ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΑΠΥΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΠΩΣ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ ΕΓΙΝΕ Ο ΡΑΒΙΝΟΣ ΙΗΣΟΥΣ

                                                                                         

                Ο Ελληνας  Απολλώνιος ο Τυανέας και ο Εβραιος Ιησούς ο Ναζωραιος. 

Η μεγάλη κλοπή τών ιουδαιοχριστιανών 

Γνωρίζουμε όλοι μας ότι η ιστορία, ως συνήθως, γράφεται από τον νικητή. Επίσης γνωρίζουμε ότι η παραχάραξη της ιστορίας, με όποια «υλικά» απαιτούνται, αποτέλεσε εργαλείο προσπορισμού των νικητών Χριστιανών. Και ιδιαίτερα από την έναρξη (ΑΆ Οικουμ. Σύνοδος) της νεοτέρας «Χριστολογίας».

Μία τέτοια περίπτωση «καραμπινάτης» παραχάραξης είναι και αυτή του μεγάλου Έλληνα σοφού Απολλώνιου Τυανέα. 

Γεννήθηκε το έτος 4 π.χ. και πέθανε σε βαθιά γεράματα το 100 μ.χ. περίπου. Υπήρξε ανθρωπιστής μέγας διδάσκαλος και κατά την διάρκεια της ζωής του θαυμάζονταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε παντού (Ρωμαϊκή επικράτεια) υπήρχαν εικόνες του, αγάλματα, ναοί αφιερωμένοι στο όνομα του, αλλά και νομίσματα.

Ήτανε γιος πάμπλουτου Καππαδόκη με βαθιά Ελληνική παιδεία, και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ταρσό της Κιλικίας η οποία φημίζονταν ως μέγιστη εστία της ελληνικής φιλοσοφίας. Χάρισε από νωρίς τα πλούτη του σε «αυτούς που νομίζουν ότι τα έχουν ανάγκη», και ξεκίνησε τον αγώνα του για πνευματικές κατακτήσεις.

Ο Τυανέας υπήρξε ένα ειρηνικός επαναστάτης, ένας αναθεωρητής της θρησκείας, ένας άνθρωπος που, μεταξύ των άλλων, επιτέθηκε στην «τάση» της εποχής να αλλάζουνε οι Έλληνες τα παραδοσιακά τους ονόματα με ΛατινοεβραΙκά. 

Υπήρξε μέγας μύστης, και παρ” όλες τις ικανότητες του και τις βαθιές του γνώσεις, έζησε ως ένα απόλυτο υπόδειγμα ηθικής και απλότητας, με βασικό του σκοπό την αποκατάσταση του Ελληνικού τρόπου σκέψης και ζωής στον τότε Ελλαδικό χώρο.

Την περίοδο που έζησε, δίδαξε αλλά και λατρεύτηκε από άκρη σε άκρη της Ρωμαϊκής επικράτειας, είναι συνάμα και η περίοδο που τοποθετείται …;..η αρχή του Χριστιανισμού. Είναι η εποχή όπου στις περιοχές που ζουν Εβραίοι κυριαρχεί το μεσσιανιστικό δόγμα (σύμφωνα και με την τοπική τους παράδοση) καθώς και ακούγονται πολλά περί του ερχομού του Μεσσία.

Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά και καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι'; αυτό τον αποκάλεσαν «θείον άνδρα». 

Την ζωή του Απολλώνιου συνόδευσαν και αρκετοί θρύλοι και μύθοι (περισσότερες πληροφορίες παρακάτω) περί θαυμάτων που έκανε (όπως η ανάσταση μιας νεκρής κοπέλας), που φυσικά σήμερα κανένας ορθολογιστής δεν δύναται ν” αποδεχθεί.

Όταν πολύ αργότερα, περί τα τέλη του τρίτου αιώνα, η διαμάχη ανάμεσα στους εθνικούς και τους χριστιανούς είχε φουντώσει για τα καλά, πολλοί πολέμιοι της «φρέσκιας» θρησκείας αντιπαρέβαλλαν τον Απολλώνιο και την ιδιαίτερα διαδεδομένη διδασκαλία του στην χριστιανική διδαχή!

Με λίγα λόγια: O Απολλώνιος Τυανέας ήτανε κάτι σαν τον Χριστό για τους Εθνικούς. Σε όλα του τα θαύματα υπάρχουνε «ομοιότητες» με τα θαύματα που έκανε ο Χριστός.

Έτσι το 325 μ.χ. ο ηλιολάτρης (αλλά και θαυμαστής του Απολλώνιου) Κωνσταντίνος μέσω της Α'; Οικ. Συνόδου αφομοίωσε την διδασκαλία και την μεγάλη φήμη του Τυανέα, και παραχαράσσοντας την διδασκαλία του μαζί με τον Πυθαγορισμό, με κάποιες δήθεν Θεϊκές διδασκαλίες ενός υπερφυσικού Μεσσία (οι οποίες θα ήτανε όμως πιο συμφέρουσες για την Αυτοκρατορία από τις ριζοσπαστικές απόψεις του Τυανέα) δημιούργησε τον μύθο του «Μεσσία Χριστού»!.

Οι δε γραφιάδες εκείνου του ανοσιουργήματος που βαπτίστηκε Α'; Σύνοδος, ονομάστηκαν αργότερα …;ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ!

Κάπως έτσι αυτοχρίστηκαν όλοι τους, και ο αρχιμάγειρας της υπόθεσης ανακηρύχθηκε ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ …;

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, σχεδόν όλοι οι αρχαιογνώστες πίστευαν εσφαλμένα ότι ο Απολλώνιος από τα Τύανα της Μ. Ασίας ήταν πλάσμα της φαντασίας του Φλάβιου Φιλόστρατου (3ος αι. μ.Χ.). Αποκορύφωμα της πλάνης αποτελεί το έργο του U. Weisser (στα γερμανικά) «Το Βιβλίο για το μυστικό της δημιουργίας του Ψευδο-Απολλώνιου από τα Τύανα, Βερολίνο – Ν. Υόρκη, 1980. 

Και όμως. Από το 1942 έχει ανακοινωθεί σε ινδικό ερευνητικό περιοδικό ότι βρέθηκε χειρόγραφο στα σανσκριτικά, που αποκάλυψε τη δράση και την παρουσία ενός «Απαλούνα» και του συνοδού και συνεργάτη του «Νταμίζε» ανάμεσα στους Ινδούς γιόγκι σε εποχή που ταυτίζεται με τα χρόνια του Χριστού. Φυσικά, πρόκειται για τον Απολλώνιο και τον Δάμιν, για τους οποίους ο Φιλόστρατος μαρτυρεί ότι έφτασαν μέχρι την Ινδία. 

Κάτι τέτοιο φαίνεται να το αγνοεί η Μ.D., που το βιβλίο της πρωτοκυκλοφόρησε το 1984.

Όπως γράφει ο Fauste, ο μεγάλος Μανιχαϊστής του 3ου μ.Χ. αιώνα: Καθένας γνωρίζει ότι τα Ευαγγέλια δεν γράφτηκαν ούτε από τον Ιησού, ούτε από τους αποστόλους του, αλλά πολύ μετά από αυτούς, από κάποια άγνωστα πρόσωπα οι οποίοι κρίνοντας ορθά ότι δύσκολα θα γινόντουσαν πιστευτοί, καθώς διηγιόντουσαν πράγματα που δεν είχαν δει οι ίδιοι, κυκλοφόρησαν τις διηγήσεις τους με τα ονόματα των αποστόλων ή των μαθητών.

Αντίθετα, η καταγραφή της ζωής του Απολλώνιου είναι πλήρης. Καταγράφηκε από ένα προσωπικό φίλο και αφοσιωμένο μαθητή του Απολλώνιου, ο οποίος ήταν σταθερός σύντροφός του για πάνω από πενήντα χρόνια και ο οποίος κατέγραφε σε καθημερινή βάση όλα όσα ο Απολλώνιος έκανε ή έλεγε εκείνο τον καιρό. 

Αυτή η καταγραφή αντιγράφηκε και πήρε τη μορφή βιβλίου από έναν από τους πιο γνωστούς ιστορικούς εκείνης της εποχής και δημοσιεύτηκε το έτος 210 μ.Χ. – περισσότερα από εκατό χρόνια πριν από την εμφάνιση των Ευαγγελίων. 

Ο συντάκτης αυτού του βιβλίου ήταν, όπως αναφέρθηκε, ο Φλάβιος Φιλόστρατος (170 – 246 μ.Χ.), ο οποίος αποκαλείται ο Ταλλεϋράνδος του 2ου αιώνα. Ήταν διάσημος ακαδημαϊκός, συγγραφέας μεγάλου αριθμού φιλοσοφικών και ιστορικών βιβλίων και στενός φίλος του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (146 – 211 μ.Χ.) και της συζύγου του Ιουλίας Δόμνας (158 – 217 μ.Χ.).

Στο αμφισβητήσιμο αυτό βιβλίο, φαίνεται να αναφέρονται και κάποιες υπερβολές και τερατολογίες, όπως:

Αναφερόμενος στην γέννηση του Απολλώνιου, ο Φιλόστρατος λέει πως η μητέρα του Απολλώνιου είχε αποκοιμηθεί σε ένα αγρό, όπου οι κύκνοι που ζούσαν εκεί έστησαν χορό γύρω από αυτήν, μετά άρχισαν να κραυγάζουν δυνατά, προκαλώντας την να γεννήσει πρόωρα. [Ph.LAT, 13]

Ο Απολλώνιος καταδικάζει συγκεκριμένα την πρακτική των θερμών λουτρών. (του ιδίου, 47)

Ο Απολλώνιος δηλώνει πως είναι ικανός να ομιλεί όλες τις γλώσσες των ανθρώπων – χωρίς να τις έχει σπουδάσει ποτέ. (του ιδίου, 53)

Επίσης μαθαίνει την γλώσσα των πουλιών. (του ιδίου, 57)

Διατείνεται πως είχε δει τις αλυσίδες του Προμηθέα όταν ταξίδευε στα Καυκάσια όρη. [Mead.ApT, 60]

Ο ίδιος και η παρέα του συναντούν έναν καλικάντζαρο, τον οποίο έδιωξαν μακρυά, φωνάζοντάς τον με διάφορα ονόματα. [Ph.LAT., 125]

Ο Απολλώνιος δηλώνει πως οι αιχμαλωτισμένοι ελέφαντες κλαίνε και θρηνούν την νύχτα όταν οι άνθρωποι δεν τους παρατηρούν, όμως όταν πλησιάζουν άνθρωποι, σταματούν το κλάμα διότι νοιώθουν ντροπή. (του ιδίου, 145 – πρόκειται για απόσπασμα ενός μακροσκελέστατου τμήματος αφιερωμένου στους ελέφαντες, δανεισμένο από το έργο του Juba, το «History of Libya» (Ιστορία της Λιβύης) – Mead.ApT, 60n)

Μια μικρή παράγραφος του Φιλόστρατου περιγράφει τους διαφορετικούς τύπους δράκων (του ιδίου, 245-7)

Ο Απολλώνιος αντιμετωπίζει ένα Σάτυρο και τον αποκοιμίζει, προσφέροντάς του κρασί. (του ιδίου, εδ. 2, 107-9)

Κατά την διάρκεια της δίκης του, ο Απολλώνιος καταφέρνει να εξαφανίσει την γραφή από τις πλάκες ενός των κατηγόρων του. [Mead.ApT, 188]

Δεν υπήρξε Αγγλική μετάφραση μέχρι το έτος 1209. Εκείνη τη χρονιά, ο αιδεσιμότατος Έντουαρντ Μπέρβικ, προκαθήμενος του Λίσλιπ στην Ιρλανδία, δημοσίευσε τη δική του μετάφραση, ζητώντας εκ βαθέων συγχώρεση από το Χριστιανικό κόσμο για τις ομοιότητες (οι οποίες ήταν ολοφάνερες σε όλους) ανάμεσα στις ζωές του Ιησού και του Απολλώνιου …;

Τα «θαύματα» που έκανε ο Απολλώνιος, προκάλεσαν μεγάλη περισυλλογή στη νεοσύστατη Χριστιανική Εκκλησία. Ο μάρτυρας Ιουστίνος, ο μεγάλος Πατέρας της εκκλησίας του 2ου αιώνα, ρώτησε σχετικά: Πώς γίνεται και τα φυλαχτά του Απολλώνιου έχουν ισχύ πάνω σε συγκεκριμένα μέρη της δημιουργίας, επειδή αποτρέπουν, όπως βλέπουμε, τη μανία των κυμάτων, τη σφοδρότητα των ανέμων και τις επιθέσεις των αγρίων ζώων; Και ενώ τα θαύματα του Κυρίου μας συντηρούνται μόνο από την Παράδοση αυτά του Απολλώνιου είναι πολυαριθμότερα και αποδεικνύονται πραγματικά σε γεγονότα του παρόντος, έτσι ώστε να παρασύρουν όλους αυτούς που τα βλέπουν ;

Ο Ράλστον Σκίννερ (1830-1893) συγγραφέας του έργου «Η Πηγή των Μέτρων», πιστεύει ότι αυτή η ομοιότητα βοηθά να εξηγήσουμε γιατί η ζωή του Απολλώνιου Τυανέα από τον Φιλόστρατο, κρατήθηκε τόσο προσεκτικά μακριά από μετάφραση και από το να γίνει ευρέως γνωστή. Λέει ότι αυτοί που έχουν μελετήσει αυτό το έργο στο πρωτότυπο, αναγκάζονται να συμπεράνουν ότι η ζωή του Απολλώνιου πάρθηκε από την Καινή Διαθήκη ή η Καινή Διαθήκη από το έργο του Φιλόστρατου. Καθώς η Καινή Διαθήκη δεν εμφανίστηκε παρά εκατό χρόνια μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του Φιλόστρατου, αφήνω τον καθένα απο εσάς να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Το 81 μ.Χ. βασιλεύει στην Ρώμη ο Δομιτιανός. Αρχικά βασίλευσε καλά, αλλά στην συνέχεια η βασιλεία του έγινε μία αφόρητη τυραννία για τους υπηκόους του. Οι κατηγορίες του Απολλώνιου κατά του Αυτοκράτορα και η αλληλογραφία του με τους φίλους του Ρούφο, Όρφιτο και Νέρβα που εξόρισε ο Δομιτιανός το 92 μ.Χ. από την Ρώμη ο Δομιτιανός, έγιναν οι βασικές αιτίες για την σύλληψη του και τις κατηγορίες εναντίον του. Φυλακίζεται, δικάζεται, και την ημέρα της δίκης του εξαφανίζεται μέσα απ” το δικαστήριο και παρουσιάζεται 200 χιλιόμετρα πιο μακρυά στον χώρο της Δικαιαρχίας, όπου είχε στείλει πριν τον Δάμι προφητεύοντας του να πάει εκεί και να περιμένει, μαζί με τον Δημήτριο όταν ακόμα ευρίσκετο στην φυλακή.

Πάπυρος εξιστορεί τη Σταύρωση του Ιησού με διαφορετικό τρόπο!!Όπως θα διαπιστώσετε ο καλόγερος πάτησε πάνω στη βιογραφία του  Απολλώνιου του Τυανεύς και δημιούργησε το τερατούργημα με τον Ραβίνο  Ιησού!!

ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΤΥΑΝΕΥΣ ΕΙΝΑΙ….ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ!!

2012091900408_120591798.jpg

Σύμφωνα με την Daily Mail στις γραμμές του αρχαίου παπύρου, ο άνθρωπος που έγραψε το κείμενο υποστηρίζει πως ο Ιησούς είχε την δυνατότητα να αλλάζει μορφή και περιγράφει πως το βράδυ που ο συνελήφθη από τους Ρωμαίους, δειπνούσε όχι με τους μαθητές του, αλλά με τον άνθρωπο που τον είχε καταδικάσει, τον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος προσφέρθηκε να θυσιάσει τον δικό του γιό στη θέση του Ιησού.

Η μετάφραση του κειμένου αποκαλύπτεται στην δημοσιότητα για πρώτη φορά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του καθηγητή ιστορίας Roelof van den Broek, του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία.

Η περιγραφή της προδοσίας από τον Ιούδα αποδίδει στον Ιησού μοναδικές ικανότητες. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως ο μαθητής του που τον πρόδωσε τον φίλησε όχι σε μια πράξη ενοχής ή συγχώρεσης αλλά για να αποκαλύψει στους ρωμαίους στρατιώτης ποιόν ήταν στην πραγματικότητα ο Ιησούς καθώς συνεχώς άλλαζε μορφή.

«Οι εβραίοι είπαν στον Ιούδα. Πως θα τον συλλάβουμε αφού μπορεί και αλλάζει συνέχεια τη μορφή του; Κάποιος φορές είναι κοκκινωπός, κάποιες λευκός, κάποιες μελαχρινός, κάποιες φορές είναι νέος και άλλες ηλικιωμένος…»

Η δυνατότητα του να αλλάζει μορφή δεν είναι η μόνη ανεξήγητη ικανότητα του Ιησού σύμφωνα με το αρχαίο χειρόγραφο. Στο κείμενο ο συγγραφέας υποστηρίζει πως τη νύχτα πριν από την σταύρωση, ο Ιησούς δείπνησε μαζί με τον Πόντιο Πιλάτο, με τον δικαστή να προσφέρει μάλιστα να θυσιάσει το γιο του για να πάρει την θέση του Μεσσία στο Σταυρό, μια πρόταση που ο Χριστός θα την αρνηθεί εξηγώντας στον Πιλάτο πως αν ήθελε θα μπορούσε να ξεφύγει από την μοίρα και τον θάνατο του.

«Ο Πιλάτος κοίταξε τον Ιησού και ξαφνικά εξαφανίστηκε από μπροστά του. Δεν μπορούσε να τον δει για πολύ ώρα…»

Το χειρόγραφο ηλικίας 1.200 ετών έχει γραφτεί σύμφωνα με τους ερευνητές από έναν μοναχό του μοναστηρίου του Αγίου Μιχαήλ στην έρημο του Καίρου. Το έγγραφο ανακαλύφθηκε το 1910 και το αγόρασε η JP Morgan, για ένα διάστημα φυλάχθηκε στην Βιβλιοθήκη της JP Morgan η οποία στη συνέχεια έδωσε όλες τις συλλογές της στο μουσείο της Νέας Υόρκης.

ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΑ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΖΕΙ ΤΑ ΦΥΛΑΧΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ Τα «θαύματα» που έκανε ο Απολλώνιος, προκάλεσαν μεγάλη περισυλλογή στη νεοσύστατη Χριστιανική Εκκλησία. Ο μάρτυρας Ιουστίνος, ο μεγάλος Πατέρας της εκκλησίας του 2ου αιώνα, ρώτησε σχετικά: Πώς γίνεται και τα φυλαχτά του Απολλώνιου έχουν ισχύ πάνω σε συγκεκριμένα μέρη της δημιουργίας, επειδή αποτρέπουν, όπως βλέπουμε, τη μανία των κυμάτων, τη σφοδρότητα των ανέμων και τις επιθέσεις των αγρίων ζώων; Και ενώ τα θαύματα του Κυρίου μας συντηρούνται μόνο από την Παράδοση αυτά του Απολλώνιου είναι πολυαριθμότερα και αποδεικνύονται πραγματικά σε γεγονότα του παρόντος, έτσι ώστε να παρασύρουν όλους αυτούς που τα βλέπουν!!
ΝΙΚΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

http://apollonios.pblogs.gr/