Φράσεις της αρχαίας ελληνικής που χρησιμοποιούμε σήμερα

- Eξ απαλών ονύχων: από μικρό παιδί, από νηπιακή ηλικία.
Η φράση χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος μαλακά νύχια.


- Έξεστιν Κλαζομενίοις ασχημονείν : Επιτρέπεται στους Κλαζομενίους να φέρονται με απρέπεια.
Την φράση είπαν οι Έφοροι της Σπάρτης για τους Κλαζομένιους, κατοίκους των Κλαζομενών, πόλης της αρχαίας Ιωνίας, όταν οι αντιπρόσωποί τους λέρωσαν τους θρόνους τους στη γερουσία.
Αιλιανού Ποικίλαι Ιστορίαι,2,15


- Έπεα πτερόεντα : Λόγια του αέρα.
Ποιητική Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια, όταν βγαίνουν από το στόμα μας τα παίρνει ο αέρας και πετούν. Ιλιάδα,Α,201


- Επί ξυρού ακμής : στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο.
Ομηρική φράση, ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον ξεσηκώσει για πόλεμο εναντίον των Τρώων. Ιλιάδα,Κ,173


- Εκατόμβη : Τεράστια θυσία πολλά θύματα.
Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία, προσφορά προς τους θεούς από εκατό βόδια.
Υπάρχει πολλές φορές στον Όμηρο. Ιλιάδα , Α,65


- Ες αύριον τα σπουδαία : Αύριο θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά.
Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν πήρε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα. Πλουτάρχου Πελοπ.,10


- Η ταν ή επί τας : Η να την φέρεις νικητής ή να σε φέρουν πάνω της νεκρό, ή θα καταφέρουμε ή θα αποτύχουμε, ό,τι θέλει ας γίνει.
Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο. Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16


- Ήξεις αφήξεις : Λέγεται στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει σταθερή άποψη, αλλά αλλάζει συνεχώς γνώμη.
Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών « ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.


- Κέρβερος Σκληρός, ανυποχώρητος.
Από το όνομα του τέρατος που φύλαγε τον Άδη και δεν άφηνε κανένα να μπει μέσα.


- Η κεφαλή της Μέδουσας: Λέγεται για ό,τι είναι αποκρουστικό, για ό,τι δεν αντέχει να το βλέπει κανείς.
Η φράση προέρχεται από το μύθο της Μέδουσας που απολίθωνε όποιον την κοιτούσε
Ησίοδου Θεογονία, 1270


- Κέρας Αμαλθείας: Πλούτος, αφθονία
Η φράση προέρχεται από το περιστατικό όπου η Αμαλθεία έτρεφε το μικρό δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.


- Καυδιανά δίκρανα Λέγεται στη φράση περνώ μέσα από τα καυδιανά δίκρανα, αναγκάζομαι να υποστώ ταπεινώσεις.
Η φράση προέρχεται από την ταπεινωτική ήττα του ρωμαϊκού στρατού στο Καύδιο, στην Αππία οδό, όπου ο ρωμαϊκός στρατός υποχρεώθηκε να περάσει κάτω από ένα ζυγό σε σχήμα Π κατασκευασμένο από δόρατα (καυδιανά δίκρανα).


- Και συ τέκνον Βρούτε; Λέγεται για κάποιο άνθρωπο, που ξαφνικά στρέφεται εναντίον μας.
Τη φράση είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε το βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του.


- Κόπρος του Αυγείου: Μαζεμένες ατασθαλίες καταστάσεις που δύσκολα διορθώνονται.
Η φράση προέρχεται από ένα άθλο του Ηρακλή, όταν καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.


- Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματά τους και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια.
Η φράση προέρχεται από αισώπειο μύθο «Ανήρ Κομπαστής» σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντά του την παραπάνω φράση. Αισώπου Μύθοι, «Ανήρ Κομπαστής»


- Mηδένα προ του τέλους μακάριζε: Μην καλοτυχίζει κανένα, πριν να δεις το τέλος του.
Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια. Ηροδότου Ι. 32. 7


- Κύκνειο άσμα: Η τελευταία πράξη, το τελευταίο έργο, η τελευταία ενέργεια κάποιου.
Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατό του. Πλάτωνος, Φαίδων 84,Ε


- Ιστός της Πηνελόπης: Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει.
Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται πως η Πηνελόπη ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία. Οδύσσεια, τ,149


- Κουτί της Πανδώρας: Συνδυασμένη επιδρομή συμφορών η εμφάνιση πολλών κακών ταυτόχρονα.
Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, κατά την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα σαν δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο απ΄όλες τις συμφορές έτσι μόλις το άνοιξε βγήκαν έξω τα κακά, εκτός από την ελπίδα.


- Ο κύβος ερρίφθη Η απόφαση πάρθηκε.
Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο.


- Κλίνη του Προκρούστη: Λέγεται στην περίπτωση που κάποιος θέλει να προσαρμόσει την πραγματικότητα σ΄ ένα αυθαίρετο σχήμα, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη που έδενε τα θύματά του στο κρεβάτι του κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, για να τους φέρει σε μήκος ίσο με το κρεβάτι.


- Μέμνησο των Αθηναίων Μην ξεχάσεις να εκδικηθείς τους αντιπάλους σου.
Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο υπενθυμίζοντας του ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, γιατί συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων. Ηροδότου, V.105


- Μερίς του λέοντος Το μεγαλύτερο μέρος το μεγαλύτερο κομμάτι.
Από το μύθο του Αισώπου «Λέων και αλώπηξ».


- Κομίζω γλαύκας εις Αθήνας: Λέω πράγματα πασίγνωστα, σαν να ήταν άγνωστα.
Η φράση λέγεται γιατί στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν πασίγνωστη, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π.
Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301.


επί ξυρού ίσταται ακμής: Ιλιάδα, Κ 173-174: «νυν γαρ δη πάντεσσιν επί ξυρού ίσταται ακμής / ή μάλα λυγρός όλεθρος Αχαιοίς ηέ βιώναι».


                                                                                             Πηγή


Σχόλιο Πελασγού : Ας δούν τώρα, αυτοί που αμφισβητούν την αδιάλειπτη συνέχιση της ελληνικής γλώσσας και φυλής στο πάνθεον της ιστορίας.

ΑΔΩΝΙΑ Η αρχαιοελληνική Παράδοση της του Επιταφίου και της Ανάστασης

Τα Αδώνια είναι (γιατί τελούνται μέχρι και σήμερα) ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνιδος που γινόταν σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας, τα οποία δεν είχαν παντού την ίδια διάρκεια. Αλλού ήταν γιορτές διήμερες, αλλού τριήμερες και αλλού διαρκούσαν εφτά ημέρες...
Οι ετοιμασίες πριν την τελετή
Οι γυναίκες εννέα ημέρες πριν την εορτή, τοποθετούσαν μέσα σε αγγεία πήλινα σπόρους από φυτά που αναπτύσσονται γρήγορα, συνήθως σίτο, μαρούλι ή και διάφορα άνθη. Τοποθετούσαν τα αγγεία αυτά στις στέγες των σπιτιών ή όπου αλλού αυτά θα δέχονταν την θερμότητα των ηλιακών ακτίνων ώστε να μεγαλώσουν γρήγορα. Τα φυτά αυτά συμβόλιζαν την νεότητα και το σφρίγος του νεανία θεού, ενώ αναβλασταίνουν γρήγορα και μαραίνονται απότομα, όπως απότομα και πρόωρα αφανίστηκε και ο Άδωνις, εθιμοτυπικό το οποίο αποκαλείται "Κήποι του Αδώνιδος".
Η τελετή
Η τελετή χωριζόταν σε δύο κύρια μέρη.
Η πρώτη μέρα ήταν πένθιμη και  ονομάζονταν «αφανισμός». Στο κομμάτι αυτό οι γυναίκες ακολουθούσαν όλα τα καθιερωμένα τελετουργικά της κηδεύσεως του Άδωνις που ονομάζονταν και ως «πρόθεσις» του νεκρού.
Κατά την ταφική διαδικασία της προθέσεως, οι μαυροφορεμένες  γυναίκες τοποθετούσαν σε νεκρική κλίνη ένα ξύλινο ομοίωμα (ξόανο) του Αδώνιδος και επιτελούσαν, σαν να είχαν ένα νεκρό σώμα,  τα ταφικά τελετουργικά. Έπλεναν με νερό το  ξόανο,  μύρωναν το σώμα του Θεού, το έντυναν με το χαρακτηριστικό ύφασμα των νεκρών, το σάβανο και νεκροστόλιζαν με αρωματικά άνθη και κλαδιά αειθαλών δέντρων την κλίνη του.
Ο ποιητής Θεόκριτος, που έζησε 3^ο αιώνα π.Χ. και ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Ελληνιστικής εποχής,  περιγράφει με εξαίσιο τρόπο  στο 15^ο ειδύλλιό του με τίτλο Συρακουσίαι ή Αδωνιασταί την ατμόσφαιρα της εορτής:
«Έχουν στρώσει αργυρή κλίνη νεκρική για τον όμορφο Θεό. Δίπλα της, βρίσκονται καρποί που δίνουν τα κλαδιά των ιερών δένδρων, και άνθη φυλαγμένα σε πήλινα δοχεία, οι περιώνυμοι κήποι του Αδωνη. 
Ο πολυέραστος  Άδωνις, αυτός που αγαπούν και στον Αχέροντα ακόμη!
Δέσποινα Αφροδίτη, εσύ είσαι που κρατείς στα χέρια τώρα  το ρόδινο σώμα του Αδωνη». 

Κατόπιν ακολουθούσε  ο θρήνος του νεκρού Αδώνιδος. Ο θρήνος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των ελληνικών ταφικών τελετουργιών. Έχουμε την τύχη να διασώζεται αυτούσιος  ένας  τελετουργικός  θρήνος του Αδώνιδος  από τον Βίωνα τον Σμυρναίο που έζησε τον 2^ο αιώνα π.Χ.
Το έργο του «Επιτάφιος Αδώνιδος» αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ποιητικά κείμενα της Ελληνιστικής περιόδου που περιγράφει με αριστουργηματικό λογοτεχνικό τρόπο τον θρήνο της Θέας Αφροδίτης για τον Άδωνη.

Τον Άδωνη θρηνολογώ, τον όμορφο που εχάθη,

«πάει, χάθηκεν ο Άδωνης» οι Έρωτες θρηνούνε.

Στα πορφυρά σου Κύπριδα να μην ξαναπλαγιάσεις,

βάλε τα μαύρα σου, καλή, και να στηθοκοπιέσαι,

σύρε φωνή, ο Αδωνης χάθηκεν, ο καλός σου.

Τον Άδωνη θρηνολογώ και οι Έρωτες θρηνούνε 
  Έπειτα ακολουθούσε η λεγόμενη «Εκθεσις» του ομοιώματος του θνήσκοντος Θεού, δηλαδή η περιφορά, η μετάβαση της ταφικής λάρνακας από τον οίκο προς τον χώρο ταφής του.
Στην πομπή προπορεύονταν οι άντρες και ακολουθούσαν οι γυναίκες, οι αναμένοι πυρσοί και τα κεριά προσέδιδαν σε αυτήν την επιβλητική πομπή μια ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Οι πένθιμοι ύμνοι συνεχίζονταν κατά την διαδρομή με την συνοδεία αυλού που παρήγαγε έναν θρηνητικό ήχο και ονομάζονταν γίγγρα. Όταν έφταναν στον υποτιθέμενο χώρο ταφής, έθαβαν το ομοίωμα και ακολουθούσαν οι καθιερωμένες ταφικές χοές, καθώς και ο τελετουργικός κυκλικός χορός των γυναικών γύρω από τον τάφο.

“'Aδωνι, σήκω λίγο, φίλα με για μιάν ακόμα φορά

Φίλα με έτσι που το φίλημά σου να ζήσει.
Ετσι που το πνεύμα σου στο σώμα μου
Και στο αίμα μου να χαθεί.
Φίλα με έτσι που να βυζάξω τις χάρες σου
Και το χυμό του έρωτά σου να πιώ.

Πάρτονε Περσεφόνη πάρτονε τον άνδρα μου

Είσαι δυνατή περισσότερο από μένα.

Ολη η ομορφιά  σε σένα έρχεται  κάτω

Στον μισητό ΄Αδη. Κι είμαι κακότυχη εγώ

Κι έχω τη δυστυχία αχόρταγη.

Κλαίω τον ΄Αδωνι που μου πέθανε και σε φοβάμαι» 

Επιτάφιος Αδώνιδος, Βίωνας

Η επόμενη ημέρα των Αδωνίων ήταν χαρμοσύνη και ενθουσιαστική και ονομάζονταν  «Εύρεσις». Εκεί εόρταζαν την ανάσταση, την αναγέννηση του Αδώνιδος με χορούς και γέλια, και συνέτρωγαν με πλούσια γεύματα που προέρχονταν από τις καθιερωμένες θυσίες. Χαρακτηριστικός και ο Ορφικός ύμνος Αδώνιδος:

Κλῦθί μου εὐχομένου, πολυώνυμε, δαῖμον ἄριστε, ἁβροκόμη, φιλέρημε, βρύων ὠιδαῖσι ποθειναῖς, Εὐβουλεῦ, πολύμορφε, τροφεῦ πάντων ἀρίδηλε,   κούρη καὶ κόρε, † σὺ πᾶσιν † θάλος αἰέν, Ἄδωνι, σβεννύμενε λάμπων τε καλαῖς ἐν κυκλάσιν ὥραις, αὐξιθαλής, δίκερως, πολυήρατε, δακρυότιμε, ἀγλαόμορφε, κυναγεσίοις χαίρων, βαθυχαῖτα, ἱμερόνους, Κύπριδος γλυκερὸν θάλος, ἔρνος Ἔρωτος, Φερσεφόνης ἐρασιπλοκάμου λέκτροισι λοχευθείς, ὃς ποτὲ μὲν ναίεις ὑπὸ Τάρταρον ἠερόεντα, ἠδὲ πάλιν πρὸς Ὄλυμπον ἄγεις δέμας ὡριόκαρπον· ἐλθέ, μάκαρ, μύσταισι φέρων καρποὺς ἀπὸ γαίης.

΄Ακουσε την προσευχή μου , ώ ένδοξε , άριστε θεέ, με την κομψή κόμη, φίλε της μοναξιάς, που είσαι γεμάτος από περιπόθητους καρπούς. Ω Ευβουλέα με τις πολλές μορφές, φανερέ ανατροφέα των πάντων, που είσαι θηλυκός κι΄αρσενικός , ώ ΄Αδωνι, σ΄όλα είσαι πάντοτε το ωραίο βλαστάρι, σβήνεις και λάμπεις σε ωραίες κυκλικές εποχές , βοηθείς στην αύξηση των καρπών, έχεις δύο κέρατα, είσαι πολύ αγαπητός, σε τιμούν με δάκρυα, έχεις μορφή που λάμπει, χαίρεσαι το κυνήγι, έχεις αξιέραστη ψυχή , είσαι το γλυκό τέκνο της Κύπριδας. Βλαστάρι του έρωτα και γεννήθηκες στα κρεβάτια της Περσεφόνης με τα όμορφα μαλλιά .σύ άλλοτες κατοικείς κάτω από τον σκοτεινό Τάρταρο, κι΄άλλοτε φέρνεις το σώμα σου, όταν ωριμάσει στον καιρό του , προς τον ΄Ολυμπο. Έλα , ώ μακάριε και φέρε στους μύστες καρπούς από τη γή.

Ο Μύθος του Αδώνιδος
Όταν η Μύρρα, κόρη του Βασιλέα της Πάφου Κινύρα και της  Κεχρηίδας, έφθασε σε ηλικία γάμου, ο πατέρας της την ρώτησε ποιον θα ήθελε να παντρευτεί και αυτή απάντησε, με  έναν «όμοιο» με εσένα. Ο άνομος έρωτας της κόρης για το πατέρα ήταν τόσο δυσβάσταχτος, που η Μύρρα θέλησε να βάλει τέρμα στην ζωή της.
Όμως την σταμάτησε τελευταία στιγμή η παραμάνα της η Ιππολύτη, η οποία της υποσχέθηκε με όρκους ότι, αν δεν προχωρούσε στην πράξη της, θα την βοηθούσε σε ότι και να τις ζητούσε. Όταν η Κεχρηίδα έλειπε στην εορτή των θεσμοφορίων, η Ιππολύτη, μέθυσε τον Κινύρα με διονυσιακό οίνο και η Μύρρα κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να συνευρεθεί με τον πατέρα της για δώδεκα ημέρες και νύχτες.
 Όταν ο Κινύρας συνήλθε από την μέθη θέλησε να δει το πρόσωπο της ερωμένης του και όταν αντιλήφθηκε την πλεκτάνη άρπαξε το ξίφος του να την σκοτώσει. Η Μύρρα ξέφυγε από το μένος του πατέρα της και περιπλανήθηκε για εννέα κύκλους της Σελήνης κυοφορώντας τον καρπό της ερωτικής μίξης μαζί του.
Στο τέλος του ένατου κύκλου  η Μύρρα απέτεινε ικετευτικό λόγο προς του θεούς λέγοντας: "Είναι δίκαιη, δεν το αρνούμαι, η τιμωρία μου, μα σας ζητώ, για να μη  μιαίνω μήτε τους ζωντανούς- αν επιζήσω- μήτε τους νεκρούς – αν θα πεθάνω -  και από τα δύο βασίλεια να με αποπέμψετε, μεταμορφώστε με έτσι που και ζωή και θάνατο μαζί να μου αρνηθείτε."
Τότε το σώμα της Μύρρας άρχισε  να μεταμορφώνεται σε δέντρο. Τα πόδια της έγιναν ρίζες, το σώμα της κορμός δέντρου, και τα ικετευτικά απλωμένα στον ουρανό χέρια της, κλαδιά. Μόλις ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωση ο φλοιός του δέντρου αποσχίστηκε και εγενήθη ο πανέμορφος μύρινος Άδωνις.

Αμέσως μόλις γεννήθηκε ο Άδωνις τον παρέλαβαν οι νύμφες να τον πρωταναθρέψουν μυστικά εντός ενός ιερού σπηλαίου. Μόλις έφεραν εις πέρας το έργο τους, η Θεά Αφροδίτη πήρε τον Άδωνη από τις νύμφες και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη για να ολοκληρώσει την μυστηριακή του ανατροφή, αφού τον τοποθέτησε  κρυφά σε μία λάρνακα (ξύλινη κιβωτός από κυπαρισσόδεντρο).
Όσο όμως ο νέος πλησίαζε προς την ενηλικίωση του και το φυσικό κάλλος του γίνονταν ανυπέρβλητο, η Αφροδίτη μαγεύτηκε από την ομορφιά του, ενώ και ο Άδωνις ερωτεύτηκε σφόδρα την πολυύμνητη θεά. 

Η Περσεφόνη, συνεπαρμένη από την ωραιότητα του Αδώνιδος αρνήθηκε να τον δώσει πίσω και τότε οι θεές αποτάθηκαν στον Κρονίδη Δία να δώσει την λύση.
Ο Δίας αποφάσισε, το ένα τρίτο του έτους να παραμένει ο νέος με την Περσεφόνη στον Άδη και το υπόλοιπο διάστημα να επανέρχεται και να ζει με την Αφροδίτη. Το τρίτο του χρόνου θα το αφιέρωνε όπου εκείνος επιθυμούσε.
Ο Άδωνις επέλεξε το δικό του χρόνο να τον αφιερώσει στην αγαπημένη του θεά Αφροδίτη, για να χαίρονται περισσότερο χρόνο του ετήσιου κύκλου τον θείο έρωτά τους. Και σε αυτήν την αφήγηση,  διαφαίνεται ο μυστηριακός ορίζοντας του μύθου, αφού η απόφαση του Διός είναι όμοια με αυτήν που έδωσε στην θεότητα της Ελευσίνος, Περσεφόνη, όταν ο Άδης θέλησε να την κρατήσει κοντά του.
Η Αφροδίτη, ενόσω γεύονταν  τον ερωτά της, συμβούλεψε τον Άδωνη, που αρέσκονταν στο κυνήγι, να προσέχει και να μην είναι παράτολμος. Εκείνος δεν την άκουσε, έτσι κάποια στιγμή ο θεός Άρης του έστειλε έναν αγριόχοιρο που του κατάφερε ένα θανατερό πλήγμα στην ηβική του χώρα. Η θεά άκουσε τον γοερό βόγκο του αγαπημένου της και έπεσε επάνω του θρηνώντας για τον χαμό του. Αμέσως μετά παραίνεσε τους ανθρώπους να καθιερώσουν  εορτή προς τιμήν του εραστή της, εις αιώνια ανάμνηση του δικού της θρήνου για τον όμορφο θεό, και καθώς περιέρραινε το σώμα του με νέκταρ, από τον ουρανό κατήλθε λευκό σύννεφο και ο Άδωνις αναλήφθηκε με αυτό στα ουράνια δώματα των αθανάτων.

mythiki-anazitisi 


Το διαβάσαμε από το: Αδώνια: Η Αρχαιοελληνική Παράδοση του Επιταφίου και της Ανάστασης http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/04/blog-post_1426.html#ixzz4x1LaGcUl

Είθε να.....

«Είθε, να μην είμαι εχθρός κανενός και είθε να είμαι φίλος του αιώνιου και του μόνιμου.
Είθε, να μην καυγαδίσω ποτέ με τους προσφιλείς μου. Και αν γίνει αυτό, είθε να συμφιλιωθώ σύντομα μαζί τους.
Είθε να μην θέλω το κακό κανενός. Εάν κάποιος θέλει το δικό μου κακό, είθε, να ξεφύγω σώος και χωρίς να χρειαστεί να τον πληγώσω… Είθε, να αγαπώ, να επιθυμώ και να επιτυγχάνω μόνο ό,τι είναι καλό.
Είθε, να εύχομαι να ευτυχούν όλοι και να μη ζηλεύω κανέναν…

Είθε, να μη χαρώ ποτέ για τη δυστυχία κάποιου που με έβλαψε.
Όταν είπα ή έκανα κάτι κακό είθε να μην περιμένω να με επιπλήξουν οι άλλοι, αλλά πάντα να επιπλήττω τον εαυτό μου ώσπου να επανορθώσω.
Είθε να μην κερδίσω νίκη που να βλάπτει είτε εμένα είτε τον αντίπαλό μου.
Είθε να συμφιλιώνω φίλους που βρέθηκαν σε διαμάχη.
Είθε, όσο μου είναι αυτό δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται.
Είθε, να μην εγκαταλείψω κανέναν φίλο που κινδυνεύει. Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν
είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους.
Είθε να σέβομαι τον εαυτό μου.
Είθε, να κρατώ δαμασμένο εκείνο που μαίνεται μέσα μου.
Είθε, να συνηθίσω να είμαι ευγενής και ποτέ να μην νευριάζω με τους ανθρώπους λόγω των περιστάσεων.
Είθε, ποτέ να μη σχολιάζω ποιος είναι κακός και τι κακά πράγματα έχει κάνει, παρά να γνωρίζω καλούς ανθρώπους και να ακολουθώ τα βήματά τους.»

Ιωάννης Στοβαίος ( 5ος μ.χ αιών , Έλληνας συλλέκτης γνωμικών)
Ο Ιωάννης Στοβαίος ήταν γραμματικός, από τους Στόβους της Μακεδονίας και έζησε τον 5ο μ.χ αιώνα. Έμεινε στην Ιστορία για το έργο του «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ», μια συλλογή γνωμικών που αποτελεί πραγματικάκιβωτό της ελληνικής γραμματείας.
Είναι το απόσταγμα σκέψης 12 αιώνων και 204 φιλοσόφων, ποιητών και ρητόρων.
Πολλά αποσπάσματα διασώθηκαν χάρη σ΄αυτό το βιβλίο.
Το κίνητρο του συγγραφέα υπήρξε η επιθυμία να αφήσει μια παρακαταθήκη σοφίας στο γιό του Σεπτίμιο.

https://aienaristeyein.com

Γρύπας. Το τέρας της ελληνικής μυθολογίας κατά της μαγείας και της συκοφαντίας.

Ο Γρύπας ήταν ένα μυθολογικό τέρας με σώμα λιονταριού και φτερά αετού, ενώ σε μερικές αναπαραστάσεις φαίνεται να έχει ουρά φιδιού. Όπως ο αετός θεωρούνταν βασιλιάς των πουλιών και το λιοντάρι βασιλιάς των ζώων, ο Γρύπας ως συνδυασμός και των δύο αποτελούσε σύμβολο ισχύος και επιβλητικότητας. Ο Γρύπας πρωταγωνιστεί στους μύθους και την τέχνη της αρχαίας Ελλάδας. Ωστόσο, υπήρχαν ενδείξεις ότι ο Γρύπας υπήρχε και σε άλλους πολιτισμούς όπως στην Περσία, όπου τον θεωρούσαν σύμβολο κατά του κακού, της μαγείας και της συκοφαντίας, αλλά  και στην Αίγυπτο περίπου το 4.000 πΧ.... 




Εκτός από τον Γρύπα, υπήρχαν και άλλα τέτοια πλάσματα της μυθολογίας με παρόμοια μορφή. Παρουσίαζαν ιδιαίτερη γοητεία επειδή συνδύαζαν τα καλύτερα χαρακτηριστικά ώστε να προκύψει ένα πλάσμα με ιδιαίτερες ικανότητες και συμβολισμό.... 





Στον Μεσαίωνα βλέπουμε τον Γρύπα σε οικόσημα. Κατά τη μυθολογία της εποχής, ο Γρύπας είχε πάντα μια σύντροφο ζωής, επιχείρημα που χρησιμοποίησε και η εκκλησία για να αποτρέπει τον δεύτερο γάμο αν και δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να επιβεβαιωθεί αυτό. Αν και ο Γρύπας φαίνεται να είναι αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων, ίσως τελικά να υπάρχουν και κάποια ψήγματα αλήθειας. Η καταγωγή του ίσως ανάγεται στην εποχή που ο προϊστορικός άνθρωπος ανακάλυψε απολιθώματα δεινοσαύρου.... 


Υπάρχει μια θεωρία που λέει ότι αυτό το πλάσμα ως ιδέα το έφεραν έμποροι που ταξίδευαν στο δρόμο του Μεταξιού και διέσχιζαν την έρημο Γκόμπι της Μογγολίας. Σε αυτή την έρημο έχουν βρεθεί τα απολιθωμένα οστά ενός είδους δεινοσαύρου που ονομάζεται protoceratops. Προφανώς οι ταξιδιώτες της εποχής πίστευαν ότι κάποτε ζούσαν εκεί τέτοια πλάσματα, αφού έβλεπαν στην έρημο τα οστά του σώματος αλλά και του κρανίου του δεινόσαυρου που έμοιαζε να έχει ράμφος πουλιού. Στη συνέχεια μετέφεραν τις παράξενες αυτές εικόνες στις πατρίδες τους. Υπάρχουν όμως και  κάποιες  ενδείξεις ότι ιστορίες με Γρύπα υπήρχαν και πριν το δρόμο του Μεταξιού. Και γι αυτό ίσως να ισχύει το αντίστροφο. Δηλαδή ίσως αυτές οι ιστορίες που ήδη γνώριζαν από την πατρίδα τους οι ταξιδιώτες να τους έκαναν να ερμηνεύουν τα οστά που έβλεπαν ως τα μυθικά πλάσματα των ιστοριών. Όποια και αν ήταν η προέλευση του Γρύπα το σίγουρο είναι ότι αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού που εξακολουθεί να παραμένει δημοφιλές αφού το βλέπουμε και σήμερα ως έμβλημα, μασκότ αλλά και πρωταγωνιστή στη σύγχρονη μυθοπλασία.... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gripas-to-teras-tis-ellinikis-mithologias-kata-tis-magias-ke-tis-sikofantias-ezise-stin-minoiki-kriti-ke-taxidepse-sta-vathi-tis-anatolis/

ΔΑΙΔΑΛΟΣ

 

Ο Δαίδαλος είναι ο μεγαλύτερος εφευρέτης στην αρχαία Ελλάδα, ένας πραγματικός πολυτεχνίτης και καλλιτέχνης ταυτόχρονα, όπως υποδηλώνει το όνομα Δαίδαλος που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα δαιδάλω = εργάζομαι με τέχνη.

Ο Λαβύρινθος στη μινωική Κρήτη, ο μίτος της Αριάδνης, η ξύλινη αγελάδα της Πασιφάης, το χοροστάσι της Αριάδνης, το ακρόπρωρο των πλοίων της εποχής εκείνης και το πέταγμα με φτερά από κερί ήταν όλα σύμφωνα με τη μυθολογία εφευρέσεις και επινοήσεις του Δαίδαλου.

Η καταγωγή του Δαίδαλου

Για τον Δαίδαλο σώζονται αρκετοί μύθοι και αυτοί καταγράφηκαν για πρώτη φορά από τους Αθηναίους μυθογράφους τον 6ο π.Χ. αιώνα επί Πεισίστρατου. Το μεγαλύτερο μέρος των μύθων για τη ζωή του Δαίδαλου εκτυλίσσεται στην Κρήτη, συνεπώς οι μύθοι που αφορούν τον Δαίδαλο πρέπει να είναι κρητικής καταγωγής.

Ο μύθος του Δαίδαλου μας παραδίδει ότι γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν απόγονος του Ερεχθέα (=μυθικός επώνυμος ήρωας και βασιλιάς των Αθηνών, ιδρυτής των Παναθηναίων αγώνων). Από σπουδαία γενιά ήταν και η μητέρα του η Αλκίππη (ή Φρασιμήδη ή Ιφηνόη), που κρατούσε από τον Κέκροπα, τον μυθικό ιδρυτή της πόλης των Αθηνών.

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή ο Δαίδαλος κατάγεται από τον θεό Ήφαιστο και απ’ αυτόν κληρονόμησε την ικανότητα να μπορεί να κατασκευάζει σχεδόν τα πάντα.

Ο αρχιτέκτονας και γλύπτης Δαίδαλος

Ο Δαίδαλος σύντομα εξελίχθηκε στον πιο σπουδαίο αρχιτέκτονα και γλύπτη της Αθήνας. Λεγόταν μάλιστα ότι τα αγάλματα που έβγαιναν από το εργαστήριο του Δαίδαλου έμοιαζαν με ζωντανά. Τόσο ζωντανά, που όταν ο Ηρακλής αντίκρισε το άγαλμα ενός άντρα σε θέση μάχης, νόμισε ότι κάποιος του επιτίθεται και ενστικτωδώς αντέδρασε καταστρέφοντας το με το ρόπαλο του. Όταν κατάλαβε ότι είχε καταστρέψει ένα περίτεχνο άγαλμα, που μάλιστα παρίστανε τον ίδιο, αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή και ζήτησε συγνώμη από τον Δαίδαλο.

Ο Δαίδαλος ήταν ο πρώτος που έδωσε ελεύθερη κίνηση στα μέλη του αγάλματος, απελευθερώνοντας έτσι τα χέρια από το σώμα και ξεχωρίζοντας τα πόδια μεταξύ τους. Επιπλέον έδωσε περισσότερη εκφραστικότητα στο πρόσωπο προσθέτοντας τα χαρακτηριστικά του ματιού (βολβός, κόρη, ίριδα).

Πως ο Δαίδαλος έφτασε στην Κρήτη

Στο εργαστήριο του Δαίδαλου μαθήτευε ο γιος της αδερφής του Πέρδικας ή Πολυκάστης, ο Τάλως ή Κάλως (είναι διαφορετικός από τον γίγαντα Τάλω, τον φύλακα της Κρήτης). Φαίνεται πως το ταλέντο είχε μοιραστεί απλόχερα στην οικογένεια και ο Τάλως αναδεικνυόταν σε εξαιρετικά ιδιοφυή τεχνίτη.

Οι φήμες στην Αθήνα έδιναν και έπαιρναν ότι ο ανιψιός θα καταφέρει να ξεπεράσει το θείο του. Ο Δαίδαλος τυφλώθηκε από ζήλια και έβγαλε τον Τάλω από τη μέση γκρεμίζοντάς τον από την Ακρόπολη. Το έγκλημα δεν άργησε να αποκαλυφθεί και ο Δαίδαλος εκδιώχθηκε από την Αθήνα.

Η αδερφή του Δαίδαλου αυτοκτόνησε από τον καημό της που έχασε τον μονάκριβο γιο της Τάλω και ο Δαίδαλος τελικά κατέληξε στην Κρήτη.

Στην Κρήτη ο Δαίδαλος έγινε αμέσως δεκτός γιατί η φήμη του ως εξαιρετικός τεχνίτης είχε προηγηθεί και μάλιστα γίνεται έμπιστος του Μίνωα, του μυθικού βασιλιά της Κνωσού. Ο Μίνωας ανέθετε στο Δαίδαλο όλα τα τεχνικά έργα στο ανάκτορο και έτσι ο μύθος θέλει το Δαίδαλο να είναι ο εφευρέτης σχεδόν σε όλες τις τεχνολογικές καινοτομίες της εποχής.

Στην Κρήτη ο Δαίδαλος γνώρισε την Ναυκράτη, που δούλευε στην υπηρεσία του Μίνωα και μαζί της αποκτά τον Ίκαρο.

Τα έργα του Δαίδαλου στην Κρήτη

Το χοροστάσι της Αριάδνης

Ο Δαίδαλος είναι αυτός που έφτιαξε την πρώτη «πίστα» χορού στην ιστορία για την πριγκίπισσα Αριάδνη, το χοροστάσι της Αριάδνης, που ακόμα και οι θεοί το θαύμασαν.

Τα Δαιδάλια

Μία άλλη εφεύρεση του Δαίδαλου θεωρείται το ακρόπρωρο του πλοίου. Γι’ αυτό και τα ακρόπρωρα ονομάζονταν και δαιδάλια στην αρχαία Ελλάδα.

Η ξύλινη αγελάδα της Πασιφάης

Η Πασιφάη μπαίνει στην ξύλινη αγελάδα

Ο Μίνωας για να αποδείξει ότι είναι ο πιο ικανός από τα αδέρφια του και να κερδίσει το θρόνο του βασιλιά της Κνωσσού, είχε ζητήσει από το θείο του Ποσειδώνα (το θεό της θάλασσας) να του στείλει ένα σημάδι.

Ο Ποσειδώνας έστειλε έναν πανέμορφο ταύρο που ο Μίνωας όφειλε να θυσιάσει προς τιμή του Ποσειδώνα. Ο Μίνωας όμως δεν ήθελε να σκοτώσει ένα τόσο ξεχωριστό ζώο και με πονηριά θυσίασε άλλο ταύρο στη θέση του. Ο Ποσειδώνας εξοργίστηκε και τιμώρησε το Μίνωα για την ασέβεια του με ένα ασυνήθιστο τρόπο: έκανε τη σύζυγο του Μίνωα, βασίλισσα Πασιφάη, να ερωτευτεί τον ταύρο.

Η Πασιφάη τρελή από έρωτα για τον ταύρο ζήτησε από το Δαίδαλο να της βρει τον τρόπο για να συνευρεθεί ερωτικά μαζί του χωρίς να κινδυνεύσει η ζωή της.

Ο Δαίδαλος λοιπόν έφτιαξε μια ξύλινη αγελάδα, κούφια στο εσωτερικό της, την έντυσε με το δέρμα μιας αληθινής αγελάδας και την άφησε σε ένα λιβάδι με τη βασίλισσα μέσα της.

Ο ταύρος ξεγελάστηκε, πλησίασε την αγελάδα, ζευγάρωσε μαζί της και από την αφύσικη αυτή ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος, ένα τέρας που από τη μέση και πάνω ήταν ταύρος και ο άλλος μισός άνθρωπος.

Ο λαβύρινθος του Δαίδαλου

Ο Δαίδαλος κλήθηκε μετά τη γέννηση του Μινώταυρου να βρει ένα τρόπο να κρύψει την ντροπή του Μίνωα για αυτή του την βαριά τιμωρία, δηλαδή να φτιάξει κάτι όπου θα φυλάκιζε τον Μινώταυρο.

Ο Δαίδαλος κατασκεύασε τον λαβύρινθο, ένα κτίριο που αποτελείται από στενούς διαδρόμους και πολύπλοκες στροφές, που μπέρδευε τόσο πολύ όποιον έμπαινε μέσα ώστε δεν μπορούσε να βρει την έξοδο.

Πού βρίσκεται ο λαβύρινθος δεν έχουμε ιδέα, αν και πολλοί τον ταυτίζουν με το ίδιο το ανάκτορο της Κνωσού. Είναι γεγονός ότι το ανάκτορο της Κνωσού αποτελείται από πάρα πολλούς δωμάτια που συνδέονται μεταξύ τους με στενούς διαδρόμους. Εξάλλου, σύμφωνα με το μύθο, και η Κνωσός κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Δαίδαλο.

Ο Μίτος της Αριάδνης

ο Θησέας σκοτώνει το Μινώταυρο

Κάθε 9 χρόνια οι Αθηναίοι έστελναν 7 νέους και 7 νέες στην Κρήτη σαν φόρο αίματος για την άδικη δολοφονία του Ανδρόγεω, γιου του Μίνωα. Οι νέοι και οι νέες ρίχνονταν στον Λαβύρινθο για να τους καταβροχθίσει ο Μινώταυρος.

Κάποια χρονιά ένας από τους 7 νέους ήταν ο γιος του βασιλιά της Αθήνας, ο Θησέας. Ρωμαλέος νέος και ωραίος ερωτεύεται με την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη, που για κανένα λόγο δεν θα άφηνε τον αγαπημένο της να γίνει τροφή του Μινώταυρου. Για μια ακόμη φορά ζητήθηκε η βοήθεια του Δαίδαλου, που έδωσε στην Αριάδνη ένα κουβάρι δυνατή κλωστή, το γνωστό μίτο της Αριάδνης.

Ο Θησέας ακολουθώντας τις οδηγίες του Δαίδαλου έδεσε την άκρη του μίτου στην είσοδο του λαβύρινθου, και προχώρησε ξετυλίγοντας το κουβάρι μέχρι που βρήκε το Μινώταυρο. Αφού τον σκότωσε, ακολούθησε το νήμα και βρήκε το δρόμο προς την έξοδο.

Ο Μίνωας φυλακίζει τον Δαίδαλο

Ο Δαίδαλος δεν είχε κακή πρόθεση όταν βοηθούσε την Πασιφάη και την Αριάδνη, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να έρθει σε ρήξη με το Μίνωα. Είναι λογικό ότι ο βασιλιάς δεν ήθελε ούτε η γυναίκα του να βρει τρόπο να ζευγαρώσει με τον ταύρο, ούτε ο Θησέας να μπορέσει να βγει από τον λαβύρινθο.

Η οργή του ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα ο πατέρας Δαίδαλος και ο γιός Ικαρος να φυλακιστούν στον άδειο πια Λαβύρινθο, που ας μη ξεχνάμε, ήταν έργο του ίδιου του Δαίδαλου.

ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΥΝΑΚΙ...

Οι Ανουνάκι είναι μια ερπετοειδείς φυλή που σύμφωνα με τις σουμερικές πινακίδες που καταγράφουν την ιστορία τους , εγκαταστάθηκαν στον πλανήτη μας χιλιάδες χρόνια πριν. Είναι μια πολεμική φυλή που θέλει να έχει τον έλεγχο και να κυριαρχεί στις άλλες φυλές. Το προσωνύμιο τους είναι «οι μεγάλοι». Οι μεγάλοι παλαιοί που αναφέρει στα έργα του ο Χ.Φ. Λάβκραφτ μήπως ? Το όνομά τους σημαίνει αυτοί που ήρθαν από τον ουρανό στη γη. Πρόκειται για έναν κατακτητικό και αιμοσταγή λαό επειδή απαιτούσαν ανθρώπινες θυσίες από αυτούς που κατακτούσαν. Περιγράφουν το πώς δημιούργησαν οικογένειες για να κυριαρχήσουν πάνω στους ανθρώπους και μέσω της ενδογαμίας να διατηρήσουν τον γενετικό τους κώδικα που τους προσδίδει ορισμένες ιδιότητες και είναι αυτές οι οικογένειες που από τότε μέχρι σήμερα ελέγχουν τον κόσμο .
 Στις μέρες μας έχουν συνδυαστεί με τον πλανήτη Νιμπίρου ή αλλιώς πλανήτη Χ ο οποίος σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ με ανακοίνωσή της στις 15 Μαρτίου του 2004 , πλησιάζει τη γη με γοργούς ρυθμούς και σύμφωνα με το μύθο είναι η κατοικία των Ανουνάκι . Για τους μυστικιστές η έλευσή του αφορά το μονοπάτι της αφύπνισης προς μια ανώτερη συνειδητότητα . Ο Ζαχαρίας Ζίτσιν αρχαιολόγος και ιστορικός , είναι από τους λίγους που μπορούν να διαβάσουν την σφηνοειδή Σουμεριακή γραφή , καθώς επίσης αραμαικά , εβραϊκά κτλ , αφιέρωσε δεκαετίες ερευνώντας τον πολιτισμό της Σουμερίας . Μεταφράζοντας τις διαβόητες πήλινες πλάκες που ανακαλύφθηκαν το 1850 στις ανασκαφές της πόλης Νινευή στο Ιράκ από τον σερ Όστεν Χένρι Λέιαρντ , μας λέει μέσα από τα βιβλία του ότι αναφέρονται στο πως και γιατί οι Ανουνάκιοι αποίκησαν τον πλανήτη μας και παραθέτει πλήθος αποδείξεων για να διαμορφώσει την κοσμοθεωρία του , ασχέτως αν έχει κατηγορηθεί ότι σε κάποια σημεία δεν έχει κάνει σωστή μετάφραση , η βασική θεωρία του είναι σωστή .
Τα στοιχεία του δίνουν το έναυσμα για τεράστια έρευνα γύρω από αυτό το θέμα, να βρούμε ποιοι ήταν αυτοί οι παρατηρητές που ήρθαν στη γη με τα ουράνια πλοία τους όπως έλεγαν οι Αιγύπτιοι . Το ζήτημα είναι το πόσο ανοιχτόμυαλοι μπορούμε να είμαστε ώστε να δεχτούμε να ερευνήσουμε κάτι που το κατεστημένο και οι επιτήδειοι παραχαράκτες της ιστορίας έχουν κουκουλώσει και γελοιοποιήσει οτιδήποτε ξεφεύγει από τη συμβατική γραμμή της ιστορίας .
Ο Σίτσιν λοιπόν υποστηρίζει ότι οι μυθολογίες των λαών είναι η κρυφή ιστορία του κόσμου και ότι οι μεγάλοι αρχαίοι πολιτισμοί είναι παλαιότερη απ' ότι μας τους παρουσιάζουν και αποτελούν εξέλιξη της γνώσης που έδωσαν οι Ανουνάκι στους ανθρώπους . Επιτίθεται στο επιστημονικό κατεστημένο ( θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του ) λέγοντας ότι αρνούνται να δεχτούν ότι υπήρξε τεχνολογία που ανακαλύπτει σιγά σιγά σήμερα η επιστήμη , χιλιάδες χρόνια πριν . Το λόμπι αυτό κατασκευάζει τα δικά του παραμύθια ως αποδεδειγμένα στοιχεία και διακωμωδεί τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι έχει άδικο .
 Βλέπετε οι έδρες που κατέχουν για να παίρνουν τις χρηματοδοτήσεις είναι πολύ ελκυστικές για να ασχοληθούν με την πραγματική γνώση και ανακάλυψη του κόσμου μας και όποιος δεν συμμορφώνεται με την γραμμή που ακολουθούν τον βγάζουν στο περιθώριο,  εμποδίζουν τους. Οι Ανουνάκι λοιπόν εγκαταστάθηκαν στη γη και με τη γενετική μηχανική που διέθεταν δημιούργησαν τον άνθρωπο. Στις Σουμερικές επιγραφές είναι καταγεγραμμένα γεγονότα για την καταγωγή του ανθρώπου και τη δημιουργία. Σε κάποιες από αυτές αναφέρονται το δέντρο της σοφίας, η σύγχυση των γλωσσών, ένας μεγάλος κατακλυσμός 13000 χρόνια πριν που κατέστρεψε τους υψηλής τεχνολογίας πολιτισμούς , σας θυμίζουν μήπως τίποτα όλα αυτά ? Από αυτές τις αναφορές οι Λευίτες έγραψαν ( αντέγραψαν ουσιαστικά ) το μεγαλύτερο μέρος της Γένεσης και της εξόδου. Αν το ψάξει κάποιος διεξοδικά θα ανακαλύψει ότι δεν υπάρχουν αναφορές από κανέναν ιστορικό της εποχής για τα γεγονότα που μας αναφέρουν εκτός από τα δικά τους γραπτά βέβαια . Κι όμως η ανθρωπότητα εξακολουθεί να πιστεύει αυτά τα παραμύθια . Για κάποιο λόγο δεν έχει τη δύναμη να ανοίξει τα μάτια και να ψάξει αλλού για την αλήθεια. Γι' αυτό το λόγο υπάρχουν μνήμες της ανθρωπότητας ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε καθ' εικόνα και ομοίωση του θεού, καθώς επίσης είναι και μια πιθανή εξήγηση του χάσματος όσον αφορά τη θεωρία της εξέλιξης , μεταξύ Νεάτερνταλ και Homo sapiens .
Αν και αναφέρεται ότι μέχρι να πετύχουν το σωστό γενετικό κώδικα, δημιουργήθηκαν ελαττωματικά υβρίδια σαν τα διάφορα τέρατα που αναφέρονται στην ελληνική μυθολογία. Ανά τον κόσμο βλέπουμε τη λατρεία του ερπετού σαν κάτι το συνηθισμένο καθώς επίσης και τα αγάλματα που αναπαριστούν τους ερπετοειδείς θεούς και ο κοινός μύθος του ερπετού που είναι φύλακας ιερών μερών π.χ σαν το κήπο των Εσπερίδων . Από τους ινδιάνους Χόπι στην Αμερική , τους Ίνκας στη Ν.Αμερική , τους Αιγύπτιους , τους Ινδούς , τους Εβραίους , τους Φοίνικες ,τους Χριστιανους όλοι τους είχαν τη δική τους ερπετοειδή θεότητα. Σκεφτήκατε ποτέ γιατί πολλοί Χριστιανικοί ναοί έχουν σαν διακοσμήσεις ερπετοειδής μορφές;  (Βλέπε Παναγία των Παρισίων κ.α.) Οι εκπληκτικές δημιουργίες όπως η μεγάλη πυραμίδα κ.α.,  οι αστρονομικές γνώσεις των αρχαίων, η χρυσή εποχή και η πτώση του ανθρώπου, οι διάφορες πτητικές μηχανές που διαβάζουμε στα αρχαία κείμενα, προήλθαν όλα από μια εξελιγμένη φυλή που ζούσε ανάμεσα στον πρωτόγονο πληθυσμό και είναι αυτοί όπου μέσα από τα κείμενα και τις παραδόσεις ονόμαζαν θεούς .
 Δεν θέλει να έχει κάποιος πολύ μυαλό για να καταλάβει ότι οι μεγάλοι πολιτισμοί που ξεκίνησαν στο απόγειο της εξέλιξής τους (έχοντας δηλαδή αντίθετη εξέλιξη επειδή οτιδήποτε , ξεκινάει πάντα από χαμηλά και εξελίσσετε σιγά, σιγά ) παρακμάζοντας μετέπειτα , τους δόθηκαν γνώσεις από έναν ανώτερο πολιτισμό.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ

Σύμφωνα με τον David Icke οι Ανουνάκοι είναι κυριαρχικές οντότητες που θέλουν να επιβάλλονται στους άλλους . Δίνουν μεγάλη έμφαση στη μέθοδο πλύσης του εγκεφάλου και την έχουν τελειοποιήσει . Μας ελέγχουν από την κατώτερη τέταρτη διάσταση μέσω της ερπετοειδής υπόφυσης που υπάρχει στον ανθρώπινο εγκέφαλο . Η ανθρώπινη συνείδηση δεν έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί αυτή τη χειραγώγηση χωρίς πρώτα να καταφέρει να συντονιστεί πέρα από την τρίτη διάσταση.  Η τέταρτη διάσταση είναι η λεγόμενη αστρική από όπου εισβάλουν στον κόσμο μας οι διάφορες δρακονιανές οντότητες .
 Σήμερα εξακολουθούν να βρίσκονται ανάμεσά μας και αποσκοπούν στην κυριαρχία του πλανήτη μέσω μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που προσπαθούν να επιβάλουν. Κατέχουν θέσεις κλειδιά σε ανώτερα αξιώματα είτε αυτά είναι πολιτικά , είτε στρατιωτικά , κτλ . Έτσι δημιούργησαν και τις διάφορες μυστικές εταιρείες που τους εξασφάλιζε την προώθηση του σχεδίου τους με πυρήνα την αδελφότητα του Φιδιού.  
Βέβαια οι ισχυρότεροι δεν είναι πάντα στις πιο ισχυρές θέσεις αλλά κινούν τα νήματα από πίσω στήνοντας το παιχνίδι όπως αυτοί θέλουν χρησιμοποιώντας τους διάφορους πολιτικούς συνήθως για να φέρουν τα σχέδια τους εκεί που θέλουν χωρίς αυτοί να φαίνονται πουθενά . Παίζουν ένα μυστικό - έξυπνο παιχνίδι το οποίο πρέπει να αποκαλυφθεί . Είναι αυτοί οι οποίοι έχουν τον οικονομικό έλεγχο και εφεύραν το τραπεζικό σύστημα για να δανείζουν τους λαούς , δημιουργώντας πολέμους έτσι ώστε στη συνέχεια να αποκαταστήσουν την κατεστραμμένη οικονομία τους αυξάνοντας το χρέος τους προς αυτούς για να τους ελέγχουν ακόμα περισσότερο . Διαίρει και βασίλευε. Η πιο πετυχημένη τεχνική ελέγχου από τα πανάρχαια χρόνια.
Το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα, διαφορετικά είμαστε στην ίδια φυλακή που ήταν και οι πρόγονοι μας χωρίς να έχει αλλάξει κάτι. Το τραπεζικό σύστημα είναι η μεγαλύτερη απάτη και τοκογλυφία που σχεδιάστηκε πολύ προσεκτικά από την αδελφότητα του Φιδιού . Το σχέδιο είναι απλό. Δανείζουν ανύπαρκτα χρήματα από τις δικές μας καταθέσεις και τα παίρνει πίσω στο δεκαπλάσιο τοκίζοντας τα νόμιμα δήθεν επειδή μας κάνει εξυπηρέτηση και στο τέλος σου κατάσχει ότι έχεις και δεν έχεις αν δεν μπορείς να αποπληρώσεις το εικονικό δάνειο. Μέσω αυτού του συστήματος αποφασίζουν πόσο χρήμα θα κυκλοφορήσει στην αγορά με βαθύτερο σκοπό την απομύζηση του αληθινού πλούτου και έλεγχο των κρατών.
 Δημιούργησαν τις θρησκείες με διαφορετικά πιστεύω η μία από την άλλη ώστε να τρώγονται οι λαοί μεταξύ τους και να υπάρχει ο φόβος του απλού ανθρώπου σε κάτι το ανώτερο . Η βιομηχανία των κατασκευασμένων θρησκειών είναι η μεγαλύτερη και η πιο κερδοφόρα επιχείρηση που έχει στηθεί ποτέ , συν ότι ασκούν μέσω αυτών μεγαλύτερη επιρροή και έλεγχο στους οπαδούς τους . Σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να φυλακίσουν τον ανθρώπινο νου πιστεύοντας στην έλευση ενός μεσσία που θα τους βοηθήσει να γνωρίσουν το θεό και να σώσουν τη ψυχή τους επειδή ως γνωστόν βέβαια από τη στιγμή που γεννιόμαστε σε αυτό τον κόσμο είμαστε αμαρτωλοί χωρίς να έχουμε κάνει τίποτα . Αυτό είναι το «μεγαλείο» του χριστιανισμού.Αντέγραψαν στην ουσία την ιστορία , τα πρόσωπα και τα σύμβολα της ηλιακής θρησκείας και μας τα παρουσίασαν για δικά τους και εμείς βέβαια το φάγαμε και υποταχτήκαμε κάτω από την ομπρέλα της θρησκείας. Οι ερπετοειδείς διαχωρίζονται στους καθαρόαιμους που κρύβουν τι πραγματικά είναι χρησιμοποιώντας μια ανθρώπινη μορφή , διατηρώντας τη δυνατότητα της μεταμόρφωσης και στα υβρίδια που είναι διασταύρωση ερπετών και ανθρώπων.
 Οι Δράκοντες αποτελούν την άρχουσα τάξη των ερπετοειδών και έχουν κατάλευκο χρώμα και κωνικά κέρατα ανάμεσα στο μέτωπο και στην κορυφή του κρανίου , το ύψος τους είναι από 2 - 4 μέτρα (οι γίγαντες , οι εκπεσόντες άγγελοι κ.α. που αναφέρονται σε αρχαία κείμενα) και έχουν φτερά που διπλώνονται πίσω από την πλάτη. Τα γονίδια τους χρησιμοποιήθηκαν για την δημιουργία των βασιλικών οικογενειών που κυβερνούν τον κόσμο από τα πανάρχαια χρόνια έως και σήμερα. Αυτά για την ελίτ των ερπετοειδών. Υπάρχουν και οι κατώτερες υβριδικές φυλές οι οποίοι είναι ψυχρόαιμοι, έχουν μεγαλύτερες φολίδες στη πλάτη , μάτια σαν του φιδιού και το στόμα τους μοιάζει περισσότερο με σχισμή. Τροφή τους είναι η ενέργεια των συναισθημάτων του φόβου , της ενοχής , της επιθετικότητας , του μίσους και κοιτάνε με κάθε τρόπο να προκαλούν τη δυστυχία στους ανθρώπους ώστε να απορροφούν όλη την αρνητική ενέργεια που χρειάζονται.
Οι καθαροί μέχρι και σήμερα είναι φανατικοί της ενδογαμίας ώστε να καταφέρουν να διατηρήσουν κάποιες ιδιότητες με σημαντικότερη αυτή της μεταμόρφωσης. Η μεταμόρφωση από άνθρωπο σε ζώο δεν είναι κάτι το φανταστικό αλλά επιστημονικό φαινόμενο βασισμένο στους νόμους της δημιουργίας και στις παραδόσεις του αρχαίου κόσμου. Αν το μυαλό μας είναι αρκετά ισχυρό και εξελιγμένο ώστε να αλλάξει το ηχητικό φάσμα του σώματος, τότε μπορεί να πάρει μια άλλη μορφή επειδή ο ήχος μορφοποιεί την ύλη. Είναι η ικανότητα μέσω του νου να προβάλλεις στον άλλο μια άλλη μορφή. Είναι κάτι σαν τη θεωρία του Τοτέμ που λέει ότι μέσα στον φλοιό του ανθρώπινου εγκεφάλου υπάρχουν οι φλοιοί όλων των ζωντανών οργανισμών της γης .
Υπό κάποιες συνθήκες λοιπόν, ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει στην επιφάνεια του εγκεφάλου του τις ιδιότητες οποιουδήποτε από αυτούς τους οργανισμούς είτε σε φυσικό είτε σε νοητικό επίπεδο ώστε να πετύχει την μεταμόρφωση . Είναι γνωστή ως δύναμη του φιδιού που επιτρέπει την αλλαγή της μορφής και το συνειδητό ταξίδι σε άλλες διαστάσεις . Γύρω στο 6000 π.χ. δημιουργήθηκε η Βαβυλώνια Αδελφότητα και οι υπόλοιπες μυστικές οργανώσεις που εν συνεχεία εξαπλώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο φτιάχνοντας τα θεμέλια των σημερινών θρησκειών με απώτερο σκοπό τον έλεγχο των μαζών. Οι μάζες χειραγωγούνται με τέτοιο επιδέξιο τρόπο ώστε να πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες για να παραχωρούν την εξουσία μέσω του φόβου, ενώ οι λίγοι είχαν πρόσβαση στην αληθινή γνώση μεταδίδοντας την σε όσους ήταν πρόθυμοι να προωθήσουν τα σχέδια των ερπετοειδών.
Οι ερπετοειδείς με δούρειο ίππο τις μυστικές εταιρείες και κατέχοντας υψηλές θέσεις στα κλιμάκια της εξουσίας , μπόρεσαν να αποκρύψουν την εξελιγμένη γνώση . Αυτό το κατάφεραν κυρίως με την έλευση του χριστιανισμού όπου κάθε φορά που έπαιρναν μια περιοχή υπό τον έλεγχό τους φρόντιζαν να κρύβουν ή να καταστρέφουν τα αρχαία κείμενα . Ο χριστιανισμός ήταν το όχημα , μια κίνηση ματ για να εξαφανίσουν πηγές και στοιχεία που θα μας επέτρεπαν να γνωρίσουμε την αληθινή ιστορία για την καταγωγή της λευκής φυλής και τις αναφορές στους ερπετοειδείς και αντιθέτως δεχόμαστε σαν αλήθεια μια επινοημένη και ξαναγραμμένη ιστορία. Επειδή όμως έπρεπε να βρεθεί λύση για αυτούς που απορρίπτουν την θρησκεία , έβαλαν στο κόλπο την επιστήμη η οποία λέει ότι υπάρχει και είμαστε μόνο αυτό που βλέπουμε σαν κόσμο και ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Δίνουν κονδύλια για επιστημονική έρευνα μόνο αν το αποτέλεσμα εξυπηρετεί το σχέδιο τους .Γι' αυτό μας έχουν ενεργειακά σκλαβωμένους πληρώνοντας κάθε χρόνο πιο ακριβά το πετρέλαιο και τη βενζίνη ενώ υπάρχουν πολύ φθηνότερες εναλλακτικές πηγές ενέργειας που δεν προωθούν για ευνόητους λόγους βέβαια. Μια καινούρια φυλακή που συγκρούεται με την πλευρά των θρησκειών και η μάχη καλά κρατεί προς όφελος των εξουσιαστών. Από το σχέδιο βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα όπου ένα μέρος τους είναι άλλη μια πλάνη της αδελφότητας με απώτατο σκοπό τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και ενός παγκόσμιου στρατού (που ουσιαστικά θα επιφέρει τον απόλυτο έλεγχο των μαζών και τυραννία στον πλανήτη) για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού , προετοιμάζοντας μας πάλι με ταινίες του τύπου "Independence Day".
Στον κόσμο μας υπάρχουν η αρσενική και η θηλυκή ενέργεια που κυριαρχούν και οι ερπετοειδείς σε πολλές μεγαλουπόλεις ανά τον κόσμο έχουν κατασκευάσει τα σύμβολα αυτών των ενεργειών με οβελίσκους (αρσενικό σύμβολο)και κυκλικές ή θολωτές κατασκευές που υποδηλώνουν τη μήτρα (θηλυκό σύμβολο) επειδή με αυτό τον τρόπο μπορούν να δονήσουν το ενεργειακό πεδίο στη συχνότητα που θέλουν για να μπορούν να ελέγχουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις των ανθρώπων εκπέμποντας και ελκύοντας την ενέργεια που αυτά τα σύμβολα αντιπροσωπεύουν . Κάθε σύμβολο , όνομα , αριθμός , ήχοι , λέξεις , χρώματα , συναισθήματα , είναι δονητικές συχνότητες που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για αλλάξουμε κάποιες καταστάσεις και αυτές οι συχνότητες εφαρμόζονταν στην τελετουργική μαγεία και τις επικλήσεις για να πετύχουν τους στόχους που έθεταν. Προσπαθούν δηλαδή να ενεργοποιήσουν τα χαρακτηριστικά εκείνα του ερπετοειδούς τμήματος του εγκεφάλου μας για επιθετικότητα και φόβο ώστε να μην μπορούμε να συνδεθούμε με τις ανώτερες διαστάσεις του εαυτού μας , κλειδώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου μας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι Ανουνάκοι στα πολύ αρχαία χρόνια ζούσαν στον πλανήτη με την ερπετοειδή τους μορφή αλλά σιγά, σιγά εξαιτίας άλλων φυλών και των ανθρώπων ξεκίνησαν την κατάληψη του χρησιμοποιώντας ανθρώπινη μορφή και τον έλεγχο τους από την τέταρτη διάσταση . Σήμερα για να το πετύχουν αυτό ηγούνται στα κλιμάκια εξουσίας ή δουλεύουν ανάλογα κατά πως τους συμφέρει από το παρασκήνιο για να φέρουν εις πέρας το σχέδιο τους μέσω του δικτύου μυστικών εταιριών που παρόλο φαινομενικά υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ τους, όλες ανήκουν και κατευθύνονται από μια ενιαία ηγεσία. Εξαφάνισαν την αλήθεια καταστρέφοντας ιστορικά αρχεία , πλάθοντας μια καινούρια όπως ακριβώς τους συνέφερε για να μην μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν τον έλεγχο που ασκείται πάνω τους από το απώτατο παρελθόν.
 Είναι έτοιμοι να επιβάλλουν μια παγκόσμια δικτατορία επειδή οι άνθρωποι πλέον δεν ενδιαφέρονται για το ποιος τους ελέγχει. Απλώς βγάζουν κάποιον στην εξουσία μήπως μπορέσει να τους προσφέρει λύση στα προβλήματα τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι και αυτός είναι άλλη μια μαριονέτα που θα ακολουθήσει την επιτακτική πολιτική της αδελφότητας. Η οποία αν μη τι άλλο θέλει να ρίχνει όλα τα άσχημα του κόσμου σε συγκεκριμένη μερίδα, ώστε οι άνθρωποι να είναι διχασμένοι και να οδηγούνται σε πολέμους . Διαίρει και βασίλευε. Έχουν παγιδεύσει την ανθρώπινη συνείδηση σε μια φυλακή φόβου , ενοχής και απελπισίας , έχουν κλειδώσει τον συνειδητό μας νου ώστε να ακολουθούμε το ρεύμα και να μην μπορούμε να εκφέρουμε μια άλλη γνώμη για να μην φανούμε διαφορετικοί και μας περιγελάσουν . Εδώ ακριβώς είναι και η τελειότητα του σχεδίου τους.
Είμαστε υποταγμένοι σε ένα σύστημα πεποιθήσεων που δημιούργησαν. Δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη αν δεν ξεφύγουμε από την φυλακή . Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια και το μυαλό μας προς άλλους ορίζοντες. Το σίγουρο είναι ότι έχουν γίνει και διαδραματίζονται πράγματα και καταστάσεις σήμερα πάνω στον πλανήτη που οι απλοί άνθρωποι όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να πιστέψουν, αλλά ούτε καν να διανοηθούν. Υπήρξαν και υπάρχουν εξωγήινες φυλές που ελέγχουν τον πλανήτη . Τα πιόνια έχουν στηθεί στη σκακιέρα από πάρα πολύ παλιά και το παιχνίδι της εξουσίας και του ελέγχου παίζεται εδώ.
http://ellania.pblogs.gr/

dialogismou anazhthsh     http://wwwaporrito.blogspot.gr/

Ο "Έφηβος των Αντικυθήρων"

Ο "Έφηβος των Αντικυθήρων"

Από τα ωραιότερα μεγάλα χυτά χάλκινα αγάλματα της ελληνιστικής εποχής. Ανασύρθηκε σε θραύσματα από ναυάγιο του 1ου αι. π.Χ. και έχει αποκατασταθεί σχεδόν ολόκληρο. Ο νεαρός άνδρας παριστάνεται όρθιος και γυμνός. Πατά σταθερά στο αριστερό σκέλος, ενώ το άνετο δεξί κινείται πίσω και πλάγια δημιουργώντας έντονη αντιθετική κίνηση στο σώμα (contraposto). Ο αριστερός βραχίονας κρέμεται χαλαρά στο πλάι. Στο δεξί, υπερυψωμένο χέρι θα κρατούσε αντικείμενο, που δεν σώζεται σήμερα, κατά την πιθανότερη εκδοχή το μήλο της Έριδος, οπότε παριστάνεται ο Πάρις. Σύμφωνα με άλλες απόψεις, μπορεί να απεικονίζεται ο Περσέας, που θα κρατούσε το κεφάλι της Μέδουσας ή κάποιος αθλητής που θα κρατούσε σφαίρα. Η δομή της μορφής, η αρμονία της κίνησης και η απόδοση των μυών δείχνουν επιρροές από τον «κανόνα» του Πολύκλειτου, αν και εδώ το σώμα του νέου είναι πιο σφριγηλό και αθλητικό. Αποδίδεται σε πελοποννησιακό εργαστήριο και ίσως είναι έργο του γλύπτη Ευφράνορα, από τη Σικυώνα της Κορινθίας.

Ο συγκλονιστικός κόσμος του Ναυαγίου των Αντικυθήρων

Στις 7 Νοεμβρίου 1900 ο καπετάνιος Δημήτρης Κοντός στέλνει μια επιστολή στη Γενική Εφορεία Αρχαιοτήτων: «Ο υποφαινόμενος αλιεύων σπόγγους εν ελληνικοίς ύδασιν ανεύρον εν τω βυθώ της θαλάσσης δεξιάν χείρα χαλκού αγάλματος κατά τι μεγαλειτέραν του φυσικού». Στην πραγματικότητα, το Ναυάγιο των Αντικυθήρων είχε εντοπιστεί λίγο πριν από το Πάσχα του 1900, όταν δύο πλοιάρια σπογγαλιέων από τη Σύμη είχαν προσαράξει στη θέση «Πινακάκια», ΒΑ των Αντικυθήρων. Όταν πέρασε η θαλασσοταραχή, ο δύτης Ηλίας Σταδιάτης καταδύθηκε στην περιοχή και σε βάθος 42 μέτρων αντίκρισε τα κατάλοιπα ενός ναυαγίου που το φορτίο του περιλάμβανε μαρμάρινα και χάλκινα αγάλματα και πλήθος άλλα θαυμάσια αντικείμενα. Ο δύτης επέστρεψε στην επιφάνεια με το χέρι ενός χάλκινου αγάλματος.   Με την ανακοίνωση της εύρεσης του ναυαγίου ξεκίνησε αμέσως εκείνο τον Νοέμβριο μια συγκλονιστική προσπάθεια για την ανέλκυση των ευρημάτων που διήρκεσε περίπου έναν χρόνο, μέσα στις ταραχώδεις καιρικές συνθήκες του χειμώνα του 1900 και της άνοιξης του 1901, με σημαντικές τεχνικές δυσκολίες λόγω του βάρους των ευρημάτων αλλά και μεγάλη θέληση να ολοκληρωθεί το τιτάνιο αυτό έργο. Μια μεγάλη ανακάλυψη: Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού και σφουγγαράδες πάνω στη «Μυκάλη» έξω από τα Αντικύθηρα (Χειμώνας 1900-1901). Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. 


Το πλοίο που ναυάγησε έξω από τα Αντικύθηρα ήταν μια ολκάδα, φορτηγό-σκάφος υπολογιζόμενης χωρητικότητας 300 τόνων, και ήταν ήδη αρκετά ταξιδεμένο όταν χάθηκε στη θάλασσα μαζί με το πολύτιμο φορτίο του περί το 60-50 π.Χ. Είναι σαφές ότι κατευθυνόταν προς κάποιο λιμάνι της Ιταλίας, μεταφέροντας εκεί πολύτιμα αγάλματα και σκεύη για τους Ρωμαίους αριστοκράτες, ξεκινώντας από κάποιο λιμάνι του Αιγαίου, ίσως τη Δήλο.   Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας φιλοξενείται από τον Απρίλιο του 2012 μια σπουδαία έκθεση, στην οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά εκτεθειμένα όλα μαζί τα ευρήματα που ανελκύσθηκαν από το Ναυάγιο των Αντικυθήρων, τόσο από την πρώτη ηρωική επιχείρηση του 1900-1901 όσο και από τη δεύτερη έρευνα, που πραγματοποίησε η ομάδα του Jacques-Yves Cousteau το 1976. 

Κορυφαία έκπληξη της έκθεσης τα φαγωμένα αγάλματα: όσα μέρη τους έμειναν χωμένα στην άμμο του βυθού διατήρησαν τη στιλπνότητά τους, ενώ όσα μέρη ήταν εκτεθειμένα στο νερό φαγώθηκαν από τους μικροοργανισμούς. 

Καθώς εισέρχεται ο θεατής στην έκθεση, τον υποδέχεται η εικόνα μιας πλώρης που εξέχει, ενώ συγχρόνως ακούγεται η ωραία μουσική επένδυση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Η πρώτη αίθουσα έχει ευφάνταστα διαμορφωθεί στο σχήμα που έχει το σκαρί ενός πλοίου. Αν καταφέρει κανείς να συγκρατήσει την παρόρμηση να τρέξει προς τον συγκλονιστικό Έφηβο, μπορεί να μάθει περισσότερα για τις δύο ενάλιες ερευνητικές επιχειρήσεις που έγιναν στο ναυάγιο, από το αρχειακό υλικό που εκτίθεται για πρώτη φορά. Στα δεξιά της αίθουσας ζωντανεύουν οι επιβάτες του πλοίου. Αυτό είναι το πρωιμότερο ελληνικό ναυάγιο στο οποίο σώθηκαν ανθρώπινα οστά, η μελέτη των οποίων κατέδειξε την παρουσία ενός άνδρα ηλικίας 20-25 ετών, μιας νεαρής, πιθανόν ενήλικης γυναίκας και ενός τρίτου ατόμου, ηλικίας περίπου 15 ετών. Η ζωή τους επάνω στο πλοίο διαβάζεται στα πιόνια των επιτραπέζιων παιχνιδιών που έπαιζαν για να περνούν τις ώρες τους, στα κατάλοιπα από τις ελιές και τα σαλιγκάρια που έτρωγαν, στις χύτρες στις οποίες μαγείρευαν, ακόμα και στις κεραμίδες που κάλυπταν το ενδιαίτημά τους.r


Ο Έφηβος των Αντικυθήρων στο κέντρο της πρώτης αίθουσας είναι αναμφίβολα ένα από τα ωραιότερα αρχαία ελληνικά αγάλματα. Είχε αρχικά θεωρηθεί άγαλμα Ερμή ή Απόλλωνα και η συντήρησή του (σώθηκε σε πολλά κομμάτια) υπήρξε μεγάλη πρόκληση για την εποχή της. Ο περίφημος Έφηβος είναι πρωτότυπο χάλκινο έργο του 340-330 π.Χ. και σύμφωνα με τις επικρατέστερες απόψεις αποδίδει τον Περσέα που επιδεικνύει το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας ή τον Πάρι που προτείνει το μήλο στην ομορφότερη θεά στο γνωστό μυθικό επεισόδιο της Κρίσης.   Πίσω από τον όμορφο νέο, στην «πλώρη» της αίθουσας, εκτίθενται τα πολύτιμα γυάλινα αγγεία του φορτίου, καθένα τους διαφορετικό, όλα όμως εντυπωσιακά μοντέρνα.   Περνώντας προς τη διπλανή αίθουσα, στέκει κανείς να θαυμάσει ό,τι απέμεινε από έναν ακόμη περίφημο ανδριάντα, τον λεγόμενο «Φιλόσοφο» των Αντικυθήρων, που αποδίδει ίσως τον Αντισθένη ή, κατά τη Σέμνη Καρούζου, τον Βίωνα τον Βορυσθενίτη, έναν φιλόσοφο με περιπετειώδη ζωή που οδηγήθηκε στον Κυνισμό και στην ειρωνεία και προς το τέλος της ζωής του στη μαγεία, για να αντιμετωπίσει τον φόβο του θανάτου. Το πορτρέτο αυτό είναι από τα σπουδαιότερα γλυπτά δείγματα ψυχογραφικής εμβάθυνσης της αρχαιότητας. 

Στη δεύτερη αίθουσα του μουσείου το αίσθημα της κατάδυσης εντείνεται με το ωραίο εύρημα της προβολής στην οροφή και της μεγάλης αφίσας με την εικόνα του βυθού με τους δύτες. Το διάχυτο γαλάζιο αναδεικνύει ωραία τα υπέροχα γλυπτά αυτής της αίθουσας. Όλα τα μαρμάρινα αγάλματα εδώ στέκουν σημαδεμένα παράδοξα λόγω του τυχαίου τρόπου που στάθηκαν στον βυθό κατά την τελική πτώση του πλοίου: όσα μέρη έμειναν μέσα στην άμμο του βυθού προστατεύτηκαν απόλυτα, διατηρώντας τη στιλπνότητα του παριανού μαρμάρου, ενώ όσα ήταν εκτεθειμένα καταστράφηκαν και φαγώθηκαν από τη θάλασσα ανεπανόρθωτα. Μέσα στην αίθουσα αυτή προσπαθούν να αναδυθούν διστακτικοί και κουρασμένοι οι θεοί και οι ήρωες της αρχαίας Ελλάδας, μέλη μεμονωμένα, στάσεις παγωμένες, χειρονομίες σταματημένες στα ακροδάχτυλα, σπαράγματα από γνώριμες μυθολογικές εικόνες. Η επίσκεψη στην έκθεση αξίζει έστω και μόνο για τις σκέψεις που θα κάνει κανείς μπροστά στα αγάλματα αυτά.   Η τρίτη αίθουσα της έκθεσης αφιερώνεται δικαίως ολόκληρη στον λεγόμενο Μηχανισμό των Αντικυθήρων, έναν εκπληκτικής ακρίβειας μηχανικό υπολογιστή με κίνηση μέσω οδοντωτών τροχών, κορυφαίο επίτευγμα της αρχαιοελληνικής διάνοιας, η κατασκευή του οποίου προϋποθέτει υψηλότατη γνώση μηχανικής, τεχνολογίας υλικών, αστρονομίας, αστρολογίας και μαθηματικών.   Η πλήρης κατανόηση του μηχανισμού από την τεχνολογία του 21ου αιώνα παραμένει ζητούμενο, ωστόσο πολυετείς μελέτες, και ιδίως οι πολύ πρόσφατες, καταδεικνύουν ότι ο μηχανισμός εκτελούσε τον ηλιακό, σεληνιακό και ζωδιακό κύκλο, υπολόγιζε γνωστές αστρονομικές περιόδους, όπως τον κύκλο του Μέτωνα και του Σάρου, προέβλεπε εκλείψεις ηλίου και σελήνης, κινήσεις πλανητών και υπολόγιζε αρχαία γεγονότα, όπως οι πέντε μεγάλοι αγώνες της αρχαιότητας (Ολύμπια, Ίσθμια, Νέμεα, Πύθια και Νάια στη Δωδώνη). Οι επιγραφές που φέρει ο μηχανισμός αποτελούν οδηγίες χρήσης του και ο τύπος των γραμμάτων τους χρονολογεί τον μηχανισμό στο 150-100 π.Χ. Ήταν, δηλαδή, ήδη σε χρήση περί τα 100 χρόνια μέχρι τη στιγμή που ναυάγησε το πλοίο έξω από τα Αντικύθηρα.   Οι αποκαταστάσεις του μηχανήματος που έχουν επιχειρηθεί είναι εντυπωσιακότατες και δίνουν μια καλή εικόνα για τη μορφή που θα είχε, πριν φύγετε όμως πρέπει οπωσδήποτε να σταθείτε οι ίδιοι μπροστά στον μηχανισμό, να τον παρατηρήσετε με τα μάτια σας. Καθώς θα τον κοιτάζετε, σκεφτείτε μια ιστορική λεπτομέρεια που αφορά την ανεύρεσή του. Ένας υπαξιωματικός του Ναυτικού στο οπλιταγωγό πλοίο «Μυκάλη» που βοηθούσε στην ανέλκυση των ευρημάτων στην επιχείρηση του 1900-1901, όταν είδε την άμορφη μάζα, νόμιζε ότι ήταν άχρηστο κομμάτι βράχου κι ετοιμάστηκε να το ξαναρίξει στη θάλασσα, τον απέτρεψε όμως ο αξιωματικός Περικλής Ρεδιάδης, που διέκρινε στη μάζα τμήμα μετάλλου. μηχανισμός των Αντικυθήρων, από τους σπανιότερους αρχαίους μηχανισμούς που έχουν διασωθεί. Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα του μουσείου. 



Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την παράταση που δόθηκε στην έκθεση «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων: Το πλοίο, οι θησαυροί, ο μηχανισμός» ως τον Αύγουστο του 2013, με σκοπό να παραινέσει όποιον δεν έχει δει ακόμα την έκθεση αυτή να το κάνει οπωσδήποτε. Είναι μια έκθεση που προσπαθεί να ερεθίσει τις αισθήσεις, να συγκινήσει και να διδάξει διακριτικά, πετυχαίνοντας τελικά να εντυπωσιάσει με τον καλύτερο τρόπο. Η επιτυχία της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον επιστημονικό μόχθο μιας μεγάλης ομάδας που εργάστηκε με καπετάνιο τον Νικόλαο Καλτσά, τον απελθόντα διευθυντή του μουσείου, που σφράγισε με τον καλύτερο τρόπο τη μακρά θητεία του. Ο κατάλογος της έκθεσης, μια καλογραμμένη και καλαίσθητη έκδοση, είναι το πλέον ενημερωμένο και εύληπτο έργο για τους θησαυρούς του ναυαγίου στα Αντικύθηρα.   Μια μόνο παράλειψη θα είχα να επισημάνω και ταυτόχρονα σημείωση για τους μελλοντικούς επισκέπτες. Η έκθεση δεν περιορίζεται μόνο στις τρεις αίθουσες στο ισόγειο του μουσείου, αλλά συνεχίζει στο ωραίο αίθριο του μουσείου, με μερικά εντυπωσιακά, ευμεγέθη γλυπτά, που τα απολαμβάνει κανείς με φυσικό φως. Είναι κρίμα που αυτό δεν αναφέρεται στο φυλλάδιο που δίνεται δωρεάν στην είσοδο ούτε επισημαίνεται με άλλο τρόπο, βγαίνοντας από τις αίθουσες.   





















http://www.lifo.gr