Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι
τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο,
ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυ- τοι σφαῖραι, ποικίλη,
χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα
ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.
ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι,
καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων
καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων∙ τὴν μὲν γὰρ
ἁλουργῆ εἶναι [καὶ] θαυμαστὴν τὸ κάλλος,
τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση λευκὴ γύψου
ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων
συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων
καὶ καλλιόνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν.
καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς,
ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα ὄντα,
χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα
ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ,
ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον φαντάζεσθαι.
Σε νεοελληνική απόδοση:
Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη είναι,
αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες
που είναι από δώδεκα κομμάτια
διαφορετικού δέρματος.
Δηλαδή είναι πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της
ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα,
ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν
οι ζωγράφοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις
εκείνων των χρωμάτων.
Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη
απ' αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά
και καθαρά από τα εδώ.
Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό
στην ομορφιά, ένώ άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο
από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη
και με τα άλλα χρώματα, και ακόμα περισσότερα,
και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει.
Γιατί ακόμα και οι κοιλότητές της που είναι
γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση
λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων,
ώστε να δίνει την εντύπωση
μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης.
Έργο «ΦΑΙΔΩΝ» ή «περί ψυχής»
Δικό μου σχόλιο:
Υπάρχει ακριβώς η ίδια περιγραφή της γης
(από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος)
και στον "Τίμαιο" του Πλάτωνος.
Από που έχουν άραγε "αντληθεί" αυτές οι γνώσεις;
Αναφέρεται και η μεγάλη Ήπειρος που βρίσκεται
μετά τον Ωκεανό που απλώνεται
έξω από τις στήλες του Ηρακλέους.
(Ηράκλειες Στήλες σημερινό Γιβραλτάρ)
Προσωπική μου εκτίμηση ότι αυτός
ο πολιτισμός που ζούμε δεν πρέπει να είναι ο πρώτος
και μόνο κάποιες γνώσεις μυημένων σώθηκαν
από τον προηγούμενο.
