https://www.facebook.com/artemissky.blogspot?ref_type=bookmark

ΑΡΤΕΜΙΣ

ΑΡΤΕΜΙΣ
Ήταν θεά του κυνηγιού,”πότνια θηρών” κατά τον Όμηρο,θεά των αγριμιών και της Σελήνης.

ΕΛΛΑΣ - HELLAS

'' Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει, το δ' αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν. `Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει, το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο '' ΠΛΑΤΩΝΑ

ΕΛΛΑΣ - HELLAS .

ΕΛΛΑΣ - HELLAS .
ΑΝΟΙΚΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΕΡΕΥΝΑ – Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ, ΟΙ ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΣΤΟΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012


΄Φωτογραφία του ιερού βράχου της Ακρπόλεως, στην οποία
είναι εμφανή τα Προπύλαια (μπροστά και δεξιά), ο
Παρθενών (πίσω δεξιά) και το Ερεχθείο (αριστερά). Η
Ακρόπολη αποτελεί αναμφιβόλως τον πιο γνωστό
αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα καθώς και έναν σπουδαίο
πόλο έλξης για τους τουρίστες. Τα περισσότερα όμως΄
μυστηκά του ιερού βράχου παραμένουν κρυμμένα
κάτω από τα πόδια των επισκεπτών!

Ο
ι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πάρα πολλοί ξένοι έχουν βρεθεί τουλάχιστον μία φορά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Οι περισσότεροι όμως απ’ όσους πήγαν εκεί δεν ήξεραν το παραμικρό για τα μυστικά που κρύβονταν κάτω από τα πόδια τους. Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία του κόσμου που στολίζεται από μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της ελληνικής αρχαιότητας, αλλά είναι παράλληλα και ένας τόπος που κρύβει πολλά και σημαντικά μυστικά…


Σ
ύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν είναι γνωστό το πότε η Ακρόπολη κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Οι απόψεις σχετικά με τους πρώτους οικισμούς στην Ακρόπολη ποικίλουν σε ένα φάσμα που αρχίζει από την 3η και τελειώνει στην 6η χιλιετία προ Χριστού. Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα. Και δεν θα ήταν επιτρεπτό για κανέναν λόγο, για να βρούμε τι κρύβεται στις αρχαιότερες στρώσεις, να δημιουργήσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στην νεότερες. Η Ακρόπολη λοιπόν έχει πολλά μυστικά ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Σ


την νότια πλευρά της Ακρόπολης μάλιστα έχουν βρεθεί μεγάλα κομμάτια πέτρας. Αυτό γέννησε την υποψία ότι έχουν αφαιρεθεί με κάποιον τρόπο από το εσωτερικό του βράχου. Ως εκ τούτου θα ήταν πολύ πιθανό κάτω από την Ακρόπολη να υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι και στοές.
Ε

ρευνώντας το θέμα, μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν υπόγειες δίοδοι οι οποίες καταλήγουν σε πολλά σημεία της Αττικής. Αν και η πρόσβαση σήμερα σε τέτοιες στοές είναι πολύ δύσκολη, σε άλλες εποχές κάτι τέτοιο δεν ίσχυε και έτσι έχουμε διάφορες μαρτυρίες οι οποίες μας μιλούν για ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών στην Αττική με κέντρο την Ακρόπολη. 
Φωτογραφία τραβηγμένη στην βόρεια
πλευρά του Ερεχθείου. Στο δάπεδο του
ναού είναι εμφανές ένα χάσμα. Το
χάσμα αυτό δεν βρίσκεται τυχαία εκεί.
Στην αρχαιότητα είχε λατρευτική
σημασία διότι οι αρχαίοι πίστευαν
ότι ήταν το σημείο όπου ο θεός
Ποσειδών χτίπησε την γη με την
τρίαινά του για να ξεπηδήσει από
εκεί μία πηγή νερού. Σύμφωνα με
τον Παυσανία τον περιηγητή, στα
χρόνια του, όταν φυσούσε νότιος
άνεμος, ακούγονταν μέσα από το
χάσμα αυτό ήχοι κυμάτων. Συνδεόταν
άραγε κάποτε το χάσμα αυτό
με την θάλασσα;
Μ
ία αρχαία αναφορά που αποκαλύπτει όχι απλά ότι υπήρχαν στοές κάτω από την Ακρόπολη, αλλά και πως – τότε τουλάχιστον – υπήρχε υπόγεια επικοινωνία με κάποιο παραθαλάσσιο μέρος, είναι αυτή του Παυσανία του περιηγητή που έζησε τον 2ο μετά Χριστόν αιώνα. Έγραψε λοιπόν ο Παυσανίας: «ἔστι δὲ καὶ οἴκημα Ἐρέχθειον καλούμενον· πρὸ δὲ τῆς ἐσόδου Διός ἐστι βωμὸς Ὑπάτου, ἔνθα ἔμψυχον θύουσιν οὐδέν, πέμματα δὲ θέντες οὐδὲν ἔτι οἴνῳ χρήσασθαι νομίζουσιν. ἐσελθοῦσι δέ εἰσι βωμοί, Ποσειδῶνος, ἐφ᾽ οὗ καὶ Ἐρεχθεῖ θύουσιν ἔκ του μαντεύματος, καὶ ἥρωος Βούτου, τρίτος δὲ Ἡφαίστου· γραφαὶ δὲ ἐπὶ τῶν τοίχων τοῦ γένους εἰσὶ τοῦ Βαυταδῶν καὶ —διπλοῦν γάρ ἐστι τὸ οἴκημα—[καὶ] ὕδωρ ἐστὶν ἔνδον θαλάσσιον ἐν φρέατι. τοῦτο μὲν θαῦμα οὐ μέγα· καὶ γὰρ ὅσοι μεσόγαιαν οἰκοῦσιν, ἄλλοις τε ἔστι καὶ Καρσὶν Ἀφροδισιεῦσιν· ἀλλὰ τόδε <τὸ> φρέαρ ἐς συγγραφὴν παρέχεται κυμάτων ἦχον ἐπὶ νότῳ πνεύσαντι. καὶ τριαίνης ἐστὶν ἐν τῇ πέτρᾳ σχῆμα· ταῦτα δὲ λέγεται Ποσειδῶνι μαρτύρια ἐς τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς χώρας φανῆναι.» (Ελλάδος περιήγησις, Αττικά, 26, [5]). Σύμφωνα με τον Παυσανία λοιπόν, στο Ερεχθείο υπάρχει ένα «φρέαρ» που έχει σχήμα τρίαινας, μέσα από το οποίο, κάθε φορά που έπνεε νότιος άνεμος, ακούγονταν ήχοι κυμάτων. Το χάσμα αυτό όντως υπάρχει στο Ερεχθείο και, κατά τους αρχαίους χρόνους είχε λατρευτική σημασία καθώς οι αρχαίοι απέδιδαν την δημιουργία του στον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας. Ο ήχος των κυμάτων που ακουγόταν μέσα από αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να συνεπάγεται πως υπήρχε – αν δεν υπάρχει ακόμα – υπόγεια επικοινωνία της Ακρόπολης με την θάλασσα.

Μ

ια άλλη σημαντική πηγή που μας αποκαλύπτει ότι υπάρχουν διάφορες υπόγειες σήραγγες κάτω από την Αττική είναι και το γεγονός ότι η Ιστορία παραδέχεται ότι οι στοές αυτές χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες κατά τον καιρό της επανάστασης του 1821. Και μετά όμως την απελευθέρωση της Ελλάδος, τα σπήλαια δεν ξεχάστηκαν, αλλά έγιναν λημέρια ληστών, όπως του περιβόητου λήσταρχου Νταβέλη, ο οποίος με ορμητήριο το σπήλαιο της Πεντέλης που πήρε το όνομά του, μέσα από τις υπόγειες στοές, μπορούσε να εμφανίζεται σχεδόν σε όποιο σημείο της Αττικής ήθελε και μετά να εξαφανίζεται πάλι μέσα από τα σπήλαια αυτά.

Α
ργότερα, τον καιρό της γερμανικής κατοχής και συγκεκριμένα την νύχτα μεταξύ 30 και 31 Μαΐου 1941, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος ανέβηκαν στον φυλαγμένο από τους Γερμανούς βράχο της Ακρόπολης κρυφά μέσα από σπήλαιο, κατέβασαν την γερμανική σημαία και έφυγαν απαρατήρητοι πάλι με τον ίδιο τρόπο. Δεδομένου του ότι οι Γερμανοί φύλαγαν τα Προπύλαια ώστε κανείς να μην μπορεί να μπει από εκεί και του ότι ο βράχος της Ακρόπολης είναι απροσπέλαστος από κάθε άλλη πλευρά, ο μόνος τρόπος για να ανέβουν στην Ακρόπολη ήταν μέσα από τα σπήλαια. Το ότι η σημαία των Γερμανών κατέβηκε μέσα στην νύχτα κρυφά λοιπόν, αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης των στοών αυτών.
Ε
κτός όμως από τα ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξη στοών κάτω από την Ακρόπολη και κάτω από την Αττική γενικότερα, αξίζει να αναφέρουμε πως είναι γεωλογικά αποδεδειγμένο πως κάτω από την Ακρόπολη υπάρχει νερό. Το νερό αυτό αποδεδειγμένα δεν είναι στάσιμο αλλά κινείται· έρχεται από κάπου και καταλήγει κάπου αλλού. Το νερό όμως δεν θα μπορούσε να κινηθεί με την μορφή υπόγειων ποταμών, σε περίπτωση που η γη ήταν απολύτως συμπαγής. Αυτό λοιπόν ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη ότι κάτω από την Αττική υπάρχουν στοές, σήραγγες και σπήλαια.
Φωτογραφία στην οποία φαίνονται οι εργασίες
για την δημιουργία του μετρό Αθηνών.
(Φωτογραφία από την επίσημη
ιστοσελίδα της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.)
Τον καιρό που διεξάγονταν οι εν λόγω εργασίες
δεν ήταν λίγες οι αναφορές εργατών για υπόγειες
σήραγγες που βρίσκονταν, μερικές μάλιστα από
τις οποίες περιείχαν ευρύματα
αρχαιολογικού χαρακτήρα

Σ
ημαντικές μαρτυρίες για την ύπαρξη διάφορων υπογείων στοών κάτω από την Αττική, είναι και αυτές των εργατών που εργάστηκαν για την κατασκευή του μετρό στην Αθήνα. Λέγεται ότι, κατά την διάρκεια των εργασιών, οι εργάτες εντόπισαν πληθώρα υπογείων σηράγγων, άλλες από τις οποίες ήταν υπόγειοι χείμαρροι και άλλες από τις οποίες είχαν αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς μέσα τους βρέθηκαν χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα, πολλών από τα οποία αγνοείται η τύχη. Εικάζεται δε πως αν κάποιος που δεν ξέρει τις υπόγειες στοές της Αττικής καταφέρει και διεισδύσει σε αυτές, κινδυνεύει προχωρώντας να βρεθεί να περπατάει στις ράγες του μετρό! Δεν αποκλείεται λοιπόν η πρόσβαση σε ορισμένες από τις στοές αυτές να είναι δυνατή και από κάποια σημεία του υπόγειου σιδηροδρομικού δικτύου του μετρό Αθηνών. Όπως και να ‘χει όμως, κανείς, μέχρι στιγμής, δεν έχει διαψεύσει τα όσα λέγεται πως βρέθηκαν κάτω από την επιφάνεια της γης, τον καιρό των εργασιών για την διάνοιξη των σηράγγων του μετρό.
Α
ν υπάρχει όμως ένα τέτοιο υπόγειο δίκτυο στοών κάτω από την Αθήνα και αν οι αρχαίοι ήξεραν για την ύπαρξή του, γεννιέται η απορία ως τι τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι. Το γεγονός ότι κοντά σε κάθε μεγάλη έξοδο του υπογείου δικτύου στοών βρίσκεται και κάποιο μεγάλο αρχαίο ελληνικό ιερό, ενώ σε μικρότερες εισόδους υπάρχουν κι εκεί αρχαίοι βωμοί, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι στοές χρησιμοποιούνταν από τους ιερείς των μεγάλων ιερατείων της αρχαιότητας, όπως για παράδειγμα το ιερατείο της Αθηνάς στην Ακρόπολη και το ιερατείο της Δήμητρας στην Ελευσίνα…
Λ

Φωτογραφία αρχαιολογικού χώρου στην Ελευσίνα. Εκτός
από το ιερατείο της θεάς Αθηνάς που έδρευε στην 
Ακρόπολη, υπήρχαν στην Αττική και άλλα σημαντικά
ιερατεία που είχαν πρόσβαση στις υπόγειες στοές της
Αττικής, σημαντικότερο από τα οποία ήταν αναμφβόλως
αυτό της θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα. Στο ιερό αυτό,
κάθε χρόνο γιορτάζονταν στην αρχαιότητα τα Μεγάλα
Ελευσίνια Μυστήρια, κατά την διάρκεια των οποίων
λάμβανε χώρα η αποκάλυψη στους νέους μύστες
γνώσεων πανάρχαιων που κατείχαν μόνο οι θεοί...
ίγα είναι γνωστά για τις υπόγειες στοές της Αττικής από την αρχαία ελληνική παράδοση. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι όσοι μυούνταν στα αρχαία μυστήρια έδιναν όρκο σιωπής για τα όσα θα έβλεπαν ή θα άκουγαν μέσα στις υπόγειες στοές. Στα Ελευσίνια Μυστήρια για παράδειγμα, οι μύστες, προκειμένου να μυηθούν στα μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια, έπρεπε να μπουν νύχτα στις υπόγειες σήραγγες και να αντιμετωπίσουν «τις σκέψεις του κακού και της εκδίκησης που κάποτε κάνανε» ως «ιπτάμενα και ακίνητα φαντάσματα», «όντα τερατώδη» (Νικόλαος Α. Μαργιωρής, «Τα Ελευσίνια Μυστήρια»). Κάτι τέτοιο θυμίζει παράλληλα τόσο τις μεσαιωνικές ιστορίες όσο και τις σύγχρονες μαρτυρίες για θεάσεις τρομακτικών οντοτήτων μέσα σε κάποια σπήλαια, στις εισόδους κάποιων σπηλαίων ή και έξω από κάποια σπήλαια, ακόμα και αρκετά μερικά από την περιοχή της Ελευσίνας – δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στις εισόδους κάποιων σπηλαίων βρίσκονται χριστιανικά εκκλησάκια.
Ο

ι εμφανίσεις διάφορων άσχετων μεταξύ τους παράξενων φαινομένων κοντά στους χώρους κάποιων από αυτά τα σπήλαια, τα οποία κυμαίνονται από εμφάνιση εξωγήινων μέχρι εμφάνιση υποχθονίων οντοτήτων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κανείς ποτέ δεν έχει πάθει κακό αμέσως από τα φαινόμενα αυτά – μόνο από τον φόβο που του προξένησαν – μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό;
Θ
α μπορούσε να είναι η εμφάνιση ολογραμμάτων, τρισδιάστατων δηλαδή κινούμενων εικόνων στον χώρο, τα οποία αναπαριστούν αυτό που φοβάται αυτός που τα βλέπει. Πώς θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατόν; Μόνο με πολύ προηγμένη τεχνολογία· με μια τεχνολογία ανάλογη με αυτήν που χρειάζεται για να προβληθούν στον ουρανό ή στα πεδία των μαχών οι εικόνες θεών και ηρώων να πολεμούν μαζί με τους Έλληνες, όπως ακριβώς μας παραδίδουν διάφοροι αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί, όπως ο Ηρόδοτος, ο ίδιος ο Παυσανίας και ο Πλούταρχος.
Δ
ύο παραδείγματα τέτοιων εμφανίσεων που σχετίζονται με την Αττική μπορεί κανείς να βρει στο έργο του Παυσανία του περιηγητή «Ελλάδος Περιήγησης» [«συνέβη δὲ ὡς λέγουσιν ἄνδρα ἐν τῇ μάχῃ παρεῖναι τὸ εἶδος καὶ τὴν σκευὴν ἄγροικον· οὗτος τῶν βαρβάρων πολλοὺς καταφονεύσας ἀρότρῳ μετὰ τὸ ἔργον ἦν ἀφανής· ἐρομένοις δὲ Ἀθηναίοις ἄλλο μὲν ὁ θεὸς ἐς αὐτὸν ἔχρησεν οὐδέν, τιμᾶν δὲ Ἐχετλαῖον ἐκέλευσεν ἥρωα»(Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, Αττικά, 32.5)], αλλά και στο έργο του Ηροδότου «Ιστορίαι» [«ἰδεῖν δὲ κονιορτὸν χωρέοντα ἀπ᾽ Ἐλευσῖνος ὡς ἀνδρῶν μάλιστά κῃ τρισμυρίων, ἀποθωμάζειν τε σφέας τὸν κονιορτὸν ὅτεων κοτὲ εἴη ἀνθρώπων, καὶ πρόκατε φωνῆς ἀκούειν, καί οἱ φαίνεσθαι τὴν φωνὴν εἶναι τὸν μυστικὸν ἴακχον.» […] «τὸν μὲν δὴ ταῦτα παραινέειν, ἐκ δὲ τοῦ κονιορτοῦ καὶ τῆς φωνῆς γενέσθαι νέφος καὶ μεταρσιωθὲν φέρεσθαι ἐπὶ Σαλαμῖνος ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τὸ τῶν Ἑλλήνων. οὕτω δὴ αὐτοὺς μαθεῖν ὅτι τὸ ναυτικὸν τὸ Ξέρξεω ἀπολέεσθαι μέλλοι.» (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Ουρανία, 35.1 & 35.6)]. 

Φωτογραφία του δυτικού τμήματος του Ερεχθείου.
Μπροστά από τον αρχαίο ναό βρίσκεται ένα
ελαιόδεντρο. Σύμφωνα με την αρχαία μυθολογική
ελληνική παράδοση το ελαιόδεντρο αυτό κατάγεται
από το πρώτο ελαιόδεντρο του κόσμου το οποίο
η θεά Αθηνά δημιούργησε και φύτεψε εκεί και οι
Αθηναίοι σε αντάλλαγμα την έκαναν προστάτιδα
θεά της πόλη τους και έδωσαν
το όνομά της σε αυτήν.

Α
κόμα και η ελληνική μυθολογία δίνει διάφορα «μεταφυσικά» στοιχεία για την υπόγεια Αττική και για τα «ιερά» μέρη που βρίσκονταν κοντά στις εξόδους των στοών αυτών. Σημαντικότερο από τα στοιχεία αυτά είναι οι μύθοι που θέλουν το σιτάρι και την ελιά να δημιουργήθηκαν από τους θεούς για πρώτη φορά στην γη της Αττικής και πιο συγκεκριμένα, η ελιά πάνω στον Παρθενώνα από την θεά Αθηνά και το σιτάρι στην Ελευσίνα από την θεά Δήμητρα. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο φυτών αποτελεί το γεγονός ότι, αν και δεν δημιουργήθηκαν, εξελίχθηκαν από παλαιότερες μορφές τους που δεν ωφελούσαν τον άνθρωπο – άγριες ελιές που δεν είχαν καρπούς και άγριο σιτάρι που δεν μπορούσε να παράξει ψωμί – στην σημερινή τους μορφή – Triticum aestivum και Olea europaea μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, σε κάποιο σημείο της ανατολικής Μεσογείου που και στις δύο περιπτώσεις – περισσότερό όμως στην περίπτωση της ελιάς – πολλοί είναι οι παλαιοβοτανολόγοι που πιστεύουν πως το σημείο αυτό ήταν στην Ελλάδα. Μήπως λοιπόν οι μύθοι αυτοί μιλούν για τα «θαύματα» μιας τεχνολογίας ικανής να μεταλλάξει τον γενετικό κώδικα (DNA) των φυτών, χωρίς βέβαια να κάνει καρκινογόνους τους καρπούς τους;
Μ
ήπως λοιπόν, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, κατά την διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων, ο μεταμεσονύκτιος ήλιος που φαινόταν στους μύστες κατά την τελευταία νύχτα της μύησής τους [πηγή: Νικόλαος Α. Μαργιωρής, «Τα Ελευσίνια Μυστήρια»] δεν ήταν παρά άλλο ένα τεχνολογικό θαύμα της αρχαιότητας;

Μ
ήπως πάλι γι’ αυτόν τον λόγο, όπως μας παραδίδει ο Ξενοφών(Ελληνικά, Β΄ IV 2 - Β΄ IV 3 & Β΄ IV 8), όταν ξέσπασε στο οχυρό της Φυλής η επανάσταση εναντίον των Τριάκοντα Τυράννων και η επίθεση των τελευταίων αναβλήθηκε λόγω μιας ξαφνικής και απρόσμενης χιονόπτωσης, οι Τριάκοντα Τύραννοι αποφάσισαν να καταλάβουν με δόλο την Ελευσίνα; Μήπως στις υπόγειες στοές υπήρχε – μεταξύ των άλλων – και αρχαία υπερτεχνολογία ικανή για έλεγχο του καιρού;
Α
ν μη τι άλλο, όπως φαίνεται από τα παραπάνω οι ενδείξεις για την ύπαρξη της αρχαίας υπερτεχνολογίας στις στοές κάτω από την Αθήνα, την Ελευσίνα και την Αττική γενικότερα είναι πάρα πολλές για να θεωρηθούν αμελητέες ή έστω μικρής σημασίας. Αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή πρέπει να ερευνηθεί…
Χάρτης που αναπαριστά την μυθική ήπειρό της Ατλαντίδας
του Βασίλη Πάσχου, βασισμένος στις περιγραφές της
αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Στην ναζιστική Γερμανία,
οι οπαδοί της ιδεολογίας της Αρείας φυλής πίστευαν ότι
η Αρεία φυλή απ' όπου προέρχονται και οι Γερμανοί
καταγόταν από την μυθική Ατλαντίδα που ανέφερε ο
Πλάτων. Θεωρούσαν λοιπόν πως, σαν απόγονοι των
Ατλάντων που δημιούργησαν το πρώτο ισχυρό επεκτατικό
κράτος στην ανθρώπινη ιστορία, επειδή η καταγωγή τους
αυτή του καθιστούσε ανώτερους των άλλων φυλών,
έπρεπε να επιβληθούν στρατιωτικά στον κόσμο μέσω
του Γ΄ Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ. Δεδομένου όμως του ότι
είναι αδύνατον να συνέβησαν τα όσα ανέφερε στους
σχετικούς διαλόγους του ο Πλάτωνας, χωρίς την χρήση
της αρχαίας υπερτεχνολογίας, ήταν απολύτως λογικό οι
Γερμανοί να ψάχνουν για τέτοιες αρχαίες τεχνολογίες.
Και αφού δεν τους ήταν δυνατό, την εποχή εκείνη, να
αρχίσουν υποβρύχιες έρευνες στον Ατλαντικό ωκαιανό,
το πιο λογικό θα ήταν να ξεκίναγαν την έρευνα από την
άλλη υπερδύναμη της πανάρχαιας εκείνης εποχή που
ακόμα έβλεπε το φως του ήλιου... Μετά την κατάκτηση
της Ελλάδας από τους Γερμανούς φημολογείται πως οι
έρευνες αυτές όντως άρχισαν...

Η
υποψία όμως αυτή του ότι υπάρχει κάτι αρκετά αξιόλογο κάτω από την Ακρόπολη που σχετίζεται με την αρχαία υπερτεχνολογία, ενισχύεται και από το ότι λέγεται ότι, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίουπολέμου, η Deutsche Wehrmacht προχώρησε σε χαρτογράφηση των υπογείων στοών κάτω από την Ακρόπολη, αλλά σταμάτησε όταν, σε κάποιο σημείο ο δρόμος ήταν φραγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμα και με εκρηκτικά, να μην είναι δυνατόν να τον ανοίξουν χωρίς να καταρρεύσει η στοά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ δεν ήταν αδιάφορος απέναντι στην αρχαία υπερτεχνολογία αλλά την αναζητούσε με σκοπό να την χρησιμοποιήσει για πολεμικούς σκοπούς. Σύμφωνα με την ναζιστική ιδεολογία άλλωστε, η φυλή των Αρείων στην οποία ανήκουν οι Γερμανοί προέρχεται από τους επιζήσαντες του καταποντισμού της «μυθικής» Ατλαντίδας. Και οι Άτλαντες θα ήταν αδύνατον να κάνουν αυτά τα οποία λέει ότι έκαναν ο Πλάτων, αλλά και να πάθουν τα όσα λέει ότι έπαθαν (Τίμαιος 25b-25d) σε περίπτωση που δεν κατείχαν την αρχαία υπερτεχνολογία. Και αν οι Άτλαντες κατείχαν την αρχαία υπερτεχνολογία, τότε το ότι νικήθηκαν από τους Έλληνες και τους συμμάχους τους συνεπάγεται ότι και αυτοί κατείχαν αντίστοιχη ή και ανώτερη τεχνολογία. Ο Χίτλερ λοιπόν, αν πίστευε στην ναζιστική ιδεολογία, θα ήταν απολύτως λογικό να ψάξει στην περιοχή για αρχαίες υπερτεχνολογίες, όπως έκανε και σε άλλες περιοχές, όπως λόγου χάριν στον Τσούτσουρα στην νότια Κρήτη…
Π
λην τούτου, δεδομένου του ότι οι Γερμανοί των αρχών του 20ουαιώνα μελετούσαν την αρχαία ελληνική γραμματεία, θα ήταν λογικό να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι κάτι πρέπει να κρύβεται κάτω από την Ακρόπολη επειδή θα είχαν διαβάσει, όχι μόνο τα προαναφερόμενα χωρία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αλλά και το εξής χωρίο του διαλόγου «Κριτίας» του Πλάτωνα: «πρῶτον μὲν τὸ τῆς ἀκροπόλεως εἶχε τότε οὐχ ὡς τὰ νῦν ἔχει. νῦν μὲν γὰρ μία γενομένη νὺξ ὑγρὰ διαφερόντως γῆς αὐτὴν ψιλὴν περιτήξασα πεποίηκε, σεισμῶν ἅμα καὶ πρὸ τῆς ἐπὶ Δευκαλίωνος φθορᾶς τρίτου πρότερον ὕδατος ἐξαισίου γενομένου: τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ μέγεθος μὲν ἦν πρὸς τὸν ̓Ηριδανὸν καὶ τὸν ̓Ιλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ περιειληφυῖα ἐντὸς τὴν Πύκνα καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὅρον ἐκ τοῦ καταντικρὺ τῆς Πυκνὸς ἔχουσα, γεώδης δ' ἦν πᾶσα καὶ πλὴν ὀλίγον ἐπίπεδος ἄνωθεν. ᾠκεῖτο δὲ τὰ μὲν ἔξωθεν, ὑπ' αὐτὰ τὰ πλάγια αὐτῆς, ὑπὸ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν ὅσοι πλησίον ἐγεώργουν: τὰ δ' ἐπάνω τὸ μάχιμον αὐτὸ καθ' αὑτὸ μόνον γένος περὶ τὸ τῆς ̓Αθηνᾶς ̔Ηφαίστου τε ἱερὸν κατῳκήκειν, οἷον μιᾶς οἰκίας κῆπον ἑνὶ περιβόλῳ προσπεριβεβλημένοι. τὰ γὰρ πρόσβορρα αὐτῆς ᾤκουν οἰκίας κοινὰς καὶ συσσίτια χειμερινὰ κατασκευασάμενοι, καὶ πάντα ὅσα πρέποντ' ἦν τῇ κοινῇ πολιτείᾳ δι' οἰκοδομήσεων ὑπάρχειν αὐτῶν καὶ τῶν ἱερῶν, ἄνευ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου--τούτοις γὰρ οὐδὲν οὐδαμόσε προσεχρῶντο, ἀλλὰ τὸ μέσον ὑπερηφανίας καὶ ἀνελευθερίας μεταδιώκοντες κοσμίας ᾠκοδομοῦντο οἰκήσεις, ἐν αἷς αὐτοί τε καὶ ἐκγόνων ἔκγονοι καταγηρῶντες ἄλλοις ὁμοίοις τὰς αὐτὰς ἀεὶ παρεδίδοσαν--τὰ δὲ πρὸς νότου, κήπους καὶ γυμνάσια συσσίτιά τε ἀνέντες οἷα θέρους, κατεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖς. κρήνη δ' ἦν μία κατὰ τὸν τῆς νῦν ἀκροπόλεως τόπον, ἧς ἀποσβεσθείσης ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖς δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰς οὖσα πρὸς χειμῶνά τε καὶ θέρος.» (Κριτίας, 111e–112d) που μιλά για την Ακρόπολη των Αθηνών, όπως ήταν τον καιρό πριν τον ελληνοατλαντικό πόλεμο, τον οποίο και τοποθετεί εννέα χιλιετηρίδες πριν από την εποχή του, δηλαδή περί τα μέσα της 10ης προ Χριστού χιλιετίας. Σύμφωνα με το χωρίο αυτό του «Κριτία», η Ακρόπολη κάποτε ήταν πολύ μεγαλύτερη σε έκταση, ενώ απλωνόταν από τον Ηριδανό και τον Ιλισό ποταμό μέχρι τον Λυκαβηττό, περιλαμβάνοντας και την Πνύκα. Η πόλη των Αθηνών που πολέμησε εναντίον των Ατλάντων ήταν χτισμένη πάνω στην εκτεταμένη Ακρόπολη. Η Ακρόπολη τέλος πήρε της διαστάσεις που είχε την εποχή του Πλάτωνα εξ αιτίας έντονων βροχοπτώσεων, σεισμών και του τρίτου κατακλυσμού πριν απ’ αυτόν του Δευκαλίωνος. Το νερό παρέσυρε μαζί του το χώμα που κάποτε περιέβαλλε την Ακρόπολη, αφήνοντας στην θέση του μόνο συμπαγείς βράχους, όπως αυτός της σημερινής Ακροπόλεως. Η εξήγηση αυτή που δίνει ο Πλάτωνας όμως και λογική είναι – εφ όσον το χώμα που υπάρχει σε μια περιοχή όντως μπορεί να παρασυρθεί από το νερό – και εξηγεί τον λόγο της μη ανεύρεσης αρχαιολογικών ευρημάτων από την εποχή εκείνη στην επιφάνεια της γης – λόγω της φυσικής καταστροφής που έκανε το χώμα πάνω στο οποίο ήταν χτισμένα να υποχωρήσει – αλλά και υποστηρίζει την υπόθεση ότι κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν στοιχεία υπερτεχνολογίας, αφού αναφέρεται ότι η περιοχή της Αττικής και η Ακρόπολη ειδικότερα κατοικείτο τον καιρό πριν τον ελληνοατλαντικό πόλεμο, κατά τον οποίο είναι λογικό να υπήρχε – εφ όσον αυτός έγινε – υπερτεχνολογία.
Σ

υλλογιζόμενοι όλα αυτά, μπορούμε ασφαλώς να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η πιθανότητα να υπάρχουν αρχαίες υπερτεχνολογίες κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών είναι μεγάλη, αλλά ακόμα και να μην υπάρχουν πλέον, το ζήτημα πρέπει να ερευνηθεί και να μην θεωρείται ανάξιο σημασίας.
Α

υτό βέβαια ισχύει σε όλες τις περιστάσεις, ισχύει όμως ακόμα περισσότερο όταν μία ενδεχόμενη απόφαση του ελληνικού κράτους που σχετίζεται με τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως και που μπορεί να επιφέρει σοβαρές συνέπειες πάει να ληφθεί βιαστικά και χωρίς σκέψη από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι ιερείς των Ελευσινίων Μυστηρίων, κατά την μύησή τους στα μυστικά των πανάρχαιων μυστηρίων – που φαίνεται εν τέλει να μην είναι άσχετα με την αρχαία υπερτεχνολογία της υπόγειας Αττικής – ορκίζονταν να μην αποκαλύψουν τίποτα και σε κανέναν για τα όσα θα έβλεπαν, θα άκουγαν ή θα μάθαιναν… Αυτό γινόταν γιατί οι ιερείς εύλογα φοβούνταν μην τυχόν και πέσουν τα «όπλα των θεών» σε λάθος χέρια. Και είχαν δίκιο! Ποιος θα φανταζόταν τι θα είχε γίνει στον κόσμο αν ο Χίτλερ ανακάλυπτε το 1941 την αρχαία υπερτεχνολογία που κρύβεται – καλά ευτυχώς – στην Αττική; Η Ιστορία θα είχε πάρει μία τελείως διαφορετική τροπή… Είναι άρα πάρα πολύ σοβαρό θέμα το ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση στην αρχαία υπερτεχνολογία και η ευθύνη που προκύπτει από το θέμα αυτό και που κάποτε βάραινε τους ιερείς των αρχαίων θεών, πλέον βαραίνει τα κράτη που κρύβουν στην περιφέρειά τους αρχαίες υπερτεχνολογίας. Ένα από τα κράτη αυτά είναι και η Ελλάδα και η εκάστοτε ελληνική Κυβέρνηση, ανεξαρτήτως της ιδεολογίας ή της πολιτικής της γραμμής δεν πρέπει ούτε να παίζει με αυτά που δεν καταλαβαίνει, ούτε και να αφήνει ακατάλληλους ανθρώπους να το κάνουν.
Μ

ε αυτήν την σκέψη, όταν άκουσα πως βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου είπε σε εκπομπή γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού ότι η Ελλάδα, προκειμένου να εξοφλήσει τους δανειστές της, θα πρέπει να νοικιάσει την Ακρόπολη και άλλους αρχαιολογικούς χώρους σε ιδιώτες (!), αναστατώθηκα και αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Εκτός από το γεγονός ότι με τα λόγια του αυτά ο εν λόγω βουλευτής εξευτέλισε την αξία της ελληνικής ιστορίας και έδωσε τροφή για ανθελληνικό χλευασμό σε διάφορες εφημερίδες του εξωτερικού, γελοιοποιώντας την Ελλάδα με ατιμωτικό τρόπο, έβαλε με την κίνησή του αυτή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά του ελληνικού κράτους· ένα χαρτί που μπορεί να γίνει ως και όπλο πολέμου σε λάθος χέρια!
Η αρχαία υπερτεχνολογία του ελληνοατλαντικού
πολέμου, εφ όσον εξακολουθεί να υπάρχει κρυμμένη
σε κάποια σημεία του κόσμου, συνεχίζει να αποτελεί
μία τεράστια δύναμη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί
τόσο για δημιουργία, όσο και για καταστροφή.
Όποια κράτη λοιπόν κατέχουν στα εδάφη τους
αρχαίες υπερτεχνολογίες ΔΕΝ πρέπει σε καμία
περίπτωση να τις αφίσουν να πέσουν σε λάθος χέρια.
Διότι μία τεχνολογία ικανή να καταποντίσει ηπείρους
ολόκληρες, μπορεί να γίνει ένα τρομερό όπλο
στα χέρια κάποιων ανθρώπων...

Ρ
ωτώ λοιπόν τον εν λόγω βουλευτή: σκέφτηκε καλά αυτά του τα λόγια πριν τα ανακοινώσει δημοσίως μέσω του ραδιοφώνου; Αναλογίστηκε τους κινδύνους στους οποίους θέτει με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο όλο; Ξέρει πόση δύναμη «νοικιάζει» στον κάθε πλούσιο ιδιώτη – αν τελικά το νοικιάσει σε ιδιώτη και όχι σε κράτος – δίνοντάς του ουσιαστικά ελεύθερη πρόσβαση στα απομεινάρια μιας τέτοιας τεχνολογίας που μπορεί να βυθίσει στις θάλασσας τα βάθη ολόκληρες ηπείρους; Αν όχι, τότε ας πάρει πίσω την πρότασή του αυτή πριν να είναι πια αργά…
Α

ν πάλι η ενοικίαση της Ακρόπολης πραγματοποιηθεί προς κάποιον πλούσιο ιδιώτη ή προς κάποιο οικονομικά ανεπτυγμένο κράτος, τότε οι κίνδυνοι από την λανθασμένη χρήση της αρχαίας υπερτεχνολογίας θα είναι τεράστιοι για όλους, ενδεχομένως ακόμα και για τον ιδιώτη ή το κράτος που θα την έχει στα χέρια του. Είναι λοιπόν χρέος του καθ’ ενός, σε περίπτωση που κάποιοι συνεχίσουν να προωθούν την ιδέα της ενοικίασης – ή χειρότερα της πώλησης – της Ακρόπολης – αλλά και των Δελφών και κάποιων άλλων αρχαιολογικών χώρων – προς οποιονδήποτε ενδέχεται να καταχραστεί τις αρχαίες υπερτεχνολογίες που κρύβονται εκεί, να μην το αφήσει να συμβεί. Κάθε άνθρωπος οφείλει να διαμαρτυρηθεί σε αυτήν την ενοικίαση διότι τα αποτελέσματά της μπορεί να τον πλήξουν άμεσα και καταστροφικά, οι Έλληνες όμως έχουν ακόμα μεγαλύτερο χρέος να αντιταχθούν με κάθε τρόπο σε αυτήν την κίνηση, διότι πρόκειται και για «ενοικίαση» της ίδιας της ελληνικής ιστορίας και της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς, εκτός από την ενοικίαση των αρχαίων ελληνικών υπερτεχνολογιών.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Υμνος στην Θεα Άρτεμις


ύμνος στην Θεα Άρτεμι
Βασίλισσα Άρτεμι, που ηγείσαι στην ολη φύσι και την προστατεύεις· αφού παρέλαβες ενιαίο σύμπαν έπειτα στο τέλος με διαφόρους άλλους τρόπους το ξεχωρίζεις σε περισσότερα είδη και από τα είδη κάνεις το καθένα και από το όλο πάλι τα μέρη· και τους συνδέσμους· εσύ δίδεις στις ψυχές σωφροσύνη και δύναμι να διακρίνουν τα χειρότερα και στα σώματα δύναμι και ακεραιότητα. Αλλά, ώ, εσύ, σεβαστή,ανόρθωσε τη ζωή μας που έχει πέσει πολλές φορές δίδοντας κάθε τρόπο αποφυγής των αισχρών.,,

ΣΤΑΥΡΟΣ:ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΔΙΑ




Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η ελληνική σημαία φέρει ισοσκελή σταυρό και όχι τον ανισοσκελή χριστιανικό;

Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι οι κατασκευαστές του εθνικού σύμβολου... πρέπει να γνώριζαν περισσότερα από ότι νομίζαμε!
Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων, μιας και συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι θαλασσοκράτορες Κρήτες αλλά και γενικότερα οι θαλασσινοί Έλληνες με τα αναρίθμητα νησιά και τα ποντοπόρα ταξίδια τους, όφειλαν να γνωρίζουν στοιχεία προσανατολισμού με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.

Κάτι που ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν σήμερα, είναι οτι η Ελληνική σημαία στην σημερινή της μορφή ,αποτελούσε την σημαία των Ελληνικών Πολεμικών πλοίων που καθορίστικε με το Προεδρικό διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ως Ναυτική σημαία της Ελλάδας.

Ένα αρχαίο σύμβολο των Σαρακατσάνων
Τό δεύτερο μέρος πού αποτελεί τό δεύτερο συνθετικό τής λέξεως Σαρακατσάνοι, είναι η ρίζα -ΚΑΣ (-ΚΑΤΣ).

Η ρίζα ΚΑΣ εμπεριέχει δύο πανάρχαιες ένοιες μέ συμβολικό χαρακτήρα. Στούς Σαρακατσάνους, η ρίζα -ΚΑΣ εμπεριέχεται στή λέξη κατσούλα πού σημαίνει τό καλύβι, ή τό επάνω κωνικό μέρος τού παραδοσιακού τους καλυβιού, καί τά ξύλα πού αποτελούν τόν οπλισμό τής Κατσούλας, τά λένε κατσουλόξυλα. Τά κατσουλόξυλα σχηματίζουν έναν κώνο καί ενώνονται στήν κορυφή σέ μία στεφάνη πού εμπεριέχει έναν σταυρό. Η ρίζα -ΚΑΣ διασώζεται ώς σήμερα στό ρήμα κατσιάζω δηλαδή ζαρώνω, σουφρώνω όπως τά καυσόξυλα σουφρώνουν πρός τήν κορυφή τής καλύβας σχηματίζοντας κώνο.
Οί Σαρακατσάνοι, σταυρός σαν αρχαϊκός παλαιότερα, όταν έλεγαν κατσούλα ενοούσαν όλο τό καλύβι τό όρθο. Κατσούλα επίσης λένε καί τήν κωνική κουκούλα τής κάπας. Η λέξη κατσούλα προέρχεται από τήν λέξη κασούλα όπως αναγράφεται στίς Προκοπίου Ιστορίαι (4, 26). Η λέξη ΚΑΣούλα εμπεριέχει τήν ρίζα -ΚΑΣ η οποία μέ παραφθορά προφέρεται ΚΑΤΣ.

Η ετυμολογική της σημασία είναι οτι εμπεριέχει τήν ένοια τού ενώνω, τού συγκεντρώνω, ταυτίζω, αδελφώνω όπως όλα τά κατσουλόξυλα στήν κορυφή τής κατσούλας – καλύβας στόν σταυρό.
Στόν Όμηρο η ένοια τού κασις αναφέρεται ώς ένωση, αδέλφωμα, (ΙΛΙΑΔΑ Ζ430, Ο545, ΟΔΥΣΕΙΑ Δ155) κατά συνέπεια αποκαλούνται έτσι καί τά αδέλφια, εξ` ού καί η Ομηρική λέξη κασίγνητοι (ΙΛΙΑΔΑ Δ155, Ε359). Οί Σαρακατσαναίοι διασώζουν αυτή τήν πανάρχαια ένοια κάτσα (=η ένωση τών ποδιών, τό ωκλαδών (σταυροπόδι), η ένωση δύο ατόμων, δηλ. η αδελφο-ποίηση στά σταυραδέλφια, τό νήμα πού προέρχεται από τήν ένωση δύο νημάτων στριμένων ή περισσότερων, τό αποκαλούν κατσελωτό. Η ρίζα -ΚΑΣ έχει προέλθει από τήν μητρική της ρίζα -ΚΑ μία πανάρχαια Ελληνοπελασγική ρίζα πού τή συναντούμε στίς αρχαιότερες Ελληνικές γραφές, στήν Γραμμική Α` καί Γραμμική Β` (Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τεύχος 126, Ιούνιος 1992, σελ. 5,6,7,8) τής Μινωικής καί Προμινωικής περιόδου. Από τήν ρίζα -ΚΑ προήλθε η ρίζα -ΚΑΤΣ, κι` από αυτή προήλθε η λέξη κατσούλα.
Στούς Σαρακατσάνους βρίσκουμε τόν κύκλο μέ τόν σταυρό σέ κίνηση, όπως ο τροχός στόν χώρο ΚΑΤΣΑ ή ΣΤΑΥΡΩΤΟ όπως αλλιώς λέγεται. Μία μορφή τού χορού αυτού χορεύεται από τέσσερεις χορευτές πού σχηματίζουν σταυρό κρατόντας τίς άκρες δύο μαντηλιών σταυρωμένα μεταξύ τους σχηματίζοντας σταυρό. Όταν χορεύουν, οι σταυροί τών μαντηλιών καί χορευτών διαγράφουν κύκλο. Ο Σταυρωτός χορός τών Σαρακατσαναίων μάς παραπέμπει στό στίχο τού Ορφικού Ύμνου πρός τιμήν τού Ηλίου: “τετραβάμοσι ποσί χορεύουν”, (Νίκου Πρεάδη: Ο Ορφέας καί οί Ορφικοί, σελ. 48, Αθηνα 1994).
Μέ σταυρό στήν αρχαιότητα συμβολίζουν τόν Θεό Ήλιο – Δία καί πιθανότατα ο χορός αυτός νά ήταν πρός τιμήν τού Θεού Ήλιου – Δία. Η ταύτιση τού σταυρού καί τού Ήλιου μπορεί εύκολα νά διαπιστωθεί εάν επισκεφθεί κάποιος τά μουσεία στή Κρήτη όπου θά βρεί πλήθος απεικονήσεων σταυρών καί ήλιων σέ λατρευτικά αντικείμενα.
Στίς πρωτοελληνικές διαλέκτους ο σταυρός λεγόταν -ΚΑΡΟΣ από τή ρίζα -ΚΑ, καί αυτή η λέξη διασώζεται σήμερα σέ όλη τήν Ευρώπη ΚΑΡΟΣ = Κ` ΡΟΣ = CROSS, αλλά καί στή λέξη καρώ πού σημαίνει τετράγωνο ή ρόμβος.

Στή ρίζα -ΚΑΣ λοιπόν βρίσκουμε τήν ένοια τού σταυρού, δηλαδή τήν ένωση “κάσις” ενός συμβόλου πού είχαν οι Σαρακατσάνοι πρίν τόν Χριστιανισμό.

Τό σταυρό στούς Σαρακατσάνους τόν βρίσκουμε όχι μόνο στήν κατσούλα τού καλυβιού, στό εσωτερικό, μά καί στό εξωτερικό τής καλύβας όπου έβαζαν εμφανώς σταυρό.
Σταυρό έχει καί τό πανάρχαιο λάβαρό τους, ο φλάμπουρας. Σταυρό έχουν καί στό χώρο ΣΤΑΥΡΩΤΟ ή ΚΑΤΣΑ.

Οί γυναίκες αλλά καί οί άνδρες παλαιότερα έφεραν σταυρό τατουάζ στό μέτωπο καί στά μπράτσα. Η εξοικείωσή τους μέ τόν σταυρό τούς έκανε καί καλούς Χριστιανούς. Οί Σαρακατσάνοι υπήρξαν “σταυρο-φορούντες” από τήν αρχαιότητα καί διέδωσαν τόν σταυρό σ` όλη τήν Ευρώπη.

Προσφάτως δέ ανεκαλύφθη λείψανο ανθρώπου στίς Αλπεις καλά διατηρημένο στούς πάγους, εις τό οποίο οί επιστήμονες δίνουν ηλικία 4.000 ετών. Τό σώμα αυτό είναι καλά διατηρημένο καί στό δέρμα του διακρίνονται τατουάζ μέ σταυρούς!

Συνοπτικά στή ρίζα -ΚΑΤΣ έχουμε τήν αρχαία ένοια τού σταυρού καί τής κατσούλας (καλυβιού), τού ορθού κονακιού τών Σαρακατσάνων.

-ΣΑΡ λοιπόν ο ορεσίβιος βοσκός κτηνοτρόφος.

-ΚΑΣ η καλύβα – κατσούλα πού φέρει τό σταυρό.

Μέ τόν συνδιασμό αυτών τών δύο αρχαίων ριζών-ενοιών έχουμε τήν προέλευση τής λέξης ΣΑΡ(α)ΚΑΤΣ(άνοι) πού σημαίνει οί ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι, βοσκοί, πού ζούν στίς Κατσούλες, πού έχουν τόν σταυρό, ή οί σταυροφορούντες ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι πού ζούν στίς κατσούλες.
Κρά- -> κράσιν = ένωσις -> ΚΡ’Σ -> CROSS
Σχετικά με τον Ήλιο

Ορφικός Ύμνος στον Ήλιο:
κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων
Μετάφραση:

έχεις την συνένωσιν των εποχών και χορεύεις (κινείσαι κυκλικώς) με τέσσερα πόδια (ό δημιουργός των τεσσάρων εποχών του έτους)
Άρα η ένωσις (κράσις -> cross), των εποχών από τον ζωοδότη Ήλιο είναι το σύμβολο του σταυρού.

Και ως σύμβολο ενώνει τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες δημιουργώντας τον κύκλο των εποχών.
Για τον άνθρωπο που ζει τον βίο στο υλαίο πεδίο ο Θεός που του χορηγεί τα πάντα από ζωή έως όλα τα αγαθά ενώνει τα πάντα με την δύναμη του.

Όταν ο άνθρωπος φτάσει στο τέλος του βίου του, (τέλος εποχής) ο Θεός (Ήλιος) ανασταίνει τον άνθρωπο ξανά με νέα ζωή και νέο βίο εντός του υλαίου πεδίου.

Έτσι ο ισοσκελής σταυρός είναι σύμβολο ένωσης ζωής και ανάστασης.

Σε αυτήν την μεταφυσική πεποίθηση βασίζεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης όπου ο άνθρωπος ως ψυχή δεν χάνεται δεν πεθαίνει αλλά επανενσαρκώνεται σε νέο σώμα ως μία φυσική ανάσταση.
Η όλη ιδέα προέρχεται από τον κύκλο του Ηλίου και την δημιουργία των 4 εποχών.
Η σχέση του σταυρού με τον Θεό Διόνυσο ίσως είναι ότι η λέξη κάρος από την οποία προέρχεται η λέξη Cross, σημαίνει την μέθη και τον βαθύ ύπνο όμοιο θανάτου. Και η επαναφορά από τον μεθυστικό ύπνο είναι η συμβολική ανάσταση.
Στα σημερινά μαθηματικά το σύμβολο της ένωσης 2 αριθμών είναι + δηλαδή ένας σταυρός.
Σε επίπεδο συναισθημάτων η ένωση σημαίνει αδελφοποίηση και κατά αυτήν την έννοια την χρησιμοποιεί και ο Όμηρος.
Σε επίπεδο θεουργικό η ένωση σημαίνει ένωση με το Θείο και σημαίνει θέωση.
Περί της λέξεως Κάρος από την οποία παράγεται η λέξη Cross που στα νεοελληνικά σημαίνει σταυρός.
Κάρος: όνομα νόσου. (Lexicon artis grammaticae)
Κάρος από το Κηρ την θανατοιφόρο μοίρα. (Etymologicum Gudianum)
Κάρος η εξ οινοποσία εγινόμενη μέθη και παραφορά (SUDA vel Suidas A.D. 10)
Έτσι από την θανατηφόρο μοίρα (κάρος) περνάμε στην αναζωογονική δύναμη του Ηλίου που σαν από μέθη ξυπνά την ψυχή μέσα σε νέο σώμα μετά τον υλικό θάνατο βάση της μυθολογίας του Ηλίου που αναγεννάτε.
Τα Αρχαία Ελληνικά Σταυρόσχημα είδωλα της Χαλκολιθικής εποχής
Σταυρόσχημα ειδώλια έχουν βρεθεί και στην Χαλκολιθική εποχή πριν ο σταυρός γίνει ηλικακό σύμβολο και αποκτήσει όλη την προαναφερθείσα μυθολογία του “Κάρου”, της θανατηφόρας μοίρας και της αναγέννησης της ζωής.
Το Ειδώλιο του Πωμού είναι ένα προϊστορικό γλυπτό. Βρέθηκε κοντά στο κυπριακό χωριό Πωμός, στην επαρχία της Πάφου. Είναι φτιαγμένο από πικρόλιθο και χρονολογείται περίπου στο 3.000 π.Χ., στη Χαλκολιθική εποχή. Σήμερα βρίσκεται στο Κυπριακό Μουσείο στην Λευκωσία. Η εικόνα του χρησιμοποιείται στην όψη των κυπριακών νομισμάτων του ενός και των δύο ευρώ.
Το ειδώλιο είναι σταυρόσχημο, παριστάνει δηλαδή έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού. Τέτοια σταυρόσχημα ειδώλια βρέθηκαν αρκετά στην Κύπρο, καθώς στην εποχή τους φαίνεται ότι ήταν διαδεδομένα ως φυλαχτά για τη γονιμότητα, ενώ η συμβολική τους σημασία φαίνεται να ήταν η ευχή για καλή γέννα, κάτι που υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι μερικές φορές το οριζόντιο τμήμα του ειδώλιου (τα απλωμένα χέρια) αντικαθίσταται από μια δεύτερη ανθρώπινη μορφή σε οριζόντια θέση.
Οι ανθρώπινες μορφές παριστάνονται είτε χωρίς σημάδια για το φύλο τους είτε με δυο μικρές προεξοχές στο στήθος σαν μαστούς.

Λιτές: Οι Θεές της μετάνοιας και των παρακλήσεων



  Θεές της μετάνοιας και των παρακλήσεων, προσωποποίηση των δεήσεων των ανθρώπων όπως τις παρουσιάζει τουλάχιστον ο Όμηρος, που μετανοούν και ζητούν συγχώρεση από τους θεούς.
Οι Λιτές ήταν κόρες του Δία ή κόρες της Έριδας (θεά της διχόνοιας και της φιλονικίας). 

Ο Όμηρος τις περιγράφει σαν κουτσές, αλλήθωρες και ζαρωμένες στην όψη, ενώ άκουγαν με ευλάβεια όποιον προσευχόταν σε εκείνες...
  Ακολουθούσαν σιωπηλές την εκδικήτρια αδελφή τους, Άτη, τη θεά της απάτης, η οποία έτρεχε σε όλη τη γη με σκοπό να εκδικηθεί τους θνητούς για τις φιλοδοξίες και τον υπέρμετρο εγωισμό τους. 
Στις παρακλήσεις των ανθρώπων οι Λιτές, επειδή ήταν κουτσές, δεν έφταναν εγκαίρως για να τους παρασταθούν γιατί τις προλάβαινε η Άτη. 
Γι' αυτό προσπαθούσαν να διορθώσουν τα κακά που είχε προκαλέσει η εκδικητική μανία της αδελφής τους. Οι Λιτές πάντα αποκαθιστούσαν την αδικία. 
Όποιος τις σεβόταν και τις δεχόταν με ευλάβεια μπορούσε να ωφεληθεί, γιατί εισακούονταν οι προσευχές του.Οι άνθρωποι που σέβονταν τις Λιτές ωφελούνταν πολύ όταν αυτές έφθαναν κοντά τους, αλλά όταν κάποιος τις απόδιωχνε και τις αψηφούσε αυτές προσέτρεχαν στον πατέρα τους τον Δία και του ζητούσαν την τιμωρία του ασεβή.
  Έτσι ο Φοίνικας παρακινεί τον οργισμένο Αχιλλέα να δεχθεί με σπονδές και να καλοπιάσει τις θεές και ο Πάρις ικετεύει τις Λιτές να θεραπεύσουν την πληγή που του είχε προξενήσει ο Φιλοκτήτης.
Οι Λιτές αναφέρονται συχνά και ως Ικεσίες, κόρες του Δία Ικέσιου και κατ' άλλους λόγω της ασχήμιας τους σαν κόρες του Θερσίτη.
 Υποτίθεται ότι το βλέμμα των Λιτών ήταν πάντα λοξό από ντροπή. 

Δαμώ: Η μεγάλη γεωμέτρης φιλόσοφος




  Η Δαμώ είναι σύμφωνα με την παράδοση, μετά το Μνήσαρχο και τον Τηλαύγη, το τρίτο παιδί του Πυθαγόρα του Σάμιου και της Θεανώς της Κροτωνιάτιδος. Μυήθηκε από μικρή στη διδασκαλία και τη φιλοσοφία του πατέρα της.  
  Γύρω της δημιουργήθηκε ένας μύθος, σχετικός με την αποκάλυψη του μυστικού της πυθαγόρειας θεωρείας, διότι ήταν εξαιρετική στην κατανόηση και την διαδασκαλία των πυθαγόρειων συμβόλων και συμβολισμών...
   Σύμβολα εννοούμε την ανάλυση των γεωμετρικών και μαθηματικών σχημάτων, ενώ συμβολισμούς τα κρυφά νοήματα της διδασκαλίας των κανόνων που αποτελούνταν από ελάχιστες λέξεις.
H ίδια δίδαξε τα πυθαγόρεια δόγματα στην Σχολή του Κρότωνος. 
Μετά την διάλυση της Σχολής, η Δαμώ, στην οποία ο Πυθαγόρας είχε εμπιστευτεί τα γραπτά του έργα, με την ρητή εντολή να μην τα ανακοινώσει σε αμύητους, όπως άλλωστε γινόταν με όλη τη διδασκαλία του, κατέφυγε στην Αθήνα.
 Ενώ μάλιστα θα μπορούσε κατά τις αφηγήσεις του Διογένη του Λαέρτιου να τα πουλήσει και να αποκομίσει σημαντικά οφέλη, προτίμησε την φτώχεια θεωρώντας τις οδηγίες του πατέρα της πιο σημαντικές και από τον χρυσό. 
 Αργότερα όμως δημοσίευσε μόνο την γεωμετρική διδασκαλία του Πυθαγόρα με την βοήθεια τουΦιλόλαου και του Θυμαρίδα. 
Η έκδοση αυτή όπως αναφέρει ο Ιάμβλιχος είχε τον τίτλο «Η προς Πυθαγόρου Ιστορία». Η χρήση της λέξης ιστορία έχει να κάνει με το ότι κατά τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας την γεωμετρία την ονόμαζε ιστορία. Ήταν μία γεωμετρία ανωτέρου επιπέδου. 
Κατά τον Γέμινοη κατασκευή του κανονικού τετραέδρου και η κατασκευή του κύβουοφείλονται στην Δαμώ.
Η Δαμώ παντρεύτηκε κάποιον Πυθαγόρειο και απέκτησε μία κόρη την Βιτάλη.

Ιππαρχία:η πρώτη κυνική φιλόσοφος


 
   Η Ιππαρχία υπήρξε Κυνική φιλόσοφος με τη δική της αξία, που τόλμησε ν' αμφισβητήσει  τα κοινωνικά ήθη της εποχής της και να διεκδικήσει με γενναιότητα την ισότητα των δύο φύλων. 
Η γέννηση της τοποθετείται περίπου στο 346 π.Χ. στη Θράκη. 
Ήταν κόρη Αθηναίων αριστοκρατών, οι οποίοι είχαν προσωρινά εγκατασταθεί στην παραλιακή πόλη της Μαρώνειας, γνωστής για τις καλλιέργειες σταφυλιών. 
Ο Διογένης Λαέρτιος, ο οποίος έγραψε τη βιογραφία της Ιππαρχίας, δεν αναφέρει τα ονόματα των γονέων της, ούτε δίδει πληροφορίες σχετικά με την παιδική της ηλικία. Όμως, μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι η Ιππαρχία, ακόμη και σε τρυφερή ηλικία, απέρριψε τις οικιακές δουλειές ρουτίνας που φυσιολογικά αναθέτονταν στις νεαρές Ελληνίδες. 
Αργότερα στη ζωή της, η ίδια παραδέχτηκε ότι παραμελούσε το γνέσιμο και την ύφανση προς χάρη της μελέτης....

  Πράγματι, τα κύρια χαρακτηριστικά της Ιππαρχίας σα νεαρής κοπέλας ήταν ανησυχία καιάσβεστη περιέργεια, καθώς και επιθυμία να μάθει ακόμη και γι' αυτά τα θέματα που ήταν απαγορευμένα στις γυναίκες της εποχής της. 
 Επιθυμούσε πολύ να εισέλθει στους ανδρικούς κύκλους διανόησης και να συζητήσει με τους πολυμαθείς άνδρες πάνω σε βαθιά φιλοσοφικά θέματα. 
 Αυτό, φυσικά, της το είχαν συστηματικά αρνηθεί οι αυστηρά παραδοσιακοί γονείς της.
Η Ιππαρχία μυήθηκε στη φιλοσοφία από το νεώτερο αδελφό της το Μητροκλή, και μέσω αυτού γνώρισε τον Κράτη. 
 Από την πρώτη στιγμή που η υψηλής καταγωγής Αθηναία παρθένα αντίκρισε τον πληβείο σοφό η ευαίσθητη καρδιά της χτυπήθηκε από τα βέλη του έρωτα. Όχι βέβαια πως ο Κράτης πληρούσε τα ιδανικά στάνταρτ της ανδρικής ομορφιάς. 
Ήταν λιγνός και άχαρος, με τραχιά χαρακτηριστικά, άγαρμπες κινήσεις, περιτυλιγμένος στο μανδύα του με άκομψο τρόπο, και καμπούρης. 
Ζούσε σκληραγωγημένος, πάμπτωχος, αν και καταγόταν από πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια αντισυμβατικός, και σεξουαλικά απελευθερωμένος,που για τα ήθη της εποχής του, θεωρούνταν προκλητικός.  
 Παρόλα αυτά, η πανέμορφη εικοσάχρονη Ιππαρχία εντυπωσιάστηκε από τον Κράτη που είχε τα διπλάσια χρόνια της. Είχε βέβαια ακούσει πολλά γι' αυτόν προηγουμένως από τον αδελφό τηςΜητροκλή, ο οποίος είχε εξάρει στα ουράνια την εξαιρετική σοφία και τον ανθρωπισμό  του διδασκάλου του. Μετά από λίγα μόλις λεπτά συναρπαστικής  συνομιλίας με τον Κράτη, η Ιππαρχία συνέλαβε πως όλα όσα της είχε πει ο αδελφός της για το Θηβαίο Κυνικό ήταν αλήθεια.
Πίσω από τον απότομο επαρχιωτικό αέρα και την απλή εξωτερική εμφάνιση του Κράτη, διέκρινε έναμεγαλοφυή διανοητή, έναν ειλικρινή εραστή της αλήθειας, όπως ήταν και η ίδια, ο οποίος αγωνιζόταν για να διαδώσει τα ιδανικά της δικαιοσύνης και της ισότητας ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. 

  Η Ιππαρχία ερωτεύτηκε πάραυτα τόσο τον ίδιο τον Κυνικό φιλόσοφο όσο και τα δόγματά του. Από εκείνη την ημέρα, είχε αποφασίσει στην καρδιά της να παντρευτεί τον Κράτη το Θηβαίο και κανέναν άλλο.
  Η αντίδραση των γονέων της Ιππαρχίας στην ξαφνική αναγγελία της κόρης τους ήταν εντελώς αρνητική. Πρώτα - πρώτα, καμιά νεαρή Ελληνίδα με σώας τας φρένας δεν τολμούσε να διαλέξει μόνη το μέλλοντα συζυγό της. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τους γονείς της, η Ιππαρχία δεν είχε σώας τας φρένας!
  Από τις αρχές της εφηβείας της, το όμορφο και ζωηρό κορίτσι είχε πολλές προτάσεις γάμου. Μερικοί από τους πιο ευγενείς, τους πιο πλούσιους και τους πιο ωραίους νεαρούς Αθηναίους είχαν ζητήσει το χέρι της για να την παντρευτούν. Παρόλα αυτά, η Ιππαρχία τους είχε όλους σθεναρά απορρίψει, επιμένοντας ότι θα προτιμούσε να παραμείνει ανύπανδρη για πάντα παρά να παντρευτεί έναν άνδρα που δεν αγαπούσε.
 Πώς, όμως, έπεισε η Ιππαρχία τους γονείς της να της δώσουν την ευλογία να παντρευτεί το Θηβαίο Κυνικό; Ο Διογένης Λαέρτιος γράφει ότι τόσο πολύ ήθελε η Ιππαρχία να παντρευτεί τον Κράτη ώστε απείλησε ν' αυτοκτονήσει μάλλον παρά να ζήσει κατά οποιονδήποτε άλλο τρόπο.  
 Μπροστά στην επιμονή της, και μετά από παράκληση των γονέων της, ο Κράτης προσπάθησε να μεταπείσει την Ιππαρχία ώστε να μην τον παντρευτεί. 
Όταν όμως απέτυχε σ' αυτή του την προσπάθεια, γδύθηκε μπροστά της και είπε:
"ὁ μὲν νυμφίος οὗτος, ἵ δὲ κτῆσις αὕτη,
πρὸς ταῦτα βουλεύου· οὐδὲ γὰρ ἔσεσθαι
κοινωνός, εἰ μὴ καὶ τῶν αὐτῶν
ἐπιτηδευμάτων γενηθείης."
 


"αυτός είναι ο γαμπρός και αυτή η περιουσία του.
Αποφάσισε μετά από σκέψη, γι' αυτά.
Διότι δεν θα είσαι σύντροφος, αν δεν
αποδεχθείς και τις συνήθειες μου".


 Η Ιππαρχία, βεβαίως είχε ήδη διαλέξει, και παντρεύτηκε τον Κράτη το 326 π. Χ. Δέχτηκε να μοιραστεί μαζί του τη ζωή της.Ντύθηκε ανδρικά ρούχα, όμοια με του Κράτη,ζούσαν όπου έβρισκαν ακόμη και μέσα σε πυθάρια,όπως ο Διογένης,και συνουσιαζόταν μαζί του ελεύθερα στο δρόμο,ακολουθώντας έναν ιδιαίτερα πρωτοποριακό τρόπο ζωής,ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα.
Αυτή η ιστορία, βέβαια, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι περιέχει και δόση αλατοπίπερου, δεδομένου ότι ο Διογένης Λαέρτιος έγραφε αιώνες αργότερα (3ο αιώνα μ.Χ.), ενώ οι ιστορίες, που είχαν μεταφερθεί από στόμα σε στόμα, θεωρούνταν επεξηγηματικές μιας νοοτροπίας και δεν πρέπει να λαμβάνονται στην κυριολεξία τους.
 Δεδομένου του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων που γεννούσε μια γυναίκα Κυνικός, είναι εύκολο να φαντάζεται κανείς τέτοιου είδους  ιστορίες να έχουν λεχθεί για την Ιππαρχία. Σε κάθε περίπτωση, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Ιππαρχία επέλεξε να παντρευτεί τον Κράτη και να συμμεριστεί τις φιλοσοφικές του επιδιώξεις. 
  Η απόφασή της ν' αποποιηθεί τα πλούτη της και να γίνει Κυνικός αποτελεί μεγάλη έκπληξη, δεδομένης τόσο της αντίθεσης των Κυνικών προς τους συμβατικούς θεσμούς όσο και της ακραίας κακουχίας που συνεπαγόταν ο Κυνικός τρόπος ζωής.
Οι περισσότερες πληροφορίες που έχουμε για την Ιππαρχία προέρχονται από ανέκδοτα και ρητά που επαναλαμβάνονταν από μεταγενέστερους συγγραφείς. 
Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει ότι η Ιππαρχία έγραψε μερικές επιστολές, αστεία και φιλοσοφικές αμφισβητήσεις, που όμως έχουν χαθεί. Συμπληρώνει ότι μυριάδες ιστορίες γράφτηκαν γι' αυτή τη"γυναίκα φιλόσοφο".
  Όπως όλοι οι Κυνικοί, έτσι και η Ιππαρχία προσπαθούσε να ζήσει σύμφωνα με τη φύση, απορρίπτοντας τις τεχνητές κοινωνικές συμβατικότητες και αρνούμενη κάθε πολυτέλεια, συμπεριλαμβανομένων και των αντικειμένων που δεν ήταν απολύτως απαράιτητα για την επιβίωση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο γάμος σαν θεσμός θεωρούνταν αταίριαστος προς τον Κυνικό τρόπο ζωής, και οι πρώτοι Κυνικοί, Αντισθένης και Διογένης, πίστευαν ότι ο φιλόσοφος δεν έπρεπε ποτέ να παντρεύεται.  
Ο ίδιος ο Κράτης ονόμασε το γάμο τους κυνογάμια,αφού δημοσίως συνουσιαζόταν μαζί της και τέλεσε τα κυνογάμια στην Ποικίλη στοά.(γήμας δὲ Ἱππαρχίαν τὴν Μαρωνεῖτιν κυνογαμίαν τὸν γάμον ἐκάλεσε).
 Ας δούμε όμως τι γράφει το λεξικό της Σούδαςγια τον Κράτη και το γάμο του με την Ιππαρχία
και όσα προκλητικά έπραξε.
Suda, Lexicon 

<Κράτης,> Ἀσκώνδου, Θηβαῖος, φιλόσοφος Κυνικός, μαθητὴς
Διογένους καὶ Βρύσωνος τοῦ Ἀχαιοῦ· ὃς ἐξαργυρίσας τὴν οὐσίαν
δέδωκε τὰ ἀργύρια τραπεζίτῃ εἰπών, εἰ οἱ παῖδες αὐτῷ φιλοσοφή-
σουσι, τῷ δήμῳ δοῦναι, εἰ δὲ μή, τοῖς παισὶν αὐτοῖς. γήμας δὲ
Ἱππαρχίαν τὴν Μαρωνεῖτιν κυνογαμίαν τὸν γάμον ἐκάλεσε. παῖδα
δὲ ἔσχεν ἐξ αὐτῆς Πασικλέα. ἦν δὲ ἐπὶ τῆς ριγʹ Ὀλυμπιάδος.
ἐπεκλήθη δὲ Θυρεπανοίκτης διὰ τὸ ἀδεῶς ἐπεισιέναι εἰς παντός,
οὗπερ ἠβούλετο, οἶκον. οὗτος καταλιπὼν τὴν οὐσίαν μηλόβοτον,
ἀρθεὶς ἐπὶ τοῦ βωμοῦ εἶπεν· ἐλευθεροῖ Κράτητα Θηβαῖον Κράτης.
ἔγραψε φιλόσοφα. ὅτι Κράτης εἶπεν· ἔρωτα παύει λιμός· εἰ δὲ
μή, χρόνος· ἂν δὲ μηδὲ τούτῳ δύνασαι, βρόχος. οὗτος κατεπόντωσε
τὴν οὐσίαν, ὡς λέγει Φιλόστρατος ὁ Λήμνιος ἐν τῷ βίῳ Ἀπολλωνίου
τοῦ Τυανέως. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀναξαγόρας.

Theodoretus Scr. Eccl., Theol.,

Οὗτος εἰώθει λέγειν, τῆς εἰς τὰ ἀφροδίσια ὁρμῆς
κατάπλασμα λιμὸν εἶναι, εἰ δὲ μή, βρόχον.
Ἀλλὰ τοῦ πάθους ἐπαναστάντος,
Ἱππαρχίαν τὴν Μαρωνεῖτιν δημοσίᾳ ἔγημε
καὶ τὰ κυνογάμια ἐν τῇ Ποικίλῃ ἐτέλεσεν,
ἐρρῶσθαι πολλὰ φράσας τῇ ὑψηγορίᾳ τῶν λόγων.


  Μερικούς αιώνες αργότερα, ο Επίκτητος, ενώ επιχειρηματολογεί ότι ο γάμος δεν ταιριάζει στον Κυνικό ή στον Στωικό φιλόσοφο, αφήνει περιθώριο για ειδικές περιπτώσεις, όπως ο φιλοσοφικός γάμος του Κράτη και της Ιππαρχίας. 
Η πρώτη γυναίκα Κυνικός εφάρμοσε στην πράξη το ρητό "παραχαράττειν το νόμισμα", που από την εποχή του Διογένη οι Κυνικοί χρησιμοποιούσαν με τη μεταφορική έννοια, απορρίπτοντας τόσο την κοινωνική της θέση όσο και την Κυνική παράδοση.
  Ο Ερατοσθένης αναφέρει ότι η Ιππαρχία και ο Κράτης είχαν ένα γιο ονομαζόμενο Πασικλή, στον οποίο αναφέρεται επίσης και ο Διογένης Λαέρτιος, στο έργο του για τη ζωή του Κράτη. Στις Κυνικές Επιστολές, μια συλλογή ψευδεπίγραφων επιστολών που αποδίδονται σε διάφορες Κυνικές προσωπικότητες, και πιθανώς γράφτηκαν από αρκετούς διαφορετικούς συγγραφείς λίγους αιώνες μετά την εποχή που έζησε η Ιππαρχία, αναφέρεται πως γέννησε και ανάθρεψε τα παιδιά της σύμφωνα με τις Κυνικές της αξίες.
 Οποιεσδήποτε κι αν ήταν οι πρακτικές της, το παράγειγμα της Ιππαρχίας επηρέασε μεταγενέστερες Κυνικές συμπεριφορές απέναντι στην εγκυμοσύνη και την ανατροφή παιδιών. Για παράδειγμα, μια από τις επιστολές αποδιδόμενη στον Κράτη αναφέρει ότι η Ιππαρχία γέννησε «χωρίς πρόβλημα». Πίστευε ότι η συνήθης κακουχία που αντιμετώπιζε με τον τρόπο που ζούσε ήταν η αιτία της έλλειψης ωδίνων κατά τη διάρκεια του τοκετού. 
 Ο τοκετός ήταν εύκολος διότι συνέχιζε να εργάζεται σαν αθλήτρια κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, πράγμα ασυνήθιστο, όπως σημειώνει ο συγγραφέας της επιστολής. Οι επιστολές, επίσης, αναφέρουν ότι η Ιππαρχία χρησιμοποιούσε το κέλυφος μιας χελώνας για κούνια του μωρού, κρύο νερό για το μπάνιο του, και συνέχισε την προσκόλληση σε αυστηρή δίαιτα.
Η Ιππαρχία είναι επίσης διάσημη για μια αντιπαράθεση με το Θεόδωρο τον Άθεο, έναν Κυρηναϊκό φιλόσοφο, ο οποίος είχε προκαλέσει την νομιμοποίηση της παρουσίας της σ' ένα συμπόσιο. Αναφέρεται ότι η Ιππαρχία συχνά παρευρισκόταν σε τέτοιες εκδηλώσεις με τον Κράτη. 
Οι γυναίκες της κοινωνικής τάξης της Ιππαρχίας στην αρχαιοελληνική κουλτούρα θα ήταν απασχολημένες με τον αργαλειό και με την οργάνωση του υπηρετικού προσωπικού. Έτσι, η απόρριψη των παραδοσιακών προσδοκιών για γυναίκες από την Ιππαρχία θεωρούνταν άκρως ριζοσπαστική.
Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει επίσης το συλλογισμό που η Ιππαρχία χρησιμοποιούσε για να αποστομώσει το Θεόδωρο, κατά τη διάρκεια του ίδιου Συμποσίου: «Οποιαδήποτε πράξη, που δεν θα κρινόταν ως λάθος εάν την έκανε ο Θεόδωρος, θα κρινόταν ως λάθος εάν την έκανε η Ιππαρχία.» 
 Ο Διογένης Λαέρτιος γράφει ότι επειδή ο Θεόδωρος δεν εύρισκε το κατάλληλο επιχείρημα για ν' απαντήσει στην Ιππαρχία, προσπάθησε να της αφαιρέσει τον Κυνικό μανδύα. Όμως, εκείνη δεν έδειξε φόβο ή ταραχή, που είναι φυσιολογικά σε μια γυναίκα, όντας πιστή στην Κυνική αρχή της αναίδειας. 
Σε κάποιο συμπόσιο που παρέθεσε ο βασιλιάς της Θράκης Λυσίμαχος, ο Θεόδωρος έκανε μια ιδιαίτερα αισχρή χειρονομία για να την ταπεινώσει. Τράβηξε το ρούχο της, ώστε να την ξεγυμνώσει.Η Ιππαρχία έμεινε ατάραχη, αλλά ο Θεόδωρος δεν σταμάτησε εκεί, και είπε:

"αὕτη ἐστὶν ἵ τὰς παρ' ἱστοῖς ἐκλιποῦσα κερκίδας;"

"αυτή είναι που παράτησε τις σαΐτες και τον αργαλειό;"
"ἐγώ," φησίν, "εἰμί, Θεόδωρε· ἀλλὰ μὴ κακῶς σοι
δοκῶ βεβουλεῦσθαι περὶ αὑτῆς, εἰ, τὸν χρόνον ὃν
ἔμελλον ἱστοῖς προσαναλώσειν,
τοῦτον εἰς παιδείαν κατεχρησάμην;"

"εγώ είμαι είπε Θεόδωρε, αλλά μήπως νομίζεις
ότι κακώς έπραξα, που δεν δαπάνησα τον χρόνο
μου στον αργαλειό αλλά τον χρησιμοποίησα
για την παιδεία;"

 
Η Ιππαρχία έζησε μακροχρόνια ζωή από το –326 που παντρεύτηκε τον Κράτη μέχρι τον θάνατο του, το –288 ή –285, είχαν μια «συναρπαστική κοινή ζωή» κι η ίδια συνέχισε την ασυμβίβαστη ζωή της, για πολλά χρόνια ακόμη.και μετά το θάνατό της τιμήθηκε εξαιρετικά από την ίδια την Αθηναϊκή κοινωνία, η οποία την είχε παρεξηγήσει εν ζωή και την είχε απορρίψει. 
Μετά τον θάνατο της, τιμήθηκε εξαιρετικά από την Αθηναϊκή κοινωνία η οποία την είχε παρεξηγήσει εν ζωή και την είχε απορρίψει. Κάτι που ελάχιστα ενδιέφερε την Ιππαρχία. Έζησε μια ζωή, όπως η ίδια ήθελε… «αρνούμενη» πρώτα απ΄ όλα την αριστοκρατική καταγωγή και τα πλούτη της οικογένειας της 
  Μάλιστα, στους σύγχρονους καιρούς, το αναζωογονητικό και απελευθερωτικό μήνυμα του Κράτη και της Ιππαρχίας έχει γίνει κατανοητό και ευρέως αποδεκτό σε όλο τον κόσμο. 
Τα υψηλά ιδανικά της κοινωνικής ισότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αγάπης για την ανθρωπότητα, τα οποία με τόσο πάθος ο Κράτης και η Ιππαρχία υπερασπίστηκαν, έχουν υιοθετηθεί από όλα τα δημοκρατικά πολιτεύματα
Σε βιβλία του Κράτητος αναφέρεται ότι η Ιππαρχία ήταν άριστη φιλόσοφος,γράφοντας τραγωδίες με υψηλότατο φιλοσοφικό χαρακτήρα, που δήλωναν και τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζωής της. 
Πέθανε σε βαθιά γεράματα και τάφηκε στην Βοιωτία. 
Ορισμένα αποσπάσματα που αναφέρονται
σε όσα είπε η Ιππαρχία:

Ἱππαρχίᾳ.

28.1.1
Αἱ γυναῖκες ἀνδρῶν οὐκ ἔφυσαν χείρους. Ἀμαζόνες
γοῦν αἱ τοσαῦτα ἔργα ἀσκήσασαι ἐν οὐδενὶ ἀνδρῶν
ἐμειονέκτησαν. ὥστε εἰ μέμνησαι τούτων, μὴ ἀπολιποῦ
τούτων· οὐ γὰρ ἂν πείσειας ἡμᾶς, ὡς παρ' ἑαυτῇ θρύπτει.
28.1.5
αἰσχρὸν δὲ ὡς ἐπὶ τούτῳ συγκυνίζειν καὶ ἐν πύλαις
εὐδοκιμήσασαν τῷ γαμέτῃ καὶ τῷ πλούτῳ νῦν μετα-
νοεῖν καὶ ἐκ μέσης τῆς ὁδοῦ ἀναστρέφειν.
Τῇ αὐτῇ.

29.1.1
Οὐκ ἀπὸ τοῦ ἀδιαφορεῖν περὶ πάντα κυνικὴν τὴν φι-
λοσοφίαν ἡμῶν ἐκάλεσαν ἀλλ' ἀπὸ τοῦ σφοδρῶς ὑπο-
μένειν τὰ ἄλλοις διὰ μαλακίαν ἢ δόξαν ἀνυπομόνητα,
ὥστε διὰ τοῦτο καὶ οὐ διὰ τὰ πρῶτα κεκλήκασι κύνας
29.1.5
ἡμᾶς. μένε οὖν καὶ συγκύνιζε (οὐ γὰρ ἔφυς χείρων
Epistle 29, section 1, line 6
ἡμῶν· οὐδὲ γὰρ αἱ κύνες τῶν κυνῶν), ἵνα σοι γένηται
καὶ ἀπὸ τῆς φύσεως ἐλευθερωθῆναι, ὥστε ἀπὸ τοῦ
νόμου ἢ διὰ κακίαν πάντες δουλεύουσιν.
Τῇ αὐτῇ.

30.1.1
Ἔπεμψά σοι τὴν ἐξωμίδα, ἣν ὑφηναμένη μοι
ἔπεμψας, ὅτι ἀπαγορεύεται τοῖς καρτερίᾳ χρωμένοις
τοιαῦτα ἀμπέχεσθαι, καὶ ἵνα σε τούτου τοῦ ἔργου
ἀποπαύσαιμι, εἰς ὃ πολλῇ σπουδῇ ἐξῆλθες, ἵνα τις
30.1.5
δόξῃς φίλανδρος τοῖς πολλοῖς εἶναι. ἐγὼ δὲ εἰ μὲν διὰ
ταῦτά σε ἠγόμην, εὖ γε ποιεῖς καὶ αὐτὴ διὰ τούτων
ἐπιδεικνυμένη μοι· εἰ δὲ διὰ φιλοσοφίαν, ἧς καὶ αὐτὴ
ὠρέχθης, τὰ τοιαῦτα σπουδάσματα ἔα χαίρειν, πειρῶ
δὲ εἰς τὰ κρείττω τῶν ἀνθρώπων τὸν βίον ὠφελεῖν.
30.1.10
ταῦτα γὰρ ἔμαθες καὶ παρ' ἐμοὶ καὶ παρὰ Διογένει.
Τῇ αὐτῇ.

31.1.1
Λόγος ψυχῆς ἡγεμὼν καλὸν ἔργον καὶ μέγιστον ἀγα-
θὸν ἀνθρώποις. ζήτει οὖν, ὅτῳ τρόπῳ κτήσῃ τοῦτον·
ἀνθέξῃ γὰρ εὐδαίμονος βίου καὶ κτήματος. ζήτει δὲ
ἄνδρας σοφούς, κἂν δέῃ ἐπ' ἔσχατα γῆς ἀφικνεῖσθαι.
Τῇ αὐτῇ.

32.1.1
Ἧκόν τινες παρὰ σοῦ κομίζοντες ἐξωμίδα καινήν,
ἣν ἔφασκον ποιῆσαί σε, ἵνα ἔχοιμι ἐς τὰ χειμάδια.
ἐγὼ δὲ ὅτι μέν σοι μέλω, ἀπεδεξάμην σε, ὅτι δὲ ἔτι
ἰδιωτεύεις καὶ οὐ φιλοσοφεῖς, εἰς ὅ σε προυτρεψάμην,
32.1.5
μέμφομαι. ἔτι οὖν καὶ νῦν ἐπάνηκε, εἴ σοι ὄντως
μέλει καὶ οὐ καλλωπίζῃ ἐπὶ τούτῳ, καὶ σπούδαζε δι'
ἃ ἐπεθύμησας ἡμῖν συνελθεῖν πρὸς γάμον ταῦτα πράτ-
τειν, ταλασίας δὲ τὰς μικρὰς ὠφελείας ἔα ποιεῖν ταῖς
ἄλλαις γυναιξίν, αἳ μηδενὸς τῶν αὐτῶν σοι ὠρέχθησαν.
Τῇ αὐτῇ.
Epistle 33, section 1, line 1
Ἐπυθόμην σε ἀποτεκεῖν καὶ εὐμαρῶς· σὺ μὲν γὰρ
οὐδὲν ἡμῖν ἐδήλωσας. χάρις δὲ θεῷ καὶ σοί. πέ-
πεισαι ἄρα ὅτι τὸ πονεῖν αἴτιόν ἐστι τοῦ μὴ πονεῖν·
οὐδὲ γὰρ ἂν ὧδέ γ' εὐμαρῶς ἀπέτεκες, εἰ μὴ κύουσα
33.1.5
ἐπόνεις ὥσπερ οἱ ἀγωνισταί. ἀλλ' αἱ πολλαὶ γυναῖ-
κες, ἐπειδὰν κύωσι, θρύπτονται· ἐπειδὰν δὲ ἀποτέκω-
σιν, αἷς δ' ἂν συμβῇ περισωθῆναι, νοσερὰ τὰ βρέφη
γεννῶνται. ἀλλ' ἐπιδείξασα, εἰ ὅπερ ἐχρῆν ἥκειν
ἀφῖκται, μελέτω σοι τούτου τοῦ σκυλακίου ἡμῶν·
33.1.10
μελήσει δέ, ἐὰν ἀσφαλῶς σαυτῇ παραπλησίως ἐπεις-
έλθῃς. **.
33.2.1
ἔστω οὖν λουτρὸν μὲν ψυχρόν, σπάρ-
γανα δὲ τρίβων, τροφὴ δὲ γάλακτος ὅσον γε μὴ ἐς
κόρον, βαυκαλήσεις δὲ ἐν ὀστρακίῳ χελώνης· τοῦτο
γάρ φασι καὶ πρὸς νοσήματα παιδικὰ διαφέρειν. ἐπει-
33.2.5
δὰν δὲ ἐς τὸ λαλεῖν ἢ περιπατεῖν ἔλθῃ, κοσμήσασα
αὐτὸ μὴ ξίφει, ὥσπερ ἡ Αἴθρα τὸν Θησέα, ἀλλὰ
βακτηρίᾳ καὶ τρίβωνι καὶ πήρᾳ, τοῖς μᾶλλον δυναμέ-
νοις φυλάττειν ἀνθρώπους ξιφῶν, πέμπε Ἀθήναζε. τὰ
δ' ἄλλα ἡμῖν μελήσει πελαργὸν ἐς τὸ γῆρας ἑαυτῶν
33.2.10
ἀντὶ κυνὸς θρέψαι.
http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr
 

Ελπίδα:Το μόνο "δώρο" που απέμεινε φυλακισμένο στο κουτί της Πανδώρας.




  Η Πανδώρα είναι  η πρώτη γυναίκα που έφτιαξαν οι θεοί και έμελε να είναι θνητή. Δεν θα αργήσει να ανοίξει το καπάκι του πιθαριού και να ξεχυθούν από μέσα τα δεινά-δώρα του γάμου που έστειλαν οι θεοί. Δυστυχία, θάνατος, θλίψη, ευπιστία, αφέλεια, πλάνη, αυταπάτες...
 Όμως, λέει ο μύθος, ότι ο Δίας την τελευταία στιγμή «μετάνιωσε» και έστειλε στην Πανδώρα μιαπρόσκαιρη σκέψη, ένα προσωρινό φόβο και εκείνη βάζει γρήγορα το καπάκι στη θέση του. Πρόλαβαν ωστόσο να ξεχυθούν από μέσα όλα τα δεινά και να εξαπλωθούν στη γή και τους ανθρώπους.
 Ένα μόνο δώρο δεν πρόλαβε να ξεφύγει και αυτό είναι η Ελπίδα που ήταν κλεισμένη στο κουτί-πυξίδα. Έμεινε μέσα στο πιθάρι για να δίνει κουράγιο, τέτοιο όμως που ήθελαν εκείνοι. 
Οι θεοί.
 Κι αυτό δικό τους δώρο ήταν....

 Μόνο Ελπίς λοιπόν  παρέμεινε εκεί σε ένα αδιάσπαστο σπίτι μέσα στο πλαίσιο το χείλος του μεγάλου βάζου,όμως όπως προκύπτει από το μύθο, τα δεινά για τον άνθρωπο δεν βρίσκονται μόνο στο γοητευτικό σύστημα-υπόσταση της Πανδώρας που εκπέμπει την απατηλή και πρόσκαιρη ομορφιά. 
 Το κακό βρίσκεται επίσης στο μεγάλο πιθάρι , εκεί που οι νεόνυμφοι κρατούν τα γαμήλια δώρα. 
Το πιο πολύτιμο από αυτά, το βάζουν σε ένα κουτί, που ο Ησίοδος ονομάζει πυξίδα (πυξίς στα αρχαία ελληνικά). 
Εκεί μέσα βρίσκεται η Ελπίδα
Βαθιά στον πάτο του πιθαριού κάτω από όλα τα δεινά. 
Μια ελπίδα όμως που κατασκεύασαν και δώρισαν στον άνθρωπο οι ισχυροί, οι ηγέτες και όχι αυτός ο ίδιος. 
 Ποια είναι όμως η ελπίδα που δίνουν οι ισχυροί θεοί στους ανθρώπους προκειμένου να μη διαταχθεί η τάξη: Να συνεχίσουν εκείνοι να είναι ισχυροί, να μην αμφισβητήσει η ελπίδα την εξουσία και τη δύναμή τους 
Η ελπίδα λοιπόν, είναι η δομική ουσία του ονείρου, της υπομονής, της εγκαρτέρησης ότι κάποτε όλα θα διορθωθούν, κάποτε θα γίνει ένα θαύμα και όλα θα φτιάξουν. 
Αυτή η ελπίδα είναι το τελευταίο ανάχωμα πριν την εξέγερση
Οι ισχυροί θεοί ξέρουν ότι οι θνητοί δεν πρέπει να φτάσουν στηναπόγνωση. Γιατί η απόγνωση καθιστά τον άνθρωπο απρόβλεπτο, ανεξέλεγκτο και επομένως επικίνδυνο.
Έτσι λοιπόν, έφτιαξαν μια ελπίδα που είναι η κόρη της παραπλάνησης και η μητέρα της αυταπάτης. 
Η Πανδώρα την κράτησε καλά κλεισμένη στο κουτί, μέσα στο άδειο πλέον πιθάρι, ώστε να βρίσκεται εκεί φυλακισμένη
Στον πάτο του πιθαριού, στο νου και στην ψυχή των ανθρώπων.
Μάλλον σε εκείνους τους ανθρώπους που είναι έτοιμοι σαν τον πρόγονο τους τον Επιμηθέα να δεχθούν τα δώρα των ισχυρών θεών.

Πατρίδα μου, στάσου πλαϊ μου


"Με είπαν ρομαντικό, με είπαν ονειροπόλο, με είπαν εθνικιστή, με είπαν ρατσιστή, με είπαν γραφικό. Με είπαν άδικο απέναντι στους συνανθρώπους μου.
Με συκοφαντούν επειδή είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ. 
Με έχουν δακτυλοδεικτούμενο εκεί έξω... 
Δεν είμαι του κοπαδιού τους...

Μ'έχουν αποκομμένο... Και κάποιες φορές νιώθω τόσο μόνος...
 Πολλές φορές όμως αγναντεύω εκεί ψηλά και αναπτερόνονται οι ελπίδες μου...
ΕΚΕΙ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ... 

Με βλέπετε  από ψηλά και περιμένετε, το ξέρω, σας νιώθω, γι αυτό και δεν θέλω να σας απογοητεύσω... Δεν θέλω να ντρέπομαι...
Η επίγεια ζωή μου εν έτη 2013 είναι πολύ δύσκολη. 

Μου απαγορεύουν κάθε τι ΕΛΛΗΝΙΚΟ. 
Με τυραννούν και μου κάνουν το βίο αβίωτο. 
Δεν θέλουν να ζήσω λεύτερος σαν ΕΛΛΗΝΑΣ. Πρέπει να αρνηθώ ό,τι αφορά εσένα ..ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ.
Μας πήραν τα πάντα. Ακόμα και την αξιοπρέπεια μας.
Σε ξεπουλάνε μπροστά στα μάτια μου. Σε πονάνε και σε διαμελίζουν χωρίς να μου δίνουν λόγο. Με αγνοούν. Αποφασίζουν ερήμην μου για τον ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ!!!
Δεν θέλουν να σηκώσω κεφάλι. Δεν θέλουν να σε προστατεύσω.
Θέλουν να σιωπήσω και να σε παραδώσω.

Θέλουν να σε ξεχάσω και να πάρουν ό,τι απέμεινε. 
Θελουν να τους δώσω την ψυχή μου και μαζί κι εσένα... Θέλουν να σε ΠΡΟΔΩΣΩ...
Πάνε να σε αρπάξουν μέσα από τα χέρια μου. Την ίδια μου την ψυχή. Πάνε να με σκοτώσουν, να με αφανίσουν, να αφανίσουν κάθε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΧΝΟΣ από τούτη τη γή.


Ποιό είναι το πρόβλημα τους. Γιατί τόσο μένος για σένα ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ;
Γιατί σε μισούν τόσο πολύ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ; ΠΟΙΟΝ και ΓΙΑΤΙ φοβούνται τόσο πολύ;


Δεν τους πειράξαμε, γιατί μας πειράζουν;
Μια ζωή θυμάμαι να αμυνόμαστε με νύχια και με δόντια για να κρατήσουμε  ΤΟ ΧΩΜΑ , ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ, ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΑΣ...
...... Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α ........

Μια κουβέντα μόνο βγαίνει απ την ψυχή μου: ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ ........
Τους φαίνεται περίεργο που δεν μπορώ να ζω χωρίς εσένα ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ.
Με περνάνε για αλαφροϊσκιωτο. Επειδή είμαι περήφανος, ασυμβίβαστος και αισθάνομαι μεγάλο χρέος και καθήκον  απέναντι σου, να προστατεύυσω το ιερόο σου χώμα, την ιστορία, την μνήμη των προγόνων και των πεσόντων για την ελευθερία σου.


Δεν με θεωρούν δικό τους και χαίρομαι γι αυτό. 

Γιατι ξεχωρίζω. 
Μπορεί να είμαι από τους τελευταίους (ρομαντικούς) μα ξέρω επίσης, πως είμαι ένας από τους τελευταίους ΕΛΛΗΝΕΣ. 
Και έτσι θα παραμείνω, αν θέλω να υπάρξουν κι άλλοι ΕΛΛΗΝΕΣ στο μέλλον, για να συνεχίσεις να ζεις μέσα μας.
Πατρίδα μου δώσε μου δύναμη και κουράγιο να αντέξω, δώσε μου αυτό το υπέρτατο συναίσθημα της αγάπης και της γενναιότητας, της περηφάνειας και του δέους.
Πατρίδα μου στάσου πλαϊ μου.

 
Κοιτάζω το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας σου και σε νιώθω μέσα στο αίμα μου... μέσα στη ψυχή μου.
ΟΧΙ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ...  

δεν ειμαι μόνος, μαζί είμαστε. Είμαι εδώ... δεν θα πέσω... ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. Δεν θα γονατίσω. Γύρνα και δες...
Εδώ είμαστε όλα τα παιδιά σου !!! Παρόντες και έτοιμοι για μάχη.
Δεν είμαστε πολλοί ακόμα. Αλλά είμαστε όσοι πρέπει... 300 και πάλι

Εμείς θα σε φροντίσουμε και θα σε διατηρήσουμε ακέραιη. 
Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί. 
Μην φοβασαι ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Μην κλαις, αιώνες τώρα μας μάχονται. 
Μυαλό δεν βάζουν.
Το τέλος το ξέρουν...  
ΜΙΛΑΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ...
Πάλι εσύ θα λάμψεις στο τέλος ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ. 

Θα φροντίσω εγώ, και τα υπόλοιπα παιδιά σου. 

Θα είμαστε εδώ μαζί σου μέχρι το τέλος.  
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΕΣΥ"

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΠΥΡΙΔΟΥΔΗΣ  http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr