ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

)

Οι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη. Ο Θαλής, που θεωρείται ο πατέρας της ελληνικής και παγκόσμιας φιλοσοφίας ήταν ο πρώτος που είπε ότι η Σελήνη λαμβάνει το φως από τον Ήλιο αλλά και ο πρώτος που υπολόγισε τη διάμετρο αλλά και τη τροχιά της. Ο Ξενοφάνης αναφέρει ότι ο δάσκαλός του ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: ”Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές που κατοικούν 

άνθρωποι σαν εμάς”. Λόγια του Σωκράτη που υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι. Ο Πυθαγόρας αφηγείται ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα οχήματα των θεών που κατοικούσαν εκεί, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερη από της γης, όπως και είναι! Ο Πυθαγόρας, επίσης, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικείται από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους αλλά πιο ψηλά, πιο ξανθά και πολύ πιο όμορφα. Όλες οι γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική δηλώνει ότι είναι γνώσεις που πήρε από τους ουράνιους με τους οποίους είχε συνεχή επαφή.

Πολλές αναφορές για την σελήνη έχουμε και από κείμενα της Ελληνικής μυθολογίας που αναφέρονται σε θεούς και ημίθεους. Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, μας λέει: ”Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και κατοικείται από θεϊκές κοινωνίες.” Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της
γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη, και ισχυρίζεται ότι οι κάτοικοι της σελήνης είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη. Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί του Ορφέα αναφέρονται σε αρχαία κείμενα του Πλούταρχου και του Διογένη του Λαέρτιου.

Πολλές πληροφορίες από αρχαία κείμενα μας έρχονται και για τους Τελχίνες της Ρόδου και τους Κάβειρους της Σαμοθράκης που εξαφανίστηκαν σύμφωνα με τον μύθο μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεψε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Άρη, σε βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης.

Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν συχνά τους πόλους της Γης.

Ο Διόνυσος, η Άρτεμις και ο Ηρακλής είχαν ταξιδέψει στην Σελήνη και ο Ίδμων ταξίδευε εκεί με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη, δίνοντας ακριβέστατες πληροφορίες για την αθέατη πλευρά της σελήνης, κάτι που πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.

Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας, το 120 μ.χ. διάβασε ένα αρχαίο χειρόγραφο και έγραψε στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» (αν και το χαρακτήριζε παραμύθι), πληροφορίες επιστημονικά απόλυτα ακριβείς, οι οποίες επαληθεύτηκαν στην εποχή μας: ”Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά ημερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για το φεγγάρι). Μπήκε μέσα σ’ ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που με αυτό έβλεπε τους ανθρώπους στην γη). Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.”

Στη συνέχεια, περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα ”τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν”, σύγχρονες διόπτρες ”μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακριά” και πολεμιστές με διαστημική στολή ”Ο στρατός του Φαέθοντα ήταν άνθρωποι σαν εμάς και γι’ αυτό φορούσαν στολές θερμοκρασίας”.

Επίσης, περιγράφει ταξίδια στ’ άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων.

Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου που αναφέρει ότι είχε επισκεφτεί. ”Έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα και νίκησαν οι Σείριοι”…

Αφού σας καταγράψαμε τα συμαντικότερα στοιχεία και ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα, ταξιδέψτε 2.500 χρόνια π.Χ. και σκεφτείτε πως είναι δυνατόν να συζητιούνται όλα αυτά από τους αρχαίους Έλληνες για τη Σελήνη, μια εποχή που δεν υπήρχε η επιστημονική φαντασία (!) και αναρωτηθείτε μαζί μας πώς είναι δυνατόν οι αρχαίοι μύθοι να καταφέρνουν να αγγίζουν τη σημερινή πραγματικότητα και να χαρακτηρίζονται ακόμα μύθοι…

http://www.visaltis.net/2013/02/blog-post_23.html

http://theancientweb.wordpress.com/

ΟΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Ας δούμε τώρα την ουσία του όρου παγανιστής ή Έλληνας, αυτό θα ήταν καλό να το διαβάσουν όσοι ξεστομίζουν αυτό τον όρο:

"Για να βγούμε από το αδιέξοδο που δημιουργεί μια εξέλιξη φωνητικά αναμφίβολη αλλά σημασιολογικά ακατανόητη, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πως γίνεται η ίδια λέξη να έχει τρεις σημασίες τόσο ποικίλες: "χωρικός", "πολίτης" και "ειδωλολάτρης". Ας αρχίσουμε με τις δύο πρώτες που είναι και οι παλαιότερες. Στην αυτοκρατορική κοινωνία paganus, ονομάζεται ο κάτοικος του pagus, δηλαδή μιας επαρχίας (με την έννοια της μικρότερης διοικητικής ενότητας), κάποιος που οι ρίζες του βρίσκονται εκεί που ζει (αντίθετα από τον στρατιώτη), είναι λοιπόν φυσικό ο χωρικός να είναι ο κατ' εξοχήν paganus, αν και ο όρος από την εποχή του Κικέρωνα και έπειτα, μπορούσε να δηλώσει και τους αστούς (Pro, domo 74)."

Δηλαδή οι παγανιστές ήταν οι ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ και αυτοί που ήθελαν να διαφυλάξουν την ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ απέναντι στην νέα τάξη πραγμάτων και στην παγκοσμιοποίηση την οποία προσπαθούσαν να επιβάλουν οι Ρωμαίοι μέσω του χριστιανισμού! Και παρακάτω μας το λέει ξεκάθαρα ο συγγραφέας:

"Οι pagani είναι πολύ απλά "οι άνθρωποι του τόπου", οι ντόπιοι -της πόλης ή της επαρχίας-, αυτοί που διαφύλαξαν τα τοπικά έθιμα. Αντίθετα οι alieni, οι "άνθρωποι που κατάγονται από αλλού", οι ξενομερίτες, γίνονταν όλο και περισσότερο χριστιανοί. Η εξήγηση αυτή αντιστοιχεί στην ετυμολογία της λέξης, στην οποία αναφέρονται οι χριστιανοί συγγραφείς που την χρησιμοποιούσαν με το νέο της νόημα, ανταποκρίνεται επίσης στην προτίμηση των εθνικών της ύστερης αρχαιότητας για οτιδήποτε ανήκε στα πάτρια, την κληρονομιά των προγόνων τους. Ορίζει τον παγανισμό ως θρησκεία της πατρίδας, με την στενότερη έννοια της πόλης και της επαρχίας της. Προβλέπει ακόμα την ποικιλία των παγανιστικών πρακτικών και πεποιθήσεων. Ανάλογη είναι άλλωστε και η σημασία της Ελληνικής λέξης εθνικός, που χρησιμοποιούσαν οι χριστιανοί για τους παγανιστές προτού η λέξη Έλλην αναδειχτεί σε πάγιο όρο και υπαινίσσεται τις τοπικές ή φυλετικές διασυνδέσεις του παγανισμού και τον τοπικό χαρακτήρα των παγανιστικών πρακτικών. (Glen W. Bowrsock, "Ο Ελληνισμός στην ύστερη αρχαιότητα" ΜΙΕΤ, Αθήνα 1996, σελ. 33)."

Άρα αφού οι Έλληνες πατριώτες ήταν εχθροί των Ρωμαίων, έτσι και οι σημερινοί σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι εχθροί του τελευταίου Ρωμαϊκού κατάλοιπου που έχει απομείνει. Μέσα στην σύγχυση τους οι υπηρέτες των αυτοκρατόρων και των σουλτάνων και σημερινοί υπερπατριώτες αυτοαναιρούνται. Από την μία επικαλούνται την παράδοση και τα εθνικά ιδεώδη και από την άλλη τα θεωρούν ύβρι... Ίσως και από την άγνοια και την αμορφωσιά, με την οποία καταδίκασαν τον Ελληνικό λαό και θύματά της φαίνεται ότι έπεσαν και οι ίδιοι!

Τα κρυμμένα μυστικά του Τσούτσουρα...Μίνωας και Φαραώ!

Πριν από αρκετά χρόνια, το 1996, την Κυριακή 12 Μαϊου, εμφανίσθηκε ένα δημοσίευμα στην εφημ. 'ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ' με τίτλο: Οι "Κυνηγοί" της μούμιας του Μίνωα. Τι κρύβουν τα νότια παράλια της Κρήτης και το ξαφνικό ενδιαφέρον του Ντένικεν;

Το άρθρο που υπογράφει ο Δημήτρης Κόκκορης αναφέρεται σε μια επίσκεψη του Ντένικεν στην Κρήτη με επίκεντρο το χωριό Τσούτσουρος, στο οποίο γίνονται απίστευτες περιγραφές.

Επειδή έχω σκανάρει το άρθρο, αλλά δεν μπορώ να το στείλω με μορφή εικόνας, το αντιγράφω:
Περίεργα πράγματα. Και ακατανόητα. Εξαιρετικά δύσκολο να τα προσεγγίσει η κοινή λογική. Μοιάζουν περισσότερο με καλοδουλεμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Κανένας δεν είναι σε θέση να ξεδιαλύνει τα πραγματικά περιστατικά μέσα από ένα περίπλοκο κουβάρι αφηγήσεων, φημών και μυθοπλασιών, όπου εμπλέκονται και ζητήματα μεταφυσικής. Απόπειρα κατάδυσης λοιπόν σε μια ερεβώδη ιστορία, που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, χωρίς ωστόσ να έχει βγει επίσημα ποτέ προς τα έξω:
Νότια παράλια της Κρήτης. Κάπου κοντά στο χωριουδάκι Τσούτσουρος. Σε μια απόσταση γύρω στα 80 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. Σε μια περιοχή που υπάρχουν ορισμένα μεγάλα βουνά. Οταν ο ήλιος του μεσημεριού αρχίζει να γέρνει και κοιτάζει κάποιος από μια συγκερίμένη οπτική γωνία, μπορεί να διακρίνει στα βουνά, ασυνήθιστα σχήματα. Κεφαλές λεόντων, ανθρώπινες μορφές και πυραμιδοειδείς απεικονίσεις.

ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΑΩ
Κάτω από αυτά τα έγκατα της γης κρύβεται ένας λαβυρινθώδης κόσμος. Κάπου στο κέντρο του είναι ο μεγάλος τάφος του μυθικού "κοσμοκράτορα Μίνωα". Πλάι του υπάρχουν ταριχευμένοι και άλλοι βασιλείς εκείνης της περιόδου κατ'αντιστοιχία των φαραωνικών πυραμίδων της Αιγύπτου. Στην είσοδο βρίσκεται μια τεράστια κληματαριά. Φτιαγμένη από χρυσάφι. Με χρυσό είναι επίσης φτιαγμένα τα τσαμπιά των σταφυλιών που κρέμονται απ'αυτήν.
Γύρω-γύρω έχουν φιλοτεχνηθεί χρυσά πουλιά με πάμπολλα διαμάντια. Ομως, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Αλλωστε, οι θρύλοι δεν υποκύπτουν σε περιορισμούς. Στα σπλάχνα της ίδιας αυτής γης, βρίσκονται θαμμένα τα μεγαλύτερα μυστικά της ανθρωπότητας. Δείγματα ενός ανώτερου πολιτισμού που προυπήρχε στα βάθη των
αιώνων. Οι επιγραφές σε είδη γραμμικών γραφών είναι πολλές. Το ίδιο και οι αναπαραστάσεις. Γίνεται μάλιστα λόγος και για ύπαρξη διαστημοπλοίων της εποχής. Οποιος καταφέρει να ερμηνεύσει τις γραφές θα γίνει κτήτορας επτασφράγιστων μυστικών, που ξεκινούν από την "απόλυτη πολεμική μηχανή" και τις δυνατότητες των εγκεφαλικών λειτουργιών και φτάνουν μέχρι το ελιξήριο της ζωής και τον "διαπλανητικό πολιτισμό"!

Οπως είναι φυσικό, όποιοι γίνονται δέκτες όλων αυτών των αφηγήσεων, η πρώτη αντίδρασή τους, είναι το ειρωνικό μειδίαμα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο επιρρεπείς σε αυτού του είδους τις αναφορές, οι οποίοι δείχνουν ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη περιοχή της Κρήτης, έχει ήδη δώσει σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και τελεί υπό τη συνεχή έρευνα των αρμοδίων επιστημόνων και την άμεση εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού.

Ξαφνικά όμως γι αυτήν την "τρελή ιστορία" έδειξε ενδιαφέρον και ο διάσημος ερευνητής και πατριάρχης της θεωρίας των εξωγήινων επισκέψεων Εριχ φον Ντένικεν. Πρόσφατα μάλιστα ήρθε στην Αθήνα και σύμφωνα με πληροφορίες, αμέσως μετά ταξίδεψε στην επίμαχη περιοχή της Κρήτης. Σε αποκλειστική συνέντευξή του, που έδωσε στο ειδικό περιοδικό "Τρίτο Μάτι", ο Ντένικεν αναφέρει μεταξύ άλλων ότι του χρόνου θα ξανάρθει στην Ελλάδα για έρευνες μαζί με συνεργάτες του και ένα μέρος του εξοπλισμού του. Ομως το "Τρίο Μάτι" προχωρά ακόμη περισσότερο και σημειώνει επί λέξει τα ακόλουθα:Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Πολλοί ερευνητές και άνθρωποι του πνεύματος, σε όλον τον κόσμο, έχουν εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον που έχει δημιουργήσει πολλά ερωτήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ενδιαφέρον αυτό συνδέεται με διάφορα "μυστικά", που υποτίθεται ότι υπάρχουν στον ελληνικό χώρο, τα οποία σχετίζονται με αρχαίες τεχνολογίες, με μυθολογικές παραδόσεις αλλά και με την ειδική γεωδετική θέση του τόπου.

Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους αναζητητές δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Εριχ φον Ντένικεν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι σκοπεύει να επισκεφθεί την Κρήτη για να ερευνήσει κάποιο από αυτά τα "μυστικά". Υπάρχει μια περιοχή στη Νότιο Κρήτη όπου υποτίθεται ότι "κάτι" βρίσκεται θαμμένο εκεί, από την αρχαιότητα!! Ενας από τους λόγους της επίσκεψης του φον Ντένικεν στη μεγαλόνησο, είναι να ερευνήσει τη συγκεκριμένη τοποθεσία αυτού του "μυστικού"...Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, το ότι γι αυτό το θέμα έχουν εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον και οι ...ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει στη Νότιο Κρήτη; Ας ελπίσουμε ότι ο δαιμόνιος κύριος φον Ντένικεν θα θελήσει να μας το αποκαλύψει στο επόμενο βιβλίο του.
Είναι σαφές ότι το δημοσίευμα "φωτογραφίζει" την αρχική ιστορία που προαναφέρθηκε, χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες. Κατά τα άλλα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα "αυτοδίδακτων ερευνητών" που υποστηρίζει ότι έχει βρει τη δίοδο που μπορεί να οδηγήσει στο μεγάλο τάφο του "κοσμοκράτορα". Η ομάδα αυτή απευθύνεται επί χρόνια σε σημαντικούς παράγοντες της επιστημονικής, αλλά και της πολιτικής ζωής του τόπου, χωρίς όμως να βρεί κάποια ανταπόκριση. Η ίδια αυτή ομάδα μιλά για αρχαιολογικά ευρήματα, που όταν έρθουν στο φως θα είναι πολύ πιο σημαντικά από την ...Ακρόπολη!!!

Ο δήμαρχος του Αρκαλοχωρίου Κρήτης (που βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσούτσουρος) κ. Χαράλαμπος Γιαννόπουλος, λέει: "Είναι αλήθεια ότι ακούγονται πολλά. Οι μύθοι και οι θρύλοι είναι ευχάριστοι στα αυτιά, γι αυτό και διαδίδονται εύκολα. Πέρα όμως και ανεξάρτητα από όσα ακούγονται, η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Απ'ότι γνωρίζω υπάρχουν ευρήματα που δείχνουν διασυνδέσεις του Μινωϊκού με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό. Ευρήματα που χρονολογούνται σε πάνω από 2.000 χρόνια προ Χριστού. Παλαιότερα, σε μια σπηλιά στον Τσούτσουρο, είχαν βρεθεί αρχαία αντικείμενα. Ολα αυτά είναι σε γνώση των αρχαιολόγων και του υπουργείου Πολιτισμού".

Εκείνο που παραμένει ακόμη άγνωστο είναι αν τελικά όλη αυτή η "τρελή ιστορία της Κρήτης" θα αποτελέσει το έναυσμα για να γραφεί "ένα ακόμη συναρπαστικό παραμύθι" από τον κ. Ντένικεν.

Αυτά το 1996, πριν από 7 χρόνια. Το 2000 κυκλοφόρησε στη χώρα μας το βιβλίο του κ. Ντένικεν "Στο όνομα του Δία", ένα ανούσιο με πολλά λάθη βιβλίο, όπου ο κύριος ερευνητής μιλά για την Μινωϊκή Κρήτη, αλλά δεν γράφει λέξη για το μυστηριώδες χωριό Τσούτσουρο...
Τώρα βλέπουμε αρκετά αόριστα περί μυστικών στρατιωτικών βάσεων, πειραμάτων κλπ. Φίλοι μου, όπως όλα τα μυστήρια, έτσι κι αυτό έχει τις σωστές δόσεις ασάφειας, υπαινιγμών, φημών και βέβαια ότι χρειάζεται για να φουντώσει η φαντασία (μήπως κι η προσδοκία μας;) μέσα μας...

Ορισμένα ερωτήματα που παραπέμπουν σε περαιτέρω έρευνα:

1. Τι ακριβώς είναι σε γνώση του Υπουργείου Πολιτισμού;

2. Εχει γίνει έκτοτε κάποια επιστημονική ανακοίνωση;

3. Τι ακριβώς γνωρίζουν οι κάτοικοι ή οι αρχές της περιοχής;

4. Υπάρχει ακόμη αυτή η ομάδα που ισχυρίζεται ότι έχει βρει τα σημαντικά ευρήματα;

5. Εχει γραφτεί από τότε κάτι πάνω στο θέμα;

6. Οι πολιτικοί του νησιού γνωρίζουν κάτι σχετικό; Η οικογένεια Μητσοτάκη είναι γνωστή για την αγάπη της στο νησί και το ιστορικό του παρελθόν. Εχει γνώση του συγκεκριμένου χώρου και των μυστηρίων του;

Δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Ελπίζω να σας έδωσα κάποια στοιχεία για περισσότερη ανάλυση και έρευνα.

χρονολογιον

http://wwwaporrito.blogspot.gr/

Orbs - Σφαίρες Φωτός

• Δημοσιεύτηκε από το χρήστη Ravenspirit 
• Προβολή συζητήσεων

Με τον όρο «orb» αναφερόμαστε στις ανωμαλίες που εμφανίζονται σε αρκετές φωτογραφίες και video, δηλαδή μικρές φωτεινές σφαίρες με διάμετρο από λίγα χιλιοστά έως κάποιες δεκάδες εκατοστά. Η ονομασία τους προέρχεται από τον λατινικό όρο «orbis» που σημαίνει κύκλος ή -δευτερευόντως- σφαίρα ή δίσκος. Ο όρος «orb» έχει επικρατήσει παγκοσμίως -και στην Ελλάδα-, ενώ λιγοστές χώρες χρησιμοποιούν ακόμα τη δική τους ορολογία, όπως π.χ. η Ισπανία στην οποία αυτού του είδους οι ανωμαλίες αποκαλούνται «canoplas» . Εδώ, θα πρέπει να τονιστεί ότι τα «orbs» δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι αλλά μόνο μέσω υπέρυθρων οθόνων, ενώ μπορούν να αποτυπωθούν και στο φωτογραφικό φιλμ.
Από τις έως τώρα καταγεγραμμένες εμφανίσεις orbs μπορούμε να προσθέσουμε -γενικεύοντας με κάθε επιφύλαξη- τα εξής: συνήθως αιωρούνται ακολουθώντας ακανόνιστη πορεία, κινούνται με μεγάλη ταχύτητα αφήνοντας πίσω τους ένα ασθενές ίχνος, ποικίλουν ως προς τη φωτεινότητα και τη διαφάνεια τους, ενώ ως προς το σχήμα μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί κυκλικά, ωοειδές, ακαθόριστα ή διαμαντόσχημα orbs.

Παραφυσικές Ερμηνείες
Ας ξεκινήσουμε όμως από την επικρατέστερη, δηλαδή την παραφυσική, σύμφωνα με την οποία η εμφάνιση ενός orb αποτελεί στην πραγματικότητα «εκδήλωση ενός πνεύματος». Έτσι, σε αρκετές περιπτώσεις -σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες- άνθρωποι που προσπάθησαν να φωτογραφήσουν κάποιο πνεύμα βλέποντας ξεκάθαρα τη μορφή του, το μόνο που είδαν αργότερα στο φιλμ ήταν ένα orb! Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο; Όπως διατείνονται αρκετοί ghost-hunters, το τι ακριβώς βλέπει ένας άνθρωπος εξαρτάται πλήρως από την προσωπική του ευαισθησία και την υποκειμενική του αντίληψη.
Με λίγα λόγια, όπως ένας χριστιανός σε κάποιο όραμα του θα δει έναν άγγελο, άγιο ή την Παναγία, ενώ ένας «άθρησκος» θα δει απλά μία ακαθόριστη φωτεινή φιγούρα, έτσι ακριβώς συμβαίνει και στις λεγόμενες παραφυσικές εμπειρίες: κάθε άνθρωπος μεταφράζει τα ίδια ακριβώς ερεθίσματα με τελείως διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το γνωσιολογικό και πολιτιστικό του υπόβαθρο.
Κάπως έτσι, οι κυκλικές φωτεινές σφαίρες που αποτυπώνονται κατά καιρούς σε φωτογραφίες ή video αποτελούν έναν «τεχνοκρατικό» τρόπο αντίληψης των πνευμάτων που χαρακτηρίζει τα διάφορα μέσα οπτικής καταγραφής.
Μία άλλη παραφυσική ερμηνεία του φαινομένου θέλει τα orbs να αποτελούν μία ξεχωριστή μορφή ζωής που δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί από τη συμβατική επιστήμη και η οποία τρέφεται με την ενέργεια που περικλείεται στα συναισθήματα των ανθρώπων και άλλων οργανισμών.
Τρίτον, κινούμενοι πάντα στη σφαίρα των παραφυσικών ερμηνειών, υπάρχει μία θεωρία που αναφέρει ότι τα orbs αποτελούν μη-νοήμονες μάζες ενέργειας που υλοποιούνται από τα πνεύματα ώστε να κάνουν εμφανή την παρουσία τους. Μάλιστα, εφόσον στον ίδιο χώρο υπάρχουν αρκετά orbs, τότε κάποιο πνεύμα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ώστε στιγμιαία να αποκτήσει μορφή.
Και οι σχετικές θεωρίες δεν τελειώνουν εδώ.. αντιθέτως μάλιστα! Συνεχίζουν επιδεικνύοντας ακόμα μεγαλύτερη ποικιλομορφία. Κάπως έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που στα orbs βλέπουν οντότητες φωτός άρρηκτα συνδεδεμένες με τη φύση και τα δέντρα (elfs, κλπ.), ενώ κάποιοι άλλοι -σαφώς φιλικά προσκείμενοι προς τη συνωμοσιολογία- πιστεύουν ότι αποτελούν συσκευές υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιούνται από εξωγήινους πολιτισμούς ώστε να παρακολουθούν τις δραστηριότητες της ανθρώπινης φυλής!

Πώς Να Αναγνωρίσουμε Ένα Παραφυσικό Orb
Οι ιδιότητες που πρέπει να έχει ένα orb ώστε να μην αποτελεί φυσικό οπτικό αποτέλεσμα αλλά κάτι το παραφυσικό, καθώς και τις συνθήκες που πρέπει να ισχύουν κατά τη φωτογράφηση:
1. Μη χρήση flash κατά τη φωτογράφηση.
2. Σχήμα του orb πέρα του κυκλικού. Όσο πιο ακανόνιστο σχήμα φέρει, τόσο μειώνεται η πιθανότητα φυσικού φαινομένου.
3. Στην περίπτωση των κυκλικών orbs , να μην φέρουν στο εσωτερικό τους ομόκεντρους κύκλους.
4. Orbs με χρώμα που δεν φωτογραφήθηκαν υπό το φως του ηλίου.
5. Μέρος του orb να καλύπτεται από κάποιο αντικείμενο στη φωτογραφία.
6. Το orb να εμφανίζεται με τρεις διαστάσεις ή να έχει φωτογραφηθεί ταυτόχρονα από διαφορετικές γωνίες.
Όμως, ακόμα και αν όλα τα παραπάνω ισχύουν, πάλι θα πρέπει εξαρχής να έχετε εκμηδενίσει την πιθανότητα κάποιο «ξένο στοιχείο» που βρίσκεται πάνω στην εξωτερική ή εσωτερική πλευρά του φακού ή στο κυρίως σώμα της φωτογραφικής σας μηχανής, να έχει παίξει το ρόλο ενός μορίου κατασκευάζοντας έτσι το δικό σας orb!
Πέρα όμως από όλα τα παραπάνω, θα πρέπει κάθε φωτογραφία orb που μελετάτε να είναι υψηλής ανάλυσης(όσο το δυνατόν περισσότερα megapixel και σίγουρα μεγαλύτερο του 1 mp), ειδάλλως καμία ουσιαστική έρευνα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Τρομακτική Αύξηση Των Orbs Τα Τελευταία Χρόνια!
Αν και παλαιότερα το φαινόμενο των orbs δεν ήταν γνωστό παραμόνο σε λιγοστούς ανθρώπους, εντούτοις σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο -χιλιάδες ανά την Ελλάδα- έχουν παρατηρήσει έκπληκτοι έστω και μία φορά κάποιο orb σε δική τους φωτογραφία! Γιατί όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο; Η αιτιολόγηση της ραγδαίας αυτής αύξησης σε εμφανίσεις orbs είναι απλή.
Από τη μία έχουμε την τρομακτική διάδοση που γνωρίζουν πλέον οι ψηφιακές μηχανές, ώστε σχεδόν κάθε σπίτι να έχει από μία. Αυτό, σε συνδυασμό με τη φύση της ψηφιακής κάμερας που επιτρέπει εκατοντάδες φωτογραφίες δίχως κόστος, έχει ως αποτέλεσμα σε κάθε φωτογραφία που τραβιόταν πριν από 5-6 χρόνια σήμερα να αναλογούν εκατοντάδες!

Πηγή περιοδικό mystery.       http://kykeon.ning.com/

ΤΑ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟ ΔΙΕΓΡΑΨΕ ΤΟ YOUTUBE!!!!ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ!!!ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ!!!!

Οι ερπετοειδείς αναφέρονται σε μαρτυρίες βαθιά μέσα στους αιώνες, αλλά ποιοι είναι και από πού ήρθαν? Άλλοι θεωρούν ότι οι ερπετοειδείς ήταν όντα που εξελίχθηκαν στη γη και άλλοι ότι ήρθαν από τον αστερισμό του Δράκοντα (Draco). Μέσα από άπειρους αυτόπτες μάρτυρες, έχουμε συγκεντρώσει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την πραγματική προέλευση των ερπετοειδών εξωγήινων, το ποιοι είναι και το ποιες είναι οι προθέσεις τους.
Οι ερπετοειδείς εξελίχθηκαν σε δύο πλανήτες παράλληλα, ο ένας ήταν η Γη και ο άλλος ήταν ο Δρακόνις (Draconis), ένας πλανήτης κοντά στο φωτεινότερο αστερισμό του Δράκοντα (Draco). Από αυτούς τους δύο μακρινούς πλανήτες, θα δημιουργούνταν τελικά 2 "κάστες" ερπετοειδών οι οποίοι με την εξέλιξή τους, θα διαμόρφωναν τον πλανήτη και τον πολιτισμό μας όπως τον ξέρουμε σήμερα. Στην αρχαιότητα, ήταν γνωστό ότι οι γήινοι ερπετοειδείς ήταν φιλειρηνικοί και "ήσυχοι", ενώ οι ερπετοειδείς του Δράκοντα είχαν πολεμικό και "κακό" πνεύμα..
Πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα μιας ομιλίας του Αϊκ, στην οποία αναλύει πώς μπήκε στη λογική να ερευνήσει για την ύπαρξη των ερπετοειδών. Μια προοπτική που και σ'εκείνον αρχικά φάνταζε εξωπραγματική. Οι αλλεπάλληλες συναντήσεις του με ανθρώπους που του αφηγούνταν λίγο ως πολύ το ίδιο πράγμα, και η συμβολή του πνευματικού και στενού του φίλου Κρέντο Μούτβε, ενός σοφού μαύρου δασκάλου με εκπληκτικό εύρος γνώσεων, ήταν καταλυτική στο να τον οδηγήσουν σ'αυτή την έρευνα που έβγαλε πολλά.
Δείτε την ερμηνεία που δίνει, η οποία εκλογικεύει αρκετά κάτι που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φανεί φαιδρό/παράλογο. Αλλη μια σημαντική διαδρομή του ανθρώπου που ξεκλειδώνει μυαλά, συνυπολογίζει και την πιθανότητα αυτού που θεωρούμε απίθανο, και αν μη τι άλλο, μας βάζει τουλάχιστον στη λογική να μην βαστάμε με απόλυτες λογικές ένα άκαμπτο σύστημα πεποιθήσεων
O DAVID ICKE ΠΕΡΙ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΩΝ

http://www.volcanotimes.com/΄

ΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ ΙΕΡΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 Παρακολουθήστε και άλλα, πολλά  βίντεο σχετικά με τον τριγωνισμό στην Αρχαία Ελλάδα, των τριγωνισμό  των Αρχαίων Ιερών, την Ελληνίδα γλώσσα, και άλλα,  στο κανάλι του χρήστη pilaeusII Το οποίο και ευχαριστούμε για την πολύτιμη προσφορά του.

Οκτώ τόποι στην Ελλάδα, απόλυτο μυστήριο - Μύθοι, θρύλοι και παράξενες ιστορίες

Υπάρχουν ορισμένοι τόποι στην Ελλάδα που καλύπτονται από ένα... πέπλο μυστηρίου. Τοποθεσίες με σημασία ιστορική, αρχαιολογική αλλά και μεταφυσική. Θρύλοι, περίεργες ιστορίες και μύθοι έχουν δημιουργηθεί γύρω από τις περιοχές αυτές, καθιστώντας τες αντικείμενο συζήτησης αλλά και πεδίο... έρευνας.

Οι οκτώ τόπου που παρουσιάζονται παρακάτω τραβούν το ενδιαφέρον επισκεπτών για λόγους άλλοτε δικαιολογημένους, άλλοτε αδικαιολόγητους και έχουν επιλεγεί, όπως αναφέρει ο ιστότοπος Dinfo, βάσει του ενδιαφέροντος που δημιουργούν:

• Πυραμίδα Ταΰγετου (Λακωνία)

  

  
  

Μια από τις βουνοκορφές του Ταϋγέτου, υποστηρίζουν ότι από μακριά μοιάζει με λαξευμένη πυραμίδα. Για το λόγο αυτό πολλοί είναι αυτοί που συρρέουν στην περιοχή για να τη δουν από κοντά και να την εξερευνήσουν, ενώ, δεν είναι και λίγοι αυτοί που η περιοχή εκλύει μια ιδιαίτερη ενέργεια...

• Ναός Αγίας Θεοδώρας (Αρκαδία)

Το κτίσμα είναι ιδιαίτερα μικρό, ωστόσο από μακριά φαντάζει τεράστιο. Αυτό οφείλεται στα 17 μεγάλα δένδρα που έχουν φυτρώσει στην σκεπή του. Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι ρίζες του δεν φαίνονται πουθενά, κάτι το οποίο αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς.

Η παράδοση θέλει εκεί να βρίσκεται η Αγία Θεοδώρα που μαρτύρησε άδικα και το σώμα της έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της ποτάμι.

• Ασκληπιείο Επιδαύρου (Αργολίδα)

Κοντά στο θέατρο της Επιδαύρου, σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο θεραπευτήριο της Αρχαίας Ελλάδας, όπου ο Ασκληπιός θεράπευε τους πιστούς του.

Οι ιστορίες που υπάρχουν για τη συγκεκριμένη περιοχή. Κάποιοι περιορίζονται στο να πουν ότι ο ο τόπος εκλύσει απλά θετική ενέργεια, ωστόσο, δεν λείπουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έχουν δει στην περιοχή να κινούνται ιπτάμενα αντικείμενα αλλά και παράξενα πλάσματα...

• Σπήλαιο Νταβέλη (Αττική)

Ιερό του Πανός και των Νυμφών κάποτε, ο πιο γνωστός μεταφυσικός τόπος της Ελλάδας που συνοδεύεται από πλήθος θρύλων και ένα ευρύ πέπλο μυστηρίου σήμερα.

Περίεργα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, ιστορίες για φαντάσματα, Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνωμοσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις, στρεβλώσεις του χωροχρονικού συνεχούς, υπόγειες στοές, ο θρύλος του Νταβέλη, θεάσεις ιπτάμενων και όχι μόνο αντικειμένων, ισχυρά γεωδαιτικά πεδία, οριακά φαινόμενα, είναι μερικά από αυτά που έχουν γραφτεί για το Σπήλαιο του Νταβέλη. Σημειώνεται, πάντως, ότι η είσοδος στην περιοχή τη νύχτα απαγορεύεται.

• Αχερουσία

Σύμφωνα με τη μύθο στην Αχερουσία βρισκόταν η πύλη για τον Αδη. Ο Χάροντας μετέφερε τις ψυχές των νεκρών μέσω του ποταμού Αχέρωντα, στο βασίλειο του κάτω κόσμου. Εκεί βρισκόταν και ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας. Οσοι επισκέπτονται την περιοχή αναφέρονται στην ιδιαίτερη ενέργεια που ελκύει ο τόπος...

• Ολυμπος (Πιερία)

Το σπίτι των 12 Θεών αποτελεί ένα χώρο τον οποίο ακόμη και σήμερα συνοδεύεουν πολλές παράξενες ιστορίες.

Εχουν αναφερθεί θεάσεις άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων και μυστηριωδών φώτων στις απότομες χαράδρες του, ενώ πολλά λέγονται και για την τοποθεσία Καλάγια.

Οπως σημειώνει ο ιστότοπος Dinfo, θεωρίες θέλουν τον Ολυμπο να συνδέεται με τη φιλολογία της Κούφιας Γης και τη συνομωσιολογία, καθώς υποθέτουν την ύπαρξη τεράστιων βάσεων στο εσωτερικό του...

• Σαμοθράκη

Αποτελεί έναν από τους πλέον ισχυρούς ενεργειακούς τόπους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αποτελούσε την έδρα των περίφημων Καβείριων Μυστηρίων, ενώ ακόμη και σήμερα πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι στο ρέμα του φονιά υπάρχει ένα ισχυρό ενεργειακό πεδίο, το οποίο διαπιστώνει κανείς από τον αλλόκοτο τρόπο με τον οποίο εκφύονται οι κορμοί και τα κλαδιά των δέντρων.

• Τσούτσουρος (Κρήτη)

Το σπήλαιο του Τσούτσουρου βρίσκεται σε μη προσβάσιμη περιοχή και η ακριβής του τοποθεσία παραμένει άγνωστη. Σύμφωνα με την ιστορία, ένας βοσκός που είχε χάσει την κατσίκα του, βρέθηκε στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου και είδε υπόγειες πυραμίδες, αυτοκινούμενα αγάλματα και ιπτάμενα οχήματα που αντιστοιχίστηκαν με την πτώση των Αρπυιών στο νησί, κατόπιν της καταδίωξης τους από τους γιους του Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ. Η συνέχεια της ιστορίας περιλαμβάνει συνωμοσίες και όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλής ταινίας, όπως αναφέρει το Dinfo.

http://www.iefimerida.gr/

ΟΤΑΝ Ο ΦΟΥΡΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ.

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥ 1991 ΕΝΩ ΕΒΡΙΣΚΕΤΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΔΙΑΒΑΖΕ ΤΟΝ ΕΠΕΣΚΕΦΘΕΙ ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ.
ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΝΩ ΔΙΑ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΤΑΝ ΠΡΟΣ ΩΡΩΠΟ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΣ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΕΣΚΕΦΘΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΩΡΩΠΟ,ΟΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΗ ΕΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΠΕΔΕΧΘΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ,ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΕΠΕΣΗΜΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΙΝΑΚΙΔΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΓΡΑΦΕ ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ…
ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΙΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ-
-Σ’ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ,ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΙΣΙΟ,ΠΟΛΥ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ.ΕΙΝΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ.
ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ;
ΠΑΡΟΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΟΥΝ ΤΙΣ ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ,ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΗΣΙΝ ΑΠΕΔΕΧΘΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ.
ΟΔΕΥΣΑΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΘΦΑΣΑΝ ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΞΩΘΥΡΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ ΚΑΛΟΓΡΙΑ.
ΤΗΣ ΛΕΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ-ΗΛΘΑΜΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ-

Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕ-ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ.Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΥΡΑΖΟΥΜΕ.
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ –ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ.
ΕΝΩ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙ ΚΙΝΗΣΙΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΗ ΤΗΝ ΘΥΡΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ-ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΞΥΠΝΙΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΕΧΘΗ,ΔΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ ΟΜΩΣ.

ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ-ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΤΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ,ΔΙΟΤΙ ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΝΑΣΗΚΩΘΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΟΥ.
Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΛΙ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΘΥΡΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΛΕΕΙ-ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗΝ ΣΑΣ.

ΕΝΩ ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΝ ΕΝΑ ΑΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟ ΕΙΣ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΗΔΗ ΠΑΡΕΤΗΡΗΣΑΝ ΠΩΣ ΗΤΟ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΟΨΙΣ ΤΟΥ ΕΔΕΙΧΝΕ ΠΩΣ ΗΤΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΛΑ.
ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ-ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗΝ ΣΑΣ.
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΑΠΑΝΤΑ-ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΔΕΛΦΟΙ.
ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Ο ΕΙΣ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΛΕΕΙ-ΠΛΗΣΙΑΣΑΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ.
ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ.ΠΑΤΙ ΑΡΓΗΣΕΣ ΝΑ ΕΛΘΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ.ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΑ;ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ; ΘΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΓΧΕΙΡΗΣΙΝ;Ο ΥΙΟΣ ΣΑΣ Ο ΤΑΛΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ;

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΩΝ ΦΡΑΣΕΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΠΑΓΩΜΑ ΚΑΙ ΑΛΑΛΙΑ…

ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ-ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΞΕΡΕΙ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥΤΟΣ ΕΔΩ ΠΟΙΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΜΑΙ,ΑΦΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ;
ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ,ΞΕΡΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ,ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΙΝ;
ΕΝΩ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΠΑΛΙ Η ΛΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΛΕΕΙ-ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ,ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ ΠΩΣ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΤΑΝ ΕΟΡΤΑΖΑΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ,Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΣΕ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΑΝ,ΠΑΡΑΚΑΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΑΝΑΨΕΤΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ,ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΤΟΤΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΡΟΤΙΜΗΣΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ ΤΗΝ ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΣΕ ΕΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΟ ΝΑΟ ΤΗΣ.
ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ,Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟΤΕ ΕΝΤΟΝΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ.
ΠΑΡΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΛΛΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ….
ΞΕΡΕΙΣ Η ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΗΣ ,ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΕΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ…
1982-Η ΑΝΑΓΝΩΣΙΣ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΕ ΕΝΤΟΝΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΩ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΟΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΡΟΚΚΑΙΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΩ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ.
ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ,ΕΝΑΠΕΘΕΣΑ ΜΕΡΙΚΑ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΕΨΙΘΥΡΙΖΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣ ΑΡΤΕΜΙΝ ΥΜΝΟΝ,ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ.ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑΝ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ,Ο ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝΤΟΣ ΧΩΡΟΣ ΕΦΩΤΙΣΘΕΙ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΗΝ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗΝ ΑΙΤΙΑΝ ΚΑΙ ΠΗΓΗΝ…
ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΕΚΑΘΗΣΑ ΕΠΙ ΜΙΚΡΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΚΙΣΣΑΜΟΥ,ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΗΣΟΥΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ.

Ήρθα εργάτης στην διάνοιξη του λαμπαδούχου δρόμου,
Είναι το πλήρωμα του χρόνου,
ώστε τα όμματα του κόσμου να αρθούνε άνω,
ει δυνατόν,να μείνουν πάντα
στραμμένα ες αει εις την ουράνιο Ελλάδα!!!



ΕΝ ΔΕ ΚΡΗΤΗ ΡΟΚΚΑΙΑΣ ΟΥΤΩ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΕΩΣ=ΝΑΟΣ
ΕΝΤΑΥΘΑ ΟΙ ΚΥΝΕΣ ΛΥΤΤΩΣΙΝ ΙΣΧΥΡΩΣ….ΕΙΤΑ ΜΕΝΤΟΙΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΑΣ ΕΠΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΩΘΟΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΤΤΑ…. 

http://www.katohika.gr/

ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΝΔΑΛΟΙ

ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Το Σάββατο 22 Ιουνίου 1985, ώρα 7:30, έφτασα στη Σπηλιά και παρατήρησα τα εξής: στο πλάτωμα απέναντι από το βαμμένο πράσινο παράπηγμα της πρώτης φάσης των έργων, και ανάμεσα σ' αυτό και στα ερείπια του οικήματος από τη βαυαρική εποχή,[1] υπήρχε ένας κύκλος διαμέτρου 7 μέτρων, φτιαγμένος από σιδερόβεργα, τα άκρα της οποίας ήταν διαμορφωμένα σε θηλιά και άγκιστρο, ώστε η είσοδος του κύκλου να ανοίγει και να κλείνει. Αυτό το άνοιγμα ήταν στο ΝΔ σημείο του κύκλου. Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είχαν στηθεί όρθιες ισάριθμες επιμήκεις πέτρες (εν είδει μενίρ [2]), και στα δευτερεύοντα ενδιαμέσως είχαν τοποθετηθεί άλλες τέσσερις επίπεδες. Στο εσωτερικό του κύκλου, στο απέναντι άκρο από την είσοδο, υπήρχαν στάχτες από φωτιά ζεστές ακόμη. Είχαν κάψει λιβάνι και είχαν χρησιμοποιήσει οινόπνευμα και διάφορες κόλλες (UHU, LOGO).[3] Και στο χώμα ήταν χαραγμένο με ξύλο ένα ανάποδο τρίγωνο (δηλαδή, η κορυφή του έβλεπε προς την είσοδο). Προφανώς κάποιου είδους τελετή, και μάλιστα κατά το θερινό ηλιοστάσιο.

Η θέση του κύκλου.

Προχώρησα προς τη Σπηλιά και φτάνοντας κοντά στο στόμιο είδα ότι τα σκεύη, οι εικόνες, τα παράθυρα και η κεντρική πόρτα των ναϋδρίων σχημάτιζαν απέξω ένα μεγάλο σωρό. (Είχε απαιτηθεί σημαντικός κόπος· μόνο για να βγουν τα φύλλα της πόρτας, έπρεπε να σπάσουν τις χοντρές πέτρινες εντοιχισμένες υποδοχές των στροφείων). Επίσης, είχαν αφαιρέσει τα υποστυλώματα ελπίζοντας να καταρρεύσουν τα εκκλησάκια.[4]

Αυτή την εικόνα είδα, όμως οι καταστροφείς δεν είχαν ικανοποιηθεί.

Κατέληξα στο ευλογοφανές συμπέρασμα πως οι δράστες του βανδαλισμού και οι λαβόντες μέρος στην τελετή ήταν οι ίδιοι άνθρωποι. Δεν τους είδα βέβαια να το κάνουν, αλλά όταν οι δεύτεροι επανήλθαν σε λίγες ημέρες, απομάκρυναν τις 12 πέτρες με τις οποίες είχαμε περιβάλει (στις 23/6/85 με τον Π.Μ.) τον κύκλο τους και διασκόρπισαν άλλες που είχαμε διατάξει σε σχήμα σταυρού μπροστά στην είσοδό του. Ταυτόχρονα παρατήρησα ότι το δυτικό παράθυρο που ήταν μισοβγαλμένο από την προηγούμενη φορά, τώρα το είχαν αποσπάσει τελείως ολοκληρώνοντας την καταστροφή. Ούτε και τότε τους είδα να το κάνουν, και μ' αυτές τις ενδείξεις κανένα δικαστήριο δε θα τους καταδίκαζε, όμως...

Μέρος της ξυλείας που πετάχτηκε από το σπασμένο παράθυρο.

Είτε οι δράστες ήταν αυτοί είτε άλλοι, τούτη ήταν και η μοναδική φορά που παρατήρησα αδιάσειστα τεκμήρια οργανωμένης αντιχριστιανικής ενέργειας.[5] Είναι πολύ πιθανόν να μην είχε συμβεί ούτε αυτή η περίπτωση, αν ήδη η Σπηλιά δεν ήταν διάσημη ως Παράξενος Τόπος.

Αμφιβάλλω αν ό,τι  περιέγραψα έχει καταγραφεί από κάποιον ερευνητή. Σίγουρα όμως δεν το πήραν χαμπάρι τα ΜΜΕ (βλέπετε τότε, δεν υπήρχαν ακόμη οι ιδιώτες στο χώρο με τη συνακόλουθη ποιότητά τους). Αντιθέτως, έχουν προβάλει (για να μην πω και δημιουργήσει ως ηθικοί αυτουργοί) διάφορες μεμονωμένες ενέργειες, όπως ανόητα συνθήματα από νεαρούς ποδοσφαιρικής και heavy metal-ικής παιδείας, καθώς και βεβηλώσεις και καταστροφές εικονισμάτων ή σκευών από ανάλογης προέλευσης δράστες. Δηλαδή, από ανθρώπους βυθισμένους  στη χειρότερη άγνοια, τα κατορθώματα των οποίων ξεχωρίζουν εύκολα. Τι να περιμένει κανείς από παιδιά που πηγαίνοντας στη Σπηλιά μπορεί να μην έχουν μαζί τους ούτε φακό,[6] αλλά δεν ξεχνούν να φέρουν ένα σπρέι; Έχοντας ακούσει διάφορες κουταμάρες, θέλουν κι αυτά να δείξουν πως υπάρχουν. Φαντάζονται πως οι δηλώσεις τους αυτές, ως αντικείμενες της καθεστηκυίας τάξεως, είναι σφόδρα σκανδαλιστικές, επαναστατικές και άκρως in! Και δεν έχουν άδικο, αφού ως τέτοιες αντιμετωπίζονται.

Ασφαλώς, οι εργάτες των αρχαίων λατομείων διαβιούσαν επιτόπου. Το ίδιο έκαναν κατά κανόνα και οι συνάδελφοί τους των νεότερων λατομείων. Αφενός επειδή ως νησιώτες και μουσουλμάνοι της Θράκης οι περισσότεροι δεν είχαν σπίτια στην Αθήνα κι αφετέρου λόγω δυσκολιών στις μετακινήσεις.[7] Δηλαδή, ακόμη κι εκείνοι που είχαν σπίτι, συνήθως συγγενικό, δεν κατέβαιναν παρά μια φορά την εβδομάδα. Επιπλέον υπήρχαν μεγάλο μέρος του χρόνου οι ρετσινάδες εγκατεστημένοι οικογενειακώς στα χαμηλά, όπως κι εκείνοι που δούλευαν ασβεστοκάμινα. Συναντούμε στους πρόποδες και στις χαμηλές πλαγιές της Πεντέλης πλήθος από τα φουρνάκια τους. Και φυσικά οι δυναστείες βοσκών, των οποίων ονόματα και ημερομηνίες είναι χαραγμένα παντού (έχω βρει από το 1913 μέχρι τις μέρες μας). Εκτός όμως απ' αυτούς που ζούσαν στο βουνό για να βγάζουν τα προς το ζειν, υπήρχαν και πολλοί άλλοι.

Στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ειδικά κατά το μεσοπόλεμο, η φυματίωση έκανε θραύση. Φοβερά μεταδοτική ξεκλήριζε ολόκληρες οικογένειες, χωρίς να κάνει διάκριση ηλικιών. Μέχρι την ανακάλυψη των αντιφυματικών φαρμάκων, η μόνη θεραπευτική αγωγή ήταν η καλή διατροφή, η ανάπαυση και ο καθαρός αέρας. Αυτά εξασφαλίζονταν στα σανατόρια που χτίζονταν το ένα μετά το άλλο. Όλα τα νοσοκομεία που υπάρχουν στις υπώρειες της Πεντέλης ήταν τέτοια θεραπευτήρια για την περίθαλψη των φθισικών. Επειδή δεν επαρκούσαν −αλλά και για προληπτικούς λόγους−, ασθενείς, προφυματικοί και υγιείς συνήθιζαν κάθε καλοκαίρι να πιάνουν τα βουνά. (Βλέπετε, τότε δεν ήταν πληροφορημένοι πως η θάλασσα κάνει καλό). Στην Πεντέλη, από το γεφυράκι βορειοανατολικά της Αγίας Τριάδας και προς το 414 Στρατιωτικό Νοσοκομείο (Νοσημάτων Θώρακος κάποτε, "Ειδικών" Νοσημάτων σήμερα) όλη η βορινή πλαγιά της λαγκαδιάς μέσα στο πυκνό πευκοδάσος έβριθε από μεγάλα αντίσκηνα και διάφορα παραπήγματα, όπου παραθέριζαν ολόκληρες οικογένειες. Το τελευταίο σπίτι, δεξιά όπως βγαίνουμε από την πλατεία της Παλιάς Πεντέλης (αυτό με τη μουριά), ήταν φαρμακείο και ιατρείο. Ο γιατρός περιδιάβαινε τις κατασκηνώσεις και κουράριζε τους πάσχοντες, εφαρμόζοντας συνήθως την τεχνική του πνευμοθώρακα. Και κάθε χρόνο τα αρμόδια Υπουργεία Τουρισμού, Διοικήσεως Πρωτευούσης και Υγιεινής καθόριζαν τις ζώνες υγιών και ασθενών κατασκηνωτών (πχ. βλ. Ελεύθερο Βήμα, 6/7/37, για την περιοχή του Αγίου Σίλα). Αλλά ακόμη και μετά την υποχώρηση της φυματίωσης η επί δεκαετίες συνήθεια να ξεκαλοκαιριάζουν στο δάσος συνεχίστηκε ως παραδοσιακή.

Εγώ πρόλαβα αυτή την κατάσταση στο τελείωμά της. Αναπολώ τα πρώτα χρόνια που κατέβαινα νύχτα κι ανάμεσα στα δέντρα φέγγιζαν λάμπες, ενώ διάχυτη ήταν η μυρωδιά από τις κλασικές τηγανιτές πατάτες (ίσως τότε όλα αυτά να με ενοχλούσαν, υπολογίστε όμως το συνήθη νοσταλγικό εξωραϊσμό του παρελθόντος). Οι τελευταίες λίγες σκηνές έφυγαν στις αρχές φθινοπώρου του 1981 και δεν επέστρεψαν έκτοτε. (Σημαντικό ρόλο έπαιξε η μεγάλη πυρκαγιά της 4ης Αυγούστου 1981). Τα πάμπολλα ίχνη από τις ισοπεδώσεις, τα πεζούλια, τα σκαλοπάτια, τις κατεστραμμένες πια πηγές σώζονται μέχρι σήμερα.

Τμήμα πατώματος αποτελεί τώρα μέρος μονοπατιού.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Απλώς ότι η Πεντέλη δεν ήταν ένα μυστηριώδες, αλλόκοτο, καταραμένο, βλάσφημο και δεν ξέρω-τι-άλλο βουνό. Αντιθέτως, ήταν προσιτό, σαγηνευτικό, φιλόξενο, ειδυλλιακό και πολλαπλώς ωφέλιμο. Σιγά-σιγά το βουνό ερήμωσε και οι κατά πολύ μεταγενέστερες αστήρικτες διαδόσεις ανέστρεψαν το κλίμα. Πλήθος ανθρώπων αρνείται να πάει στην Πεντέλη λόγω φοβίας. 'Αλλοι πάλι, γενναιότεροι, φτάνουν μέχρι έξω από τη Σπηλιά, όμως δεν μπαίνουν μέσα ούτε σηκωτοί.[8] Οικτίρουν δε τους άμυαλους που τολμούν να το κάνουν. Τι κατάντια για τη Σπηλιά, από θελκτικό καταφύγιο να αντιμετωπίζεται ως η πόρτα για την Κόλαση![9]

Υπενθυμίζω: λέω ότι δεν έχω αντιληφθεί τακτικές σατανιστικές τελετές ή μαύρης μαγείας, κι ότι τα στοιχεία που επικαλούνται κάποιοι είναι ανυπόστατα ή μη έγκυρα· δε λέω ότι ποτέ δεν έγινε τίποτε κι ούτε πρόκειται να γίνει. Εδώ δεν ξέρουμε τι γίνεται δίπλα στο σπίτι μας, πόσο μάλλον στο βουνό.[10] Υποστηρίζω λοιπόν ότι πέρα απ' τις ευνόητες περιβαλλοντικές ευκολίες η Πεντέλη γενικά δεν έχει τίποτε το ιδιότυπα υπερβατικό, ώστε να πρέπει να γίνονται στο χώρο της οι επικλήσεις κακοποιών δυνάμεων. Αν κάποια σημεία της όντως έχουν κάτι (τέτοια όμως μπορεί να βρίσκονται και σε οποιοδήποτε άλλο βουνό), ισχυρίζομαι πως οι (δήθεν) σκοτεινοί ενασχολούμενοι δεν είναι σε θέση να τα εντοπίσουν.

Και τι γίνεται όταν στρατιές άσχετων, παραπλανημένων και άρρωστων μολύνουν με την παρουσία τους ένα τόπο; Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό το κάτι ενός τόπου ίσως δεν είναι μόνιμο φυσικό του χαρακτηριστικό, αλλά το έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι που μένουν εκεί. Αν λοιπόν μετά την αποχώρησή τους το "πάρουν" μαζί τους, δε γεννάται θέμα. Αν όμως παραμείνει, τότε προκύπτει το ερώτημα: η επίδρασή του είναι ευεργετική ή βλαπτική;[11]

«Κατά καιρούς κυκλοφορούσαν έντονες φήμες ότι συγκεντρώνονταν διάφορα περίεργα άτομα τα οποία πραγματοποιούσαν μαγικές τελετές και θυσίες ζώων. Η φωτογραφία που τράβηξα στις 2 Σεπτεμβρίου 1990 ίσως να αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για κάτι τέτοιο. Σημειωτέον ότι το σημείο που βρισκόταν το άτυχο σκυλί, ήταν κυριολεκτικά απρόσιτο».[12] [Λεζάντα φωτογραφίας]: «Το πτώμα ενός σκύλου κρέμεται πάνω από την είσοδο μιας σήραγγας. (...) Πρόκειται για απομεινάρι κάποιας θυσίας;» (Θ. Βέμπος, Μ. Νοδάρος, Το Αίνιγμα της Πεντέλης, μια ιστορία χωρίς τέλος..., Ανεξήγητο, τ. 64, σελ. 85-86)

Μετά την εκπομπή Τα μυστήρια της Ελλάδας, κατά την οποία η μοναδική περίπτωση του "θυσιασμένου" σκύλου,[13] παρουσιάστηκε ως κάτι που συμβαίνει συχνά, έχω δει και ακούσει ανθρώπους να φεύγουν απογοητευμένοι, διότι δεν είδαν κρεμασμένο σκύλο όπως τους είχαν υποσχεθεί![14] Εκείνο που μπορεί να οδήγησε στην πλάνη αυτή, είναι το γεγονός ότι από το Δεκέμβριο 1989 ως το Σεπτέμβριο 1990 ο ίδιος σκύλος κρεμάστηκε πέντε φορές (και ξεκρεμάστηκε φυσικά ισάριθμες).[15] Οπότε υπήρχαν διαστήματα χωρίς να υπάρχει σκύλος και κατόπιν εμφανιζόταν πάλι. Την τελευταία φορά κρεμάστηκε μισός (όπως φαίνεται δηλαδή στη φωτογραφία τουΑνεξήγητου), αφού κάποιοι τον είχαν κόψει στη μέση τον Αύγουστο 1990, πυροβολώντας τον επανειλημμένα με κυνηγετικό όπλο (τον Απρίλιο τον είχαν πετροβολήσει εντατικά).[16]

Ένα από τα ξεκρεμάσματα.

Οποιαδήποτε δραστηριότητα (πραγματική ή υποτιθέμενη) δημοσιοποιείται, αμέσως νοθεύεται. Διότι υπάρχουν πολλοί που θέλουν να παίξουν με την ανθρώπινη βλακεία και σπεύδουν να βάλουν το χεράκι τους. Πώς μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τα αυθεντικά ίχνη από τα ψεύτικα; Τα μόνα ίχνη που παρατήρησα μετά τις διαδόσεις ήταν κατασκευασμένα.[17] Π.χ. είδα στις 24/9/91 άφθονες κηλίδες αίματος, σαν να είχαν σφάξει κάποιο ζώο. Πριν καταλήξω να πιάσω ή να μυρίσω −διότι ακριβώς σ' αυτή την απέχθεια ποντάριζαν οι δράστες−  έψαξα την περιοχή και βρήκα πεταμένα αρκετά μακριά ένα κουτί κόκκινης μπογιάς και ένα μπουκάλι τοματοπολτού, με το περιεχόμενο των οποίων είχαν ραντίσει το χώμα και τις πέτρες!

Ώσπου την Κυριακή 23/1/05 με τη Μ.Μ. είδαμε μπροστά στην είσοδο της Σπηλιάς μεγάλο λεκέ από αληθινό αυτή τη φορά αίμα. Καθόλου εμφανής, αφού φυσικά δεν ήταν εντυπωσιακά κόκκινος όπως στις κινηματογραφικές ταινίες, αλλά μάλλον μαύρος. Ερευνήσαμε την περιοχή, και στο μικρό πλάτωμα ανάμεσα στα βρομοκλάδια [18] βρήκαμε το στομάχι γίδας γεμάτο αχώνευτο ακόμη χόρτο. Σκεφτήκαμε μήπως κάποια αγέλη σκυλιών κατασπάραξε κανένα ξεκομμένο από κοπάδι ζώο. Όμως, στην εσοχή αριστερά μέσα από την είσοδο βρίσκονταν μισοψημένα και φαγωμένα τα δύο πίσω πόδια. Επομένως, άνθρωποι ήταν εκείνοι που έσφαξαν το ζώο επιτόπου και το έψησαν στη φωτιά που άναψαν. Λεμόνια, σακούλι με αλάτι και 6-7 άδεια μπουκάλια μπίρας δεν άφησαν αμφιβολία για τις προθέσεις τους. Κάποιοι θηριώδεις (για τα σημερινά μας αβρά ήθη), ίσως κατσικοκλέφτες ή εορτάζοντες μουσουλμάνοι,[19] αναβίωσαν την πρακτική των παλαιών ορεσίβιων ληστών, ονομαστών για την τέχνη τους να μεταβάλλουν με απίστευτη γρηγοράδα ένα κατσίκι από ζώο που χοροπηδά ευτυχισμένο σε νόστιμα κοψίδια. Όμως, δεν αποκλείεται καθόλου να καταχωριστεί κι αυτή η περίπτωση σε ντοκουμενταρισμένη "σατανιστική" θυσία.[20]

Οι δε δημοσιογράφοι, συχνάκις αδαείς εφ' όλων των θεμάτων, καλλιεργούν αυτό που υποτίθεται ότι καταγγέλλουν. Στις 8 Ιουνίου 1993, στον ΑΝΤ1 και στην εκπομπή Made in Greece, ειπώθηκαν διάφορα ανεκδιήγητα για τη Σπηλιά. Έδειξαν πολλά δήθεν σατανιστικά σύμβολα [21] με τέτοιον τρόπο, ώστε ο θεατής να νομίσει ότι βρίσκονται στη Σπηλιά, ενώ οι εικόνες προέρχονταν από ταινίες θρίλερ!

Ο προϊδεασμός είναι καθοριστικός και αμέσως η εκπομπή έδωσε αποτελέσματα. Όταν κάποιοι από τους αναρριχητές παρατήρησαν μικρά οστά, φτερά και διάφορα χαρτάκια (ειδικά ζελατίνες από κουτιά τσιγάρων) σφηνωμένα σε σχισμές του βράχου στο ξεκίνημα της διαδρομής Οδυσσέας, βεβαιώθηκαν αποτροπιασμένοι ότι τα όσα λέγονταν για δράση σατανιστών ήταν αλήθεια.

Να και μερικά ακόμη 15 χρόνια αργότερα: ξερά κόπρανα, φτερά, ζελατίνα, ύφασμα, κ.λπ., στο ίδιο σημείο.

Μόνο που δράστης ήταν ο ένοικος της παρακείμενης φωλιάς, ο βραχοτσοπανάκος, το πιο συνηθισμένο πουλί στην περιοχή της Σπηλιάς με το χαρακτηριστικό τιτίβισμα αναγγελίας κινδύνου, διότι με αυτά τα ευρήματα στολίζει την περιοχή του.

Να και η φωλιά.

Αν ήταν απροκατάληπτοι, ακόμη κι αν δεν έκαναν την προφανή σύνδεση με τη φωλιά, υπήρχε περίπτωση να έβλεπαν σατανιστές;[22] Ευτυχώς που έτυχε να τους δώσω την εξήγηση αμέσως (25/7/93), αλλιώς −αν η ιστορία αυτή διαδιδόταν− θα ήταν αδύνατον μετά να κάνει κανείς το παραμικρό.

Ύστερα από 1 χρόνο, στις 24/7/94, είδα άλλους αναρριχητές να καίνε ως σατανιστικής προέλευσης ένα σκοινάκι με ογκώδη κόμπο (monkey fist, "καρύδι"), επειδή το βρήκαν κρεμασμένο στην πρώτη ασφάλεια της διαδρομής Διογένης. Αυτή τη φορά δεν τους έδωσα καμία εξήγηση, αν και ο δράστης ήμουν εγώ! Πριν από τρεις ημέρες, σε διάλειμμα της αναρρίχησης, βρήκαμε με τη Μ.Μ. το σκοινάκι και της έδειξα πώς να φτιάχνει το διακοσμητικό κόμπο. Ξεκινώντας μετά τον Διογένη, είχα την έμπνευση να τον κρεμάσω στην ασφάλεια ως κάτι όμορφο. Η βεβαιότητά τους για την κακοποιό του επίδραση με έκανε να μην πω τίποτε, κρίνοντας πως αντί να διασκεδάσω την κατάσταση οι πιθανότητες θα ήταν στο εξής να με κοιτάζουν περίεργα.

Δηλαδή, οτιδήποτε άσχετο μπορεί να αποτελέσει εύρημα για μαύρες τελετές − ακόμη και όταν ο "παθών" αναντίρρητα ανήκει στους αμφισβητίες και ορθολογιστές: τηλεοπτικό συνεργείο από Alpha Τηλεόραση γύριζε (18-20/1/01) επεισόδιο της σειράς Μυστικές διαδρομές με τίτλο Φαινόμενο. Για να συσκοτίσουν τα εκκλησάκια χρησιμοποίησαν ένα μεγάλο μαύρο πανί (γύρω στα 15 τ.μ.), που εγκατέλειψαν όταν τελείωσαν. Φωτογραφία του πανιού αυτού υπάρχει στο βιβλίο του Ζήση, ως κατάλοιπο τελετής,[23] και μάλιστα «αναμφίλεκτο»![24]

«...κατά την άνοιξη του 2001 βρέθηκαν πρόσφατα ίχνη-κατάλοιπα μιας αναμφίλεκτης διεξαγωγής μαγικού τυπικού (...) ένα μεγάλων διαστάσεων μαύρο πανί, κομμάτια από περγαμηνή, άσπρα κεριά και κλαδιά πεύκου κομμένα σε σχήμα ανθρώπινου σώματος, περιτυλιγμένα με λωρίδες άσπρου πανιού...» (Τα μυστήρια της Πεντέλης, σ. 171)

Για τα υπόλοιπα ευρήματα δεν μπορώ να έχω άποψη −αφού δεν τα είδα ποτέ από κοντά−, όμως καταρχήν δε με πείθουν, αφού είναι γνωστό ότι πολλοί αρέσκονται ν' αφήνουν "στοιχεία" ως τροφή για συζητήσεις.[25] Όμως, ακόμη και πράγματι κάποιοι να έκαναν "τελετή", αυτό δεν αναιρεί τα όσα είπαμε για το μαύρο πανί.

Με τη "σατανιστική" υστερία λοιπόν, που προκλήθηκε στα τέλη 1993 από τις δολοφονίες στα Μεσόγεια, αναθερμάνθηκε και το ενδιαφέρον για τη Σπηλιά.[26] Το "ποιόν" του τόπου άρχισε να γίνεται ορατό ακόμη και σε δαιμονικές μορφές που αναγνωρίζονταν στις φωτοσκιάσεις τυχαίων σχηματισμών στους βράχους.

Να μια μορφή που εν είδει gargoyle ατενίζει μοχθηρά τον άμοιρο επισκέπτη.

Έτσι, παρουσιάστηκαν απίθανοι τύποι εκμεταλλευόμενοι τη ζήτηση που υπήρχε εκ μέρους των πολυπληθών μέσων ενημέρωσης − ή πιο σωστά, μέσων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.

«...ο Αρχισατανιστής μού ζήτησε να τον ακολουθήσω  στη σπηλιά του Νταβέλη για να κάνουμε  ανθρωποθυσία». (Ti,  6  Μαΐου 1994,  σ. 21,  Πώς  από σατανιστής έγινα  ιεραπόστολος)

Κάτι τέτοια διαβάζουν και τρέχουν στη Σπηλιά περίεργοι και επίδοξοι μιμητές, αφού στη δεδομένη ροπή για σκανταλιές προσφέρονται ιδέες. Βέβαια, δεν είναι πολλοί (ακόμη) εκείνοι που είναι ικανοί να σκοτώσουν άνθρωπο − ή και ζώο. Όμως, και χωρίς ενθάρρυνση, καναλιζάρισμα και χειραγώγηση υπάρχουν πολλοί −νεαροί συνήθως− οι οποίοι καταστρέφουν απλώς για τη χαρά που τους δίνει η πράξη τους. Ιδιαίτερα όταν υπολογίζουν ότι κάποιος θα δοκιμάσει δυσάρεστη έκπληξη βλέποντας τα έργα τους, νιώθουν προκαταβολικά την ηδονή της χαιρεκακίας. Από την ώρα μάλιστα που κατασκευάστηκε ο δρόμος (1982) [βλ. εδώ, σημ. 46], και η προσπέλαση ήταν εύκολη, άλλαξε δραματικά η σύνθεση των επισκεπτών· πραγματικά, κάθε καρυδιάς καρύδι![27] Διότι η αναγκαστική απομάκρυνση από το αυτοκίνητο και η πεζοπορία, έστω λίγων εκατοντάδων μέτρων, λειτουργούσαν ως φυσική επιλογή.

Αψευδείς μάρτυρες για το ποιόν της νέας γενιάς τα βρομοκλάδια έξω από τη Σπηλιά, που κυριολεκτικά αφανίζονται για ν' ανάβουν φωτιές διάφοροι αξιολύπητοι. Όπως είπαμε στο κεφάλαιο Αξιοσημείωτα φαινόμενα ή πλάνες; οι υπεραιωνόβιοι θάμνοι καταστράφηκαν ραγδαία από το 1991 και μετά.[28] Οι παλαιότεροι επισκέπτες ενδέχεται να μην είχαν περισσότερο σεβασμό για τη φύση,[29] αλλά τουλάχιστον ήταν ικανοί να χρησιμοποιούν μόνο ξερόκλαδα αντί να προσπαθούν να κάψουν τα χλωρά.[30]

Αν για το κόψιμο των θάμνων είχαν ως δικαιολογία την προμήθεια καύσιμης ύλης, για τη συκιά που βρισκόταν φυτρωμένη ανάποδα στην οροφή της εισόδου της Σπηλιάς, τι είχαν; Κρεμασμένη στο κενό, ήταν αξιοπερίεργο θέαμα ώστε ν' αναφέρεται από περιηγητή του 19ου αιώνα:

«...μια αγριοσυκιά, που έχει ριζώσει σε κάποια ρωγμή, κρέμεται από τη θολωτή οροφή». (κεφ. PENTELIKON σ. 409)[31]

Η μοναδική φωτογραφία που έχω της συκιάς με φύλλα, κι αυτή παρεμπιπτόντως.

Ποιος ξέρει πόσες εκατοντάδες χρόνια είχαν απαιτηθεί για να μεγαλώσει σε μια σχισμή χιλιοστών. Όμως, ήρθαν κάποιοι στις αρχές Μαΐου 1991, κι αφού πετσόκοψαν τον επίσης αιωνόβιο κισσό που ρίζωνε πάνω στα απομεινάρια του τείχους, ανέβηκαν για να πλησιάσουν τη συκιά. Πετώντας πρόχειρο γάντζο,[32] κατάφεραν να την πιάσουν και να την αποκολλήσουν![33] Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τα κίνητρά τους. Όμως, έχω τη γνώμη πως αυτό που μένει είναι η καταστροφή για την καταστροφή (just for the sake of it).

Κάθε άνοιξη (αν το επιτρέψουν τα γίδια) οι νάρθηκες (ferula communis) εμφανίζονται σε όμορφες συστάδες (πάνω μέρος της φωτο), πόλος έλξης για πλήθος εντόμων. Ποια ψυχική ανάγκη οδηγεί ορισμένους ανθρώπους να τους καταστρέφουν μεθοδικά; Είτε με λεπίδα (κάτω αριστερά) είτε με τα χέρια (κάτω δεξιά). (Να πούμε ότι κατά τη μυθολογία, ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς μεταφέροντάς τη μέσα σε καλάμι νάρθηκα).

Έτσι, γκρέμισαν τα οικήματα του εργοταξίου, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται ως καταφύγια.

  

Από το 2005 που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες έχουν γίνει κι άλλες φθορές κοπιαστικές και χρονοβόρες.

ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

---

[1] Στο χώρο δηλαδή όπου στήθηκε το εργοτάξιο το 1990, οπότε και τα ερείπια έγιναν κυριολεκτικά χαλάσματα [βλ. εδώ, σημ. 24].

[2] Κάτι ανάλογο ("μενίρ" στην περίμετρο μεγάλου κύκλου φτιαγμένου με πέτρες) εμφανίστηκε στο βάθος της Σπηλιάς ύστερα από χρόνια, όμως δεν ξέρω μήπως στήθηκαν για τις ανάγκες γυρίσματος. Και στις 5/9/04 στο βάθος του λατομείου Νικολάου (το ταφροειδές  πάνω από τη Σπηλιά, Λ5 κατά το τοπογραφικό διάγραμμα Κορρέ) είδα κατασκευασμένο με πέτρες ένα Ρ μήκους 3,5 μέτρων που είχε και 4 "μενίρ". Αλλά και ένα ντόλμεν εμφανίστηκε (μινιατούρα), το οποίο μάλιστα στέγαζε πλαστικό ομοίωμα γίδας! (το είδα στις 19/4/06 κοντά στο γνωστό μαρμάρινο πυροφυλάκιο).

[3] Βρήκα την απόδειξη αγοράς για τα 2 μπουκάλια οινόπνευμα (μάλλον για υποβοήθημα της φωτιάς) που προερχόταν από το κατάστημα Η.Δ. κάπου στα νότια προάστια.

[4] Η υποστύλωση έγινε μετά την υποχώρηση του εδάφους λόγω των έργων το 1977, η οποία προκάλεσε πολλαπλές σοβαρές ρωγμές στο κτίσμα.(Το 1979 είχα υποθέσει πως η υποστύλωση έγινε από τον Σαραντόπουλο, όμως πολύ αργότερα, στις 12/4/86, πρόσεξα σε υπολείμματα της ξυλείας μαρκάρισμα του Υπουργείου Πολιτισμού). Μετά το βανδαλισμό του 1985 χρειάστηκαν άλλα 17 χρόνια για να αναστυλωθεί το σπάνιο αυτό μνημείο την περίοδο 2002-4 [βλ. εδώ, σημ. 65].

Τα σχετικά για την ανάγκη αναστύλωσης εδώ. (Φυσικά, κατά την εφημερίδα: «Ως γνωστόν, στη σπηλιά του Νταβέλη γίνονται σατανιστικές τελετές»).

[5] Μεμονωμένες καταστροφές στα εκκλησάκια γίνονταν πάντα, όπως εκείνη που έσπασαν το φεγγίτη του τρούλου κι έβγαλαν τελείως το βόρειο παράθυρο. Σύμπτωση ή όχι, το κατέγραψα στις 22/9/83, στη φθινοπωρινή ισημερία.

[6] Συχνά βρίσκω υπολείμματα αυτοσχέδιων πυρσών, στους οποίους δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και μέρη του ρουχισμού τους!

Πρόσφατο δείγμα του είδους.

[7] Στις Καζάρμες, κοντά στη θέση Σουληνάρι στη βόρεια πλευρά της Πεντέλης, υπήρχε στις αρχές του 20ού αι. αληθινός οικισμός με δεκάδες πέτρινα καλύβια.

 

Η κεντρική περιοχή των καλυβιών από δύο αντίθετες απόψεις.

[8] Έχω δει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις άρνησης, και οι περισσότερες αφορούσαν γυναίκες. Κάποια μάλιστα δε βγήκε ούτε από το αυτοκίνητο, την ώρα που αυτή και η παρέα της είχαν έρθει από την Κρήτη και δε θα είχε εύκολα άλλη ευκαιρία.

[προσθήκη] Κάποιες φορές η άρνηση βασίζεται σε κάτι συγκεκριμένο, κατά κανόνα όμως ο αρνούμενος δεν το αποκαλύπτει για να μην τον "πάρουν στο ψιλό". «Τώρα το αν έσωσε τη ζωή του αδερφού μου το παρακάτω όνειρο δεν ξέρω, αλλά θα σας το διηγηθώ. Πριν 16+ χρόνια, βρισκόμουν στην εφηβεία και συνήθιζα να παίζω με τον αδερφό μου ένα παιχνίδι μπάσκετ στο PC. Μιλώντας γενικά τις στιγμές εκείνες, μιας και ήταν χρονιές χαβαλέ στη ζωή μου, μου έρχεται και του λέω το όνειρο που είδα το προηγούμενο βράδυ. Είχε πάει, λέει, σε μια σπηλιά με ένα φίλο του κι εγκλωβίστηκε από κατολίσθηση που έγινε εντός του σπηλαίου. Δεν μπορούσε να βγει και είχε τραυματιστεί. Εκείνη τη στιγμή κοκάλωσε και μου είπε πως την επόμενη μέρα είχε κανονίσει να πάει με το φίλο του και δάσκαλο κιθάρας, στη σπηλιά του Νταβέλη (νομίζω). Τελικά δεν πήγε... Δεν ξέρω βέβαια αν του έσωσε τη ζωή το όνειρο, ξέρω όμως πως στο μπασκετάκι τότε τον είχα νικήσει με διαφορά, αφού αποσυντονίστηκε μετά τελείως!» (Αυτή την ιστορία παραθέτει εδώ ο Nikos στις 28/8/08:http://astro.forumup.com/about136-astro.html Ναι, εγώ ήμουν που είχα το ραντεβού με τον Σ.Κ., τον μεγάλο αδερφό του Ν. Όταν τότε με πήρε για να το ακυρώσει, μου είπε ότι κάτι προέκυψε και δεν μπορούσε να έρθει. Επειδή υποπτεύθηκα πως ήταν κάτι σαν κι αυτό που μόλις διαβάσατε, δε ρώτησα λεπτομέρειες. Έκτοτε δεν επανήλθαμε στο θέμα «Σπηλιά», παρά μόνο 10-12 χρόνια αργότερα, όταν απλώς μου ανέφερε πως ένα όνειρο του αδερφού του ήταν η αιτία. Έτσι, δεν έχει πάει ακόμη στη Σπηλιά και πιθανότατα ούτε θα πάει ποτέ. Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις μόνο αν αγνοήσεις το μήνυμα και κάνεις αυτό που έχεις κατά νου, θα μάθεις αν ήταν μόνο μια σύμπτωση ή κάτι περισσότερο. Επειδή έχω ζήσει κι άλλες τέτοιες αρνήσεις, είτε πριν ξεκινήσουμε είτε κατά τη διάρκεια της εκδρομής, ποτέ δεν πίεσα κανένα ούτε μ' ενδιέφερε να αναλύσω την όποια προφανή δικαιολογία. Αντίθετα, συχνά ήμουν εγώ που έχω αρνηθεί, όταν έβλεπα πως ο αιτών βόλτα στο βουνό δεν ήταν στην πρέπουσα ψυχική κατάσταση.

[9] Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Αν καταφέρουν να φτάσουν (εντός αυτοκινήτου, εννοείται) στην αρχή του χωματόδρομου για τη Σπηλιά, κάποιοι το θεωρούν κατόρθωμα. Ίσως έτσι εξηγείται και το φαινόμενο ένθερμοι θιασώτες διαδικτυακών διενέξεων περί της Σπηλιάς να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους εκεί. Πού; Σ' ένα τόπο που συχνά κάνουν τις εκδρομές τους τα σχολεία − ιδίως τα Δημοτικά! Από βιαστική έρευνα του αρχείου μου προκύπτει ότι συνέπεσα τουλάχιστον 10 φορές με σχολεία στη Σπηλιά (δε μετράω τις πολλές φορές που έρχονταν από Κωστέα-Γείτονα με τα λεωφορεία του σχολείου για αναρρίχηση). 28/3/90, 15/6/95, 19/10/95, 2/5/96, 7/5/98, 30/3/04, 14/4/05, 30/6/05, 19/11/05, 25/5/06.

Την ενδέκατη φορά θυμήθηκα να τραβήξω και μια φωτογραφία: μετά το κολατσιό κάτω από τα πεύκα, τα πρωτάκια βαδίζουν ανυποψίαστα προς τη Σπηλιά!

Ήθελα να 'ξερα κάποιοι που έρχονται αποφασισμένοι έχοντας πάρει τα μέτρα τους (έχω δει από ρόπαλο baseball μέχρι σπάθες!), πώς θα ένιωθαν βλέποντας τη Σπηλιά κατειλημμένη από παιδάκια που παίζουν;

[προσθήκη] Τρέμουν να μπουν εκεί που (ακόμη και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου) διοργανώνονταν συναυλίες κλασικής μουσικής (λόγω της καλής ακουστικής της Σπηλιάς) από την Ελληνική Περιηγητική Λέσχη. Έτσι μετονομάστηκε το 1937 ο Οδοιπορικός Σύνδεσμος, και προφανώς δεν είναι σύμπτωση  ότι τον είχε ιδρύσει το 1921 ο Δ. Καμπούρογλου! (Αξίζει να δείτε ποιους ανθρώπους είχε για μέλη του: http://www.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathglobal_8_22/02/2004_1282478) (βλ. και Νίκου Λελούδα, Εξερευνώντας την υπόγεια Ελλάδα, τ. Α΄, σ. 88) Αυτές τις συναυλίες παρακολουθούσαν εκατοντάδες άτομα, όλοι πεζοπόροι (βλ. Το Βήμα, 12/12/47, σ. 1, 2 και 19/12/47, σ. 2, 12/5/49, σ. 2, Ελευθερία, 4/5/49). (Όμως, μετά ήρθαν τα σύγχρονα λατομεία και η Πεντέλη −ιδιαίτερα η περιοχή της Σπηλιάς− μπήκε στην black list κάθε φυσιολατρικού συλλόγου). Αλλά και στις 30/11/08 εξέδραμε Ωδείο στη Σπηλιά, μετά φαγητού και μουσικής − και διάφορων άλλων που δεν αναφέρονται εδώ (βλ. και http://paysanias.blogspot.com/2008/12/blog-post_01.html) Να προσθέσουμε πως η Σπηλιά περιλαμβάνεται στα «Μνημεία σε προβληματική κατάσταση διατήρησης» και απαγορεύονται πλέον κάθε είδους εκδηλώσεις (Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 14 Μαΐου 2009, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=44064)

[10] Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της απογοήτευσης του Μ. Κορρέ, ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για να σώσει τη Σπηλιά και την Πεντέλη γενικότερα, απογοήτευσης από την κρατική μέριμνα, ιδού η θετική γνώμη που διατύπωσε στις 22/4/93 κατά την ξενάγηση των «Φίλων του Μουσείου» για τους σατανιστές αυθεντικούς ή μη: είναι μια ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα, η οποία τραβώντας την προσοχή του κοινού εμποδίζει τους διάφορους μεγαλο-καταστροφείς του βουνού να κάνουν ό,τι  θέλουν απαρατήρητοι.

[11] Παρότι ο κύκλος όπου έγινε η τελετουργία στις 22/6/85 τον άλλο χρόνο σκεπάστηκε εν μέρει από μπάζα και το 1990 εξαφανίστηκε από την εγκατάσταση του εργοταξίου, ομολογώ πως ήμουν τόσο επιφυλακτικός που ίσως πέρασε πάνω από δεκαετία για να πατήσω εντός των ορίων του.

[12] Το «απρόσιτο» εξαρτάται απολύτως από τον άνθρωπο. Ασυζητητί, για κάποιον με στοιχειώδη πείρα αναρρίχησης η πρόσβαση είναι πανεύκολη. Τόσο εύκολη, που στις 17/12/89 κάποιος ερευνητής ζήτησε από παρατυχόντες πιτσιρικάδες ν' ανέβουν και να φωτογραφίσουν για λογαριασμό του τον κρεμασμένο σκύλο, πράγμα που έκαναν αδίστακτα. Αλλά η ευχέρεια δεν είναι ίδιο των αναρριχητών ούτε του νεαρού της ηλικίας. Για παράδειγμα, στις 25/10/92 ο Μανόλης Κορρές όχι μόνο ανέβηκε εκεί εν ριπή οφθαλμού, αλλά (μπροστά στα μάτια έκπληκτων αναρριχητών που έπαιζαν στη διαδρομή Δούρειος Ίππος!) συνέχισε την ελεύθερη αναρρίχηση (με λυμένα τα κορδόνια του ενός παπουτσιού) αρκετά μέτρα ακόμη, για να δείξει επακριβώς τη θέση τής (εν είδει αετοφωλιάς) καλύβας αναχωρητή! (βλ. Μ. Κορρέ, Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα, σ. 81, σχ. 12, αρ. 28)

[13] Παρότι είχα παρατηρήσει (πρώτα στον εαυτό μου και ύστερα στους άλλους) το πόσο δύσκολο είναι να συνειδητοποιούμε τις πληροφορίες που μας στέλνουν οι αισθήσεις μας, στην περίπτωση με τον κρεμασμένο σκύλο είχα την ευκαιρία να θαυμάσω και πάλι. Στα πολλά περίεργα του τύπου, δε βλέπω, δεν ακούω, προστέθηκε και το δε μυρίζω! Η πλειονότητα των επισκεπτών δεν αντιλαμβανόταν το σκύλο, παρά την αποφορά, και ήταν άλλη μια απόδειξη πως ο άνθρωπος προσέχει μόνο αυτά που περιλαμβάνονται ήδη στο ρεπερτόριό του: οτιδήποτε δεν έχει καμία δουλειά να βρίσκεται εκεί, απλώς δεν υπάρχει! Ανάλογες παρατηρήσεις είχα κάνει και με μια κρεμασμένη κούκλα (αυτή του 1990): με ύψος σχεδόν μισό μέτρο, με κατακόκκινο φόρεμα στο λευκό φόντο του μαρμάρου μερικά μέτρα πάνω από το στόμιο της Σπηλιάς, κυριολεκτικά "σαν τη μύγα μες στο γάλα", κι όμως υπήρχαν άνθρωποι που δεν την πρόσεχαν, παρόλο που τους έδειχνα προς την κατεύθυνσή της, κατατοπίζοντάς τους για τις αναρριχητικές διαδρομές.

[14] Όταν πηγαίνουμε να βρούμε κρεμασμένα ζώα, ούτε τα μάτια μας δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε (ακόμη κι αν η όρασή μας είναι γερακίσια). Μπροστά μου, βλέποντας κάποιος την κρεμασμένη κούκλα "είδε" να κρέμονται δύο αρουραίοι! Πάντως, το μόνο που είχε αναρτηθεί στο ίδιο σημείο με το σκύλο ήταν ένα γυναικείο φουστάνι (!) στις 6/8/85. Παρόλο που έμεινε εκεί ως τις 21/12/85, δεν άκουσα ποτέ να γίνεται λόγος γι' αυτό.

'Αλλο ένα φόρεμα ήταν στημένο στο χείλος του λατομείου Μοσχού (λ7 και λ8 κατά το τοπογραφικό διάγραμμα Κορρέ) κοντά στον αρχαίο σπόνδυλο το καλοκαίρι του 1983, όμως σύντομα κουρελιάστηκε από τα μελτέμια.

[15] Αν απορείτε πώς το θνησιμαίο διατηρήθηκε επί τόσο διάστημα, η εξήγηση είναι πως είχε γίνει "λιαστό".

[16] Έξω λοιπόν από τη Σπηλιά μόνο ένας σκύλος ήταν κρεμασμένος. Παρόμοια περίπτωση είδα μόνο μία: στις 11/10/88 χαμηλότερα στο βουνό ήταν κρεμασμένη σε πεύκο σκοτωμένη αλεπού.

Από το 1980 είχα παρατηρήσει αλεπότρυπες πολύ κοντά και, δεδομένου ότι το σημείο που κρεμάστηκε ήταν δίπλα σε πέρασμα κοπαδιού προβάτων, θεώρησα ως δράστη το βοσκό. (Δεν είναι εντελώς αστήρικτο· ήξερα κάποιον στις υπώρειες του Υμηττού, ο οποίος κρέμασε κι έγδαρε ζωντανή την αλεπού που συνέλαβε να του τρώει τις κότες). Στο ίδιο σημείο την 1/7/91 ήταν 3 αλεπούδες σε προχωρημένη αποσύνθεση. Πέντε μέρες πριν είχα περάσει και δεν υπήρχαν. 'Αρα κάποιος (ο ίδιος, εκτός κι αν είχαμε απίθανη σύμπτωση) τις είχε μεταφέρει από άλλη περιοχή του βουνού.

Κατά τα άλλα, σε διαφορετικό πέρασμα κοπαδιού, στις 20/3/05 αυτή τη φορά, βρήκα 8 σκυλιά νεκρά, και 1 αλεπού. Προφανώς κάποιος είχε ρίξει φόλες, γιατί τα περισσότερα ήταν κοντά σε λούτσα που κρατάει αρκετό νερό. Υποπτεύομαι πάλι κάποιο βοσκό, αφού τα σκυλιά του δεν περιλαμβάνονταν στα δηλητηριασμένα. (Όμως, υπήρχαν και 3-4 γίδια ψόφια στην ευρύτερη περιοχή − και δύο εχθρικά διακείμενοι βοσκοί αλληλοκατηγορούνταν). Για το πώς αντιμετωπίζονται τα αδέσποτα, χαρακτηριστική (και φυσική) ήταν η παρατήρηση που έκανε βοσκός σε γνωστό μου, όταν τον είδε να ταΐζει κουτάβι κοντά στην Πίριζα: «Εντάξει τώρα, αλλά άμα μεγαλώσει θα μου φάει κάνα γίδι».

Το μαχαίρι δεν έχει σχέση με τον τεμαχισμό. Το είχα μαζί μου για χόρτα και ήταν μια έμπνευση της στιγμής για τη σύνθεση της φωτογραφίας.

Συχνότερα έβρισκα σκοτωμένα σκυλιά (συνήθως χτυπημένα με κυνηγετικά όπλα) σε διάφορα σημεία του βουνού. Φαντάζομαι ότι μερικά είχαν χρησιμοποιηθεί από έλλειψη καλύτερου στόχου. Ένα όμως είχε πυροβοληθεί εξ επαφής και υποθέτω πως δράστης ήταν το αφεντικό του. Αν αυτό φαίνεται παρατραβηγμένο, τι να πούμε γι' αυτούς που εγκαταλείπουν δεμένα τα σκυλιά τους στο βουνό; Είναι πράξεις "σατανιστών" ή συνηθισμένων ανθρώπων; Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για τους δεύτερους, και μάλιστα θα έχουν όλο το "δίκιο" με το μέρος τους: «Το σκυλί αυτό ήταν κακό και δάγκωνε, αλλά δε μου πήγαινε να το σκοτώσω· έτσι το άφησα δεμένο, για να μη γυρίσει σπίτι»! (Δεν αποκλείεται να γύρισαν όσα έλυσα).

Για όσους αρέσκονται στις συμπτώσεις (δείτε κι εδώ): το εικονιζόμενο περιστατικό με τον νεαρό (ετεροχρωμία στις ίριδες) έγινε Τρίτη 27/10/09, και το αμέσως προηγούμενο Δευτέρα 26/10/98! (η απόλυτη σύμπτωση με Δευτέρα 26/10/09 χάλασε, γιατί λόγω βροχής ανέβαλα την προγραμματισμένη βόλτα για την επομένη).

Ακόμη, 4-5 φορές βρήκα στο βουνό διαμελισμένες γάτες (κάποιες σίγουρα από σκύλους, πιθανώς όλες).

Τέλος, ο Λευτέρης Σαραγάς έλεγε σε φίλους του στις 23/1/05 ότι κάποτε είδε δύο άτομα στη Σπηλιά με αεροβόλα που σκότωναν νυχτερίδες για να τις πουλήσουν. Δεν ξέρω πότε έγινε αυτό, κι αν τα περί πώλησης ομολογήθηκαν ή ήταν αυθαίρετο συμπέρασμα, πάντως στις 19/1/92 ο φίλος μου Σ.Λ. είχε βρει μέσα στην τρύπα του βάθους νυχτερίδα με διαμπερές τραύμα από αεροβόλο. Υποθέτω πως μάλλον περί σκοποβολής σε ζωντανό ακίνητο στόχο πρόκειται.

Δεν μπορώ να συνδέσω καμία περίπτωση από τις παραπάνω με οργανωμένες πρακτικές του τύπου που εννοούν οι διαδοσίες.

Δοθείσης ευκαιρίας, να πούμε πως η οσμή ζωικής αποσύνθεσης δε σημαίνει απαραίτητα και ύπαρξη θνησιμαίου. Το φυτό δρακοντιά (dracunculus vulgaris) με το άνθος του μιμείται καταπληκτικά την όψη και την οσμή σάρκας που σαπίζει, για να προσελκύει τις κρεατόμυγες. Τον πρώτο καιρό, είχα αρκετές φορές απορήσει επειδή, παρά την έντονη κι εντοπισμένη δυσωδία, δεν έβρισκα ψοφίμι.

[17] Για κάποια, όπως τα ανθρώπινα μαλλιά στις 2/5/90 και 1/6/07, υπάρχουν αμφιβολίες κατά πόσο είχαν αυτό το σκοπό, χωρίς να σημαίνει ότι χρησιμοποιήθηκαν σε τελετή βουντού. Όσο απίθανο είναι να πάει κάποιος και να κουρευτεί στη Σπηλιά, δεν αποκλείεται (εφόσον ο τόπος έχει μετατραπεί σε στούντιο γυρισμάτων και φωτογραφήσεων).

[18] Εκεί όπου ο Μπαλάνος λέει ότι εμφανίστηκε μια τρύπα (βλ. Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης, σ. 402-3).

[19] Δυο μέρες πριν, στις 21/1/05, είχαν γιορτή κατά την οποία σφάζουν ένα ζώο (σύμφωνα με τα δελτία ειδήσεων). Κι αν αληθεύει μαρτυρία ότι πράγματι στις 21/1 τα υπολείμματα ήταν εκεί, ίσως αυτή να είναι και η εξήγηση. Διαβάστε κι εδώ (glinaaea 24/1/05 και jonniebegood 24/1/05):

http://www.esoterica.gr/forumS/topic.asp?whichpage=7&ARCHIVEVIEW=&TOPIC_ID=3522

[20] Για αποφυγή παρεξηγήσεων, πληροφορώ όσους βρήκαν στις 20/9/93 ίχνη ψησίματος αρνιού και τη Σπηλιά γεμάτη καπνό, ότι την προηγουμένη ο ορειβάτης Τ.Μ. είχε βαφτίσει το παιδί του στο εκκλησάκι και ο Δ.Κ. είχε αναλάβει τον οβελία!

[21] Μεταξύ τους αιγυπτιακό σταυρό (ανκχ) και παλάμη! (Οπότε, μόνο σύμπτωση δεν πρέπει να θεωρείται η εμφάνιση ενός αιγυπτιακού σταυρού στο βάθος της εσοχής αριστερά της εισόδου).

(βλ. φωτο  http://www.iranon.gr/PENTELI/Images/addPhotos/add5/ankh.jpg

από http://www.iranon.gr/PENTELI/PENTELI5iaddendum.htm#parti

[22] Κι όμως! Εδώ είχαμε άλλους "σατανιστές"! Είναι εκείνοι που χάλασαν τη φωλιά του βραχοτσοπανάκου στις 4/11/93, 2/12/96, 30/1/97, 9/6/97, 4/5/98, 18/2/99, 26/9/05... Ορισμένες φορές που δεν είχαν πρόχειρο μακρύ ξύλο, σωλήνα, κ.λπ., έβαζαν πέτρες από κάτω για να πατήσουν και να τη φτάσουν. Υποθέτω πως δεν ήταν πάντα οι ίδιοι· ποτέ δεν παρατηρήθηκε έλλειψη τέτοιων "φρούτων": δεν υπάρχει καμία φωλιά ακέραιη σε κανένα από τα καλύβια των λατομείων.

Ακόμη και στα πιο απόμερα, όπως εδώ σε καλύβι της παλαιάς ΓΕΜΕΕ (μετεξελίχθηκε σε Ελληνικά Μάρμαρα Α.Ε.).

Όσο για τον ίδιο το βραχοτσοπανάκο, μάλλον έπρεπε να λέγεται "βραχοκοπανάκος", αφού στερεώνει σε σχισμές ξηρούς καρπούς και σπάζει τα τσόφλια τους με χτυπήματα του ράμφους που ακούγονται σαν χτυπήματα πέτρας από ανθρώπινο χέρι. Συχνά το κοπάνημα γίνεται στη στέγη των εκκλησιδίων, οπότε έχουν προβληματιστεί πολλοί ψάχνοντας να βρουν το δράστη μέσα στη Σπηλιά που αντηχεί.

[23] Παρόμοια αποτελέσματα είχε και γύρισμα που έγινε στις 21-22/6/95 (ναι, θερινό ηλιοστάσιο). Εγκατέλειψαν εκεί τα ντεκόρ τους (μεγάλη μαύρη πύλη με κίονες, πανιά με ζωγραφισμένη πόλη για φόντο, νεκροκεφαλή από φελιζόλ, κ.λπ.) και οι διαδόσεις μέχρι σήμερα αναφέρουν τριήμερη τελετή με στόχο να περάσει στο δικό μας κόσμο κάποια οντότητα από "αλλού".

(βλ. http://www.paranormap.net/index.php?module=vash&id=863

Aragorn - Πηγή: http://www.e-telescope.gr/forum/viewtopic.php?t=251, Χρήστης Polait)

(Επίσης βλ. φωτο http://www.iranon.gr/PENTELI/Images/addPhotos/add3/gate.jpg

από http://www.iranon.gr/PENTELI/PENTELI3addendum.htm)

[24] Να ομολογήσω πως εγώ ήμουν ο ακούσιος υπεύθυνος. Επειδή σκέφτηκα πως ίσως να ήταν χρήσιμο σε κάποιον, πήγα το πανί μέσα στη Σπηλιά και το άπλωσα κάτω να στεγνώσει χωρίς να μουχλιάσει − εκεί όπου και φωτογραφίστηκε. (Εδώ πρέπει να μην παραλείψουμε πως εν αντιθέσει με άλλες τηλεοπτικές παραγωγές, όπου τα συνεργεία τη βγάζουν "σπαρτιάτικα" με ψωμοτύρι και μερίδες σε πιατάκια του γλυκού, οι ως άνω παράτησαν έξω από τη Σπηλιά και 23 μεγάλες σακούλες σκουπιδιών γεμάτες με τα αποφάγια τους!)

[25] Όπως οι 2 "περίεργες" ασπρόμαυρες φωτογραφίες που βρήκα στις 19/4/06 κολλημένες σε βράχο λατομείου κάτω από τον 'Αγιο Παντελεήμονα με ατμόσφαιρα θρίλερ. Στις 29/1/07 ο ίδιος καλλιτέχνης είχε επανέλθει με 4 νέες ανάλογες φωτογραφίες, αυτή τη φορά κολλημένες σε πέτρες ακριβώς στην άκρη του δρόμου που περνάει πάνω από τη Σπηλιά.

  

[26] Αν δεν ήταν παράδοξη σύμπτωση, υποθέτω πως η προαναφερθείσα εκπομπή του ΑΝΤ1 δεν ήταν τυχαία· είχε τις πληροφορίες για την επικείμενη σύλληψη «των σατανιστών της Παλλήνης» και προετοίμασε το κοινό. Όπως και να 'χει, ήταν η πρώτη φορά που από το (κυριολεκτικά) τίποτε μηχανεύτηκαν δράση σατανιστών στη Σπηλιά (παρότι οι συλληφθέντες και καταδικασθέντες είχαν δράσει αλλού).

[27] Οι πολλοί επισκέπτες της Σπηλιάς είναι οι "τουρίστες": περίεργοι και αργόσχολοι, που κάτι έχει πάρει το αυτί τους. Στις τάξεις τους συμπεριλαμβάνονται αυτοί που θα κόψουν όσα λουλούδια βρουν μπροστά τους (για να τα πετάξουν συνήθως λίγα μέτρα πιο πέρα), που θ' αφήσουν τα σκουπίδια τους επιτόπου. 'Αλλη κατηγορία είναι οι κυρίως καταστροφείς. Αυτοί έρχονται εφοδιασμένοι με σπρέι, σφυριά, πριόνια. Έχουν σκοπό να λερώσουν, να σπάσουν, να γκρεμίσουν, να κάψουν, και ο χώρος προσφέρεται. Μετά έρχονται λίγοι που προσπαθούν να προστατεύσουν, να περισώσουν ό,τι μπορούν − βέβαια, σύμφωνα με την αισθητική τους και τις ιδέες τους. Απ' αυτούς θα κατέτασσα κάποιους ακραίους στην προηγούμενη κατηγορία των καταστροφέων, όπως εκείνους που για να εξωραΐσουν το παλαιό ξωκλήσι του Αγιάννη κατασκεύασαν πρόστεγο με σιδεροσωλήνες και ελλενίτ!

  

Αριστερά, με την προσθήκη ιστού ελληνικής σημαίας το θέαμα παρέπεμπε στην καλύβα του Καραγκιόζη. Δεξιά, η τραγελαφική διορθωτική παρέμβαση: νησιώτικο στιλ με ολίγον από βορρά.

Είχαν ξεκινήσει και ορθομαρμάρωση (ήδη από το 1988 είχαν στρώσει με μαρμαρόπλακες τα πεζούλια, βλ. εδώ), ευτυχώς όμως κάποιος έφερε την αρχαιολογική υπηρεσία και τους σταμάτησε. Αλλά και ορισμένοι απ' αυτούς δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια: έκοψαν 3 μεγάλα δέντρα τεχνητής  αναδάσωσης, γιατί ήταν "μες στη μέση". Η τυπική φράση που τους διακρίνει είναι: «Να ρίξουμε εδώ ένα μπετουδάκι»!)

Και η ιστορία συνεχίζεται...

Κατόπιν έχουμε ελάχιστους που έρχονται και φεύγουν προσπαθώντας να μην ενοχλήσουν και να μην αφήσουν κανένα ίχνος.

[28] Ύστερα από όσα έχουμε πει για τη φύση της ανθρώπινης αντίληψης, δεν απορούμε που ο Μπαλάνος άργησε να προσέξει την εξαφάνισή τους και, όταν τη συνειδητοποίησε, τη θεώρησε πολύ περίεργη (βλ. σ. 394). Τον Αύγουστο του 2005 συζητώντας το θέμα με τον ορειβάτη Γ.Β., κι εκείνος παραξενεύτηκε, γιατί (παρόλο που σκαρφαλώνει στη Σπηλιά από το 1988) μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχε παρατηρήσει.

[29] Οπωσδήποτε δεν είχαν για τις τοιχογραφίες της εκκλησίας. Είχαν χαράξει πάνω τους τόσα ονόματα ώστε λίγα μπορούσαν να διαβαστούν πια.

[30] Και επειδή όντως δεν καίγονται, οι "έξυπνοι" βοηθούν τη φωτιά με οινόπνευμα ή βενζίνη.

[31] Αναγκάζομαι να πρωτοτυπήσω, αφού έχασα το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου! Πάντως, έχω την εντύπωση πως ήταν Αμερικανός τη δεκαετία 1880, που μια νύχτα ανέβηκε από το αρχαίο λιθόστρωτο στην Πεντέλη για να δει την ανατολή από την κορυφή. (Επί τη ευκαιρία, αναφέρει και πρόσφατα καμένο δάσος πάνω από τη Σπηλιά).

[32] Τον έφτιαξαν από μπετόβεργα και για σκοινί χρησιμοποίησαν τηλεφωνικό καλώδιο (υλικά που είχαν απομείνει από το παλιό εργοτάξιο).

[33] Όσο για τον κισσό, τον άσπονδο εχθρό των αρχαιολόγων, ήρθε η σειρά του στις αρχές Δεκεμβρίου 2002, οπότε τον εξαφάνισαν οι αναστυλωτές της εκκλησίας αποδομώντας το τείχος για να μη μείνει καμία ρίζα. Μεταφύτεψα ένα κλαρί του αλλού και, ποιος ξέρει, ίσως επιστρέψει κάποτε στη Σπηλιά. (Παρότι το έκανα δυόμισι μήνες μετά το ξερίζωμά του, απρόσμενα "έπιασε" − και τώρα "ταΐζει" τα γίδια).

  

Δύο απόψεις του κισσού. Αρχικά κρεμόταν από την οροφή του στομίου (όπου σώζονται πολλές από τις νεκρές ρίζες του) και είχε σκεπάσει σχεδόν τα εκκλησάκια.

ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

http://www.iranon.gr/