Ηρακλείδες

Ηρακλείδες

Posted by ancientweb 

Η ΜΗΤΕΡΑ του Ηρακλή, η Αλκμήνη, μετακόμισε στην Τίρυνθα παίρνοντας μαζί της και μερικούς από τούς γιους του Ηρακλή οι υπόλοιποι ζούσαν ακόμα στη Θήβα και στην Τράχυνα . Ο Ευρυσθεύς λοιπόν αποφάσισε να τούς εκδιώξει όλους από την Ελλάδα προτού ανδρωθούν και τον εκθρονίσουν. Διαμήνυσε λοιπόν στον Κύημα ζητώντας την έκδοση όχι μόνο των Ηρακλειδών, άλλά και του Ιόλαου, ολόκληρης της οικογένειας τού Λικύμνιου, καθώς και των αρκάδων συμμά­χων τού Ηρακλή. Όντας πολύ αδύναμοι για να αντισταθούν στον Ευρυσθέα – ο Κύηξ ισχυρίστηκε ότι αδυνατεί να τούς βοηθήσει – εγκατέλειψαν εν σώματι την Τραχίνα και επισκέφθηκαν ικέτες τις περισσότερες μεγάλες ελληνικές πόλεις ζητώντας φιλοξενία. Οι Αθηναίοι υπό τη βασιλεία τού Θησέα υπήρξαν οι μόνοι πού τόλμησαν να τα βάλουν με τον Ευρυσθέα: υπερίσχυσε η έμφυτη αίσθηση πού είχαν της δικαιοσύνης όταν αντίκρισαν τούς Ηρακλείδες πού είχαν καταφύγει στο βωμό του Ελέου (1).

β. Ο Θησεύς εγκατέστησε τούς Ηρακλείδες μαζί με τη συνοδεία τους στην Τρικόρυθο – μια από τις πόλεις της Αττικής Τετράπολης – και αρνήθηκε να τούς εκδώσει στον Ευρυσθέα, πράγμα πού στάθηκε η αιτία του πρώτου πολέμου μεταξύ της Αθήνας και της Πελοποννήσου, επειδή όταν πια όλοι οι Ηρακλείδες αντρώθηκαν, ο Ευρυσθεύς συγκέντρωσε στράτευμα και βάδισε κατά της Αθήνας. Ο Ιόλαος, ο Θησεύς και ο Υλλος ορίστηκαν αρχηγοί τού ενωμένου στρα­τεύματος των Αθηναίων και των Ηρακλειδών. Κατά μερικούς όμως ο Θησεύς είχε ήδη τότε αντικατασταθεί από το γιο του Δημοφώντα. Επειδή κάποιο μαντείο τούς είχε αποκαλύψει ότι οι Αθηναίοι πρόκειται να ηττηθούν εκτός κι αν κάποιο από τα παιδιά τού Ηρακλή θυσιαστεί για τη σωτηρία όλων, η Μακαρία, η μοναδική κόρη του, αυτοκτόνησε στον Μαραθώνα χαρίζοντας έτσι το όνομα της στην πηγή Μακαρία (2).

γ. Ύστερα οι Αθηναίοι, για τούς οποίους ακόμα και πολύ αργότερα αποτελούσε πηγή συλλογικής υπερηφάνειας ότι παρείχαν προστασία στους  Ηρακλείδες, νικήσαν σε σκληρή αναμέτρηση τον Ευρυσθέα, σκότωσαν τούς γιους του , Αλέξανδρο, Ιφιμεδοντα, Ευρύβιο, Μέντορα και Περιμηδη και χώρια τούς αμέτρητους συμμάχους τους. Ο Ευρυσθεύς τράπηκε σε φυγή πάνω στο άρμα του, ο Ύλλος όμως τον κυνήγησε, τον έφτασε στις Σκιρωνίδες πέτρες, του έκοψε το κεφάλι και η Αλκμήνη του έβγαλε τα μάτια με τις βελόνες της , ο τάφος του βρίσκεται κάπου εκεί κοντά (3) . Μερικοί όμως λένε ότι αιχμαλωτίστηκε από τον Ιόλαο στις ΣκιρωνΙδες Πέτρες και μεταφέρθηκε ζωντανός ενώπιον της Αλκμήνης η οποία διέταξε την εκτέλεση του. Οι Αθηναίοι μεσολάβησαν για τη σωτήρια του, μάταια ωστόσο, και προτού πραγματοποιήσουν την απόφαση, χύνοντας δάκρυα ευγνωμοσύνης ο Ευρυσθεύς δήλωσε ότι ακόμα και στο θάνατο του θα παραμείνει πιστός φίλος των Αθηναίων, όσο και άσπονδος εχθρός των Ηρακλειδών.
- Θησέα ! φώναξε. Δεν χρειάζεται να κάνεις στον τάφο μου ούτε σπονδές ούτε και αιματηρές θυσίες εγώ θα κρατήσω μακριά κάθε εχθρό από τη γη της Αττικής ακόμη και χωρίς τέτοιες προσφορές!
Ύστερα εκτελέστηκε και θάφτηκε μπροστά στο ιερό της Αθηνάς στην Παλλήνη στη μέση της οδού Αθηνών και Μαραθώνα. Κατά μια τελείως διαφορετική αφήγηση οι Αθηναίοι πολέμησαν στο πλευρό τού Ευρυσθέα στη μάχη κατά των Ηρακλειδών στο Μαραθώνα, και αφού ο Ιόλαος έκοψε το κεφάλι του Ευρυσθέα κοντά στην πηγή Μακαρια, το έθαψε στην Τρικόρυθο κοντά στην αμαξιτή οδό, ενώ έστειλε το σώμα στο Γαργηττό για να το θάψουν εκεί (4).

δ. Εν τω μεταξύ ο Υλλος και όσοι Ηρακλείδες είχαν εγκατασταθεί κοντά στις , Ηλέκτρες πύλες των Θηβών εισέβαλαν στην Πελοπόννησο και κατέλαβαν όλες τις πόλεις της με αιφνιδιαστική έφοδο , όταν όμως ύστερα από έναν χρόνο έπεσε πανούκλα και ένα μαντείο αποφάνθηκε ότι «οι Ηρακλείδες επέστρεψαν πριν τον καθορισμένο χρόνο», ο Υλλος αποσύρθηκε στον Μαραθώνα . Υποκύπτοντας στην τελευ­ταία επιθυμία του πατέρα του παντρεύτηκε την Ιόλη, ενώ ο ίδιος υιοθετήθηκε από τον δωριεα Αίγιμιό , ύστερα πήγε πάλι στο μαντείο των Δελφών για να ρωτήσει πότε θα έρθει «Ο καθορισμένος χρόνος» εκεί όμως τον προειδοποίησαν να περιμένει «μέχρι τον τρίτο θερισμό». Επειδή φαντάστηκε ότι αυτό σήμαινε τρία χρόνια, περίμενε ώσπου να περάσουν και μόνο ύστερα επιτέθηκε πάλι. Στον Ισθμό συναντήθηκε με τον Ατρέα ο οποίος στο μεταξύ είχε ανέβει στο θρόνο των Μυκηνών και ηγειτο ενός αχαϊκού στρατεύματος (5).

ε. Για να αποφευχθεί η περιττή αιματοχυσία, ο Υλλος προκάλεσε σε μονομαχία οποιοδήποτε εχθρό του αντιστοίχου βαθμού.
- Αν νικήσω, είπε, θα πάρω το θρόνο και ολόκληρο το βασΙλειο. Αν χάσω, όλοι εμείς οι Ηρακλείδες δεν θα επιστρέψουμε από αυτό το δρόμο για πενήντα χρόνια.
Ο βασιλιάς της Τεγεας Έχεμος δέχτηκε την πρόκληση και η μονομαχία πραγματοποιήθηκε στα σύνορα της Κοριν­θίας με τη ΜεγαρΙδα . Ο Υλλος σκοτώθηκε και τον έθαψαν στα Μέγαρα , ενώ οι Ηρακλείδες, τιμώντας το λόγο του , αποσύρθηκαν πάλι στην Τρικόρυθο κι από κει στη Δωρίδα δηλώνοντας στον Αιγιμιό την απαίτηση τους για το τμήμα εκείνο της χώρας πού του είχε εμπιστευθεί ο πατέρας τους. Στην Πελοπόννησο δεν παρέμειναν παρά ο Λικύμνιος και οι γιοι του καθώς και ο Ηρακλείδης Τληπόλεμος, τον οποίο προσκάλεσαν να εγκατασταθεί στο Αργος. Ο δελφικός Απόλλων πού εισέπραξε πάρα πολλά παράπονα λόγω της φαινομενικά εσφαλμένης συμβουλής του, εξήγησε ότι με τον «τρίτο θερισμό» εννοούσε την τρίτη γενιά (6).

Ζ. Η Αλκμήνη επέστρεψε στη Θήβα και όταν τελικά πέθανε σε πολύ προχωρημένη ηλικία, ο Ζευς διέταξε τον Ερμή να κλέψει το φέρετρο πού κουβάλαγαν μέχρι τον τάφο πάνω στους ώμους οι Ηρακλείδες , ο Ερμής το έκανε πράγματι, αντικαθιστώντας με μια πέτρα το σώμα, το οποίο μετέφερε στα Νησιά των Μακάρων. Εκεί η Αλκμήνη αναστήθηκε και ξανανιώνοντας παντρεύτηκε τον Ραδάμανθυ. Στο μεταξύ οι Ηρακλείδες καταλαβαίνοντας ότι παραήταν βαρύ το φέρετρο για τούς ώμους τους, το άνοιξαν και ανακάλυψαν την άπάτη. Έστησαν την πέτρα σε κάποιο από τα Ιερά άλση των Θηβών όπου και λάτρευαν την Αλκμήνη ως θεά. Μερικοί λένε ότι παντρεύτηκε τον Ραδάμανθυ στις Ωκαλίες πριν το θάνατο της , κατ’ άλλους πέθανε στα Μέγαρα, όπου πολύ αργότερα έδειχναν ακόμα τον τάφο της, ταξιδεύοντας από το Αργος στη Θήβα, προσθέτοντας ακόμα ότι όταν ξέσπασε διαφωνία μεταξύ των Ηρακλειδων, γιατί άλλοι ήθελαν να επιστρέψουν με τη νεκρή στη Θήβα, άλλοι πάλι ήθελαν να συνεχίσουν το ταξίδι, το μαντείο των Δελφών συμβούλεψε να τη θάψουν στα Μέγαρα. Έναν άλλο λεγόμενο τάφο της Αλκμήνης μπορούσε κανείς να δει στην Αλίαρτο (7).

η. Οι Θηβαίοι ίδρυσαν ηρώο προς τιμήν του Ιόλαου κοντά στο ιερό του Αμφιτρύωνα , οι ερωτευμένοι εκεί ορκίζονταν παντοτινή πίστη στο όνομα του Ηρακλή , παρ’ όλα αυτά είναι γενικά αποδεκτό ότι ο Ιόλαος πέθανε στο νησί της Σαρδηνίας (8).

θ. Στο Αργος ο Τληπόλεμος σκότωσε τυχαία τον αγαπημένο του θειο Λικύμνιο. Καθώς τιμωρούσε έναν δούλο με ρόπαλο από αγριελιά, ο τότε πια γέρων και τυφλός Λικύμνιος κάπως σκουντούφλησε ανάμεσα τους κι έτσι έφαγε μια κι εκείνος στο κεφάλι. Επειδή οι υπόλοιποι Ηρακλειδες φοβέριζαν να τον σκοτώσουν, ο Τληπόλεμος ναυπήγησε στόλο, μάζεψε πολλούς από τούς συντρόφους του και ακολουθώντας τη συμβουλή του Απόλλωνα κατέφυγε στη Ρόδο, όπου και εγκαταστάθηκε ύστερα από μακρόχρονη περιπλά­νηση και πολλές κακουχίες (9). Εκείνο τον καιρό στη Ρόδο κατοικούσαν άποικοι Έλληνες υπό το βασιλιά Τριοπα, γιο του Φόρβαντα, με τη σύμφωνη γνώμη του οποίου ο Τληπό­λεμος μοίρασε το νησί στα τρία και κατά τα λεγόμένα ίδρυσε τη Λίνδο, την Ιαλυσό και την Κάμειρο . Ο Ζευς ευνόησε και έκανε πλούσιο το λαό του. Αργότερα ο Τληπόλεμος έπλευσε κάτω από την Τροία με στόλο πού απαρτιζόταν από εννέα ροδίτικα πλοία (10).

ι. Στη γη των Φαιάκων ο Ηρακλής έκανε άλλον έναν Ύλλο με την κόρη του ποτάμιου θεού Αιγαίου, τη νύμφη των υδάτων Μελίτη. Είχε βρεθεί εκεί ύστερα από το φόνο των παιδιών του με την ελπίδα ότι ο βασιλιάς Ναυσίθοος και η Μάκρις, η τροφός του Διόνυσου θα τον εξάγνιζαν. Αυτός ο Ύλλος μετανάστευσε μαζί με πλήθος άποικων Φαιάκων στην Κρόνια Θάλασσα και από αυτόν ονομάστηκαν Υλλαίοι (11).

κ. Ο στερνογεννημενός Ηρακλείδης λέγεται ότι ήταν ο αθλητής Θεαγένης από τη Θάσο, τη μητέρα του οποίου μια νύχτα επισκέφτηκε κάποιος στο ναό του  Ηρακλή και τον οποίο εκείνη πέρασε για τον Ιερέα του Ηρακλή, τον άντρα της δηλαδή, μα αργότερα αποδείχτηκε ότι ήταν ο θεός ο ίδιος (12).

λ. Τελικά η Πελοπόννησος κυριεύτηκε ξανά από την τέταρτη γενιά των Ηρακλειδών υπό την ηγεσία του Τημε­νου, του Κρεσφόντη και των διδύμων Προκλη και Ευρυσθένη αφού προηγουμένως σκότωσαν τον βασιλιά των Μυκηνών Τισαμενη, γιο του Ορέστη. Θα μπορούσαν να είχαν καταλάβει και νωρίτερα την Πελοπόννησο αν ένας από τούς πρίγκιπες τους δεν είχε σκοτώσει τον άκαρνανα Ποιητή Κάρνο ενώ εκείνος τους πλησίαζε ψέλνοντας τραγούδια προφητικά , τον είχαν περάσει για μάγο πού έστειλε εναντίον τους ο Τισαμενός . Η τιμωρία τους για τη Ιεροσυλία ήταν να βου­λιάξει ο στόλος τους και να σκορπιστεί το στράτευμά τους εξαιτίας κάποιου λιμού. Τότε το μαντείο των Δελφών συμβούλεψε να «εξορίσουν το φονιά για δέκα χρόνια και στη θέση του να τοποθετήσουν ως αρχηγό τον Τρίοπα». Ήταν κιόλας έτοιμοι να ξεκινήσουν στη Ρόδο για να φέρουν το γιο του Φόρβαντα Τριοπα, όταν ο Τημενός πρόσεξε κάποιον Όξυλο, αρχηγό μιας αιτωλικης φυλής, ο οποίος τότε ακριβώς ξεπλήρωνε κάποιο φόνο ή κάτι άλλο με εξορία ενός έτους στην Ηλιδα και έτυχε να καβαλάει ένα μονόφθαλμο άλογο. Τρίοψ σημαίνει «με τρία μάτια», τον πήρε λοιπόν κι ο Τημενός για οδηγό τους, και αφού αποβιβάστηκε στην Ήλιδα μαζί με τους Ηρακλειδες συγγενείς του, δεν άργησε να καταλάβει ολόκληρη την Πελοπόννησο και να τη μοιράσει δια κλήρου . Ο κλήρος πού είχε σημαδευτεί με έναν βάτραχο συμβόλιζε το Αργος και έπεσε στον Τήμενο , η Σπάρτη με σύμβολο το φίδι έπεσε στους δίδυμους Προκλη και Ευρυσθενη, ενώ η Μεσσήνη με σύμβολο την αλεπού έλαχε του Κρεσφόντη

ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΠΛΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Τριήρης

Posted by ancientweb on Ιουλίου 16, 2011

Η Tριήρης ήταν ταχύτατο αρχαίο κωπήλατο πολεμικό πλοίο, του οποίου ο τύπος εξελίχθηκε στον αρχαίο ελλαδικό χώρο (αρχικά στην Κόρινθο, σύμφωνα με την παράδοση) από τη διήρη, που ήδη κυριαρχούσε στις ελληνικές αποικίες της Μ. Ασίας, στην Κύπρο και τη Φοινίκη. Χαρακτηρίστηκε, από τη γενικευμένη χρήση της, ως μεσογειακή τεχνολογία της εποχής με τρεις σειρές κωπηλατών (ερετών), που στον ελληνικό χώρο κατανέμονταν σε ισάριθμα καταστρώματα (τρίκροτες τριήρεις), αλλά στη Φοινίκη, στην Καρχηδόνα και στην Ιταλία εμφανίστηκαν επίσης δίκροτες τριήρεις, δηλαδή με δυο καταστρώματα, αλλά 2 κωπηλάτες ανά κουπί στο πάνω, καθώς και μονόκροτες, δηλαδή με ένα κατάστρωμα, αλλά 3 κωπηλάτες ανά κουπί.

Ο Γυναικείος Πυρρίχιος Στην Αρχαία Ελλάδα

Δούκα Στέλλα, Λεπίδα Γεωργία, Καϊμακάμης Βασίλειος ΤΕΦΑΑ Α.Π.Θ, Θεμιστοκλή Σοφούλη 36, 54655 θεσσαλονίκη

Από την αρχαιότητα η τέχνη του χορού ήταν ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη ζωή των ανθρώπων και τους συνόδευε από τη γέννηση τους έως και το τέλος της ζωής τους. Οι περισσότεροι μελετητές που έχουν ασχοληθεί με τις ορχήσεις στην αρχαία Ελλάδα, κάνουν λόγο για τους πολεμικούς χορούς και ειδικότερα για τον πιο γνωστό από αυτούς, τον πυρρίχιο. Ο χορός αυτός έπαιζε σημαντικό ρόλο και στη ζωή των γυναικών, ιδιαίτερα στη Σπάρτη και την Αθήνα, όπου σύμφωνα με τους νόμους τους, οι γυναίκες έπρεπε να ασκούνται στις πολεμικές τέχνες μέσα από τις πολεμικές ορχήσεις όχι όμως με την ίδια ένταση και στις δύο πολιτείες. Επίσης ο γυναικείος πυρρίχιος είχε άμεση σχέση και με την λατρεία των θεών, ιδιαίτερα της Αθηνάς και της Αρτεμης αφού υπάρχει πληθώρα γραπτών και απτών πηγών , που επιβεβαιώνουν το ρόλο αυτό. Ο γυναικείος πυρρίχιος ήταν περισσότερο μιμητικός χορός που παρουσίαζε το πάθος και την ένταση της μάχης με σκοπό την εμψύχωση και την ψυχαγωγία του ανδρικού πληθυσμού, ενώ στη λατρευτική του μορφή, ο χορός εκτελούνταν ώστε να έρθουν οι πυρριχίστριες σε επικοινωνία με τους θεούς και να πετύχουν την εξωτερίκευση, με τον καλύτερο τρόπο, των ανθρώπινων αναγκών τους για παράκληση και ευχαριστία.

http://www.acrodance.gr/welcome/history/61-o-gunaikeios-pyrrixios-stin-arxaia-ellada

Η αόρατη γεωμετρία στην αρχαία Ελλάδα- http://www.projethomere.com

http://youtu.be/5whCdGLDSL8

ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ Ε (ΕΨΙΛΟΝ)

ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ Ε (ΕΨΙΛΟΝ)

ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ Ε (ΕΨΙΛΟΝ) Ή αλλιώς το «Έψιλον εν Δελφοίς» είναι σήμερα ένα πολύ παρεξηγημένο σύμβολο που οι αδαείς θέλουν να το ταυτίζουν, από άγνοια βέβαια, με μυστικές ομάδες, (βλέπε ομάδα Έψιλον), συνομωσίες και άλλου είδους φανταστικές θεωρίες. Αντιθέτως το Δελφικό Έψιλον, δηλαδή το σύμβολο αυτό που ήταν τοποθετημένο (σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα και τα ευρήματα), στην κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς, είχε για τον αρχαίο κόσμο την δικιά του σημαντική αξία και φιλοσοφία.

Είναι σαν να ρωτάς κάποιον να σου πει τι είναι «ζούγκλα» και να σου απαντάει με μεγαλόπρεπη αφέλεια: «εκπομπή του ΑΛΤΕΡ με τον Τριανταφυλλόπουλο».

Να λοιπόν ποιο ήταν και τι σήμαινε το ΔΕΛΦΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ:

Το Γράμμα Έψιλον σαν σύμβολο σχετίζεται άμεσα με την Δελφική Ηλιακή μυσταγωγία, την μύηση του ανθρώπου στο ΦΩΣ. Η τοποθέτησης του στο αέτωμα του Δελφικού Ναού του ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ (θεού του Φωτός - Ηλιακή λατρεία) δηλώνει την αέναη σχέση του με το Φως, την τελείωση και ως εκ τούτου σαν Έψιλον υποδηλώνεται ο Φωτεινός. Το γράμμα Ε είναι σαν σχήμα η έκφανση της τριαδικότητας εξ ου και η τρείς φορές τοποθέτηση του εις το αέτωμα του Απολλώνιου ναού μια σε ξύλο, δεύτερη σε χαλκό και τρίτη σε χρυσό.Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Τα 4 κοσμογονικά στοιχεία της Γής, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου - Αιθέρα. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον Άνθρωπο. Ομοίως γνωρίζουμε ότι το ιερό πεντάγραμμο (πεντάλφα) συμβολίζει τον άνθρωπο και παράλληλα τα 5 στοιχεία που τον αποτελούν κατά τους Πυθαγόρειους μύστες όπου το είχαν σαν ιερό σύμβολο.

Τρείς φορές τοποθετήθηκε ένα Ε (ΕΨΙΛΟΝ) στην κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς, κατάντικρυ σε όποιον πλησίαζε την κεντρική, ανατολική Πύλη του, πάντοτε συνοδευόμενο από το ΓΝΩΘΙ Σ'ΑΥΤΟΝ στην κάτω αριστερή γωνία και το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στην κάτω δεξιά τού ιδίου Αετώματος. Ήταν γνωστά σαν ''Δελφικά παραγγέλματα'', το δε Ε το ''προεδρεύον'' αυτών. Το παλαιότερο από αυτά (τα Ε) ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σαν ''Ε των Σοφών '', γιατί αφιερώθηκε από τον Σόλωνα κατά μία εκδοχή, κατά δε άλλη από όλους μαζί τούς τότε αναγνωρισμένους Σοφούς. Όταν αυτό εφθάρη, οι Αθηναίοι ανέθεσαν στο Ναό το δεύτερο, το οποίο ήταν χάλκινο. Σε αντικατάσταση και αυτού, η Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγος τού Αυγούστου, αφιέρωσε το τρίτο και τελευταίο, από καθαρό χρυσό. Η μοναδική πληροφορία για το Ε των Δελφών προέρχεται από τον Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως Ιερεύς διά βίου τού Απόλλωνος, πρέπει να ήταν κοινωνός και γνώστης των Μυστηρίων.

 

Αυτά  το  ολίγα  

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ζωή και δράση

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε μεταξύ Ιουλίου και Δεκεμβρίου του έτους 384 π.Χ. στα Αρχαία Στάγειρα της Χαλκιδικής (σημερινή ονομασία της περιοχής Λιοτόπι, μισό χιλιόμετρο νοτίως της Ολυμπιάδας). Ο πατέρας του Νικόμαχος ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ΄, τον οποίο είχε πατέρα ο Φίλιππος. Ο Νικόμαχος, που κατά το Σουίδα είχε γράψει έξι βιβλία ιατρικής και ένα φυσικής, θεωρούσε πρόγονό του τον ομηρικό ήρωα και γιατρό Μαχάονα, το γιο του Ασκληπιού. Πίστευαν ότι και της μητέρας του η καταγωγή ήταν θεϊκή. Ονομαζόταν Φαιστίς, είχε έρθει με Χαλκιδείς αποίκους στα Στάγειρα και ανήκε στο γένος των Ασκληπιαδών.
Ο Αριστοτέλης πρόωρα ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα και την κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του Πρόξενος, που ήταν εγκαταστημένος στον Αταρνέα της μικρασιατικής Αιολίδας, απέναντι από τη Λέσβο. Ο Πρόξενος, που φρόντισε τον Αριστοτέλη σαν δικό του παιδί, τον έστειλε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.), για να γίνει μαθητής του Πλάτωνα. Πράγματι ο Αριστοτέλης σπούδασε στην Ακαδημία του Πλάτωνα επί 20 χρόνια (367 - 347), μέχρι τη χρονιά δηλ. που πέθανε ο δάσκαλός του. Στο περιβάλλον της Ακαδημίας άφηνε κατάπληκτους όλους και τον ίδιο το δάσκαλό του, με την ευφυΐα και τη φιλοπονία του. Ο Πλάτωνας τον ονόμαζε "νουν της διατριβής" και το σπίτι του "οίκον αναγνώστου".
Όταν το 347 π.Χ. πέθανε ο Πλάτωνας, προέκυψε θέμα διαδόχου στη διεύθυνση της σχολής. Επικρατέστεροι για το αξίωμα ήταν οι τρεις καλύτεροι μαθητές του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοκράτης και ο Σπεύσιππος. Ο Αριστοτέλης τότε μαζί με τον Ξενοκράτη εγκατέλειψε την Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στην Άσσο, πόλη της μικρασιατικής παραλίας, απέναντι από τη Λέσβο. Την Άσσο κυβερνούσαν τότε δύο πλατωνικοί φιλόσοφοι, ο Έραστος και ο Κορίσκος, στους οποίους είχε χαρίσει την πόλη ο ηγεμόνας του Αταρνέα και παλιός μαθητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, Ερμίας. Οι δύο φίλοι, κυβερνήτες της Άσσο, είχαν ιδρύσει εκεί μια φιλοσοφική σχολή, ως παράρτημα της Ακαδημίας.
Στην Άσσο ο Αριστοτέλης δίδαξε τρία χρόνια και μαζί με τους φίλους του κατόρθωσε ό,τι δεν μπόρεσε ο Πλάτωνας. Συνδέθηκαν στενά με τον Ερμία και τον επηρέασαν τόσο, ώστε η τυραννία του να καταστεί πραότερη και δικαιότερη. Το τέλος του τυράννου όμως ήταν τραγικό. Επειδή προέβλεπε την εκστρατεία των Μακεδόνων στην Ασία, συμμάχησε με το Φίλιππο. Γι' αυτό τον συνέλαβαν οι Πέρσες και τον θανάτωσαν με μαρτυρικό σταυρικό θάνατο.
Το 345 π.Χ. ο Αριστοτέλης, ακολουθώντας τη συμβουλή του μαθητή του Θεόφραστου, πέρασε απέναντι στη Λέσβο και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη, όπου έμεινε και δίδαξε μέχρι το 342 π.Χ. Στο μεταξύ είχε παντρευτεί την ανιψιά και θετή κόρη του Ερμία, την Πυθιάδα, από την οποία απέκτησε κόρη, που πήρε το όνομα της μητέρας της. Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου ο Αριστοτέλης συνδέθηκε αργότερα στην Αθήνα με τη Σταγειρίτισσα Ερπυλλίδα, από την οποία απέκτησε ένα γιο, το Νικόμαχο. Το 342 π.Χ. τον προσκάλεσε ο Φίλιππος στη Μακεδονία, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 χρονών. Ο Αριστοτέλης άρχισε με προθυμία το έργο της αγωγής του νεαρού διαδόχου. Φρόντισε να του μεταδώσει το πανελλήνιο πνεύμα και χρησιμοποίησε ως παιδευτικό όργανο τα ομηρικά έπη. Η εκπαίδευση του Αλέξανδρου γινόταν άλλοτε στην Πέλλα και άλλοτε στη Μίεζα, μια κωμόπολη της οποίας τα ερείπια έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη· βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού πάνω στο οποίο είναι χτισμένη η σημερινή Νάουσα της Μακεδονίας. Εκεί το 341 π.Χ. πληροφορήθηκε το θάνατο του Ερμία.
Ο Αριστοτέλης έμεινε στη μακεδονική αυλή έξι χρόνια. Όταν ο Αλέξανδρος συνέτριψε την αντίσταση των Θηβαίων και αποκατέστησε την ησυχία στη νότια Ελλάδα, ο Αριστοτέλης πήγε στην Αθήνα (335 π.Χ.) και ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή. Για να εγκαταστήσει τη σχολή του διάλεξε το Γυμνάσιο, που λεγόταν και Λύκειο, ανάμεσα στο Λυκαβηττό και τον Ιλισό, κοντά στην πύλη του Διοχάρη.Ο χώρος του Γυμνασίου βρέθηκε πρόσφατα στις ανασκαφές,για την ανέγερση του νέου Μουσείου Γουλανδρή,πίσω από το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, στην οδό Ρηγίλλης. Ο ιστορικός αυτός αρχαιολογικός χώρος διασκευάζεται έτσι ώστε να γίνει επισκέψιμος. Εκεί υπήρχε άλσος αφιερωμένο στον Απόλλωνα και τις Μούσες. Με χρήματα που του έδωσε άφθονα ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης έχτισε μεγαλόπρεπα οικήματα και στοές, που ονομάζονταν "περίπατοι". Ίσως γι' αυτό η σχολή του ονομάστηκε Περιπατητική και οι μαθητές του περιπατητικοί φιλόσοφοι.
Η οργάνωση της σχολής είχε γίνει κατά τα πρότυπα της Πλατωνικής Ακαδημίας. Τα μαθήματα για τους προχωρημένους μαθητές γίνονταν το πρωί ("εωθινός περίπατος") και για τους αρχάριους το απόγευμα ("περί το δειλινόν", "δειλινός περίπατος"). Η πρωινή διδασκαλία ήταν καθαρά φιλοσοφική ("ακροαματική"). Η απογευματινή "ρητορική" και "εξωτερική".
Η σχολή είχε μεγάλη βιβλιοθήκη και τόσο καλά οργανωμένη, ώστε αργότερα χρησίμευσε ως πρότυπο για την ίδρυση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. Ο Αριστοτέλης μάζεψε χάρτες και όργανα χρήσιμα για τη διδασκαλία των φυσικών μαθημάτων. Έτσι σύντομα η σχολή έγινε περίφημο κέντρο επιστημονικής έρευνας. Στα δεκατρία χρόνια που έμεινε ο Αριστοτέλης στην Αθήνα δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, που προκαλεί το θαυμασμό μας με τον όγκο και την ποιοτική του αξία. Γιατί είναι άξιο απορίας, πώς ένας άνθρωπος σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα συγκέντρωσε και κατέγραψε τόσες πολλές πληροφορίες.
Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη. Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια ("γραφή ασεβείας"), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα.
Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν "οικιστή" της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα "Αριστοτέλεια", και ονόμασαν έναν από τους μήνες "Αριστοτέλειο". Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής.
Φεύγοντας από την Αθήνα, διευθυντή της σχολής άφησε το μαθητή του Θεόφραστο, που τον έκρινε ως τον πιο κατάλληλο. Έτσι το πνευματικό ίδρυμα του Αριστοτέλη εξακολούθησε να ακτινοβολεί και μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου.

Η προσωπικότητά του

Ο Αριστοτέλης ως άνθρωπος είχε πιστούς φίλους, αλλά και φοβερούς αντίπαλους (Τίμαιος, Ευβουλίδης κ.ά.), οι οποίοι κάποιες φορές τον παρουσίαζαν ως φιλάργυρο, φιλήδονο, ραδιούργο, μηχανορράφο, ακόμα ως οργανωτή δολοφονίας του Αλεξάνδρου κλπ.
Αντίθετα, από αξιόπιστες πηγές μαθαίνουμε ότι ο Αριστοτέλης υπήρξε η ενσάρκωση του ορθού μέτρου σ' όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Την έμφυτη ευγένεια και τρυφερότητα της ψυχής του τη βρίσκουμε διάχυτη μέσα στη διαθήκη του. Μέσα σ' αυτή φροντίζει για τη μνήμη των γονέων και του αδερφού του και δε λησμονεί ούτε την οικογένεια του πατρικού φίλου Πρόξενου, που τον ανέθρεψε. Φροντίζει για τη δεύτερη γυναίκα του την Ερπυλλίδα και το γιο που απέκτησε μαζί της, το Νικόμαχο. Ακόμα για την κόρη του Πυθιάδα, καρπό του πρώτου του γάμου. Η μεγάλη του όμως φιλανθρωπία φαίνεται στο σημείο εκείνο της διαθήκης, όπου ορίζει να μην πουληθεί κανείς από τους δούλους που τον υπηρέτησαν, αλλά να ελευθερώνονται μόλις ενηλικιώνονται.

Ο γραπτός λόγος του Αριστοτέλη

Ο Αριστοτέλης δεν έδειξε ενδιαφέρον στη δημοσίευση των έργων του με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σήμερα διαθέσιμα πολλά από αυτά. Ποτέ δε δημοσίευσε τα βιβλία του, εκτός από τους διαλόγους του. Η ιστορία των πρωτότυπων συγγραμμάτων του περιγράφεται από τον Στράβωνα στην "Γεωγραφία" του και από τον Πλούταρχο στο βιβλίο Βίοι Παράλληλοι, Σύλλας. Τα χειρόγραφα των παραδόσεων του Αριστοτέλη έμειναν στα χέρια του μαθητή του Θεόφραστου. Ο Θεόφραστος τα άφησε στον Νηλέα από τη Σκήψη και από αυτόν έμειναν στους κληρονόμους του. Οι απόγονοί τους τα πούλησαν στον Απελλικώνα από την Τηΐα/Τέω για ένα μεγάλο ποσό. Ο Σύλλας μετά την κατάληψη των Αθηνών (86 π.Χ.) πήρε τη βιβλιοθήκη του Απελλικώνα και τα μετέφερε στη Ρώμη. Εκεί πρωτοδημοσιεύτηκαν (60 π.Χ.) από τον Ίωνα φιλόλογο Τυραννίωνα από την Αμυσό και στη συνέχεια από τον περιπατητικό φιλόσοφο Ανδρόνικο το Ρόδιο.

Συγγραφικό έργο

Το έργο του Αριστοτέλη "Ηθικά Νικομάχεια" μεταφρασμένο στα Λατινικά

Oι Αλεξανδρινοί υπολόγιζαν ότι ο Αριστοτέλης έγραψε 400 περίπου συνολικά βιβλία. Ο Διογένης ο Λαέρτιος υπολόγισε το έργο του σε στίχους και βρήκε ότι έφταναν τις 44 μυριάδες, δηλ. 440.000. Μεγάλο μέρος από το έργο του αυτό χάθηκε. Ανήκε στην κατηγορία των δημόσιων ή "εξωτερικών" μαθημάτων και ήταν γραμμένα σε μορφή διαλογική. Από αυτά σώθηκε μόνο η "Αθηναίων Πολιτεία", σ' έναν πάπυρο που βρέθηκε στην Αίγυπτο. Τα σωζόμενα σήμερα έργα του αντιστοιχούν στη διδασκαλία που ο Αριστοτέλης έκανε στους προχωρημένους μαθητές του και που λέγονται "ακροαματικές ή εσωτερικές". Γι' αυτό και είναι γραμμένα σε συνεχή λόγο και όχι σε διάλογο. Αρκετά από τα βιβλία του έχουν υποστεί επεμβάσεις και επεξεργασίες και γενικά η κατάστασή τους δεν είναι καλή. Από το τεράστιο έργο του τελικά σώθηκαν 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα. Δε θεωρούνται όμως όλα γνήσια. Η συνηθέστερη κατάταξή τους είναι η ακόλουθη:

Λογικά ή Όργανον

Αποτελούν πραγματείες χρήσιμες για τη γνώση και είναι οι εξής έξι:

• "Περί Ερμηνείας"
• "Κατηγορίαι"
• "Αναλυτικά Πρότερα"^[1]
• "Αναλυτικά Ύστερα"
• "Τοπικοί και Σοφιστικοί Έλεγχοι"

Οι πραγματείες αυτές αποτελούν την αιώνια δόξα του φιλοσόφου, γιατί πρώτος αυτός διατύπωσε τους νόμους της ανθρώπινης νόησης και τους τρόπους του συλλογισμού.

Φυσικά

Περιλαμβάνουν τις εξής πραγματείες:

• "Φυσική ακρόαση" (βιβλία 8)
• "Περί ουρανού" (βιβλία 4)
• "Περί γενέσεως και φθοράς" (βιβλία 3)
• "Μετεωρολογικά" (βιβλία 4)
• "Περί κόσμου" (ψευδεπίγραφο)

Βιολογικά

• "Περί ζώων ιστορίας" (βιβλία 10)
• "Περί ζώων μορίων" (βιβλία 4)
• "Περί ζώων πορείας" (1 βιβλίο)
• "Περί ζώων κινήσεως"
• "Περί ζώων γενέσεως" (βιβλία 5)
• "Περί φυτών" (ψευδεπίγραφο)

Με τα έργα του αυτά έγινε ο δημιουργός της φυσικής επιστήμης, της ζωολογίας και της συγκριτικής ανατομίας. Με τις πραγματείες αυτές έστρεψε ο Αριστοτέλης τη φιλοσοφική συζήτηση στο γόνιμο έδαφος του αισθητού κόσμου.

Περί ψυχολογίας

• "Περί ψυχής" (βιβλία 3)
• "Περί αισθήσεως και αισθητών"
• "Περί μνήμης και αναμνήσεως"
• "Περί ύπνου και εγρηγορήσεως"
• "Περί ενυπνίων"
• "Περί μαντικής της εν τοις ύπνοις"
• "Περί μακροβιότητος και βραχυβιότητος"
• "Περί ζωής και θανάτου"
• "Περί αναπνοής"
• "Περί πνεύματος" (ψευδεπίγραφο)

Εκτός από το πρώτο, τα υπόλοιπα της ομάδας αυτής είναι γνωστά με το κοινό όνομα "Μικρά φυσικά".

Μεταφυσικά

Από τα Μεταφυσικά ή πρώτη φιλοσοφία, όπως τα αποκαλούσε ο Αριστοτέλης προήλθε ο όρος "μεταφυσική" των νεότερων χρόνων. Στα 12 βιβλία των Μεταφυσικών προσθέτουν συνήθως και τη διατριβή "Περί Μελίσσου, Ξενοφάνους και Γοργίου" (πιθανώς ψευδεπίγραφο). Στην ομάδα αυτή των έργων του ο Αριστοτέλης εξετάζει τις πρώτες αρχές όλων των όντων και των "κινουμένων" και των "ακινήτων".

Ηθικά

• "Ηθικά Ευδήμεια" (βιβλία 7)^[2]
• "Ηθικά μεγάλα" (βιβλία 2)
• "Ηθικά Νικομάχεια" (βιβλία 10)

Αυτά ιδιαίτερα τα τίμησαν οι θεολόγοι.

Πολιτικά

• "Πολιτικά" (βιβλία 9)
• "Αθηναίων Πολιτεία"
• "Οικονομικά" (βιβλία 2)

Αποτελούν, και σήμερα ακόμα, τη βάση των ερευνών για όσους ασχολούνται με τις πολιτικές επιστήμες.

Τεχνικά

• "Ρητορική" (βιβλία 3)
• "Ποιητική" (βιβλίο 1, με πιθανή ύπαρξη και δεύτερου βιβλίου που δεν διασώθηκε)

Προβλήματα

Περιέχουν προβλήματα από διάφορες περιοχές της γνώσης.
Στο σώμα των αριστοτελικών έργων έχουν συμπεριληφθεί και τα ακόλουθα ακόμα έργα, που δε θεωρούνται γνήσια: Φυσιογνωμικά, Περί θαυμασίων ακουσμάτων, Περί χρωμάτων, Περί ατόμων γραμμών, Μηχανικά, Ρητορική εις Αλέξανδρον και Περί ακουστών.

Η Φιλοσοφία του

O Πλάτωνας (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια της Σχολής των Αθηνών του Ραφαήλ. Η χειρονομία του Αριστοτέλη προς τη γη αντιπροσωπεύει την αντίληψή του σχετικά με την απόκτηση της γνώσης μέσω της εμπειρικής παρατήρησης και των αισθήσεων. Στον αντίποδα ο Πλάτωνας δείχνει προς τον ουρανό, στον οποίο εδράζονται σύμφωνα με τον ίδιο οι Ιδέες.

Εκτός από τη γνώμη του τη σχετική με τις "ιδέες" του Πλάτωνα ο Αριστοτέλης υποστηρίζει και άλλες αρχές. Δεν αποκρούει την ηδονή, αλλά προτιμά την πιο τέλεια, αυτή δηλ. που πηγάζει από τη διάνοια. Ο σκοπός των ανθρώπινων ενεργειών, κατά τον Αριστοτέλη, είναι η ευδαιμονία, την οποία ορίζει ως ενέργεια σύμφωνη με την αρετή. Η αρετή, όταν κυριαρχεί στα πάθη και στις ορμές, τα ρυθμίζει, παίζοντας το ρόλο του μέτρου ανάμεσα στις δύο ακρότητες, δηλ. στην υπερβολή και την έλλειψη. Έτσι π.χ. η "πραότης" είναι αρετή ως μεσότητα της οργής και της αναισθησίας, η "ανδρεία", επειδή βρίσκεται ανάμεσα στη θρασύτητα και στη δειλία, και η "αιδώς", επειδή κατέχει το μέσο της αδιαντροπιάς και της κατάπληξης, που είναι ακρότητες. Συμπλήρωμα της αρετής είναι και τα αγαθά του σώματος (δύναμη, υγεία, ομορφιά) και τα αγαθά της τύχης (πλούτος, ευγενική καταγωγή κλπ.). Σύμφωνα μ' αυτά, ευτυχισμένος είναι εκείνος που ενεργεί κατά τις επιταγές της αρετής και συγχρόνως έχει μερίδιο και στα άλλα αγαθά, τα "εκτός αγαθά", όπως τα ονομάζει.
Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον υλισμό. Κάθε πράγμα, κατ' αυτόν, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα. Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.
Ο κόσμος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη Γη. Με το να δέχεται την καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, πλησιάζει πολύ τον υλισμό. Τέλος με την τυπική λογική βλέπει την αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της. Ο Αριστοτέλης ήταν ο φιλόσοφος που διετύπωσε την θεωρία της ύπαρξης του πέμπτου στοιχείου της φύσης. Συγκεκριμένα οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν οτι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή ουσίες. Γή, ύδωρ, πύρ και αήρ. Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα τον αιθέρα ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία την πεμπτουσία. Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές και αναλλοίωτο. Επιπλέον εντοπίζεται στον "άνω τόπο" όπου κατοικεί η Θεότητα.
Σχετικά με την επιλογή προκειμένων^[3]

Ιδιαίτερη σημασία έχει η επιλογή προκειμένων άμεσων (αυταπόδεικτων), γνωριμοτέρων του συμπεράσματος και ουσιωδών αιτιών του. Αν πάρουμε τις έννοιες πλανήτης, ουράνιο σώμα που φωτίζει σταθερά (μη στίλβον) και κοντινό (εγγύς) ουράνιο σώμα θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τους 2 παρακάτω συλλογισμούς:
[Σ1] Τα μη στίλβοντα ουράνια σώματα είναι εγγύς ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι εγγύς ουράνια σώματα
[Σ2] Τα εγγύς ουράνια σώματα είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι εγγύς ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα
Ο Σ1 είναι συλλογισμός του ότι (του γεγονότος), ενώ ο Σ2 είναι συλλογισμός του διότι (του αιτιολογημένου γεγονότος). Δηλαδή η προκείμενη «Τα εγγύς ουράνια σώματα είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα» είναι ορθότερη από την προκείμενη «Τα μη στίλβοντα ουράνια σώματα είναι εγγύς ουράνια σώματα», καθόσον επειδή είναι εγγύς δεν στίλβουν, και όχι επειδή δεν στίλβουν είναι εγγύς.
Σχετικά με την επιστημονική εξήγηση ^[4]
Σημαντικό ρόλο στην επιστημονική εξήγηση γεγονότων κατά τον Αριστοτέλη έχει η αγχίνοια (ευστροφία) ή ευστοχία στην ανακάλυψη του μέσου όρου σε άσκεπτο χρόνο (ακαριαία), π.χ. βλέποντας ότι η σελήνη έχει συνεχώς στραμμένη την ίδια φωτεινή πλευρά της προς τον ήλιο, και βάσει του ότι ο ήλιος φωτίζει), αποδίδει τη φωτεινότητα της σελήνης στο φως του ήλιου.
Τυπική διατύπωση:
Προκείμενες
Αν ένα σώμα έχει στραμμένη μια πλευρά του σε μια φωτεινή πηγή (σε ένα αντικέιμενο που φωτίζει) τότε φωτίζεται δανειζόμενη το φως της φωτεινής πηγής
Η σελήνη έχει συνεχώς στραμμένη την ίδια πλευρά της Α στον ήλιο
Ο ήλιος είναι φωτεινή πηγή

 Η πλευρά Α της σελήνης φωτίζεται δανειζόμενη το φως του ήλιου

 http://el.wikipedia.org/wiki/

Σεισμική μόνωση – το μυστικό των αρχαίων κτισμάτων

Category Archives: Αρχαίες αναφορές

 

Posted on Μαρτίου 1, 2013 by epistimonikos

Τα τελευταία χρόνια είναι χρόνια κατακλυσμιαίων καταστροφών. Κύρια πηγή τους… ο Εγκέλαδος. Χώρες όπως η Αϊτή, είδαν πόλεις τους να ισοπεδώνονται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Χιλιάδες οι ανθρώπινες απώλειες, ανυπολόγιστο το ύψος των καταστροφών. Μεγάλα πλήγματα δέχθηκαν επίσης η Χιλή, η Ιαπωνία, η Ινδονησία, η Κίνα, και το Μεξικό.
Η δομική τεχνολογία -ως επιστήμη- ανέκαθεν αναζητούσε την απάντηση στο θέμα της τέλειας σεισμικής μόνωσης και ασφάλειας των κτιρίων. Πολλές έρευνες διενεργήθηκαν κι ακόμη περισσότερα χρήματα δαπανήθηκαν, προκειμένου χώρες με βαρύ ιστορικό σεισμικών καταστροφών, να βρουν εκείνη τη φόρμουλα που θα επιτρέψει στους πολίτες, ακόμη και της πλέον σεισμογενούς περιοχής, να κοιμούνται ήσυχα και χωρίς το βασανιστικό φόβο μιας πιθανής επιδρομής του Εγκέλαδου.
Μήπως όμως τα πιο πολύτιμα πράγματα, είναι τελικά και τα πιο απλά; Μήπως η απάντηση στην πολύχρονη και πολυδάπανη αυτή αναζήτηση, βρίσκεται πιο κοντά απ’ όσο νομίζαμε; Παίρνοντας σαν παράδειγμα την κοντινή Ελλάδα, θα δούμε ότι, αν και δεν ανήκει στην κόκκινη ζώνη σεισμογενών περιοχών (π.χ. Ιαπωνία), δεν είναι λίγα τα πλήγματα που δέχθηκε από σεισμούς που χτύπησαν κατά καιρούς διάφορες περιοχές της (π.χ. Πάτρα, Καλαμάτα, Αττική, Ζάκυνθο κλπ.).
Το παράδοξο, όμως, εντοπίζεται στο γεγονός ότι, ενώ στην Ελλάδα από ισχυρούς σεισμούς έχουν πέσει εργοστάσια, έχουν καταρρεύσει πολυώροφα κτίρια, μονοκατοικίες έχουν γίνει ερείπια, ένα από τα αρχαιότερα και σπουδαιότερα κτίσματα του κόσμου, ο Παρθενώνας, εξακολουθεί να παραμένει όρθιος και άθικτος!
Μήπως τελικά, αντί να ψάχνουμε την απάντηση ανάμεσα στα τεχνολογικά επιτεύγματα του 21ου αιώνα, θα πρέπει να μελετήσουμε περισσότερο τη δομική τεχνολογία των αρχαίων ημών προγόνων; Κάποιοι που εδώ και χρόνια έχουν συνειδητοποιήσει τη σημαντικότητα τέτοιων οικοδομημάτων, δεν παραλείπουν στις έρευνές τους, να «κλέβουν» λίγη από τη γνώση αρχαίων πολιτισμών (Ελλήνων, Περσών, Βαβυλωνίων, Αιγυπτίων) και να την υιοθετούν στο σήμερα.
Ο αγέρωχος Παρθενώνας
Ο Παρθενώνας χτίστηκε στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. προς τιμή της προστάτιδος της πόλης, θεάς Αθηνάς, και αποτέλεσε το επιστέγασμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών εκείνης της εποχής.
Στην προσπάθειά μας να μελετήσουμε το μυστικό της δομικής τεχνολογίας του, συνομιλήσαμε με την Πολιτικό Μηχανικό, Νίκη Τιμοθέου, η οποία και μας πληροφόρησε ότι μελέτες της όλης αρχιτεκτονικής και δομικής του φόρμας, κατέδειξαν πως οι αρχαίοι είχαν από τότε ανακαλύψει, αυτό που σήμερα ονομάζουμε σεισμική μόνωση.
Ο ναός αυτός, σύμφωνα με την κ. Τιμοθέου, κοντράρει επιτυχώς τη θεωρία της σύγχρονης πολιτικής μηχανικής, διότι χωρίς να έχει καν θεμέλια, είναι τριπλά μονωμένος σεισμικά! Αυτή η τριπλή μόνωση, όπως μας εξήγησε, εντοπίζεται σε διαφορετικά σημεία του οικοδομήματος.
Το πρώτο σημείο βρίσκεται στις στρώσεις τεράστιων οριζόντιων και εξαιρετικά λείων μαρμάρων πάνω στις οποίες πατάει ο Παρθενώνας.
Το δεύτερο παρατηρείται στους μεταλλικούς ελαστικούς συνδέσμους οι οποίοι συνδέουν τις πλάκες κάθε στρώματος, και που στο κέντρο τους εντοπίζονται μικροί σιδηροπάσσαλοι γύρω από τους οποίους έχει χυθεί μολύβι (το μολύβι έχει την ιδιότητα να προστατεύει το σίδηρο από τη σκουριά και να εξασθενεί με την ελαστικότητά του, το όποιο κύμα, αφού μέρος της κινητικής του αυτής ενέργειας μετατρέπεται σε θερμική).
Και το τρίτο εντοπίζεται στις κολώνες του κτίσματος, οι οποίες δεν τοποθετήθηκαν μονοκόμματες, αφού οι αρχαίοι Έλληνας ήξεραν πως για να αντέξουν στους κραδασμούς της γης, θα έπρεπε να τοποθετηθούν σε φέτες μαρμάρου, τέλεια εφαρμοσμένες η μία πάνω στην άλλη.
Το αποτέλεσμα αυτής της τριπλής μονωτικής φόρμουλας, όπως σημείωσε η κ. Τιμοθέου, ήταν τα επιφανειακά σεισμικά κύματα να κινούν το ένα στρώμα των μαρμάρινων πλακών, επάνω στο άλλο, την ίδια ώρα που οι σύνδεσμοι εκτόνωναν την κινητική ενέργεια που ανέπτυσσε ο Εγκέλαδος. Οι κολώνες -τέλος- με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένες, επέτρεπαν στο όλο οικοδόμημα να ταλαντώνεται, αλλά να μην καταρρέει!
Η σύγχρονη σεισμική μόνωση
Μέσα λοιπόν απ’ αυτά τα μάρμαρα, οι παππούδες μας, φωνάζουν πως αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι βαθιά θεμέλια, πολύ μπετόν και σίδερα, αλλά το αντίθετο! Όταν ένα ιστιοφόρο βρεθεί σε κόντρα άνεμο, δεν μπαίνει σε διαδικασία σύγκρουσης, τουναντίον, κατεβάζει πανιά κι αφήνει τη δύναμη του ανέμου να εκτονωθεί.
Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με το σεισμό. Οι τεράστιες ποσότητες άκαμπτων και ανελαστικών υλικών, όπως το μπετόν και τα βαθιά θεμέλια, δημιουργούν μια ασπίδα προστασίας, η οποία όμως έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με την ανίκητη δύναμη της φύσης, με αποτέλεσμα τα ανθρώπινα δημιουργήματα να καταρρέουν. Ωστόσο, αν επιτρέπαμε στον Εγκέλαδο να μας «ταρακουνήσει» με ασφάλεια, μέσα από ένα δομικό μηχανισμό βασισμένο στη θεωρία του Παρθενώνα, τότε θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μας ισοπεδώσει.
Συγκεκριμένα, η τεράστια ενέργεια που απελευθερώνει ένας σεισμός, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποσβέννυται, προκειμένου να μην προκαλεί -εξαιτίας της αδράνειας του κτιρίου- κατάρρευση.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει με κάποιο τρόπο, μέρος της ενέργειας αυτής, να μετατραπεί -μέσω τριβής- σε θερμική. Για να έχουμε τριβή θα πρέπει να έχουμε και δύο σώματα, στην προκειμένη περίπτωση δύο πλάκες από μπετόν, η μία πάνω στην άλλη, και ενδιάμεσά τους τα γνωστά ελαστικά εφέδρανα. Αυτού του είδους η σεισμική μόνωση, παρόλο ότι χρησιμοποιείται κατά κόρον στην κατασκευή γεφυρών, στα κτίρια δεν συνηθίζεται.
Το μυστικό λοιπόν του Παρθενώνα θα μπορούσε με πολύ απλά λόγια να ειπωθεί και μέσα από τη γνωστή ρήση: «μη δίνεις γροθιά στο μαχαίρι»! Αν -λοιπόν- πάψουμε κι εμείς την τακτική της χρησιμοποίησης μεγάλων ποσοτήτων άκαμπτων υλικών προκαλώντας τον Εγκέλαδο, και ενστερνιστούμε τη θεωρία της ήπιας αντίστασης, σίγουρα εικόνες καταστροφής όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα, θα γίνονται ολοένα και σπανιότερες.
arxaia-ellinika

ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 7270 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Posted on Νοεμβρίου 19, 2012 by epistimonikos

ΑΝΑΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΥ …ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!!! Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη – Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου
Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης.
Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.
Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες.
Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.
Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες;
Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).
Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.
Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;
Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;
Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς;Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.;
Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :

Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.
Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς,γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.
Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.
Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.
Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.

peramatozoa

Αληθεύει ότι σε σπήλαια στην Κρήτη βρέθηκαν αρχαία ρομπότ και οι μυστικές υπηρεσίες κάλυψαν το γεγονός;;;

http://epistimonikos.wordpress.com/

Posted on Σεπτεμβρίου 16, 2011 by epistimonikos

Πριν από αρκετά χρόνια, το 1996, την Κυριακή 12 Μαϊου, εμφανίσθηκε ένα δημοσίευμα στην εφημ. ‘ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ’ με τίτλο: Οι “Κυνηγοί” της μούμιας του Μίνωα. Τι κρύβουν τα νότια παράλια της Κρήτης και το ξαφνικό ενδιαφέρον του Ντένικεν;
Το άρθρο που υπογράφει ο Δημήτρης Κόκκορης αναφέρεται σε μια επίσκεψη του Ντένικεν στην Κρήτη με επίκεντρο το….
χωριό Τσούτσουρος, στο οποίο γίνονται απίστευτες περιγραφές.
Επειδή έχω σκανάρει το άρθρο, αλλά δεν μπορώ να το στείλω με μορφή εικόνας, το αντιγράφω:
Περίεργα πράγματα. Και ακατανόητα. Εξαιρετικά δύσκολο να τα προσεγγίσει η κοινή λογική. Μοιάζουν περισσότερο με καλοδουλεμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Κανένας δεν είναι σε θέση να ξεδιαλύνει τα πραγματικά περιστατικά μέσα από ένα περίπλοκο κουβάρι αφηγήσεων, φημών και μυθοπλασιών, όπου εμπλέκονται και ζητήματα μεταφυσικής. Απόπειρα κατάδυσης λοιπόν σε μια ερεβώδη ιστορία, που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, χωρίς ωστόσ να έχει βγει επίσημα ποτέ προς τα έξω:
Νότια παράλια της Κρήτης. Κάπου κοντά στο χωριουδάκι Τσούτσουρος. Σε μια απόσταση γύρω στα 80 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. Σε μια περιοχή που υπάρχουν ορισμένα μεγάλα βουνά. Οταν ο ήλιος του μεσημεριού αρχίζει να γέρνει και κοιτάζει κάποιος από μια συγκερίμένη οπτική γωνία, μπορεί να διακρίνει στα βουνά, ασυνήθιστα σχήματα. Κεφαλές λεόντων, ανθρώπινες μορφές και πυραμιδοειδείς απεικονίσεις.
ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΑΩ
Κάτω από αυτά τα έγκατα της γης κρύβεται ένας λαβυρινθώδης κόσμος. Κάπου στο κέντρο του είναι ο μεγάλος τάφος του μυθικού “κοσμοκράτορα Μίνωα”. Πλάι του υπάρχουν ταριχευμένοι και άλλοι βασιλείς εκείνης της περιόδου κατ’αντιστοιχία των φαραωνικών πυραμίδων της Αιγύπτου. Στην είσοδο βρίσκεται μια τεράστια κληματαριά. Φτιαγμένη από χρυσάφι. Με χρυσό είναι επίσης φτιαγμένα τα τσαμπιά των σταφυλιών που κρέμονται απ’αυτήν.
Γύρω-γύρω έχουν φιλοτεχνηθεί χρυσά πουλιά με πάμπολλα διαμάντια. Ομως, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Αλλωστε, οι θρύλοι δεν υποκύπτουν σε περιορισμούς. Στα σπλάχνα της ίδιας αυτής γης, βρίσκονται θαμμένα τα μεγαλύτερα μυστικά της ανθρωπότητας. Δείγματα ενός ανώτερου πολιτισμού που προυπήρχε στα βάθη των αιώνων. Οι επιγραφές σε είδη γραμμικών γραφών είναι πολλές. Το ίδιο και οι αναπαραστάσεις. Γίνεται μάλιστα λόγος και για ύπαρξη διαστημοπλοίων της εποχής. Οποιος καταφέρει να ερμηνεύσει τις γραφές θα γίνει κτήτορας επτασφράγιστων μυστικών, που ξεκινούν από την “απόλυτη πολεμική μηχανή” και τις δυνατότητες των εγκεφαλικών λειτουργιών και φτάνουν μέχρι το ελιξήριο της ζωής και τον “διαπλανητικό πολιτισμό”!
Οπως είναι φυσικό, όποιοι γίνονται δέκτες όλων αυτών των αφηγήσεων, η πρώτη αντίδρασή τους, είναι το ειρωνικό μειδίαμα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο επιρρεπείς σε αυτού του είδους τις αναφορές, οι οποίοι δείχνουν ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη περιοχή της Κρήτης, έχει ήδη δώσει σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και τελεί υπό τη συνεχή έρευνα των αρμοδίων επιστημόνων και την άμεση εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού.
Ξαφνικά όμως γι αυτήν την “τρελή ιστορία” έδειξε ενδιαφέρον και ο διάσημος ερευνητής και πατριάρχης της θεωρίας των εξωγήινων επισκέψεων Εριχ φον Ντένικεν. Πρόσφατα μάλιστα ήρθε στην Αθήνα και σύμφωνα με πληροφορίες, αμέσως μετά ταξίδεψε στην επίμαχη περιοχή της Κρήτης. Σε αποκλειστική συνέντευξή του, που έδωσε στο ειδικό περιοδικό “Τρίτο Μάτι”, ο Ντένικεν αναφέρει μεταξύ άλλων ότι του χρόνου θα ξανάρθει στην Ελλάδα για έρευνες μαζί με συνεργάτες του και ένα μέρος του εξοπλισμού του. Ομως το “Τρίο Μάτι” προχωρά ακόμη περισσότερο και σημειώνει επί λέξει τα ακόλουθα:Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Πολλοί ερευνητές και άνθρωποι του πνεύματος, σε όλον τον κόσμο, έχουν εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον που έχει δημιουργήσει πολλά ερωτήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ενδιαφέρον αυτό συνδέεται με διάφορα “μυστικά”, που υποτίθεται ότι υπάρχουν στον ελληνικό χώρο, τα οποία σχετίζονται με αρχαίες τεχνολογίες, με μυθολογικές παραδόσεις αλλά και με την ειδική γεωδετική θέση του τόπου.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους αναζητητές δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Εριχ φον Ντένικεν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι σκοπεύει να επισκεφθεί την Κρήτη για να ερευνήσει κάποιο από αυτά τα “μυστικά”. Υπάρχει μια περιοχή στη Νότιο Κρήτη όπου υποτίθεται ότι “κάτι” βρίσκεται θαμμένο εκεί, από την αρχαιότητα!! Ενας από τους λόγους της επίσκεψης του φον Ντένικεν στη μεγαλόνησο, είναι να ερευνήσει τη συγκεκριμένη τοποθεσία αυτού του “μυστικού”…Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, το ότι γι αυτό το θέμα έχουν εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον και οι …ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει στη Νότιο Κρήτη; Ας ελπίσουμε ότι ο δαιμόνιος κύριος φον Ντένικεν θα θελήσει να μας το αποκαλύψει στο επόμενο βιβλίο του.
Είναι σαφές ότι το δημοσίευμα “φωτογραφίζει” την αρχική ιστορία που προαναφέρθηκε, χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες. Κατά τα άλλα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα “αυτοδίδακτων ερευνητών” που υποστηρίζει ότι έχει βρει τη δίοδο που μπορεί να οδηγήσει στο μεγάλο τάφο του “κοσμοκράτορα”. Η ομάδα αυτή απευθύνεται επί χρόνια σε σημαντικούς παράγοντες της επιστημονικής, αλλά και της πολιτικής ζωής του τόπου, χωρίς όμως να βρεί κάποια ανταπόκριση. Η ίδια αυτή ομάδα μιλά για αρχαιολογικά ευρήματα, που όταν έρθουν στο φως θα είναι πολύ πιο σημαντικά από την …Ακρόπολη!!!
Ο δήμαρχος του Αρκαλοχωρίου Κρήτης (που βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσούτσουρος) κ. Χαράλαμπος Γιαννόπουλος, λέει: “Είναι αλήθεια ότι ακούγονται πολλά. Οι μύθοι και οι θρύλοι είναι ευχάριστοι στα αυτιά, γι αυτό και διαδίδονται εύκολα. Πέρα όμως και ανεξάρτητα από όσα ακούγονται, η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Απ’ότι γνωρίζω υπάρχουν ευρήματα που δείχνουν διασυνδέσεις του Μινωϊκού με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό. Ευρήματα που χρονολογούνται σε πάνω από 2.000 χρόνια προ Χριστού. Παλαιότερα, σε μια σπηλιά στον Τσούτσουρο, είχαν βρεθεί αρχαία αντικείμενα. Ολα αυτά είναι σε γνώση των αρχαιολόγων και του υπουργείου Πολιτισμού”.
Εκείνο που παραμένει ακόμη άγνωστο είναι αν τελικά όλη αυτή η “τρελή ιστορία της Κρήτης” θα αποτελέσει το έναυσμα για να γραφεί “ένα ακόμη συναρπαστικό παραμύθι” από τον κ. Ντένικεν.
Αυτά το 1996, πριν από 7 χρόνια. Το 2000 κυκλοφόρησε στη χώρα μας το βιβλίο του κ. Ντένικεν “Στο όνομα του Δία”, ένα ανούσιο με πολλά λάθη βιβλίο, όπου ο κύριος ερευνητής μιλά για την Μινωϊκή Κρήτη, αλλά δεν γράφει λέξη για το μυστηριώδες χωριό Τσούτσουρο…
Τώρα βλέπουμε αρκετά αόριστα περί μυστικών στρατιωτικών βάσεων, πειραμάτων κλπ. Φίλοι μου, όπως όλα τα μυστήρια, έτσι κι αυτό έχει τις σωστές δόσεις ασάφειας, υπαινιγμών, φημών και βέβαια ότι χρειάζεται για να φουντώσει η φαντασία (μήπως κι η προσδοκία μας;) μέσα μας…
Ορισμένα ερωτήματα που παραπέμπουν σε περαιτέρω έρευνα:
1. Τι ακριβώς είναι σε γνώση του Υπουργείου Πολιτισμού;
2. Εχει γίνει έκτοτε κάποια επιστημονική ανακοίνωση;
3. Τι ακριβώς γνωρίζουν οι κάτοικοι ή οι αρχές της περιοχής;
4. Υπάρχει ακόμη αυτή η ομάδα που ισχυρίζεται ότι έχει βρει τα σημαντικά ευρήματα;
5. Εχει γραφτεί από τότε κάτι πάνω στο θέμα;
6. Οι πολιτικοί του νησιού γνωρίζουν κάτι σχετικό; Η οικογένεια Μητσοτάκη είναι γνωστή για την αγάπη της στο νησί και το ιστορικό του παρελθόν. Εχει γνώση του συγκεκριμένου χώρου και των μυστηρίων του;
Δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Ελπίζω να σας έδωσα κάποια στοιχεία για περισσότερη ανάλυση και έρευνα.

volos tv

Η NASA μας λέει οι χρονοπύλες είναι πραγματικές.

http://epistimonikos.wordpress.com/

Άραγε αυτό να εξηγήσει το φαινόμενο των UFO (VIDEO)

Posted on Ιουλίου 2, 2012 by epistimonikos

Αν έχετε παρακολουθήσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο του Star Trek γνωρίζετε ότι το Εντερπράιζ έτρεχε μέσα σε μεγάλες αποστάσεις στο σύμπαν με τη χρήση πυλών ή μέσα από σκουληκότρυπες.
Θεωρητικά οι σκουληκότρυπες έχουν πάντα νόημα για την επιστήμη, αλλά ποτέ ως τώρα δεν μπόρεσαν να αποδείξουν την ύπαρξη τους. Λοιπόν, τώρα θα αλλάξουν όλα.Οι Σκουληκότρυπες (πύλες) είναι πολύ πραγματικές και φαίνεται ότι μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πώς να τις εντοπίζουμε.Το παρακάτω βίντεο fasinating μας εξηγεί για αυτά τα φαινόμενα.
Πύλες και ροή γεγονότων ή μεταφοράς ( FTE ) θεωρούνταν σταθερές, αλλά αυτές βρίσκονται  να είναι σύντομες και πολύ δυναμικές.Όταν μια μαγνητική πύλη ανοίγει στην μαγνητόσφαιρα της Γης,έχουμε υψηλή ροή ενέργειας από σωματίδια,και έτσι κατά μία έννοια οι πύλες αυτές έχουν γίνει πραγματικότητα !

Η ύπαρξη της σκουληκότρυπας θα μας πάει πολύ μακριά για να εξηγήσουμε την ασταθή και πολύ μικρής διάρκειας,πολλών από τις θεάσεις των UFO. Θα μπορούσε να είναι πιθανό ότι τα περισσότερα UFO που βλέπουμε είναι επειδή “αποκαλύπτονται” ακριβώς πριν από την είσοδο ή την έξοδο από μια πύλη. Ξέρω ότι αυτό ακούγεται πολύ τρελό, αλλά και η ύπαρξη των πυλών είναι πολύ τρελή.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τέτοιες πύλες μεταξύ της Γης και του Ήλιου και πιθανολογούμε ότι θα υπάρχουν και μεταξύ των γαλαξιών. Αυτό θα εξηγήσει γιατί δεν έχουμε βρει κανέναν που να ζει στην άμεση γειτονιά μας. Ίσως να υπάρχει μια αφθονία της ζωής στο σύμπαν, αλλά όχι στο Γαλαξία μας.
Η ιστορία αυτή δεν έχει πάρει πολλή προσοχή,έστι όμως θα έπρεπε να είναι; Αυτό θα μπορούσε να είναι το ένα κομμάτι του παζλ που ο άνθρωπος έχει κολλήσει μόνος στη Γη εδώ και πολύ καιρό. Τώρα που έχει αρχίσει να βάζει σε προοπτική την τεχνολογία και το πάθος του για να ανακαλύψει, μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα,που κάνει τα φαινόμενα των UFO πολύ πιο πειστικά και πιστευτά!

Δείτε το video που μας λέει για τις πύλες αυτές:

[YOUTUBE=http://www.youtube.com/watch?v=y3_vW5yrNek&feature=player_embedded]

Η NASA-υποστηριζόμενη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα έχει αναπτύξει έναν τρόπο για το διαστημικό σκάφος για να κυνηγήσει τις κρυμμένες μαγνητικές πύλες στην περιοχή της Γης. Αυτές οι πύλες ή οι σκουληκότρυπες συνδέουν το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας με εκείνο του Ήλιου. Αυτό θα σας κάνει πραγματικά να αναρωτιέσαι πως ο Gene Roddenberry (δημιουργός του Star Trek) γνώριζε πολύ πριν από τους υπόλοιπους από εμάς, κάτι που τώρα είναι πραγματικό, δηλαδή για τις πύλες ή σκουληκότρυπες που τώρα έχουν ανακαλυφθεί. Αυτά τα πράγματα της επιστημονικής φαντασίας,και της διασκέδασης πέσαν για μία ακόμα φορά μέσα στα πράγματα,ίσως τυχαία να σκεφτώ, αλλά ήξεραν τι θα γίνει πραγματικότητα στη ζωή μας. Είναι πραγματικά ένα μεγάλο άλμα για εμάς να πιστεύουμε ότι οι σκουληκότρυπες ή πύλες έχουν χρησιμοποιηθεί από τους αλλοδαπούς που διέρχονται από τους γαλαξίες σε αυτό που λέμε UFO για εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρόνια;
Όταν ο άνθρωπος καταλαβαίνει πώς να χρησιμοποιήσει αυτές τις «συνδέσεις» για να ταξιδέψει όλα θα αλλάξουν. Το σύμπαν θα ανοίξει για την ανθρωπότητα και θα αρχίσει να αποκαλύπτεται. Αυτή η ανακάλυψη θα δώσει νέο νόημα στον όρο «υπερ-σύνδεσης.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με τον όρο «πύλη» και «σκουληκότρυπα» εναλλακτικά, θεωρώ ότι και οι δύο είναι οι πόρτες ή τα ανοίγματα που συνδέουν το διάστημα και, ενδεχομένως, ταξιδιώτες με μακρινά βασίλεια.
Μια σκουληκότρυπα που υπάρχει στη θεωρία,μας λέει ότι το διάστημα μπορεί να καμφθεί (φωτογραφία παραπάνω) και παρέχει μια σύνδεση ή σύνδεση με δύο πολύ μακρινούς τόπους.

apocalypsejohn