«Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν εστίν, ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών». Σήμερα μπορεί ο εχθρός να μην στέκει έξω από τα τείχη με κανόνια κ΄όπλα αλλά είναι εντός και οι εχθροί της πατρίδος έχουν ανοίξει την Κερκόπορτα, Εμείς όμως δεν θα το επιτρέψουμε.
Ήταν θεά του κυνηγιού,”πότνια θηρών” κατά τον Όμηρο,θεά των αγριμιών και της Σελήνης.
ΕΛΛΑΣ - HELLAS
'' Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει, το δ' αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν.`Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει, το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο '' ΠΛΑΤΩΝΑ
Το γράμμα Φ…. μας περιγράφει έναν χώρον (Ο), ο οποίος «διχοτομείται» από μιά κάθετη γραμμή. Το γράμμα Ι… (ιώτα) σημαίνεται και ως ένας οπτικός συμβολισμός, ως μια γραμμή δράσης-κίνησης, λαμβάνοντας
υπ’ όψιν ότι το ανθρώπινο μάτι διαβάζει πάντα από πάνω προς τα κάτω. Έτσι για να κατανοήσουμε το γράμμα Φ, έχουμε το: (Ι) = ως μια μικρή ποσότητα ακτινοβολίας, η οποία απαύστως τροφοδοτεί το (Ο)… έναν χώρο. Αυτή ακριβώς είναι και η κωδική έννοια του Φωτός… διότι το Φ… σημαίνει το Φως.
Η λέξις ΦΩΣ… έχει το γράμμα Φ… που φωτίζει… το γράμμα Ω… που έρχεται από τον Ωράνιο Συνπαντικό χώρο… και το γράμμα Σ… που σείεται και παλινδρομεί συνεχώς. Έτσι το ΦΩΣ… είναι η φώτιση ενεργειών του Μεγίστου Κύκλου Σύμπαντος Κόσμου… δια της συνεχόμενης παλινδρομικής κινήσεως εσαεί.
Το Φως… είναι η ενέργεια εκείνη… που προέρχεται από το ΣυνΠαν… δια της παλινδρομικής κινήσεως και είναι ορατή προς εμάς…. δηλαδή… φαίνεται….φανερώνεται.
Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γαία…. 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Ο ιερότερος όρκος των Ολύμπιων Θεών και Θεοτήτων, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. (ΙΕΡΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ).
Το φάσμα του Σειρίου (α! Μεγίστου Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα)… ενώ του συνοδού του, γύρω στα 550 nm. Το α!…. είναι ένα θερμό αστέρι και το φάσμα του…. του δίνει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός του είναι ψυχρότερο άστρο… έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε-βλέπουμε έναν συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή… το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Το ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός κι έλεγε…. «Μα τον Κύνα…» στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ»…. ίσως κάτι να ήθελε να μας περάσει…
Το Φως… γνωρίζουμε ότι έχει κι αυτό καμπύλες. Η καμπύλη φωτός στην Αστρονομία και ειδικότερα στη Φωτομετρία… είναι μία γραφική παράσταση της εντάσεως του φωτός ενός ουράνιου σώματος ή περιοχής, ως συναρτήσεως του χρόνου. Το Φως συνήθως… αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ζώνη συχνοτήτων, κάτι που προκύπτει με τη χρήση φίλτρων. Οι καμπύλες φωτός μπορεί να είναι περιοδικές, όπως στην περίπτωση των περισσότερων μεταβλητών αστέρων ή μη περιοδικές, όπως είναι η καμπύλη φωτός ενός κατακλυσμικού μεταβλητού, ενός καινοφανούς ή ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Η περαιτέρω μελέτη της καμπύλης φωτός μαζί με άλλες παρατηρήσεις, μπορεί να μας παράσχει αρκετές πληροφορίες για τις φυσικές διαδικασίες που διαμορφώνουν το σχήμα της ή να θέσει περιορισμούς στις θεωρίες για τους αστέρες.
Στο Ηλιακό μας Σύστημα, μία καμπύλη φωτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βρεθεί η περίοδος περιστροφής ενός αστεροειδούς ή φυσικού δορυφόρου. Από τη Γαία… τέτοια μικρά σώματα φαίνονται ως απλά φωτεινά σημεία ακόμα και με την ισχυρότερη μεγέθυνση που μπορεί να επιτευχθεί μ’ ένα τηλεσκόπιο. Μπορεί όμως να μετρηθεί το φως που μας στέλνει το σώμα… ως συνάρτηση του χρόνου (η λεγόμενη καμπύλη φωτός). Ελέγχοντας όμως για τυχόν περιοδικές αυξομειώσεις του ύψους της καμπύλης… μπορούμε κάλιστα να μετρήσουμε την περίοδο περιστροφής του ουράνιου σώματος, υποθέτοντας ότι κάποιες πλευρές του σώματος έχουν πιο ανοικτό ή πιο σκούρο χρώμα από άλλες κατά μέσο όρο. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις δεν είναι ξεκάθαρο εάν υπάρχουν ένα ή δύο μέγιστα στην καμπύλη φωτός ανά περίοδο περιστροφής, όπως στην περίπτωση μικρών αστεροειδών, που γενικώς έχουν ακανόνιστο σχήμα, οπότε δύο παράγοντες, το άλβεδο και η έκταση της φαινόμενης πλευράς του αστεροειδούς τη συγκεκριμένη στιγμή, προκαλούν μεταβολές στην καταγραφόμενη ένταση του φωτός.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εδώ… ότι ο Ήλιος μας δίνει μία Φωτεινότητα και σαν Φωτεινότητα L ή Ενεργότης Φωτονίων ορίζεται από τους Επιστήμονες… ο ρυθμός της εκλυόμενης ενέργειας με μορφή ακτινοβολίας, σε όλα τα μήκη κύματος, απ’ το σύνολο της επιφάνειας του κάθε αστέρος. Έτσι η Φωτεινότητα εξαρτάται μόνον από την πηγή της ακτινοβολίας. Είναι ίδια για κάθε παρατηρητή, ανεξάρτητα από την απόσταση και του τι μεσολαβεί ανάμεσα στον παρατηρητή και στην πηγή σε αντίθεση με τη λαμπρότητα. Με τη Φωτεινότητα είναι μονοσήμαντα συνδεμένο το Απόλυτο Οπτικό Μέγεθος ενός ουράνιου σώματος. Συχνά χρησιμοποιείται στην Αστροφυσική και Ηλιακή Φωτεινότητα που είναι ισοδύναμη με 3.827Χ1026 watt. Ο Ήλιος… όπως ήδη σας έχω γράψει… εμάς δεν μας θερμαίνει-ζεσταίνει… αυτή η ψευδαίσθηση έχει να κάμει μόνον εδώ στο Γήινο χώρο… που μας περιβάλλει η ατμόσφαιρα. Ο Ήλιος είναι Πηγή ενέργειας και Πύλη Περάσματος των σκαφών.
Η λέξις…ΦΙΛΟΤΗΣ… είναι η (λόγιος) αγάπη, η φιλία, η θετική και στοργική προσέγγιση απέναντι στα Όντα. Επίσης στη φιλότητα διακρίνουμε την ερωτική έλξη απέναντι στους ανθρώπους… όπου ο Έρως είναι μια διαδικασία μάθησης που λαβαίνουμε από το πρόσωπο που μας έλκει… η οποία περιέχει ωφέλιμα αγαθά για την Ψυχή μας.
Η Φιλότης… γνωρίζουμε ότι ήταν μια θεότητα της Ελληνικής μας Μυθολογίας, η οποία αποτελούσε την προσωποποίηση του σαρκικού έρωτα. Στα Αρχαία Ελληνικά, η λέξη Φιλότης…. σήμαινε κυρίως τη φιλία, την αγάπη και τη στοργή, ενώ δεν ήταν άγνωστη και η χρήση της με την έννοια της συνουσίας. Η μικρή αυτή θεότητα… έδωσε το όνομά της σ’ ένα γένος πεταλούδων της Βόρειας Αμερικής, με μοναδικό είδος το: philotes sonorensis.
Η Φιλότης… ξέρουμε ότι γεννήθηκε με παρθενογένεση, σύμφωνα με τον Ησίοδο και ανήκε στο γένος της Νυκτός, κόρης του Χάους και της Γαίας, όπως ο Μόρος, η Κηρ, ο Θάνατος, ο Ύπνος, τα Όνειρα, ο Μώμος, η Οιζύς, οι Εσπερίδες, οι Μοίρες, οι Κήρες, η Νέμεσις, η Απάτη, η Έρις και το Γήρας.
Στην κοσμολογική αντίληψη της Θεογονίας… η σημασία της Φιλότητος είναι κάπως περιορισμένη… ενώ ο αντίθετο συμβαίνει με την κοσμολογία του Εμπεδοκλή… όπου η Φιλότης και το Νείκος (δηλαδή… η Φιλονικία) έχουν σπουδαιότητα ανάλογη των πρωταρχικών στοιχείων: ΓΗ – ΑΗΡ – ΥΔΩΡ – ΠΥΡ. Τα δυο άκρα του Αέναου Κύκλου του μετασχηματισμού αυτών των στοιχείων είναι η σύμπτηξή τους, οπότε επικρατεί και ευδοκιμεί η Φιλότης και ο πλήρης διαχωρισμός τους… οπότε επικρατεί και διαχέεται το Νείκος (η Φιλονικία). Από αυτήν τη σκοπιά, η Φιλότης στον Εμπεδοκλή… ενέχει το ρόλο του Έρωτος στον Ησίοδο.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μεταγενέστερη λέξη και απαντάται ήδη στα Ομηρικά Έπη, τόσο στην Ιλιάδα (6 φορές) όσο και στην Οδύσσεια (4 φορές), συνοψίζοντας όλες περίπου τις εκδοχές και τις εφαρμογές που υπόκεινται στο ρήμα φιλέω, στο επίθετο φίλος και στο επίρρημα φίλως… επίσης ομηρικά, με πυκνή μάλιστα τα δύο πρώτα συχνότητα. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα λοιπόν μερικά, σύνθετα (ρηματικά ουσιαστικά, επίθετα αλλά και κύρια ονόματα), με θετική ή αρνητική σημασία. Παραδείγματα ευπρόσδεκτα: φιλοφροσύνη, φιλόξενος, φιλομειδής, φιλοπαίγμων. Παραδείγματα απωθητικά: φιλοκτέανος (άπληστος, πλεονέκτης), φιλοκέρτομος (χλευαστικός), φιλοψευδής. Και τρία ευρηματικά κύρια ονόματα: Φιλοίτιος, Φιλητορίδης, Φιλοκτήτης.
Η Ιλιαδική πάντως φιλότητα… δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό των δύο στρατοπέδων, που βρίσκονται κατά κανόνα σε εμπόλεμη σύγκρουση. Καθώς ο Ιλιαδικός πόλεμος εξελίσσεται, οδεύοντας προς την απρόβλεπτη έξοδό του, ίχνη έντιμης φιλότητας διακρίνονται και μεταξύ αντιπάλων. Παράδειγμα η έκβαση της ευγενέστερης μονομαχίας του έπους μεταξύ Έκτορα και Αίαντα στην 7η ραψωδία…. όπου, καθώς πέφτει το βράδυ και οι δύο μονομάχοι παραμένουν ισόπαλοι και ισότιμοι, αποσύρονται ανταλλάσσοντας φιλικά δώρα μεταξύ τους.
Η λέξις ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…. (ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ…δηλαδή της ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ)… έχει τρεις τρόπους… του φιλοσοφείν.
Α) Ο Πρώτος βασίζεται στην «εσωτερική φιλοσοφία» ή «μεταφυσική».
Β) Ο δεύτερος στην επιστημονική θεωρία….και
Γ) Ο τρίτος στην «κοινωνική φιλοσοφία».
Ως «εσωτερική φιλοσοφία» ή «μεταφυσική»… ορίζεται το σύνολο των αναπόδεικτων στις περισσότερες περιπτώσεις πεποιθήσεων (που οφείλονται ενίοτε και στην «μυστικιστική υπερβατική ενόραση», κάποιων ιδιαίτερα «πνευματικών» ανθρώπων), μιας κοινωνίας, για την φύση του Ανθρώπου και του Κόσμου, οι οποίες φαίνονται στα πλαίσια αυτής της κοινωνίας να είναι ορθές. Σύμφωνα όμως με τον Πλάτωνα… υπάρχει η εξωτερική γνώση, που προσλαμβάνει ο Άνθρωπος με τις αισθήσεις του και τη λογική του, αλλά υπάρχει και η εσωτερική γνώση… που δίνεται στον Άνθρωπο με την «μύηση»… όταν όμως ωριμάζει ηθικά και νοητικά. Ο Άνθρωπος αποκτάει την εσωτερική Γνώση πολύ πιο δύσκολα, διότι προϋπόθεση για την κατάκτηση της, είναι η σταθερή ενατένιση της εσωτερικής ζωής, η υπέρβαση των αισθήσεων και ο απόλυτος έλεγχος του Νου. Συνεπώς Σοφός… είναι αυτός που έχει υπερβεί τον κόσμο των αισθήσεων και των επιθυμιών, επειδή γι’αυτόν ανασηκώθηκε το πέπλο της πλάνης και της λήθης και αντίκρισε την Αιώνια Αλήθεια. Είναι αυτός που κατέκτησε την γνώση που αφορά στις εσωτερικές αιτίες των φαινομένων, στους παγκόσμιους νόμους, και στις εφαρμογές αυτών των νόμων, ως αιώνιες Σταθερές στη Φύση.
Η λέξις ΦΑΡΟΣ… έχει το γράμμα Φ… που φωτίζει (τεχνητά)… έχει το γράμμα Α… από την Αρχική Πηγή… έχει το γράμμα Ρ…. με συνεχή ροή… έχει το γράμμα Ο…. στο γήινο κύκλο… κι έχει το γράμμα Σ… δια της παλινδρομικής κίνησης. Οπότε ουσιαστικά….. αλλά και μεταφορικά ο ΦΑΡΟΣ μας φωτίζει… και είναι ένα οπτικο σημείο αναφοράς…. όπου σε Πνευματικό επίπεδο…. η Φωτεινή Παρουσία της Αρχικής Πηγής λαμβάνει χώρο στην Ψυχή μας… ρέοντας συνεχώς στο γήινο υλικό πεδίο…. και σείει-κρούει τα κύτταρα μας για να ενεργοποιηθούμε. Ένας τέτοιος φάρος… είναι και τα μαθήματα που διαβάζετε… διότι σας έχουν σε μία εγρήγορση μαθησιακής έρευνας και προτροπής.
Τι ακριβώς συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα και τι προέβλεπαν οι νόμοι για όσους προέβαιναν σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις;
Οι νόμοι στην αρχαία Ελλάδα ήταν ξεκάθαροι.
«Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω».
Δηλαδή: Αν κάποιος Αθηναίος συνάψει ομοφυλοφιλική σχέση με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις:
1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων 2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας 3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού 4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας 5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου 6. δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος – ανισόρροπος) 7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς 8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες 9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά ενεργήσει αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο!
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε ηλικία μόλις 32 ετών.
Μακεδόνας στρατηλάτης, από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας. Οι πολλές διοικητικές φροντίδες, οι κόποι και τελευταία ο θάνατος του πιο στενού του φίλου, Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία. Ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά και στις 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Οι κατακτήσεις του άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. Η επικοινωνία με τους “βαρβάρους” συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμός στις χώρες της Ασίας και της Αιγύπτου. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής. Τα ελληνική ήθη πέρασαν σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης “Ελληνιστικής Εποχής”, που αποτελεί μία νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος. Δικαιολογημένα, η ιστορία ανακήρυξε τον Αλέξανδρο “Μέγα” για το γιγάντιο έργο του. https://www.sansimera.gr/biographies/842
Η επίφυση είναι το μέρος του εγκεφάλου που ενδυναμώνει αυτό που είναι γνωστό ως η "έκτη αίσθηση" και άλλες παραφυσικές ικανότητες. Είναι επίσης το κέντρο της αίσθησης της ευτυχίας. Η επίφυση είναι σε αδράνεια στο μέσο άτομο. Μια αδρανής επίφυση είναι ισοδύναμη με έναν αποκομμένο νωτιαίο μυελό, όπου το μυαλό δεν μπορεί να στείλει μηνύματα ή να κινήσει μέλη του σώματος πέρα από τη περιοχή που έχει αποκοπεί. Η μόνη διαφορά είναι ότι η επίφυση επηρεάζει τη ψυχή.
Με το πέρασμα των αιώνων, εξαιτίας των σχετικών "θρησκειών", η ανθρωπότητα έχει παρακμάσει εξελικτικά και πνευματικά. Αυτός είναι ο λόγος που η ανθρωπότητα στο σύνολό της είναι πνευματικά ανίσχυρη. Ο στόχος των θρησκειών πάντα ήταν να κρατήσουν την ανθρωπότητα σε άγνοια και χωρίς δύναμη. Κάθε φορά που μια θρησκεία καταλάμβανε τον έλεγχο μιας περιοχής, τα αρχαία έγγραφα απομακρυνόντουσαν ή καταστρέφονταν. Οι θρησκείες τότε αντικαθιστούσαν τη γνώση που είχαν αφαιρέσει, με ψέματα και με ψευδείς ιστορίες. Αυτός είναι ο λόγος που η ανθρώπινη φυλή είναι στο σημείο που βρίσκεται σήμερα πνευματικά. Κατάπτωση, αρρώστια, μαρασμός, ανικανότητα και άγνοια είναι τα αποτελέσματα της απώλειας αυτής της γνώσης. Το μέσο άτομο χρησιμοποιεί μόνο το 5-10% της ισχύς του μυαλού του. Αυτό είναι ανάλογο με ένα μέλος του σώματος που έχει ακινητοποιηθεί σε γύψο και είναι άκαμπτο και μαραμένο, αλλά σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Η ανθρωπότητα έχει στερηθεί πρόσβαση στις πνευματικές δυνάμεις μέσω της έλλειψης χρήσης τους από γενιά σε γενιά και τις έχει χάσει σχεδόν όλες.
Για να ενεργοποιήσετε την επίφυση, διαλογισμοί ισχύος θα πρέπει να γίνονται συχνά. Απαιτείται χρόνος για να ενδυναμωθεί αυτός ο αδένας για να ενεργοποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί. Η επίφυση δουλεύει σε συνδυασμό με την υπόφυση. Και οι δύο αδένες ενεργοποιούνται μέσω του διαλογισμού ανοίγματος του τσάκρα της κορώνας.
Η επίφυση και η υπόφυση προσαρμόζουν και χαμηλώνουν τη συχνότητα των βιοηλεκτρικών ροών. Είναι μετασχηματιστές πνευματικής ενέργειας. Η πνευματική ενέργεια εισέρχεται από τα υψηλότερα τσάκρα και κατεβαίνει μέσω του τσάκρα της κορώνας όπου φτάνει στην επίφυση του εγκεφάλου. Καθώς μπαίνει στον εγκέφαλο, ο ρυθμός της δόνησης μειώνεται. Μια ενεργοποιημένη επίφυση λειτουργεί ως μετασχηματιστής που χαμηλώνει τον ρυθμός της ενέργειας σε μια χαμηλότερη συχνότητα. Η ενέργεια μπαίνει και κινείται από την περιοχή του υποθαλάμου του εγκεφάλου προς την υπόφυση. Η υπόφυση μετασχηματίζει την ενέργεια σε μια ακόμα χαμηλότερη συχνότητα ώστε να μπορεί να απορροφηθεί και να διαβαστεί από τον εγκέφαλο. Η ανθρωπότητα στο σύνολό της λειτουργεί σε μια χαμηλή συχνότητα. Ο διαλογισμός ισχύος και η στρέψη των τσάκρα μας επιταχύνει αυτή τη δόνηση σε υψηλότερα επίπεδα όπου είμαστε πνευματικά ανοιχτοί και έχουμε αντίληψη. Μια υψηλότερη δόνηση μας προστατεύει επίσης από ασθένειες και αρνητικές ενέργειες.
Το μεσολόβιο λειτουργεί για να ανταλλάσει πληροφορίες ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου, καθώς ζούμε σε έναν κόσμο που βασίζεται στο αριστερό ημισφαίριο. Ο διαλογισμός κενού σιωπά την αριστερή μεριά, της σκέψης και της λογικής, και μας ανοίγει τη δεξιά πλευρά, που είναι η διαισθητική/πνευματική πλευρά.
Το φως είναι απαραίτητο για τη ψυχή. Τόσο πολύ αρνητικότητα έχει συσχετιστεί με το φως λόγω της κατάχρησης των θρησκειών της δεξιάς ατραπούς και τη κίνηση της νέας εποχής. Το φώς συνδέεται με την αστραπή που συμβολίζει τη δημιουργία και είναι ένα αρχαίο σύμβολο. Μπορούμε να ταξιδέψουμε στο φως και να χρησιμοποιήσουμε το φως για τους δικούς μας σκοπούς...
Επιβάλλεται να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία. Η ρήση αυτή εκπληκτικό σπίθισμα, σοφό πόρισμα, κρυστάλλωμα σε δόγμα τον ιδεωδέστερο κανόνα της ζωής. Ελευθερία, εξαγνιστική φλόγα, ολυμπιακό αγώνισμα, είναι το δικαίωμα του ανθρώπου να εκφράζεται, δρα υπεύθυνα, χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό, μακριά από κάθε μορφής βίας, τρομοκρατίας, εμφύλια πάθη, σκληρής πραγματικότητας.
Η καταξίωσή του, το ανεκτίμητο αγαθό, βασική αρχή της δημοκρατίας που αναγνωρίζονται τα δικαιώματα, οι υποχρεώσεις, με γνώμονα πάντα τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα, χωρίς καμιά κατάχρηση.
Οι αρχαίοι Έλληνες από τα πρώτα τους σκιρτήματα είχαν επισημάνει την ανάγκη ύπαρξης της ελευθερίας του λόγου στην Εκκλησία του Δήμου, στη βουλή, στα δικαστήρια, ήταν απεριόριστη, αποτελούσε για την αθηναϊκή δημοκρατία σήμα κατατεθέν.
Έτσι στην ευρύτερη διανοητικά Αθήνα περπάτησαν φιλόσοφοι του μεγέθους του Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, τραγικοί του ύψους του Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, αρχιτέκτονες με τη ματιά του Ικτίνου, Καλλικράτη. Το έργο τους πάντα, ζωντανό, μεταδίδουν μηνύματα σ’ όλες τις εποχές, γιατί ομοιογενή, ομοιόμορφα θέματα διαχρονικά βρίσκονται στο κέντρο της επικαιρότητας. Στην ελευθερία, χαρά της ζωής, η αρχαιοελληνική κοινωνία αναζητά την ποικιλία, εξέλιξη, νεωτερισμό (νεωτερίζω=στασιάζω).
Η ελευθερία χρήζει καθημερινής φιλότιμης προσπάθειας, ανάγεται στις καθημερινές εκδηλώσεις, οι σύγχρονοι Έλληνες ενεργά δουλεύουν για την εδραίωσή της, σε μια εποχή ευνοϊκή για τη συνεργασία και εκπονούνται από πολυπληθείς δημιουργικές ομάδες σπουδαία πράγματα.
Η ελευθερία έννοια πρισματική αφήνει ανοιχτά τα περιθώρια στη διάπλαση όλων των μορφών, ειδών της. Η εσωτερική ελευθερία είναι η ωραιότερη μορφή ελευθερίας, αληθινή Λυδία λίθος της ζωής.
Εξαιρετικό προσόν της είναι η υποταγή στον ορθό λόγο. Κατά τον Πλάτωνα το καθαρό λογιστικό κατέχει τη θέση του ηνίοχου, ενώ τη θέση των αλόγων κατέχουν το θυμοειδές (ανδρεία), επιθυμητικό (επιθυμίες). Με το νου, το πολυτιμότερο των αγαθών, ο άνθρωπος είναι το δυνατότερο ον της φύσης, και διακρίνεται απ’ το φυσικό κόσμο κατά το ότι έχει εσωτερική ζωή.
Η εσωτερική ελευθερία μετουσιώνει σε φως ελαττώματα, αδυναμίες, εξασφαλίζει τη χαλιναγώγηση άλογων επιθυμιών, αποφεύγει κινδύνους, βοηθάει να παραμείνει κάποιος άνθρωπος, στεργιώνει την κοινωνική προκοπή και ο εσωτερικός πολιτισμός της καρδιάς γεννιέται από την ελευθερία, υπόθεση ύψιστης σημασίας.
Θεμελιακός ο ρόλος της για την κοινωνία, είναι αδύνατο να υπάρξει, όταν υποτάσσεται στο στρόβιλο των παθών, οι εσώψυχοι κίνδυνοι δεν είναι ήσσονος σημασίας. Στο πρόσωπο του Ηρακλή φαίνεται η σύνθεση ηθικής και σωματικής ρώμης.
Η ελευθερία δίνει τη δυνατότητα στην υπεύθυνη σκέψη, για έρευνα, αντικειμενική γνώση, έμφυτη του ανθρώπου ανάγκη, βάση της επιστήμης, φορέας της πολιτιστικής προόδου. Η επιστήμη εγκαλλώπισμα του βίου, σε περίοδο ελευθερίας διαμορφώνει, υψώνει, πλουτίζει τον ηθικό κόσμο, οδηγεί στην απαλλαγή από τον υπερβολικό φόβο, παραμυθία στις συμφορές, και αντιμετωπίζονται στωικά τα αναπάντεχα ή τα αναμενόμενα του βίου.
Η εύρεση της αλήθειας (α+λανθάνω, αλάθητο) εξασφαλίζει έναν εγώ υπεύθυνο και κάτω από το φως της, τίποτε το σκοτεινό, μυστηριώδες δεν υπάρχει, καίριος αντίπαλός της κάθε αρνητικό φαινόμενο.
Πάντα ο τηλαυγής καθοδηγητής δείχνει αν είναι οδηγός ή οδηγούμενος, όρθιος ή ορθούμενος, παλεύει για να καταλύσει τις ανελεύθερες συνθήκες. Χωρίς την ελευθερία, ή άκρως γοητευτική έρευνα για γνώση, γίνεται όργανο καταπίεσης, η αλήθεια διαστρέφεται σε απάτη, η αρετή (αραρίσκω, αρέσκω) καταντά ασελγής υποκρισία και η λογική πάει για ύπνο.
Ο Προμηθέας έκλεψε από τον Ήφαιστο και την Αθηνά τη σοφία των τεχνών, τη φωτιά και τα έκανε δώρα στον άνθρωπο. Η ψυχική εξύψωση, η πνευματική άνθηση, πλάι στην υλική ευημερία θα δώσουν την έννοια του σωστού ανθρώπου.
Άλλη μορφή ελευθερίας το οικονομικό οικοδόμημα. «Οικονομία θυγάτηρ εστί της Προνοίας, αδερφή της Εγκρατείας και μήτηρ της Ελευθερίας», Ξενοφώντειος λόγος.
Ύστατος σκοπός του ανθρώπου η πραγματική ευδαιμονία η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ’ την οικονομία, αναπτύσσεται στην ελευθερία, και η ορθή αξιολόγησή της έχει πρωταρχική, πρώτιστη σημασία, βάση της υλικής ανεξαρτησίας, προσφέρει ψυχαγωγία, άνετη υγιεινή διαβίωση, ανεμπόδιστα ικανοποιούνται οι προσδοκώμενες υγιείς επιθυμίες.
Η μηχανή παράγει πολλαπλές ποσότητες προϊόντων, μειώνει τον κόπο, βοηθά στις ανακαλύψεις, απολυτρώνει θριαμβευτικά από δυσμενείς προοπτικές, εμπνέει ανυποχώρητη αισιοδοξία (αίσιος + δόξα), ελπιδοφόρο αντίκρισμα της ζωής, σπουδαία ψυχική δύναμη, η αναβάθμιση της ζωής γίνεται με την παραγωγικότητα, συστηματική εργασία, που εξασφαλίζονται με σταθερή ελευθερία. Όταν στην ελευθερία, ηθική αρχή, αναπτύσσεται η τεχνολογία, έχει καταστεί αυτονόητο μέρος της ζωής μας, δίνει τεράστια ώθηση στη βιομηχανία, απ’ την οποία αυξάνεται ο πλούτος, γίνεται κοινωνική ισορροπία.
Η καλή χρήση υλικών αγαθών εξανθρωπίζει, η αξία τους βρίσκεται στην προσφορά τους, κάνουν ευτυχισμένο τον άνθρωπο, διαφορετικά, η καθάρια, ευαίσθητη συνείδηση αφυπνίζει τις Ερινύες της ψυχής και τον κάνουν δυστυχισμένο, γιατί δεν έχει την ηρεμία του. Επιβάλλεται πάντα η θαυμάσια των αρχαίων αρχή: «Μέτρω χρω».
Εθνική ελευθερία είναι ο χώρος ο ανεξάρτητος, απαραβίαστος, από κάθε ξενική επιβολή στον οποίο πραγματοποιείται, είναι συνυφασμένη με την ελεύθερη ατομική ανεξαρτησία της βούλησης, έλλειψη κάθε εξωτερικής επέμβασης, το μέγιστο των δικαιωμάτων, είναι ότι το οξυγόνο για τον οργανισμό. Η έννοια της ελευθερίας, βασικό στοιχείο του ελληνισμού, πρωταρχικό γνώρισμά του. Η ελληνική επανάσταση του 1821, έκρηξη αρετής, υπήρξε αναγκαιότητα εθνική και ανθρώπινη.
Όταν κάνουμε ό,τι προάγει εμάς και το γενικό καλό, είμαστε ελεύθεροι, καθώς και οι ενάρετοι, οι αδέκαστοι. Ελεύθερος ήταν αυτός που αγωνίστηκε να κρατήσει τη δυσαπόχτητη ελευθερία του και πήρε το φοβερό δυνάστη κατά πόδι. Ύψιστο αγαθό συνοδεύεται με την ευτυχία και η ευτυχία δε νοείται χωρίς ελευθερία και ελευθερία δεν εξασφαλίζεται χωρίς την ευψυχία.
Ελευθερία, βάση της φυλής, υπάρχει απ’ τη στιγμή που υπάρχει ορθοπραξία. Μάθαιναν τα ελληνόπουλα μιαν επαναστατικότητα και φθάνουν στην επανάσταση και αγωνίζονται τον καλό αγώνα της ελευθερίας. Η δύναμη των γραμμάτων ιδίως πριν την επανάσταση, ήταν δύναμη ευεργετική, λαμπρό έρεισμα, γέμισε τις αγαθές ψυχές όλων και καταθέτουν τη ζωή τους ενέχυρο της ελευθερίας, δεινά υποσκελισμένης, εκμηδενισμένης.
Η παιδεία στην πλατύτερη έννοια είναι: Άνθρωπος ελεύθερος. Τη Γαλανόλευκη στη σημερινή της μορφή καθιέρωσε η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, 1822, οι εννέα ισομεγέθεις οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές λωρίδες, αντιστοιχούν στις συλλαβές της φράσης:
«Ελευθερία ή θάνατος». Η προγονική φυλετική δόξα εξίσωσε τον Έλληνα του 1821 με τους ανυπέρβλητους αγωνιστές των κλασικών, (480-323 π.Χ.) κυρίως, χρόνων, κεφάλια ξαναμμένα από ενθουσιασμό (ένθεος-ένθους, ενθουσιάζω).
Ο δρόμος του χρέους επιβάλλει θυσίες, διαφορετικά τα δυσοίωνα μηνύματα θα μεστώσουν και τα μάτια θα θρηνούν τους ζωντανούς. Η εθνική συνείδηση ατσαλώθηκε μέσα στον αγώνα και είχε πάνω απ’ όλα την πάναγνη ελευθερία. Η τρισένδοξη επανάσταση αυτοφυές δημιούργημα όλων των «ραγιάδων» με το μυριόστομο ψυχωμένο λόγο το ζεύγμα «Ελευθερία ή Θάνατος», κοντά στις αναγνωρισμένες αστραφτερές φυσιογνωμίες της Επανάστασης, είναι οι ανώνυμοι, όχι όμως λιγότερο άξιοι, πνίγονταν από την επιθυμία να αγωνιστούν.
Το θάμβος της ψυχής τους αντήχησε σαν κεραυνός, χύθηκε σαν σίφουνας, υψώθηκε σαν κύμα θεριεμένο για να σαρώσει του απεχθούς τυράννου την απαίσια κυριαρχία, μέσα στην καταπίεση διατηρείται ανέπαφη η αξιοπρέπεια.
«Σα μια βροχή, είπε ο Κολοκοτρώνης, έπεσε σ’ όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας, όλοι εσυμφωνήσαμεν εις αυτόν τον σκοπόν και εκάμαμεν την επανάστασιν». Η Ελλάδα μεγαλουργεί όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι. Για το θαύμα αυτό ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός (1669-1820) έχει αναμφίβολο ενδιαφέρον.
Συμβάλλει στην εθνική αφύπνιση του υπόδουλου ελληνισμού, δεν αναπήδησε ξαφνικά, όπως η πάνοπλη Αθηνά απ’ το κεφάλι του Δία, αλλά ήταν προϊόν μακράς, κοπιώδους χρονικής διάρκειας. Η παράδοση της φυλής κοχλάζει μέσα τους και τους παρορμά προς τη θυσία.
Το ελληνικό πνεύμα δεν έσβησε στο σκοτάδι της δουλείας 400 χρόνων, συνέχισε αναρριπιζόμενο να φλογίζει τις καρδιές όλων, να τροφοδοτεί την ιδέα της παλιγγενεσίας. Δουλεία μαύρη νύχτα, σύννεφο της γης που σκοτεινιάζει τον ήλιο. Μακρόχρονη η προσμονή, η ημέρα της ανάστασης αργούσε: «Άργειε να’ ρθει εκείνη η ημέρα κι ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τα’ σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά».
Ο εθνικός ύμνος γράφτηκε το 1823 στη Ζάκυνθο και τυπώθηκε το 1825 στο Μεσολόγγι. Άληκτοι οι αγώνες του Έλληνα για να αιωνοποιήσει τη ζωή του, αφότου απελευθερώθηκε από την ειρκτή της άγνοιας, θεωρεί τη ζωή ως πρώτη αξία, μεγάλο αγωνιστικό στίβο για την εκπλήρωση της τελείωσής του.
Οι δοξασμένοι Έλληνες του 1821 έδιναν τη μάχη για τη λυτρώτρια δύναμη, την πολύτιμη ελευθερία. Στους πολέμους νικά η καρδιά, χωρίς ψυχικό σθένος η σωματική δύναμη είναι χωρίς ουσία κέλυφος, χωρίς να παραγνωρίζεται η αξία του σώματος.
Έχοντας μέσα τους τη φλόγα της θυσίας, το δένδρο της ελευθερίας πότισαν με αίμα, αποδεσμεύτηκαν του εφήμερου και εισήλθαν στην αθανασία, κοσμούν το πάνθεον της εθνικής ιστορίας, σταθμός πρόσφορος για αναλογισμό του έργου τους.
Στην αρχαιότητα υπήρχε σεβασμός στους νεκρούς, όταν τους ενταφίαζαν σταματούσαν οι εχθροπραξίες, γινόταν ανακωχή ανάμεσα στους εμπόλεμους.
Η ευψυχία τους έκανε ένσαρκο όραμα την ελευθερία, που ξεπήδησε απ’ τα ιερά κόκαλα των Ελλήνων, σαφέστατα προσφωνεί «ανδρειωμένη» ο εθνικός μας ποιητής, Δ. Σολωμός, κηρύττει περισπούδαστα, μαστορεμένα, λιτά, την ελευθερία, συνεχτικό στοιχείο της ζωής των Ελλήνων.
Όλοι οι μεγάλοι ποιητές είναι εθνικοί ποιητές. Η κατάχρησή της σε δουλεία οδηγεί, το επισημαίνει με θαυμάσιο σε διατύπωση λόγο ο Πλάτωνας: «Η άγαν ελευθερία ουκ εις άλλο τι ή εις άγαν δουλείαν μεταβάλλει και ιδιώτην και πόλιν».
Το φυτό της ελευθερίας είναι λεπτοφυές και δεν επιδέχεται αδέξιο άγγιγμα, να καλλιεργηθεί με στοργή, λεπτότητα, περισσή φροντίδα για να ανθοφορήσει πλούσια στις καρδιές και να καρποφορήσει, περνά από τη γέφυρα της πειθαρχίας που σημαίνει άσκηση σε ευγενείς έξεις, ικανότητα αυτοκυριαρχίας.
Ο σπόρος, αν εγκαταλειφθεί στην τύχη του, δεν πρόκειται να βλαστήσει, ριζοβολήσει. Ο ιδανικός δάσκαλος θα ξεδιψάσει την εξαίρετη ελληνική πνευματική γη από καλούς σπόρους που σπείρονται και θα καρπίσουν. Ο άνθρωπος αυτοδημιουργείται και αυτοκατασκτρέφεται, οικοδομεί και κρημνίζει, δημιουργεί και καταστρέφει, ομονοεί και διχονοεί.
Το παλαιγενές (πάλαι +γενέσθαι), διηνεκές της φυλής μας πιστεύει ότι η ελευθερία, η ζωή είναι ανεπανάληπτα, αγέραστα αγαθά και δεν επιτρέπεται να αφανιστούν. Τη δύναμη του λαού μας καθορίζει η φλόγα της ψυχής, τα στήθη των παλληκαριών γεμίζουν ευφροσύνη, ικανοποίηση, ακόμα σίδερα λιώνουν. Όσοι μάχονται και σκοτώνονται, είναι νεκροί πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς, χάνονται μόνο σαν υλικές υπάρξεις.
Ο Έλληνας που προχωράει προς τη θυσία, βαδίζει προς τη ζωή, χωρίς να είναι σωβινιστής, τιμά κάθε γη και πατρίδα, αλλά θερμός πατριώτης. Μερικές φορές πέφτει, αναγεννιέται σαν το συμβολικό Φοίνικα και μάλιστα πιο ακμαίος κάθε φορά, από την τέφρα του, χωρίς τον κίνδυνο της οξείδωσης του χρόνου. Ισχυρή η έννοια της εθνικής ταυτότητας.
Πετυχημένο εθνικό σύμβολο έχει προκαθοριστεί από τη Μοίρα πάντα να προχωρεί, να διδάσκει θαρραλέα την οικουμένη πως ο άνθρωπος, περιούσιο ον, να σέβεται τις υψηλές παγκόσμιες αρχές με την αυτοπροαίρετη, αταλάντευτη εμμονή σ’ αυτές.
Τα κάλλη, θέλγητρα της γης, τα αρώματα, ωραία χρώματα, η φιλόξενη καταγάλανη γύρω μας θάλασσα, στο σημείο επαφής τριών ηπείρων, ο ενάλιος πλούτος, το γλυκό ηλιόλουστο κλίμα με τις χρυσαφένιες αντανακλάσεις του ήλιου στην επιφάνεια της θάλασσας, ο αισθητικός αυτός παράδεισος, η γεωγραφική τοποθεσία της χώρας μας, αποτελούν τις Σειρήνες και είχαν κατά καιρούς κλωσσήσει στο κεφάλι τους οι διάφοροι καταχτητές σχέδιο να την πατήσουν.
Ο μιαιφόνος (μιαίνω+φένω) Άρης δεν ξορκίστηκε από τη γη. Η ελευθερία σε εκτεταμένες περιοχές της γης καταδυναστεύεται, βρίσκεται υπό διωγμό. Υπενθυμίζουμε τον ευρωπαϊκό εμφύλιο πόλεμο, 1917-1945, είχε μετατραπεί σε φάντασμα της καθημερινότητας και οι λαοί ήταν καταδικασμένοι να υποστούν ανήμποροι την περιδίνηση της ύπαρξής τους.
Ο πόλεμος, αγριότητα, εκκολαπτήριο συμφορών, καταξοδεύει τα έσοδα της ειρήνης, αληθινή παραφροσύνη.
Επενδύουν σε ανέμους και θερίζουν θύελλες. Έμφυτη η αποτίναξη κάθε μορφή δουλείας, όπως παρατηρούμε και από την εποχή του Σπάρτακου μέχρι σήμερα τους αγώνες των δούλων κατά του αυθέντη.
Ο Θρακιώτης Σπάρτακος (71 π.Χ.), αρχηγός μεγάλης εξέγερσης, επανάστασης των δούλων στη Ρώμη κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, των πλούσιων, καταπνίγεται με τις μυριόμβες (μύριος+βους) θυμάτων να πλημμυρίσουν οι δρόμοι της Ρώμης από το αίμα των δούλων, σταυρώνονται 6.000.
Οι υπερήρωες του 1821 με την παλλαϊκή ομοψυχία, την «ισχύς εν τη ενώσει» καταφρόνησαν την ανυπόφορη τυραννία για να κατισχύσει το γλυκό μήνυμα της ελευθερίας, δόξασαν με τα ολοκαυτώματά τους την πατρίδα.
Ωραίος ο θάνατος, όταν με αυτόν καταφάσκεται το υψηλό νόημα, το περιεχόμενο της αληθινής ζωής, το «ευ ζην», διαφορετικά ο άνθρωπος γίνεται λιποτάκτης των υψηλών αρχών. Αν από φιλοζωία αποδεχόταν ζωή επονείδιστη, τότε θα υπήρχε παρωδία ζωής, εξάλλου η ζωή είναι μια παροδική ρυτίδα της θάλασσας.
Η νηφάλια μελέτη της ελληνικής ιστορίας προξενεί μεγάλη κοινή ωφέλεια. Υπενθυμίζουμε μόνο την ιστορία ενός από τους πιο σπουδαίους μήνες της φυλής, το Σεπτέμβρη, τα Σεπτεμβριανά. Σεπτέμβρη του 490 και 480 π.Χ. οι Έλληνες νίκησαν τους εχθρούς στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα και έσωσαν τη Δύση από τη δουλεία.
Το Σεπτέμβρη του 1814 ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία, ο πρώτος σπόρος της ελευθερίας που οδήγησε στο 1821 στην εθνική ανεξαρτησία. Πάντα χρειαζόμαστε μια σύγχρονη Φιλική Εταιρεία με μέλη τα εξαιρετικής ποιότητας, λαμπρά μυαλά που ζουν στη χώρα μας και Έλληνες του εξωτερικού, για μια δουλειά διαφωτισμού. Στις 23 Σεπτέμβρη του 1821, έγινε η άλωση, απελευθέρωση της Τριπολιτσάς.
Η ιστορία του Σεπτέμβρη ακούραστη, προτρέπει για εθνική ομοψυχία. Το Σεπτέμβρη του 1843 οι Έλληνες επέβαλαν το Σύνταγμα, δηλαδή τις πολιτικές ελευθερίες. Αλλά το Σεπτέμβρη του 1922 η εθνική διχοστασία οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή (1919-1922).
Οι Έλληνες με την απέραντη αγάπη στην ελευθερία, ιδέα της τέλειας ζωής, άσκησαν στο έπακρο την προγονική αυτήν εύκλεια, έδωσαν χτύπημα στην ψευδώνυμη, μισελεύθερη, Ιερή Συμμαχία, με τις ανθρωπολέθριες αντιλήψεις, ανέτρεψαν τις πολυθρύλητες αρχές της, αντιδραστικές δυνάμεις της ταπεινωμένης Ευρώπης, αειθαλούς, ένδοξης ηπείρου, πολλοί λαοί ένιωσαν ελπίδα, πολλά, πολλοί χρωστούν στους τόσο λίγους.
Ακοίμητοι φρουροί ανάμεσα στις χιλιετίες συνεχίζουν ακατάβλητοι το ιστορικό οδοιπορικό τους. Η Ελλάδα η χώρα της μακρότερης πολιτιστικής εποποιίας του ανθρώπου, προσέφερε πολλά στον πανανθρώπινο πολιτισμό.
Οι εθνικές παραδόσεις είναι το αθάνατο λουλούδι της χώρας μας. Η μεγάλη εποποιία του 1821 έβγαλε απ’ τα σπλάχνα της τα κλέφτικα και δημοτικά τραγούδια, γιατί ο λαός ξέρει να εχτιμά τους ηρωικούς αγώνες οι οποίοι εκφράζουν την περιφρόνηση προς το θάνατο, αρκετά απ’ αυτά είναι απ’ τα ωραιότερα που έχει ποτέ πλέξει η ελληνική συνείδηση.
Ο ελληνικός λαός λούζεται τα νάματα της ιδέας της πατρίδας και μέσα στα τρίσβαθα του σπαραγμού, πόνου, κόπου, μαρτυρίου, μάχεται για την κατάχτηση της ελευθερίας, γι’ αυτό καλό είναι να ρίχνει κανείς τις ρίζες του πάνω σ’ αυτά τα χνάρια. Απ’ τις παραδόσεις εμπνέεται ο Όμηρος, οι τρεις μεγάλοι τραγικοί της αρχαιότητας, στην παράδοση του δημοτικού τραγουδιού βρίσκουν τις πηγές τους οι πνευματικοί άνθρωποι. Εξασφαλίζουν την ιδιομορφία του λαού, είναι η αναπνοή του, ο καθένας οφείλει να αναβαπτίζεται σ’ αυτές.
Οι υπέρ της ελευθερίας αγώνες εδραιώνουν την κοινή συνείδηση ενός λαού, και ο ηρωικός θάνατος αποτελεί έμπρακτη συμβουλή, ωραίο μάθημα προς τους ζωντανούς, διαιωνίζει τις μεγάλες αξίες, το φιλότιμο οδήγησε σε αυτοθυσίες, ολοκαυτώματα.
Το θέμα μεγάλο και ως εκ τούτου η φρόνηση υπαγορεύει σεμνή αντιμετώπισή του, δε θα επιβαρύνουμε άλλο το συνοπτικό αυτό άρθρο, κοντολογίς, περισσεύουν πολλά για άλλο άρθρο. Όλα τα προαναφερθέντα είναι στοιχεία ικανά να μας πείσουν ότι η φιλόστοργη πατρίδα κι ελευθερία, έχουν σχέση αδιάσπαστη μεταξύ τους. Το Έθνος σύσσωμο, πρωταθλητής της ελευθερίας παρουσιάζει πολυκύμαντη, οδυσσειακή ιστορική διαδρομή χιλιετηρίδων που σημάδεψε με ανεξίτηλα χρώματα μια πορεία άφθιτου, αστείρευτες δυνάμεις, ψυχικού μεγαλείου, εθνικής ανάτασης, ηρωισμού, αυταπάρνησης, φιλοπατρίας, αδιάκοπης δράσης σε όλα τα επίπεδα. Η ελληνική φυλή, σώτειρα της υφηλίου, ήρθε για να πλαστουργήσει, φωτίσει, εξημερώσει, παραδειγματίσει, όλα αποτελούν τους καθοδηγητικούς φάρους, εμπνέουν τις ερχόμενες γενιές. Η ιστορία, ο αδέκαστος ελλανοδίκης, περιβάλλει με το φωτοστέφανο, στολίζει με αθάνατες περγαμηνές τους γίγαντες μαχητές του 1821. Ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας αντιπροσωπεύουν τον Έλληνα. Για το υπέροχο ελληνικό φρόνημα οι λαοί αποκαλύπτονται, προφέρουν με ευλάβεια το όνομά του.
Οι Ευρωπαίοι, και όχι μόνο, σπουδάζουν τα έργα των αρχαίων Ελλήνων, οι αετοί της ανθρώπινης διάνοιας έχουν μια καταγωγή και είναι ελληνική. Αφού η σύγχρονη Ελλάδα διατηρεί το βαρύ ιστορικό πολιτιστικό παρελθόν της, τεράστια ευθύνη απορρέει από την κληρονομιά αυτή, να συνεχίσουμε αδιάσπαστοι, για την κοινή καλυτέρευση της ζωής.
Η παρακαταθήκη του πνευματικού ελληνισμού προς το νεότερο ελληνισμό να τα αναγάγει σε μήτρες νεωτερικότητας.
Οι Έλληνες ορθώνουν αναχώματα αξιών, απ’ το υστέρημά τους δίνουν και βεβαιώνονται, έτσι, ότι δεν υστερούν. Η χώρα μας αλτρουίστρια, λάμπει άπειρα χρόνια και θα λάμπει για χιλιετίες. Απίστευτη έκρηξη, η πραγματοποίηση του οποίου αποτελεί καθήκον.
Η αιώνια Ελλάδα, πνευματική μάννα των λαών, προμαχώνας, προπύργιο της ελευθερίας, πρωθιερέας στη στήριξη αδύναμων συμπολιτών, εντυπωσιάζει το μήνυμα αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, θάλλει η ευαισθησία, οι άνθρωποί της, θετικά πρότυπα, προσφέρουν χαρούμενη νότα δροσιάς στη σκυθρωπή κοινωνική ατμόσφαιρα, τους ανήκει το Νόμπελ ανθρωπιάς, ειρήνης, έδωσαν μαθήματα ζωής παγκόσμια. Και εμείς είχαμε πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, της Κύπρου, του Πόντου.
Είναι ανεπίτρεπτο, θλιβερό, να αποζούμε απ’ τους κόπους, τόκους των προγόνων μας, η χαρά βρίσκεται στον αγώνα. Το πλούσιο, μεγαλοπρεπές, απαράμιλλο παρελθόν μας, η λαμπρή, πολύτιμη παράδοση είναι το ιερό νάμα μέσα στο οποίο αναβαπτίζεται σε κρίσιμες στιγμές η εθνική μας ψυχή.
Ο Θησέας στις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη, γενναιόδωρος προς τους καταστρεμμένους, για τη στάση, συμπεριφορά του, επαινείται και η πόλη του για τα επιτεύγματά της. Υπάρχουν γνώμες που κρατούν αμείωτο το κύρος τους μέσα στους αιώνες. Μιας τέτοιας βαρύτητας αξίωμα, υπέροχης αποφθεγματικής ρήσης είναι ο τίτλος του θέματος. Σε καμιά χώρα το παρελθόν δεν είναι τόσο παρόν όσο στη δική μας.
Οι Αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές πριν απο κάθε μάχη έδιναν όρκο πίστης για την αγαπημένη πατρίδα.
Οι Αθηναίοι Έφήβοι καθέ φορά πριν επιτεθούν έλεγαν «Δε θα ντροπιάσω τα όπλα μου, ούτε θα εγκαταλείψω τoν συμπολεμιστή μου όπου κι εάν ταχθώ να πολεμήσω, θα υπερασπίζω τα ιερά και και τα όσια, και μόνος και με πολλούς, και την πατρίδα δεν θε παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και μαχητικότερη ἀπ᾿ όση θα μου παραδοθεί...»
Δείτε το βίντεο με όλους τους όρκους των Αρχαίων Ελλήνων
Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα.Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ότι έμεινε γραπτό στην Ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.
Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους Έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον Έλληνα και για αυτό έγινε Ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό.
Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνες». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μας «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας. Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος.
Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά. Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μας βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός Έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;
Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται. Ως Ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού.
Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε τα ο 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μας ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:
Αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα, Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα.
Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά Και σαν πρώτα ανδρειωμένη Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!
Ας σκεφτούμε όμως τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!
*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.
Η NASA επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί έχουν υποψιαστεί ότι στο φεγγάρι μας υπάρχουν... τεχνητές δομές. Στη φωτογραφία που ελήφθη από τη NASA AMES RESEARCH.CENTER μπορούμε να δούμε δύο πιθανές δομές. Στη φωτογραφία φαίνεται καθαρά ένα γεωμετρικό σχήμα με τετράγωνη βάση το οποίο προφανώς αντιστοιχεί σε κάποιο είδους κτιρίου...
Στα δεξιά της φωτογραφίας θα δείτε ένα τριγωνικό αντικείμενο που θα μπορούσε να μοιάζει με μία γέφυρα ή ένα είδος αψίδας.
Μήπως αυτό είναι απόδειξη ότι η NASA κρύβει πολλά από τον κόσμο;
Τι έγραφαν οι Έλληνες πριν από 2500 χρόνια περίπου:
Ο Πυθαγόρας μάς πληροφορεί σχετικά με τη σελήνη ότι κατοικείται από Θεϊκά όντα όμοια με τους κατοίκους της γης. Υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη γη με τη μοναδική διαφορά ότι οι σεληνιακές μέρες είναι 15 φορές μεγαλύτερες από τις δικές μας, σύμφωνα με το periergaa. Ο Ορφέας λέει για την σελήνη που έχει βουνά, πολιτείες και σπίτια.
Πως έχει στερεό έδαφος όπως η γη και θεϊκούς κατοίκους. Τις πληροφορίες αυτές μας τις δίνουν Πλούταρχος και Διογένης ο Λαέρτιος. Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη και επιμένει στο θέμα των κατοίκων της σελήνης, ότι είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη.
Ο Σωκράτης τη χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς». Αυτά αναφέρει ο Ξενοφάνης για το δάσκαλο του. Αυτά που έλεγε ο Σωκράτης τα υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι.
Κατά την ελληνική μυθολογία η Σελήνη είναι η κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα και της Τιτανίδας Θείας. Είναι αδελφή της Ηούς(Αυγής) και του Ήλιου ο οποίος τη φωτίζει πάντα φανερώνοντας την αδελφική του αγάπη. Αναπαρίσταται συνήθως, είτε να ιππεύει στο πλάι έναν ίππο, είτε να οδηγεί ένα άρμα από ένα ζευγάρι δυνατών αλόγων (ή ταύρων). Η Σελήνια σφαίρα της ή η ημισέληνος της αναπαρίσταται συνήθως, είτε ως στέμμα στο κεφάλι της, είτε ως μια ανυψωμένη πτυχή της λαμπερής της κάπας. Αρκετοί μύθοι τη θέλουν να οδηγεί ένα κοπάδι από ταύρους και για αυτό και παρομοιάζουν την ημισέληνό της με τα κέρατα του ταύρου. http://www.nasa.gov/mission_pages/LCROSS/multimedia/gallery/LCROSS_SOC.html defencenet.g
Οταν πλημμύριζε ο Νείλος στην Αρχαία Αίγυπτο, οι αγρότες που είχαν χωράφια δίπλα στο ποτάμι έχαναν τα όρια τους.
Όταν βρέθηκε εκεί ο Θαλής ο Μιλήσιος να μετρήσει την μεγάλη πυραμίδα από την σκιά της, του ανέθεσαν να βρει έναν τρόπο έτσι ώστε μετά την άμπωτη να μπορούν να ξαναβρούν οι Αιγύπτιοι αγρότες τα όρια των χωραφιών τους. Ο Θαλής έβαλε πασσάλους ανά τακτά διαστήματα στην άκρη του ποταμού κατά μήκος της ακτής. Από κάθε πάσσαλο έδεσε μακριά σχοινιά προς τα έξω, προς τα χωράφια, δηλαδή κάθετα σε διεύθυνση προς τον ποταμό. Τα σχοινιά κατά μήκος τους, ανάλογα με τις αποστάσεις έφεραν κόμβους!!! Με την βοήθεια των κόμβων μέτρησε ακριβώς τα σύνορα του κάθε αγρού αφού είχε σταθερή απόσταση από τον ποταμό.
Η μέθοδος αυτή, του να υπολογίζεις δηλαδή με ακρίβεια, ονομάστηκε κομβέω. (υπολογίζω, μετρώ ακριβώς με την βοήθεια κόμβων…)
Αργότερα το πήραν οι Λατίνοι όπου όσοι ήξεραν να εκτελούν μαθηματικέςή αριθμητικές πράξεις, το φώναζαν δυνατά (εξού κομπασμός), και ο υπολογισμός σε αυτούς έγινε combaso, ή compasso (Υπάρχει και σήμερα όργανο στη ναυσιπλοΐα για υπολογισμό της πορείας του πλοίου κλπ)
Έκτoτε το μετρώ ή υπολογίζω με ακρίβεια compaso => computer. Αγγλικά άραγε πως λέγεται το computer; Γιατί Ελληνικά ξέρουμε! https://arxaioi-ellines.blogspot.gr
Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γαία…. 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Ο ιερότερος όρκος των Ολύμπιων Θεών και Θεοτήτων, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. (ΙΕΡΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ).
