που εμφανίζονται τυπικές σκηνές υπάρχουν διαφορές στις λεπτομέρειες ανάλογα με τις ανάγκες.^[12]

Εκτενείς παρομοιώσεις [Επεξεργασία]

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ομηρικής, τεχνικής, που φαίνεται ότι δεν υπήρχε στα παλαιότερα έπη, είναι οι εκτενείς παρομοιώσεις. Αυτές οι παρομοιώσεις είναι επεκτάσεις των σύντομων παρομοιώσεων: για παράδειγμα η απλή παρομοίωση «επιτέθηκε σαν λιοντάρι» μπορεί να επεκταθεί στην εικόνα ενός πληγωμένου και αγριεμένου λιονταριού που επιτίθεται στους κυνηγούς του, στην εικόνα του λιονταριού που κατασπαράζει το πρόβατα ενός φοβισμένου βοσκού ή στην εικόνα του ζώου που προσπαθεί να προστατέψει τα νεογνά του από τους κυνηγούς.^[13] Ο κόσμος των παρομοιώσεων είναι ο κόσμος της καθημερινής εμπειρίας, που είναι οικείος στον ακροατή / αναγνώστη, και έχει στόχο να βοηθήσει τη φαντασία του αναγνώστη να αντιληφθεί κάτι, συγκρίνοντάς το με μια εικόνα από την άμεση εμπειρία του.^[14] Τα θέματα από τα οποία προέρχονται οι παρομοιώσεις είναι τα φυσικά φαινόμενα (τρικυμίες, αστραπές και βροντές, πυρκαγιές), το κυνήγι, οι επιθέσεις άγριων ζώων και καθημερινές δραστηριότητες όπως η υφαντική, η ξυλουργική, η ποιμενική και αγροτική ζωή.^[15]

Οι εκτενείς παρομοιώσεις δεν είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία. Ήδη οι αρχαίοι σχολιαστές είχαν επισημάνει ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά σημεία επαφής μεταξύ των συγκρινόμενων όρων.^[16] Μπορεί πίσω από το άμεσο νόημα της σύγκρισης να κρύβεται και ένα δεύτερο, πιο σημαντικό: για παράδειγμα, όταν ο Οδυσσέας, στο τέλος της ραψωδίας ε της Οδύσσειας φτάνει ναυαγός στη γη των Φαιάκων, ξαπλώνει κάτω από ένα σωρό φύλλων και παρομοιάζεται με το κρύψιμο ενός δαυλού στη στάχτη για να παραμείνει αναμμένος. Η άμεση σύγκριση είναι η κάλυψη του Οδυσσέα και του δαυλού, αλλά το βαθύτερο νόημα είναι ότι ο Οδυσσέας προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή τη σπίθα της ζωής.^[17]Άλλοτε μια παρομοίωση μπορεί να προϊδεάζει για το μέλλον, όπως όταν οι Τρώες βλέπουν τον Αχιλλέα να σέρνει με το άρμα του τον νεκρό Έκτορα και ο θρήνος τους παρομοιάζεται με το θρήνο των κατοίκων μιας φλεγόμενης πόλης, όπως πράγματι έγινε αργότερα.^[18]

Αναφορές [Επεξεργασία]

1. ↑ Φ.Ι. Κακριδής, Αρχαία ελληνική γραμματολογία, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 35-36.
2. ↑ A. Lesky, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, μετάφρ. Α. Τσοπανάκη, Θεσσαλονίκη 1972, 2η έκδ., σελ. 132-147.
3. ↑ Lesky, σελ. 77-78. Κακριδής, σελ. 32.
4. ↑ Lesky, σελ. 69-70.
5. ↑ Lesky, σελ. 90-91.
6. ↑ Lesky, σελ.
7. ↑ Lesky, σελ. 105.
8. ↑ Lesky, σελ. 107.
9. ↑ Lesky, σελ. 106.
10. ↑ M. Edwards, Όμηρος: ο ποιητής της Ιλιάδος, μετάφρ. Β. Λιαπής - Ν. Μπεζαντάκος, Ινστιτούτο του Βιβλίου-Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2001, σελ. 62.
11. ↑ Edwards, Όμηρος, σελ. 72.
12. ↑ Edwards, Όμηρος, σελ. 107
13. ↑ Edwards, Όμηρος, σελ. 139
14. ↑ M.W. Edwards, Ομήρου Ιλιάδα. Κείμενο και ερμηνευτικό υπόμνημα, τ. Ε΄, ραψωδίες Ρ-Υ, μετάφρ. Μ. Καίσαρ, επιμ. Α. Ρεγκάκος, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 115
15. ↑ Edwards, Ομήρου Ιλιάδα, σελ. 115-116.
16. ↑ Edwards, Ομήρου Ιλιάδα, σελ. 109
17. ↑ Edwards, Όμηρος, σελ. 143.
18. ↑ Edwards, Όμηρος, σελ. 144.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι [Επεξεργασία]

Τα Κοινά έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα

Όμηρος

Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα:

Όμηρος

Στα Βικιφθέγματα υπάρχει υλικό σχετικό με το λήμμα:

Όμηρος

• Το πλήρες κείμενο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας (στα αρχαία Ελληνικά)
• Συγχρονισμένη ανάγνωση-ακρόαση της Ιλιάδας στη μετάφραση Καζαντζάκη-Κακριδή

Πώς προέκυψε το σύμβολο σημαία τους;

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο όρος ημισέληνος στα Ελληνικά είναι λανθασμένος, αφού το σύμβολο δεν απεικονίζει «μισό» φεγγάρι, αλλά το ένα τέταρτο αυτού. Πιο σωστός θα ήταν ο όρος «αμφίκυρτος σελήνη». Επειδή όμως έχει καθιερωθεί, έστω και λανθασμένα θα το χρησιμοποιούμε και εμείς. Στα τουρκικά την ονομάζουν (περιγραφικά) ακόμα πιο λάθος ως «φεγγάρι-άστρο» (ay yıldız), σαν να ήταν ολόκληρο φεγγάρι.

Το σύμπλεγμα της ημισελήνου (δηλ. το μισοφέγγαρο και το άστρο) έχει βαθιά σχέση στο χρόνο με την Ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το αρχαιότερο ελληνικό νόμισμα πάνω στο οποίο υπάρχει η ημισέληνος είναι νόμισμα από την Κάτω Ιταλία που χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Στη συνέχεια το βρίσκουμε σε πολλές ελληνικές περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία και την Μικρά Ασία. Την ημισέληνο τη βρίσκουμε και στην αρχαία ελληνική αποικία του Βυζαντίου, πάνω στην οποία βρίσκεται η σημερινή Κωνσταντινούπολη.

ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Στον 5ο αιώνα μ.Χ. σε νόμισμα του αυτοκράτορα Αναστασίου Ι (491-518 μ.Χ.), βρίσκουμε νόμισμα που στη μια μεριά έχει την προτομή του αυτοκράτορα και στην άλλη την ημισέληνο. Στη συνέχεια και για πολλούς αιώνες συναντούμε την ημισέληνο με πολλούς τρόπους σε απεικονίσεις στο Βυζάντιο.

Όταν έφτασαν οι Οθωμανοί στην περιοχή της Μικράς Ασίας (κυρίως όμως οι Σελτζούκοι, οι οποίοι αντέγραψαν σε πάρα πολλά πράγματα το ανώτερο πολιτισμικά Βυζάντιο), «δανείστηκαν» την ημισέληνο από τους Βυζαντινούς και σταδιακά έγινε το έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σήμερα όσοι θέλουν να δουν την ημισέληνο σε βυζαντινά νομίσματα δεν έχουν παρά να επισκεφθούν τις νομισματικές συλλογές των Ελληνικών Μουσείων αλλά ακόμα και σε Βυζαντινές τοιχογραφίες στη Λακωνία (χωριό Γεράκι κ.α.), όπου υπάρχει πεντακάθαρο σε ασπίδα του Αγίου Γεωργίου.

Μέχρι τον 18ο αι. το τουρκικό εθνόσημο ήταν η απλή ημισέληνος, χωρίς το άστρο. Το άστρο το πρόσθεσε ο σουλτάνος Σελίμ Γ΄ (1789-1808) και είχε οκτώ ακτίνες, ενώ ο σουλτάνος Αβδούλ Μετζίτ (1840-1861) το έκανε με πέντε ακτίνες.

Φαίνεται λοιπόν ότι οι Οθωμανοί όπως αντέγραψαν το Βυζάντιο σε διοίκηση, θεσμούς, μοντέλα σκέψης και χίλια άλλα πράγματα έτσι και η ίδια η σημαία τους ήταν ένα κλεμμένο βυζαντινό σύμβολο.

  

zagalisa

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr