Ιστορία της Κορίνθου

Ο μύθος. Όπως συμβαίνει και με τις άλλες αρχαίες Ελληνικές πόλεις, δεν έχουμε πληροφορίες για τα ιστορικά γεγονότα της αρχαίας Κορίνθου. Ότι γνωρίζουμε είναι από μύθους και αυτοί ακόμη διαφέρουν. Στην πραγματικότητα η Κόρινθος οικειοποιήθηκε τους μύθους της πλησίον αυτής πόληςΕφύρας, για την οποία ο Όμηρος αναφέρει ότι βρισκόταν στο εσωτερικό της πεδιάδας του Άργους. Από τον  Όμηρο γνωρίζουμε επίσης ότι ο Σίσυφος ήταν βασιλιάς της Εφύρας, και μαθαίνουμε επίσης για τον γιο του Γλαύκο και τον γιο αυτού, Βελλεροφών, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με τον βασιλιά της Τίρυνθας Προίτο. Όλες αυτές οι ιστορίες έγιναν τοπικές, όταν η περιοχή γύρω από την Νεμέα κατελήφθη από την Κόρινθο, καθώς και η Θεσσαλική ιστορία της Μήδειας και του Ιάσονα, σε αυτό συνέβαλε και ο αρχαίος Κορίνθιος ποιητής Εύμελος, ο οποίος ανήκε στην Δωρική οικογένεια των Βακχιάδων. Η τραγωδία του Ευριπίδη Μήδεια, αναφέρεται σε μία ξένη γυναίκα, την οποία ο Ιάσονας φέρνει στην Κόρινθο, και η οποία αργότερα δολοφονεί την Γλαύκα, την κόρη του βασιλιά, που ο Ιάσων επρόκειτο να παντρευτεί, και αργότερα σκοτώνει τα δύο παιδιά της που είχε κάνει με τον Ιάσονα για να τον εκδικηθεί, είναι τελείως διαφορετική ιστορία από τον Κορινθιακό μύθο, ο δε τάφος της υπήρχε και τον επισκέπτονταν οι ξένοι μέχρι τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ίδια είναι και η περίπτωση για τον φημισμένο Σίσυφο, τον οποίο γνωρίζουμε από την Οδύσσεια του Ομήρου ότι  είχε καταδικασθεί στον Άδη να ανεβάζει μία μεγάλη πέτρα στην κορυφή ενός βουνού και να ξεκινάει από την αρχή, όταν η πέτρα έπεφτε κάτω. Ο Κορινθιακός μύθος διέφερε ξανά, γι' αυτούς ο Σίσυφος ήταν ένας φημισμένος και πανούργος βασιλιάς, που στην βασιλεία του, η Κόρινθος ευημερούσε. Οι Έλληνες αποδέχθηκαν την ιστορία της Οδύσσειας. Ο φημισμένος μύθος της Κορίνθου, ήταν αυτός του Βελλεροφών, του εγγονού του Σίσυφου, του μεγάλου ήρωα που σκότωσε την Χίμαιρα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Βελλοροφόντης κοιμόταν στον Ναό της Αθηνάς και είδε ένα όνειρο, στο οποίο η Θεά του έδωσε ένα καπίστρι και ένα χαλινάρι για να πιάσει το αθάνατο φτερωτό άλογο Πήγασος. Έτσι και έγινε, το έπιασε την στιγμή που ο Πήγασος έπινε νερό στην πηγή της Πειρήνης, κάτω από την Ακροκόρινθο. Το πρώτο όνομα του ήταν Ιππόνους και όταν σκότωσε ένα τέρας, ή όπως οι Κορίνθιοι έλεγαν, έναν άνδρα με το όνομα Βελλέρος, εξορίστηκε στην Τίρυνθα (ο Όμηρος αναφέρει στην Κόρινθο) και επήρε το όνομα Βελλεροφών. Εκεί η Άντεια (Στενοβεία), η γυναίκα του Προίτου, τον ερωτεύθηκε και επειδή αυτός την απεδίωξε, τον κατηγόρησε στον άνδρα της, ο οποίος φοβούμενος να κάνει κακό σε φιλοξενούμενο, τον έστειλε στον πεθερό του Ιοβάτη στην Λυκία, με μία γραφή η οποία ανέφερε, να δολοφονηθεί ο φέρων. Ο Ιοβάτης, ο οποίος δεν διάβασε αμέσως την γραφή και τον δέχθηκε σαν φιλοξενούμενο, δεν μπορούσε να εκτελέσει τα γραφόμενα και γι' αυτό τον λόγο τον έστειλε να σκοτώσει το τέρας Χίμαιρα, σίγουρος ότι δεν θα επιζήσει, αλλά ο Βελλεροφών με την βοήθεια του Πήγασου κατόρθωσε να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Το 747 π.Χ., η βασιλεία έλαβε τέλος στην Κόρινθο και πάνω από διακόσιοι αριστοκράτες, από την ονομαστή Δωρική οικογένεια των Βακχιάδων, απόγονοι του Ηρακλή όπως έλεγαν οι ίδιοι, ανέλαβαν την ηγεμονία της πόλης και την κυβέρνησαν περίπου διακόσια χρόνια, εκλέγοντας κάθε χρόνο έναν Πρύτανη, το Συμβούλιο και τον Πολέμαρχο.   Κύψελος (657 - 627 π.Χ.) Το 657 π.Χ., η ηγεμονία των Βακχιάδων τελείωσε. Ο Πολέμαρχος Κύψελος, βοηθούμενος από ένα χρησμό των Δελφών, ανέλαβε την ηγεμονία και κυβέρνησε την πόλη επί τριάντα χρόνια. Οι εξόριστοι Βακχιάδες έφυγαν άλλοι στην Κέρκυρα και άλλοι στην Σπάρτη και Ετρουρία. Ως φόρο τιμής προς στους Δελφούς, έκτισε ένα θησαυροφυλάκιο εκεί. Ο Κύψελος ήταν γιος της Λάβδα και του Αιτίωνα από την Γονούσα, μία κόμη της Σικυώνας Η μητέρα του ανήκε στη οικογένεια των Βακχιάδων, αλλά επειδή ήταν κουτσή από το ένα πόδι, κανένας από αυτούς δεν την ήθελε. Τελικά παντρεύτηκε έναν απλό πολίτη, αν και αυτό απαγορευόταν στους Βακχιάδες.  Όταν το γεγονός έγινε γνωστό, το μαντείο των Δελφών με αρκετούς χρησμούς προειδοποίησε την πτώση των Βακχιάδων και την εξορία τους από τα παιδιά της Λάβδας. Αργότερα οι Βακχιάδες φοβούμενοι τους χρησμούς προσπάθησαν να σκοτώσουν το νεογέννητο παιδί της,  αλλά η μητέρα του το έκρυψε σε μία κυψέλη (σεντούκι). Από αυτό το γεγονός πήρε το όνομα, Κύψελος. Οι απόγονοι του έκαναν δωρεά στην Ολυμπία, μία κυψέλη από ξύλο βελανιδιάς, διακοσμημένη με εικόνες και παραστάσεις μυθολογικές και σκαλισμένες με χρυσό και ελεφαντοστούν. Αυτό το χρυσό κύπελλο αφιερώθηκε από τους απογόνους του Κύψελου στην Ολυμπία με την επιγραφή : "Τα παιδιά του Κύψελου αφιερώνουν αυτό από την Ηράκλεια". Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστόνη. Ο Κύψελος, ήταν ο πρώτος τύραννος της Κορίνθου και κυβέρνησε την πόλη  ευνοώντας τις κατώτερες τάξεις και φερόμενος σκληρά προς τους αριστοκράτες. Κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του, η πόλη ανέπτυξε το εμπόριο και ίδρυσε νέες αποικίες. Περίανδρος (627 - 585 π.Χ.) Ο γιος του Κύψελου, Περίανδρος που τον διαδέχθηκε, αύξησε ακόμη περισσότερο την δύναμη της Κορίνθου. Κυβέρνησε αυταρχικά, περισσότερο από σαράντα χρόνια. Επινόησε τρόπους (μείωσε τον αριθμό των δούλων, κλπ.) έτσι ώστε οι κάτοικοι να είναι πάντα απασχολημένοι, όπως ο Αριστοτέλης αναφέρει, ώστε να μη τους μένει χρόνος για να συνωμοτούν εναντίον του. Ταυτόχρονα υποστήριξε τις τέχνες, κατασκεύασε διάφορα κτίρια και προσκάλεσε ποιητές, και γνωστούς συγγραφείς όπως ο Αρίων, Αίσωπος και πολλούς από τους ονομαζόμενους σοφούς άνδρες. Για όλα αυτά και για τα λεγόμενα του, τον ονόμασαν έναν από τους Επτά Σοφούς. Ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να ανοίξει το κανάλι του Ισθμού, αλλά το μαντείο των Δελφών με  χρησμό του τον ειδοποίησε να μην προχωρήσει. Η πραγματική αιτία όμως ίσως ήταν ότι εκείνη την εποχή δεν είχαν τις τεχνικές δυνατότητες για ένα τέτοιο έργο. Άντ' αυτού, ο Περίανδρος κατασκεύασε την Δίολκο, ένα πλακόστρωτο δρόμο, στον οποίο τα πλοία διέλκονταν με τροχοφόρο όχημα από το ανατολικό λιμάνι των Κεχριών του Σαρωνικού κόλπου, στο δυτικό λιμάνι Λεχαίον, του Κορινθιακού κόλπου. Ο Περίανδρος σκότωσε την γυναίκα του Μελίσσα, κόρη του τυράννου της ΕπιδαύρουΠρόκλη, ακούγοντας τις συκοφαντίες των παλλακίδων του, τις οποίες αργότερα έκαψε ζωντανές όταν ανακάλυψε την αλήθεια. Είχε δύο γιους από την γυναίκα του και ο θάνατος της έκανε τον νεώτερο γιο του, Λυκόφρωνα, να απομακρυνθεί από τον πατέρα του, και έφυγε για την Κέρκυρα. Προς το τέλος της ζωής του ο Περίανδρος προσπάθησε να φέρει πίσω τον γιο του, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Λυκόφρων δέχθηκε να επιστρέψει στην Κόρινθο, μόνον όταν ο πατέρας του υποσχέθηκε ότι θα έπαιρνε την θέση του στην Κέρκυρα. Όταν όμως αυτό έγινε γνωστό, οι Κερκυραίοι σκότωσαν τον Λυκόφρωνα.  Ο Περίανδρος για να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου του, θανάτωσε 50 Κερκυραίους και έστειλε 300 νέους στην Λυδία για να γίνουν ευνούχοι, αλλά στο νησί της Σάμου οι κάτοικοι τους έδωσαν άσυλο στο ναό της Αρτέμιδος. Θανάτωσε επίσης πολλούς εξέχοντες πολίτες όταν δεν συμφώνησαν μαζί του στο πόλεμο εναντίον της Σικυώνος, στον οποίο είχε ως σύμμαχο τον Θρασύβουλο της Μιλήτου. Από όλα αυτά βλέπουμε ότι αν και ο Περίανδρος ήταν πολύ ευφυής, δεν ήταν καθόλου σοφός και ο Πλάτων πολύ σωστά δεν το συμπεριλάμβανε ανάμεσα τους. Ο Περίανδρος διηύθυνε τις υποθέσεις της Κορίνθου πολύ καλά και ίδρυσε νέες αποικίες ανάμεσα στις οποίες την Ναυκρατίδα της Αιγύπτου. Ο επιθετικός του χαρακτήρας έφερε οικονομική άνθηση στην Κόρινθο και οι τέχνες αναπτύχθηκαν. Ο ανιψιός του Ψαμμήτιχος που τον διαδέχθηκε, του οποίου το όνομα είχε δοθεί προς τιμήν του δεύτερου Φαραώ της Αιγύπτου με το ίδιο όνομα, δολοφονήθηκε από τους αριστοκράτες τρία χρόνια αργότερα, με την βοήθεια της Σπάρτης. Στα λίγα χρόνια της ηγεμονίας του ίδρυσε νέες αποικίες, στην Ποτίδαια της Χαλκιδικής και την Επίδαμνο καιΑπολλώνια, βορείως της Κέρκυρας. 582 π.Χ. - 52 μ.Χ. Η Κόρινθος, μετά την τυραννία κυβερνήθηκε από  αριστοκράτες που εξέλεγαν Συμβούλιο αποτελούμενο από ογδόντα μέλη. Ανέπτυξαν δε καλές σχέσεις με όλες τις άλλες πόλεις και έγιναν μέλος της Πελοποννησιακής συμμαχίας. Επί εκατό χρόνια η Κόρινθος ευημερούσε και είχε φιλικές σχέσεις με την ανταγωνίστρια της Αθήνα. Κατά την διάρκεια της Περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η Κόρινθος εξελέγη ως το κέντρο της Ελληνικής Συμμαχίας και πήρε μέρος στην μάχη της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) με σαράντα πλοία υπό την αρχηγία του Αδείμαντου. Έλαβε επίσης μέρος στην μάχη των Πλαταιών(479 π.Χ.) με πέντε χιλιάδες βαριά οπλισμένους άνδρες, καθώς επίσης και στην ναυμαχία της Μυκάλης, όπου πολέμησαν γενναία  και ήλθαν δεύτερη στο βραβείο τιμής μετά τους Αθηναίους. Όταν οι Κορίνθιοι και οι σύμμαχοι τους εισέβαλλαν στα Μέγαρα το 458 π.Χ., ξέροντας ότι οι Αθηναϊκές δυνάμεις βρισκόταν στην Αίγινα, ο έξοχος Αθηναίος στρατηγός, Μυρωνίδης, συγκέντρωσε ένα στρατό από παιδιά και ηλικιωμένους άνδρες και ξεκίνησε να βοηθήσει τους Μεγαρείς. Στην αναποφάσιστη μάχη εναντίον των Κορινθίων, οι οποίοι αργότερα έφυγαν, οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιο. Αποδοκιμασμένος, από τον λαό της Κορίνθου, ο Κορινθιακός στρατός επέστρεψε στα Μέγαρα μετά από δώδεκα μέρες και άρχισαν να στήνουν ένα τρόπαιο. Όταν οι Αθηναίοι τους αντιλήφθηκαν, βγήκαν έξω από τα τείχη των Μεγάρων και τους σκότωσαν, καθώς και άλλες δυνάμεις που ήλθαν να τους βοηθήσουν. Μετά τους Περσικούς πολέμους η Κόρινθος ευημερούσε περισσότερο από κάθε άλλη πόλη, αλλά η επέκταση της Αθήνας υπό την αρχηγία του Περικλή, διέκοψε τις καλές σχέσεις μεταξύ τους. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν οι Αθηναίοι απαίτησαν από την αποικία της Κορίνθου Ποτίδαια να διαλύσει τα οχυρά της και να διώξει τους Κορίνθιους κυβερνήτες. Η Κόρινθος έστειλε εσπευσμένα δύο χιλιάδες στρατό υπό την αρχηγία τουΑρισταίου, ο οποίος συνελήφθη από τους Αθηναίους, εστάλη στην Αθήνα και εκτελέσθηκε. Αυτό το γεγονός ήταν η αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου, στον οποίο η Κόρινθος δεν είχε και μεγάλη επιτυχία. Το 429 π.Χ., η Κόρινθος ηττήθηκε από τους Αθηναίους. Ο ναύαρχος Φόρμιος των Αθηνών με ανώτερη στρατηγική και με 20 μόνο πλοία, κατέστρεψε 47 Κορινθιακά πλοία. Το 421 π.Χ., η Σπάρτη και η Αθήνα υπέγραψαν συμφωνία αλλά η Κόρινθος αρνήθηκε γιατί δεν υπήρχε αναφορά για την επιστροφή των αποικιών της Ανακτόριου και Σόλλιου,οι οποίες είχαν καταληφθεί από τους Αθηναίους. Το 415 π.Χ., οι Αθηναίοι έστειλαν μεγάλη δύναμη εναντίον της Κορινθιακής αποικίας των Συρακουσών. Η Κόρινθος έστειλε σχεδόν όλη την ναυτική και στρατιωτική δύναμη για να τους βοηθήσουν. Ο Αρίστων, ένας Κορίνθιος ναυτικός, ο καλύτερος καπετάνιος μεταξύ τους, πρότεινε το τέχνασμα που έπεισε τους Αθηναίους ότι η μάχη τελείωσε και έτσι έδωσε την ευκαιρία στον Συρακούσιο στόλο να επιτεθεί και να νικήσουν. Όταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος τελείωσε, οι δημοκρατικοί πήραν την εξουσία στην Κόρινθο και έκαναν συμμαχία με το Άργος, τις Θήβες και με τον πρώην εχθρό τους Αθήνα, εναντίον της Σπάρτης. Οι ολιγαρχικοί προσπάθησαν να ανατρέψουν τους δημοκρατικούς, αλλά η συνωμοσία αποκαλύφθηκε. Οι δημοκρατικοί αποφάσισαν έτσι να σκοτώσουν τους ολιγαρχικούς σε μία πανήγυρη η οποία λάμβανε μέρος τον μήνα Φεβρουάριο, πιθανόν προς τιμήν της Αρτέμιδος, το έτος 393 π.Χ. Όταν η Αγορά ήταν ασφυκτικά γεμάτη, δολοφόνησαν τα καθορισμένα άτομα. Οι γιοι των ολιγαρχικών σώθηκαν επειδή βρίσκονταν έξω από τα τείχη της πόλης. Οι ολιγαρχικοί ζήτησαν την βοήθεια του Σπαρτιατικού στρατού, ο οποίος ήταν στην Σικυώνα, μια πόλη 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Κορίνθου. Οι Σπαρτιάτες και οι Σικυώνιοι μπήκαν μέσα στα μακρά τείχη του λιμανιού στο Λέχαιον και έσκαψαν χαρακώματα. Η μάχη εναντίον των δημοκρατικών Κορινθίων, Αργείων και Αθηναίων υπό την αρχηγία του Ιφικράτη ακολούθησε και τελείωσε με την σφαγή των δημοκρατικών, αν και οι Σπαρτιάτες δεν μπόρεσαν να καταλάβουν την πόλη. Αργότερα οι Κορίνθιοι συμμάχησαν και πάλι με τους Σπαρτιάτες, κάτω από ολιγαρχική εξουσία και ευημέρησαν. Η Κόρινθος δεν έλαβε μέρος στον πόλεμο εναντίον του Φιλίππου της Μακεδονίας. Ήταν εδώ όπου ο Μέγας Αλέξανδρος συνάντησε τον κυνικό φιλόσοφο Διογένη. Το 197 π.Χ., οι Μακεδόνες νικήθηκαν στο Κυνοκέφαλο της Θεσσαλίας από τους Ρωμαίους. Το 146 π.Χ., μετά από μακρά διαφωνία με τους Ρωμαίους, ο Μούμιοςλεηλάτησε και κατέστρεψε ολοσχερώς την πόλη, δίνοντας στην Σικυώνα το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής της. Όλοι οι άνδρες σκοτώθηκαν και οι γυναίκες με τα παιδιά πουλήθηκαν ως δούλοι. Επί εκατό και πλέον χρόνια η πόλη δεν υπήρχε. Το 44 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας επανέκτησε την πόλη και έφερε Ιταλούς για να την κατοικήσουν. Το 51 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε την Κόρινθο, παραμένοντας για δύο σχεδόν χρόνια και η Χριστιανική Εκκλησία ήκμασε εκεί λίγο αργότερα.