ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ: ΠΙΘΑΝΑ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ. (video)

Ένα video που δημοσιοποιήθηκε το 2006 από την ισπανική τηλεόραση δείχνει περίεργα κτίσματα στην επιφάνεια της Σελήνης, βόρεια του κρατήρα Μόλτε, στη θάλασσα της Ηρεμίας.

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ: ΠΙΘΑΝΑ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ.

Τα κτίσματα κινηματογράφησε ένας αστροναύτης καθώς όλο το πλήρωμα προχωρούσε μέσα σε αυτά. Στη θαμπή εικόνα φαίνονται εγκαταλειμμένα και...ερειπωμένα με πολύ προχωρημένη αρχιτεκτονική, μέσα από τα οποία διακρίνεται ένας από τους αστροναύτες του «Apollo 11» να συλλέγει υπολείμματα στην ύπαιθρο! Σύμφωνα με την τρισδιάστατη ψηφιακή απεικόνιση σε γράφημα που έκαναν οι Ισπανοί, η εγκατάσταση έχει μήκος εξήντα μέτρα και πλάτος εννέα.

 Στις 10 Δεκεμβρίου του 2006, ένας χρήστης του διαδικτύου με κωδικό όνομα Btimsah δημοσιοποιεί φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας που, όπως ισχυρίζεται, κατέγραψε δορυφόρος στην επιφάνεια της Σελήνης. Στις φωτογραφίες διακρίνονται δύο διαφορετικά κτίρια σε σχήμα πενταγώνου, αρκετά κυκλικά και δύο ημικυκλικά που τα ενώνει κάτι που μοιάζει σαν γέφυρα!

 Στις 23 Φεβρουαρίου του 2007, ο γνωστός Ιταλός ερευνητής UFO Φράνκο Τσέντι δημοσιοποιεί φωτογραφίες που απεικονίζουν μια ολόκληρη πόλη στη γεμάτη κρατήρες επιφάνεια του φεγγαριού! Τα πλάνα έχουν τραβηχτεί από ψηλά και φαίνεται ότι αποτελούν υλικό της NASA από μια επιχείρηση φωτογράφησης με τον κωδικό ‘’Clementine’’. Ο ερευνητής υπέβαλε σε ψηφιακή επεξεργασία το υλικό, ώστε να ζουμάρει τα πλάνα. Το αποτέλεσμα δεν είναι καθαρό, φαίνονται όμως δεκάδες κυκλικά, τετράγωνα και ορθογώνια κτίσματα τα οποία συνδέονται με τεράστιες σωληνώσεις!

Στις 29 Απριλίου του 2007, ένας άλλος χρήστης με το κωδικό όνομα Xuackeman δημοσιοποιεί video, που όπως ισχυρίζεται, τράβηξε ο κυβερνήτης του «Apollo 15» Αλ Ουόρντεν με φακό 35 mm από απόσταση 119 χλμ. από την επιφάνεια, περιμένοντας τη σεληνάκατο με τους δύο συντρόφους του. Απεικονίζει δύο πολύγωνα κτίσματα στον κρατήρα Τσιολκόφσκι και περιλαμβάνει γραφικές αναπαραστάσεις της NASA για μελλοντικές βάσεις στη Σελήνη, που μοιάζουν πολύ με όσα φαίνονται στο υλικό.

Προς το παρόν, η NASA δεν έχει πάρει θέση για τα βίντεο και τις φωτογραφίες. Όμως στις 18 Νοεμβρίου του 2009, η NASA 'LCROSS / LRO Unmanned’’ δημοσιεύει υψηλής ανάλυσης φωτογραφία στα πλαίσια ανακάλυψης νερού που δείχνει, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, κρυστάλλινους πύργους πάγου πέρα από κάθε φαντασία. Πύργοι που μοιάζουν πάρα πολύ με τα κτήρια που δημοσιεύθηκαν 3 χρόνια πριν από τα ισπανικά κανάλια.




Γενικότερα έχουν παρατηρηθεί πάνω από 700 παράξενοι σχηματισμοί εδάφους στην επιφάνεια της σελήνης, άλλοι σε σχήμα πυραμίδας ή κώνου, περίεργες τρύπες που δεν γνωρίζει κανείς το βάθος τους, αλλά και ένας μυστηριώδης τετραγωνισμένος τεράστιος μονόλιθος.

strangeactivities.blogspot.gr  / http://www.atia-ufo.gr/

Τι κρύβεται πραγματικά στη Σελήνη;

Ορφικά : "Μήσατο δ’ άλλην γαίαν απείρατον, ήντε σελήνην Αθάνατοι κλήζουσιν, επιχθόνιοι δέ τε μήνην Η πολλ’ ούρε έχει, πολλ’ άστεα, πολλά μέλαθρα" δηλαδή Δημιούργησαν κι άλλη γαία απέραντη, που και Σελήνη οι θεοί την ονομάζουν, ενώ οι άνθρωποι Μήνη. Κι αυτή έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις και πολλά μέγαρα…».

Όταν ο Νίλ Άρμστρονγκ έκανε αυτό το ιστορικό πρώτο βήμα στην Σελήνη στις 21 Ιουλίου 1969, έμοιαζε σαν η ανθρωπότητα να κατακτούσε τελικά τον αινιγματικό μας δορυφόρο. Άλλα έτσι πραγματικά έγινε, ή απλά μόλις ξύσαμε την επιφάνεια και σπεύσαμε προς μια βιαστική υποχώρηση; Γιατί η ΝΑΣΑ έχει σταματήσει πλέον τις αποστολές στην Σελήνη;

Υπάρχουν δεκάδες ανώμαλα γεγονότα που αφορούν την Σελήνη για τα οποία η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει εξηγήσεις, όπως το χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι σύμφωνα με την ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, η Σελήνη είναι τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια πιο αρχαία από την ίδια τη Γη. Αυτό το γεγονός από μόνο του μοιάζει να αψηφά την λογική, και είναι κάτι για το οποίο η μοντέρνα κοσμολογία δεν μπορεί να δώσει εξήγηση, εάν η Σελήνη δεν είναι ένα κομμάτι της Γης, τότε τι είναι και πως έχει έρθει εδώ;

Εάν συνδυαστεί αυτό με το γεγονός με το ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων πιστεύουν ότι η Σελήνη είναι ένα είδος εξωγήινης βάσης, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε και τόσο ποιο κοντά στην κατανόηση της Σελήνης τώρα, σε σχέση με την κατανόηση των προγόνων μας χιλιάδες χρόνια πριν.



Σεληνιακή Βάση
Οι προσσεληνώσεις των αποστολών Απόλλων προάγγειλαν μια νέα εποχή στην τεχνολογική ανάπτυξη της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος κατάφερε επιτέλους να αφήσει τον πλανήτη του, ταξίδεψε γύρω στα 385.000 χλμ και περπάτησε σε νέα και άγνωστη περιοχή. Φάνηκε σε όλους ότι δημιουργήθηκε μια τέλεια ευκαιρία για να επεκτείνουμε την κατανόηση μας για το πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν και για τη γνώση μας σχετικά με την ίδια την Σελήνη. Κατά την διάρκεια των επόμενων τριών ετών, έξι αποστολές πραγματοποιήθηκαν προς τη Σελήνη και συνολικά δώδεκα αστροναύτες περπάτησαν στο έδαφος της.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βγήκαν νικήτριες στην διαστημική κούρσα μεταξύ αυτών και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και έμοιαζε φυσικό ότι θα ολοκλήρωναν την νίκη τους και θα διεκδικούσαν την περιοχή με κάτι ποιο ουσιαστικό από το απλό στήσιμο της Αμερικανικής σημαίας. Το λιγότερο που αναμένονταν από την ΝASA ήταν να δημιουργήσουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για δειγματοληψία και συλλογή πετρωμάτων και ορυκτών καθώς και για περαιτέρω εξερεύνηση της σεληνιακής επιφάνειας.

Κάθε μία από τις έξι Σεληνιακές αποστολές που είχε αναλάβει η ΝΑSA ολοκληρώθηκαν, αν και η αποστολή Απόλλων 13 ήταν ανεπιτυχής. Ωστόσο, μετά την Απόλλων 17, δεν πραγματοποιήθηκαν νέες αποστολές. Σύμφωνα με την διαστημική υπηρεσία, ο λόγος ήταν ότι «δεν υπήρχε κάτι νέο που θα μπορούσε να μαθευτεί» από τις επισκέψεις στη Σελήνη και ολόκληρο το πρόγραμμα μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Παρομοίως η πρώην Σοβιετική Ένωση πραγματοποίησε την προγραμματισμένη σεληνιακή εξερεύνησή και μετά αθόρυβα απέσυρε όλα τα μελλοντικά σχέδια της. Κάποιοι αναλυτές πρότειναν ότι και οι δύο υπερδυνάμεις συνειδητοποίησαν ότι η ιδέα της δημιουργίας σεληνιακών βάσεων ή οι μακροπρόθεσμες αποστολές είχαν απαγορευτικό κόστος.

Ωστόσο, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων, πείστηκαν ότι και οι δύο υπερδυνάμεις είχαν «προειδοποιηθεί να απομακρυνθούν» από μια εξωγήινη φυλή η οποία είχε ήδη δημιουργήσει μια βάση στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Σε κάθε περίπτωση, σχεδόν αμέσως μετά την «κατάκτηση», η Σελήνη εγκαταλείφθηκε και από τις δύο υπερδυνάμεις που αποφάσισαν τελικά να επενδύσουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια κάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια οι συνεχιζόμενες αποστολές σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας πήραν την προτεραιότητα αντί για την επιστημονική εξερεύνηση της Σελήνης. Μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκε η πρόθεση για μια νέα αποστολή και μια δημιουργία βάσης στη Σελήνη, ωστόσο την περισσότερη δουλεία είναι προγραμματισμένο να την αναλάβουν ρομπότ(και αυτοματοποιημένα διαστημόπλοια) ενώ οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν πραγματικά στη Σελήνη τουλάχιστον μέχρι το 2018.

Μια βάση εξωγήινων στη Σελήνης;
Η δημιουργία μιας βάσης πάνω στη Σελήνη υπήρξε ένα όνειρο για πολλούς ανθρώπους όλα τα χρόνια, αλλά υπάρχει πραγματικά μια βάση εκεί ήδη - μία η οποία δεν ανήκει στην ανθρωπότητα;

Για πολλούς ανθρώπους η ιδέα ότι η Σελήνη μπορεί να είναι μια βάση εξωγήινων φαντάζει εξωφρενική - ένας φανταστικός ισχυρισμός κατευθείαν βγαλμένος από τα βιβλία κόμικ και την επιστημονική φαντασία, ωστόσο υπάρχουν πολλά παράξενα γεγονότα σε σχέση με την Σελήνη και την ίδια την προσεδάφιση του Απόλλωνα που προτείνουν ότι η γνώση μας βρίσκεται πολύ μακριά από την ολοκλήρωσή της. Στην πραγματικότητα υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για μας ώστε να λάβουμε υπόψη ακόμα και την ιδέα ότι η ίδια η Σελήνη είναι μια τεχνική κατασκευή, μια γιγαντιαία βάση εξωγήινων.

Ένα από τα ποιο σημαντικά σημεία για να υποστηρίξουν την θεωρία των εξωγήινων βάσεων είναι αρκετές από τις ραδιοεπικοινωνίες μεταξύ των πληρωμάτων του Απόλλωνα και του ελέγχου της αποστολής στη Γη. Τμήμα της μετάδοσης όπου ο Άρμστρονγκ ανάφερε «παράξενα φώτα» κατά τα φαινόμενα μεταδόθηκε απευθείας καθώς και το σχόλιο του Άρμστρονγκ: «Έχουμε παρέα» πριν οι επίσημοι της NASA βιαστικά διακόψουν την επικοινωνία.

Mία πληθώρα πηγών ισχυρίζονται ότι ραδιοερασιτέχνες υπέκλεψαν την ακόλουθη επικοινωνία ακριβώς πριν το πλήρωμα γυρίσει σε κανάλι ασφαλείας.
«Αυτά τα πράγματα είναι τεράστια, κύριε...γιγαντιαία... Ώ Θεέ μου, δεν θα το πιστέψετε! Σας λέω υπάρχουν άλλα διαστημόπλοια εδώ πέρα...ευθυγραμμισμένα στην μακρινή πλευρά στην άκρη του κρατήρα... είναι πάνω στη Σελήνη και μας παρακολουθούν.»

Βραχύβια Σεληνιακά Φαινόμενα
Βραχύβια Σεληνιακά Φαινόμενα είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ανεξήγητες αλλαγές στο χρώμα ή στο σχήμα που συμβαίνουν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Θα μπορούσαν να είναι αυτά που είδαν οι Αστροναύτες του Απόλλωνα 11; Έχει θεωρηθεί ότι κάποια από αυτά τα φαινόμενα που εμφανίζονται ως κόκκινες ή λευκές ομίχλες(ή λάμψεις) προκαλούνται από αέρια που εκτοξεύονται στην επιφάνεια από υπόγειες κοιλότητες μετά από σεληνιακούς σεισμούς, έτσι δεν μπορούν να αποκλειστούν ως φυσικά φαινόμενα. Το ερώτημα όμως είναι, μπορεί δύο υπερβολικά εκπαιδευμένοι αστροναύτες να μπερδέψουν διαφυγόντα αέρια με διαστημικά σκάφη; Ασφαλώς είναι πιθανό, αλλά εάν είναι αυτή η περίπτωση τότε σίγουρα η ΝASA θα έσπευδε να μας το διευκρινίσει αυτό.

Δεν είναι όμως μόνο παράξενα χρωματιστά φώτα που εμφανίζονται στη Σελήνη. Το 1953, οι Τζόν Ο'Νιλ και Δρ. Χ.Γουίλκενς και οι δυο ανεξάρτητα παρατήρησαν μια «γέφυρα» 12 μιλίων πάνω στον κρατήρα Μάρε Κρίσιουμ. Η γέφυρα αργότερα εξαφανίστηκε!

Σημαντικές απομαγνητοφωνήσεις και οι επίσημοι της ΝΑSA που μίλησαν

10 χρόνια μετά τις προσσεληνώσεις, ο Μάουρις Τσατελέϊν, πρώην διευθυντής των συστημάτων τηλεπικοινωνιών της NASA, επιβεβαίωσε ότι ο Άρμστρονγκ πράγματι ανάφερε ότι είδε δύο Α.Τ.Ι.Α. στην άκρη ενός κρατήρα. «Η συνάντηση ήταν κοινή γνώση μέσα στη NASA» αποκάλυψε, «αλλά κανείς δεν μιλούσε γι'αυτό μέχρι τώρα».

Ένας ακόμα επίσημος της NASA, o Κρίστοφερ Κραφτ, ο οποίος ήταν διευθυντής της βάσης εντοπισμού στο Χιούστον κατά την διάρκεια των αποστολών Απόλλων, αποκάλυψε τον ακόλουθο διάλογο μεταξύ των Νίλ Άρμστρονγκ, Μπάζ Όλντριν και του Ελέγχου της Αποστολής, αφότου έφυγε από την NASA:

Απόλλων11: "Αυτά είναι γιγαντιαία πράγματα. Όχι, όχι, όχι, αυτό δεν είναι οφθαλμαπάτη. Κανείς δεν πρόκειται να το πιστέψει!"
Έλεγχος Αποστολής (Χιούστον): "Πως... πως... πως; Tι διάολο συμβαίνει; Τι πάει στραβά με εσάς;"
Απόλλων11: "Είναι εδώ, κάτω από την επιφάνεια"
Έλεγχος Αποστολής: "Τι είναι εκεί; -διακοπή επικοινωνίας- έλεγχος παρεμβολών καλεί Απόλλων11."
Απόλλων11: "Είδαμε κάποιους επισκέπτες. Ήταν εδώ για λίγο, παρατηρούσαν τα όργανα. "
Έλεγχος Αποστολής: "Επανέλαβε την τελευταία πληροφορία σου."
Απόλλων11: "Επαναλαμβάνω, βρίσκονται εδώ άλλα διαστημόπλοια. Είναι ευθυγραμμισμένα πάνω στην άλλη πλευρά του κρατήρα."
Έλεγχος Αποστολής: "Επανέλαβε...επανέλαβε! "
Απόλλων11: "Ας εξετάσουμε αυτή την τροχιά, ε...Σε 625 προς 5... σύνδεση αυτόματης αναμετάδοσης...Τα χέρια μου τρέμουν άσχημα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Να το κινηματογραφήσω; Θεέ μου, εάν αυτές οι καταραμένες κάμερες κατέγραψαν κάτι; Τι κάνουμε μετά;"
Έλεγχος Αποστολής: "Κατέγραψες κάτι;"
Απόλλων11: "Δεν είχα κάποιο φιλμ πρόχειρο στα χέρια μου. Τρία πλάνα από τους δίσκους ή οτιδήποτε ήταν αυτά που καταστρέψανε το φιλμ."
Έλεγχος Αποστολής: "Έλεγχος, έλεγχος εδώ. Είσαι καθοδόν ; Έχει τελειώσει η αναταραχή με τα Α.Τ.Ι.Α.;"
Απόλλων11: "Έχουν προσεδαφιστεί εδώ. Είναι εδώ και μας παρακολουθούν. "
Έλεγχος Αποστολής: "Οι καθρέπτες, οι καθρέπτες... τους έχετε στήσει;"
Απόλλων11: "Ναι, βρίσκονται στο σωστό σημείο. Αλλά οποιοσδήποτε έχει κατασκευάσει αυτά τα διαστημόπλοια σίγουρα μπορεί να έρθει αύριο και να τους αφαιρέσει. Όβερ και κλείνω".

Eάν αυτή η αναφορά από το Απόλλων ήταν η μόνη, θα μπορούσαμε πιθανόν να καταλογίσουμε τα όσα αναφέρονται σε αυτή ως επιδράσεις του διαστήματος ή ως κάποια άλλα άγνωστα και ανώμαλα σεληνιακά φαινόμενα. Ωστόσο, υπήρξαν αρκετές άλλες «επαφές» μεταξύ σκαφών της NASA και Α.Τ.Ι.Α., κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του '90 όταν, σύμφωνα με τον συγγραφέα Γουίλιαμ Κίλνερ, καταγράφηκε ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ του Ντέιβιντ Γουόκερ, του διαστημικού λεωφορείου Εντέβορ και του ελέγχου της αποστολής.

Γουόκερ: "Άγνωστο αντικείμενο στις 3 η ώρα ...Θεέ... τι είναι; Θεέ μου... έρχεται κατευθείαν πάνω μας..."
NASA: "Τι είναι εκεί;"
Γουόκερ: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ! Ω Θεέ μου! Πήγαινε πίσω. ΚΟΥΝΗΣΟΥ! "
NASA: "Εντέβορ! Εντέβορ! Τι;... εξήγησε..."
Γουόκερ: "Τι στο... που βρισκόμαστε; Που είναι; Που ... χάθηκε, ΧΑΘΗΚΕ! Όχι (ακατάληπτο)... A.T.I.A... διαστημόπλοιο... τεράστιο... ευφυές ... ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ!"
NASA: "Εντέβορ... άλλαξε... ΤΩΡΑ! "

H κασέτα τελειώνει απότομα με κάτι που μοιάζει να είναι η διαταγή της NASA προς τον Γουόκερ να αλλάξει ραδιοσυχνότητα.

Σύμφωνα με τον Κίλνερ, «το διαστημόπλοιο είχε το μέγεθος μιας μικρής πόλης και έλαμπε με μια ανοιχτόχρωμη πράσινη αύρα καθώς πλησίαζε το διαστημικό λεωφορείο. Σε κάποιο σημείο κατά την διάρκεια της συνάντησης, το Α.Τ.Ι.Α. άλλαξε πορεία για να αποφύγει την σύγκρουση.»

Εάν αυτό ήταν πράγματι ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο, από που προέρχονταν και που πήγαινε; Aναρωτιόμαστε... Θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί, στην αθέατη πλευρά της σελήνης, σε μια βάση εξωγήινων;

Η Αθέατη πλευρά της Σελήνης
Η σελήνη είναι ο μόνος δορυφόρος του ηλιακού συστήματος που έχει μια σταθερή, σχεδόν τέλεια κυκλική τροχιά. Ανά τους αιώνες, οι βαρυτικές δυνάμεις της Γης επιβράδυναν την περιστροφή της σελήνης γύρω απ' τον άξονά της εωσότου η περιστροφική της περίοδος έγινε ακριβώς ισάξια με την περιστροφική περίοδο γύρω από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια πλευρά της σελήνης που ποτέ δεν μπορεί να γίνει ορατή από τη Γη. Θεωρητικά, η αθέατη πλευρά της σελήνης, συχνά αναφερόμενη και ως σκοτεινή πλευρά, θα μπορούσε εύκολα να περιέχει μια βάση εξωγήινων, καθώς αυτή είναι η πλευρά της σελήνης που δεν βλέπουμε ποτέ, ακόμα και τα ραδιοσήματα μας δεν μπορούν να φτάσουν σε αυτή την περιοχή.

Υπάρχει μία ακόμα θεωρία σχετικά με βάσεις εξωγήινων που υπάρχουν στη σελήνη, η οποία αναφέρει ότι ολόκληρο το φεγγάρι είναι μια τεράστια τεχνική κατασκευή που τοποθετήθηκε εκεί από μια ράτσα εξωγήινων όταν ξεκίνησε η ζωή στη Γη.

Ο αφύσικος δορυφόρος μας
Ένα από τα ποιο παράξενα πράγματα σχετικά με την σελήνη είναι ότι μοιάζει να είναι κενή εσωτερικώς. Ο φυσικός δορυφόρος της Γης, η σελήνη, πάντα θεωρούνταν ότι είναι μια ομογενής σφαίρα που δημιουργήθηκε ταυτοχρόνως με την Γη, αλλά υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι αυτό δεν ισχύει, καθώς όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, η σελήνη είναι αρχαιότερη από την Γη.

Αποδείξεις ότι η σελήνη είναι κοίλη σφαίρα έρχονται από μια σειρά δηλώσεων ειδικών που σε ορισμένες περιπτώσεις προηγούνται χρονικά των προσσεληνώσεων. Το 1962, ο Δρ. Γκόρντον ΜακΝτόναλντ, ένας από τους επιστήμονες της NASA, ανασκόπησε δεδομένα που σχετίζονταν με την πυκνότητα της Γης, από τα οποία υπολόγισε ότι η μέση πυκνότητα της Σελήνης είναι 3.34 γρ./εκ3 (3.34 φορές έναν ίδιο όγκο νερού), σε σύγκριση η πυκνότητα της Γης είναι 5.5 γρ./ εκ3 . Αυτό τον οδήγησε να παρατηρήσει ότι, «Εάν τα αστρονομικά δεδομένα ελαττωθούν, βρίσκουμε ότι τα δεδομένα απαιτούν το εσωτερικό της σελήνης να είναι περισσότερο κενό παρά μια ομογενής σφαίρα.»

Ο βραβευμένος με Νόμπελ χημικός Δρ. Χάρολντ Ούρει, έχει επίσης προτείνει ότι η σελήνη περιέχει «κοιλότητες» και ο Δρ. Σον Κ. Σόλομον έχει καταγραφεί να λέει ότι: «Τα πειράματα του Λούναρ Όρμπιτερ έχουν βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό την γνώση μας για το βαρυτικό πεδίο της Σελήνης, καταδεικνύοντας την τρομαχτική πιθανότητα η σελήνη να είναι κενή εσωτερικώς.»




Σύμφωνα με τον διάσημο αστρονόμο Δρ. Κάρλ Σάγκαν στην πραγματεία του, «Ευφυής Ζωή στο Σύμπαν», «Ένας φυσικός δορυφόρος δεν μπορεί να είναι κοίλο αντικείμενο. Εάν αυτό είναι αλήθεια και η σελήνη είναι πράγματι κοίλη τότε προκύπτει ότι κάτι πολύ παράξενο πρέπει να συμβαίνει με τον δορυφόρο μας.»

Υπάρχουν επιπλέον αποδείξεις από αποστολές της NASA που προτείνουν ότι η σελήνη είναι κοίλη. Όταν τα πληρώματα των αποστολών Απόλλων 12 και Απόλλων 13 εκτίναξαν τμήματα από τα σκάφη τους και τα έριξαν στην σεληνιακή επιφάνεια, διαπίστωσαν ότι δημιούργησαν τεχνητούς σεληνιακούς σεισμούς. Η κρούση από την εκτίναξη του Απόλλων 12 έκανε την σελήνη να δονείτε σαν καμπάνα για πάνω από μια ώρα. Αυτό το φαινόμενο επαναλήφθηκε με τον Απόλλων 13 με ακόμα περισσότερο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Συνολικά η αντήχηση κράτησε για τρεις ώρες και είκοσι λεπτά και ταξίδεψε σε ένα βάθος 25 μιλίων. Η ανάλυση αυτών των δεδομένων οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η σελήνη δεν έχει ουσιαστικό πυρήνα. Εάν η σελήνη είναι πράγματι τεχνητή, θα μπορούσε να έχει τοποθετηθεί εδώ σε οποιοδήποτε χρόνο κατά την συνολική διάρκεια της προϊστορίας της Γης.

Αναμνήσεις της γης χωρίς φεγγάρι
Καγεγραμμένες στην προφορική παράδοση λαών και στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

Ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας δίδαξαν ότι υπήρχε μιά εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι. Ο Αριστοτέλης έγραψε ότι η Αρκαδία, πριν κατοικηθεί από τους Ελληνες, είχε Πελασγικό πληθυσμό και ότι αυτοί οι αυτόχθονες κατοικούσαν σε αυτή την περιοχή από μία πολύ μακρινή εποχή όπου ακόμα δεν υπήρχε η σελήνη στον ουρανό. Γι αυτό τον λόγο τους ονόμασε και Προσέληνες.

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ανέφερε την εποχή "όταν δεν υπήρχαν όλα τα περιφερόμενα σώματα στον ουρανό, πριν εμφανιστούν οι φυλές της Δανάης και του Δευκαλίωνα, και υπήρχαν μόνο οι Αρκάδες, για τους οποίους λεγόταν ότι κατοικούσαν πάνω στα βουνά και τρέφονταν με βελανίδια, πριν την ύπαρξη της σελήνης".

Παρόμοιες αναφορές έχουμε από τον Πλούταρχο, τον Οβίδιο, τον Ιππόλυτο, τον Λουκιανό, τον Censorinus.

Είναι πιθανόν να υπάρχουν κάποιες αναφορές για το θέμα και στην Παλαιά Διαθήκη (για γη χωρίς φεγγάρι) και υπάρχουν σίγουρα ανάμεσα στους Ινδιάνους της Αμερικής.

Από την Αρχή του Χρόνου
Κείμενα από τόσο μακρινές περιοχές μεταξύ τους όπως η Ευρώπη και η Νότια Αμερική μιλούν για αρχαίους λαούς που έζησαν στην Γη πριν αυτή αποκτήσει φεγγάρι. Στην Ελλάδα ονομάζονταν Προσέληνες, που σημαίνει «προ της Σελήνης». Κατά τα φαινόμενα, στην Νότια Αμερική, σύμβολα που βρέθηκαν στους τοίχους του προαύλιου του Καλασάγια, κοντά στην πόλη του Τιαχουανάκο (στην Βολιβία), καταγράφουν την σελήνη να πρωτοεμφανίζεται πριν από περίπου 12.000 έτη. Η εμφάνιση της Σελήνης λέγεται ότι προκάλεσε μεγάλες αναταραχές στην Γη, στη μορφή σεισμών, μαζικών πλημμυρών και κλιματολογικών αλλαγών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, ότι αυτή η μακρινή περιοχή έχει προταθεί από κάποιους λόγιους ως η πραγματική περιοχή της μυθικής Ατλαντίδος του Πλάτωνα και αυτή η μεγάλη πλανητική αναταραχή ως το κατακλυσμιαίο γεγονός που κατάστρεψε την Ατλαντίδα.

Η ιδέα ενός κόσμου δίχως σελήνη επίσης επιβιώνει στην προφορική παράδοση ανάμεσα στους Ινδιάνους των υψιπέδων της Μπογκότα στις ανατολικές Κορδιλέρας της Κολομβίας. «Στους πρώιμους καιρούς, όταν η σελήνη δεν ήταν ακόμα στους ουρανούς», αναφέρουν οι φύλαρχοι των Τσιμπχας, σε συνάφεια με τους αρχαίους καιρούς. Εάν αυτή η μέθοδος ιστορικής διήγησης σχετίζεται με την πραγματική φυσική απουσία της Σελήνης ή απλά χρησιμοποιείται ως μεταφορά για να δείξει ένα πολύ μακρινό παρελθοντικό χρόνο, είναι ένα θέμα ανοιχτό προς συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι απλά δεν γνωρίζουμε εάν και κατά πόσο είναι ένα ακόμα δελεαστικό κομμάτι του όλου παζλ.

Η σελήνη κυβερνά τις παλίρροιες και τις εποχές μας, έτσι πιθανόν ο ευκολότερος τρόπος για να επιβεβαιώσουμε τα δεδομένα είναι να κοιτάξουμε στα γεωλογικά αρχεία που καταγράφουν τις παλίρροιες. Στους αρχαίους καιρούς πολλά ημερολόγια ήταν βασισμένα στη σελήνη και αποδείξεις παλαιολιθικής γνώσης των σεληνιακών φάσεων χρονολογούνται πίσω περίπου μέχρι το 23.000 π.Χ. καθώς πιστοποιείται από το περιγορδιανό γλυπτό γνωστό ως «η θεά του Λαουζέλ», στο οποίο η ημισέληνος αναπαριστάτε ως ένα κέρατο. Υπάρχουν 13 καθαρώς σκαλισμένα κάθετα χτυπήματα τα οποία λέγεται ότι αναπαριστούν τον αριθμό των πανσέληνων σε ένα σεληνιακό έτος. (* Δεν είναι σίγουρο κατά πόσο η θεά του Λαουζέλ αναπαριστά 13 μήνες του Σεληνιακού έτους ή τους εμμηνορροϊκούς κύκλους, διότι οι σεληνιακοί κύκλοι σε ένα χρόνο είναι 12,368 δηλαδή πιο κοντά στο δώδεκα και όχι στο 13 ενώ οι εμμηνορροϊκοί κύκλοι είναι 13,044 δηλαδή σχεδόν ακριβώς 13 όσες και οι χαράξεις της θηλυκής θεάς) Πρώιμες αποδείξεις για το ενδιαφέρον του ανθρώπου προς τη σελήνη είναι περιέργως δυσεύρετες, πράγμα το οποίο προκαλεί έκπληξη καθώς αυτή θα έπαιζε ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινή τους ζωή, ,εξάλλου η σελήνη θα βρισκόταν από πάνω τους σχεδόν κάθε νύχτα.

Ο Ισαάκ Ασίμοφ μια φορά είχε σχολιάσει ότι: "Δεν υπάρχει αστρονομική λογική για ποιο λόγο η σελήνη και ο ήλιος ταιριάζουν τόσο καλά. Είναι από τις πιο καθαρές συμπτώσεις, και μόνο η Γη ανάμεσα σε όλους τους πλανήτες έχει ευλογηθεί κατά αυτό τον τρόπο."

Αυτή η «σύμπτωση» σημαίνει ότι η σελήνη είναι ακριβώς στο σωστό μέγεθος και απόσταση, ώστε να κρύβει τελείως τον ήλιο κατά την διάρκεια μιας ολικής έκλειψης. Οι εκλείψεις είναι σπάνια γεγονότα αλλά συχνά σχετίζονται με σοβαρούς σεισμούς. Τοποθετήθηκε άραγε η Σελήνη σε μια πολύ συγκεκριμένη τροχιά από μια υψηλή νοημοσύνη ενός άλλου κόσμου που επιθυμούσε, είτε να μας παρακολουθεί ως είδος, ή να εξασκήσει ένα στοιχείο ελέγχου πάνω στον πλανήτη μας;

Αυτό που μπορούμε να πούμε στα σίγουρα είναι ότι παρόλο την υποτιθέμενη υψηλή τεχνολογία μας, η NASA μοιάζει να μπορεί να δώσει μόνο λίγες απαντήσεις στις ερωτήσεις μας σχετικά με την Σελήνη. Το πέπλο της μυστικότητας που σκεπάζει την αλήθεια σημαίνει ότι τα γεγονότα συχνά συγκαλύπτονται επειδή θεωρούνται ότι δεν είναι «προς το συμφέρον του κοινού» για να γίνουν γνωστά. Αργά η γρήγορα όμως, είναι αναπόφευκτο ότι η Σελήνη θα αποκαλύψει τα μυστικά της, και ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στην κατανόηση μας για το σύμπαν μπορεί να ανοιχτεί όταν αυτό τελικά συμβεί.

"Η Σελήνη είναι η Στήλη της Ροζέτας των πλανητών" - Ρόμπερτ Τζάστρoου, Πρώτος Πρόεδρος, Επιτροπή της NASA για την εξερεύνηση της Σελήνης.

Η αποστολή του «Απόλλων 13» με μικρή ποσότητα εκρηκτικών που πυροδότησε προκάλεσε αρμονικές δονήσεις που κράτησαν 3ω30', και η ΝΑΣΑ αρκέστηκε να πει: Κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της σελήνης για να έχουμε αντήν την αρμονικότητο με την οποία μπορούμε να συντονίσουμε το ρολόγια μας. Η αποστολή του «Απόλλων 14» προκάλεσε και αυτή δονήσεις και η ΝΑΣΑ είπε: Οι πιθανότητες να είναι κούφια η σελήνη είναι πολύ μεγάλες. Εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που προκάλεσαν οι άνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σε βάθος 800 χιλιομέτρων που δεν ξεπέρασαν την «βαθμίδα 2» της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν απόλυτα αρμονικές, φαινόμενο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι η σελήνη είναι κούφια και ενδέχεται να είναι κατοικημένη. Οι δονήσεις αυτές επαναλαμβάνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια φορά τον μήνα και με την ίδια ένταση πάντα.

Η «Times» της Ν. Υόρκης έγραφε τον Απρίλιο του 1976 ότι ο ένας από τους πέντε σεισμογράφους που τοποθέτησε ο «Απόλλων 14» εργάστηκε κανονικά μέχρι τον Μάρτιο του 1975 και κατόπιν σίγησε. Το περίεργο είναι ότι μετά από ένα μήνα σιγής λειτούργησε ξανά και κανονικά. Επίσης ένα άλλο μηχάνημα που είχε σιγήσει για 4 ολόκληρα χρόνια λόγω υπερβολικής ζέστης της σεληνιακής επιφάνειας, άρχισε και αυτό να λειτουργεί κανονικά για πρώτη φορά μαζί με το προηγούμενο αν και δεν ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Ο «Απόλλων 16» κατά την διάρκεια του ταξιδιού του προς την σελήνη έχασε ξαφνικά τον αυτόματο έλεγχο της πορείας χωρίς εξήγηση και χωρίς εξήγηση τον επανεύρε ξαφνικά. Στο εσωτερικό του κρατήρα «Ρέητζερ» το διαστημόπλοιο «Ρέητζερ 7» τράβηξε από απόσταση 5 χιλιομέτρων μια φωτογραφία, λίγο πριν πέσει στη σελήνη. Η φωτογραφία παρουσίαζε μια σειρά από παράξενα αντικείμενα που η ΝΑΣΑ τα χαρακτήρισε πέτρες, ενώ διάφοροι ερευνητές μίλησαν για ΑΤΙΑ. Τον Φεβρουάριο του 1973 το Σοβιετικό «Λούγχοντ 2» σιην θάλασσα της Γαλήνης βρήκε μια μεταλλική πλάκα μήκους ενός μέτρου ασυνήθους στιλπνότητας και πολύ μικρής ηλικίας.
Στην ίδια αυτή θάλασσα παρατηρήθηκαν πυραμίδες στην ίδια ακριβώς διάταξη με τις πυραμίδες της Αιγύπτου όπως υποστηρίζει ο Ρώσος επιστήμονας Αλεξάντερ Αβράμωφ. Γιατί η ΝΑΣΑ προσελήνωσε πολλές από τις αποστολές της στην θάλασσα της Γαλήνης; Μήπως κάποιο μυστικό τπν υποχρέωσε σε αυτή την απόφαση; Τα διαστημόπλοια «Λούνα 9» και «Όρμπιτερ 2» φωτογράφησαν οκτώ ορελίσκους όμοιους με αυτούς της Κλεοπάτρας στην Αίγυπτο, ύψους ουρανοξύστη. Σε φωτογραφίες που πάρθηκαν από διαστημόπλοια και χαρακτηρίστηκαν απόρρητες, φαινόταν ένας φωτεινός συμμετρικός σταυρός. Εμφανίστηκε ξαφνικά και ξαφνικά χάθηκε. Παρακάτο παραθέτουμε διάφορες αστρονομικές παρατηρήσεις που κατά καιρούς κατέγραψαν διάφορα περίεργα φαινόμενα στην επιφάνεια της σελήνης.

11.3.1587: Οι αστρονόμοι της εποχής παρατηρούν με γυμνό μάτι ένα λαμπρό αστέρι πάνω στο φεγγάρι ανάμεσα στα δύο άκρα του ηλιακού μηνίσκου.

12.11.1671: Παρατηρείται στην επιφάνεια της σελήνης ένα λευκό σύννεφο αν και η σελήνη δεν έχει σύννεφα.

1783 και 1784: Παρατηρούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα κινούμενα φώτα στην σεληνιακή επιφάνεια.

1794: Ένα περίεργο αντικείμενο πετούσε πάνω από την σελήνη.

7.9.1800: Οι Γάλλοι αστρονόμοι παρατηρούν κατά την διάρκεια μιας έκλειψης σειρά από κινούμενα φώτα που αλλάζουν συνεχώς σχηματισμούς και αφού ευθυγραμμίστηκαν εξαφανίστηκαν.

4/5/6/7.2.1821, α/6.5.1821, 11.7.1821, 28/29.11.1821: Στις παραπάνω ημερομηνίες και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 1821 οι αστρονόμοι παρατηρούν πλήθος από ανεξήγητα φώτα να κινούνται στην επιφάνεια της σελήνης και μετά από ορισμέ-μους σχηματισμούς που πήραν εξαφανίστηκαν.

22.1.1825, 12.4.1826, 7.3.1826, 22.12.1835: Σε όλες τις παραπλεύρως ημερομηνίες παρατηρήθηκε μεγάλη δραστηριότητα φωτεινών αντικειμένων με σημείο αναφοράς γύρω και μέσα στην «θάλασσα των Κρίσεων».

Αρχές 1860. 10.6.1866, 7.5.1867, Όλο το 1869: Καθ' όλη τη διάρκεια του 1860 παρατηρείται μεγάλη δραστηριότητα φω-ιεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης και ιδιαίτερη έξαρση στις παραπάνω ημερομηνίες όπου παρατηρήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν κωνικές κατασκευές μέσα και έξω από τον κρατήρα του Λινέ ο οποίος έχει βάθος 360 μέτρα και διάμετρο 10 χιλιόμετρα. Οι αστρονόμοι έμειναν άφωνοι όταν πέντε χρόνια αργότερα διαπίστωσαν ότι ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί.

Όλο το 1871: Παρατηρούνται πάνω από 1500 φωτεινά αντικείμενα στην επιφάνεια της σελήνης με συχνότητα εμφανίσεως καθημερινά.

5.2.1877: Στον κρατήρα Εύδοξος φαίνεται για πολλές μέρες μια φωτεινή γραμμή μεγάλου μήκους.

21.3.1877 και 4.5.1877: Το εσωτερικό του κρατήρα Πρόκλος είναι κατάφωτο από πάρα πολλά κινούμενα φώτα.

Όλο το 1879: Το έτος αυτό έχουμε πλήθος εμφανίσεων φωτεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης. Ο κρατήρας του Υνγίνου παρουσίαζε φωτεινότητα σαν να φωτιζόταν από κάποια πηγή φωτός, ενώ έξω από αυτόν φωτεινά αντικείμενα άλλαζαν συνέχεια σχηματισμούς. Στον κρατήρα Φρακαστόριους φάνηκε ένας φωτεινός κύκλος που στην συνέχεια πήρε σχήμα κώνου. Πριν το 1879 δεν υπήρχε καμμιά κωνική κατασκευή ενώ σήμερα οι κωνικές κατασκευές ξεπερνούν τις 1000.

23.1.1880: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν επί αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης σαν να γινόταν σινιάλο.

4.7.1881: Δύο πυραμιδοειδείς φωτεινές προεξοχές παρατηρήθηκαν στον σεληνιακό ορίζοντα.

8.5.1881: Περίπου 1.000 φωτεινές δέσμες φάνηκαν στην «θάλασσα των Κρίσεων». Στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε αργότερα μια γέφυρα η οποία μετά από μερικά χρόνια εξαφανίστηκε.

24.4.1882: Παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων αντικειμένων στον κρατήρα «Αριστοτέλης».

26.3.1882: Στην «θάλασσα των Κρίσεων» παρουσιάζονται αμέτρητα φωτεινά αντικείμενα διαφόρων σχημάτων.

23.11.1887: Μια κοκκινωπή σκιά παρατηρείται στον κρατήρα «Πλάτων».

15.7.1888: Παρατηρήθηκε ξαφνικά ένα φωτεινό στίγμα στην επιφάνεια της σελήνης δέκα φορές φωτεινότερο από αυτήν. Προσεληνώθηκε στις σεληνιακές Άλπεις, παρέμεινε 20' και μετά χάθηκε. Στο σημείο προσεληνώσεως έμεινε μια περιφέρεια που άλλαζε συνέχεια χρώματα.

10.9.1889: Στον κρατήρα του «Πλίνιου» φάνηκε ένα κυκλικό φως με στίγμα στο κέντρο.

7.11.1891: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν σαν σινιάλο για αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης.

1892, 1896, 1899: Καθ' όλη τη διάρκεια των ετών αυτών παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων φώτων στην επιφάνεια της σελήνης.

23.4.1915: Μια φωτεινή ακτίνα παρατηρείται στον κρατήρα «Κλάβιου».

15.1.1915: Επτά φωτεινά αντικείμενα σχημάτιζαν το Ελληνικό γράμμα «Γ» στην επιφάνεια της σελήνης.

10.10.1916: Ένα φωτεινό τρίγωνο παρατηρείται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».

Από το 1922 έως το 1980: Έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 200 θόλοι διαμέτρου 250-300 μέτρων που κινούνται και αλλάζουν θέση, πιθανώς επιφανειακές κατασκευές τύπου «Ιγκλού», λυόμενες και προκατασκευασμένες.

14.6.1940: Δυο φωτεινές στήλες παρατηρούνται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».

7.4.1944: Παρατηρείται ανεξήγητη λάμψη στην επιφάνεια της σελήνης.

19.10.1945: Τρία έντονα φώτα παρατηρούνται στο τείχος του «Δαρβίνου»

Από το 1950 έως το 1960: Παρατηρήθηκαν κωνικές κατασκευές που πολλαπλασιαζόταν κατά ασυνήθιστο τρόπο αφού το 1865 υπήρχαν δύο, σήμερα υπάρχουν πάνω από 1000.

7.3.1950: Φωτογραφίζονται κινούμενα φώτα στην επιφάνεια της σελήνης.

18.9.1953: Κάτι σαν νησί υψώθηκε πάνω από την επιφάνεια της σελήνης.

8.9.1955: Δυο λάμψεις παρατηρήθηκαν στην περιοχή του «Ταύρου».

24.5.1955: Μια αστραπή παρατηρείται στον νότιο πόλο της σελήνης.

18.3.1958: Οι Άγγλοι αστρονόμοι Τ. Ο'Νήλ και Χ. Π. Γουέλ-κινς παρατηρούν μια γέφυρα στην επιφάνεια της σελήνης η οποία μετά από μερικές μέρες εξαφανίστηκε.

29.9.1958: Στην επιφάνεια της σελήνης παρατηρούνται φωτεινά γραμμικά σύμβολα σαν γράμματα αλφαβήτου.

3.11.1958: Παρατηρούνται κινούμενα φώτα και απελευθέρωση αερίων στην επιφάνεια της σελήνης, ενώ ένα κόκκινο φως εκινείτο πολύ αργά.

5.11.1959: Φώτα αναβόσβυναν σαν σινιάλο για πολλή ώρα.

17.11.1959: Ένα φωτεινό αντικείμενο αναβόσβυνε στον κρατήρα του «Πλάτωνα».

13.9.1959: Φωτογραφήθηκαν δυο φωτεινά αντικείμενα που έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης με μεγάλη ταχύτητα ενώ ένα φωτεινό σύννεφο ήταν πάνω από την περιοχή «Λι-τρώφ». Η σελήνη δεν έχει σύννεφα.

Το 1960: Η σκοτεινή πλευρά του κρατήρα «Βιτέλο» φωτιζόταν επί 5'.

Το 1961: Πέντε φωτεινά αντικείμενα αναβόσβυναν και έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης. Με την απομάκρυνση τους παρατηρήθηκε απελευθέρωση αερίων.

Το 1963: Πολλά κόκκινα αντικείμενα κινούνται στην επιφάνεια.

21.6.1964: Μια μαύρη σκιά κινείται στο Ν. ημισφαίριο της σελήνης.

3.7.1965: Για 70' λεπτά στην περιοχή του «Αριστάρχου» παρατηρούνται φωτεινές αναλαμπές.

6, 7, 8/8/1965: Και τις τρεις μέρες συνέχεια μια ισχυρή ακτίνα εκπέμπεται από την επιφάνεια της σελήνης προς άγνωστη κατεύθυνση.

Μάρτιος 1966: Μεγάλος αριθμός φωτεινών αντικειμένων σε όλη την επιφάνεια.

25.9.1966 και 25.10.1966: Παρατηρείται ασυνήθης αριθμός φωτεινών λάμψεων στον κρατήρα του «Πλάτωνα»» και στην περιοχή «Γκασέντι» για μια ώρα.

4.2.1966: Το Σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» φωτογραφίζει στην «θάλασσα των Καταιγίδων» πυργοειδείς κατασκευές διατεταγμένες σε ευθείες γραμμές.

11.9.1967: Ένα μαύρο σύννεφο με κόκκινο περίγραμμα παρατηρήθηκε στη «θάλασσα της Γαλήνης».

24.12.1968: Ο «Απόλλων 8» περιστρέφεται γύρω από την σελήνη. Οι αστροναύτες είδαν ένα τεράστιο ΑΤΙΑ και το φωτογράφησαν. Είχε επιφάνεια 16 τετραγωνικά χιλιόμετρα (4,000μ. x4.000μ,)

22.5.1969: Ο «Απόλλων 10» περιφερόταν γύρω από την σελήνη και η σεληνάκατος πήγαινε για προσελήνωση και ενώ απείχε από το έδαφος 7.200 μέτρα ένα ΑΤΙΑ από την επιφάνεια της σελήνης σηκώθηκε κάθετα και πήγε και την συνάντησε. Οι αστροναύτες το φωτογράφησαν και το κινηματογράφησαν.

16.7.1969: Όταν ο «Απόλλων 11» κατευθυνόταν προς την σελήνη ένα ΑΤΙΑ πήγε τον συνάντησε και τον συνόδευσε μέχρι την σελήνη.

19.7.1969: Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 11» προσεληνώθηκε συνοδευόταν από δύο μεγάλα.ΑΤΙΑ τα οποία κινηματογραφήθηκαν από τους αστροναύτες. Τα δύο ΑΤΙΑ φεύγοντας πολλαπλασίασαν τπν φωτεινότητα τους. Αργότερα εμφανίστηκε ένα πολύ μεγάλο ΑΤΙΑ και το συνόδευαν 10 μικρότερα.

Τέλος ο «Απόλλων 17» φωτογράφησε και αυτός δύο ΑΤΙΑ κατά την διαδρομή του προς τπν σελήνη.

Οι κρατήρες Λιναίου-Ευδόξου-Μίστερ έχουν γίνει εστίες συγκεντρώσεων φωτεινών αντικειμένων. Ο κρατήρας του Αριστάρχου είναι ο πιο αινιγματικός και συγκεντρώνει τις πιο πολλές πιθανότητες να υπάρχουν σ' αυτόν είσοδοι για το εσωτερικό της σελήνης. Ομάδες επιστημόνων που συνεργάστηκαν ανεξάρτητα από την ΝΑΣΑ, υπολογίζουν καταμετρημένες περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων και αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 1000 περιπτώσεις. Κατά την διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος «Απόλλων», η ΝΑΣΑ κατέγραψε πάνω από 2.000 περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων στην επιφάνεια της σελήνης, όπως επίσης παρατήρησε και ένα τεράστιο μαύρο σώμα μήκους 250.000 μέτρων και πλάτους 50.000 μέτρων που πετούσε πάνω από την σελήνη.

Ο αστροφυσικός Δρ Μόρις Τζέσαπ του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν λίγο πριν τον αυτοκτονήσουν δήλωσε:
«Όλα τα φώτα κατευθύνονται από λογικά όντα που εξνπηρετουν κάποια σκοπιμότητα άγνωστη σ' εμάς. Οι κατασκευές που παρατηρούνται στην επιφάνεια της σελήνης και έχουν εμφανισθεί τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι έργο νοημόνων όντων που έχουν βάση το εσωτερικό της σελήνης. Δεν υπάρχει περίπτωση τα παραπάνω φαινόμενα να είναι οφθαλμαπάτες γιατί οι φωτογραφικοί φακοί δεν παθαίνουν παραισθήσεις και φωτογραφίζουν μόνον υπαρκτά αντικείμενα. Το φεγγάρι δεν είναι νεκρό. Είναι ένα κοσμικό εργαστήριο νοημόνων όντων τους σκοπούς των οποίων γνωρίζουν οι ιθύνοντες των ΗΠΑ και δεν τους αποκαλύπτουν. Εκείνο που δημιουργεί σκέψεις, είναι ο θόρυβος που έχει γίνει για τις αποστολές στη σελήνη. Έγιναν αστρονομικά έξοδα, τοποθετήθηκαν επιστημονικά όργανα στην επιφάνεια της σελήνης και οχήματα έρευνας του δορυφόρου μας. Γιατί όλα αυτά; για μια ανθρώπινη περιέργεια και ματαιοδοξία; Γιατί αυτή η εκνευριστική σιωπή μετά την ολοκλήρωση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων»; Γιατί και οι Ρώσοι σταμάτησαν ξαφνικά τα προγράμματα τους, σε μια στιγμή που το ταξίδι στη σελήνη θα ενίσχυε το γόητρο τους; Το φεγγάρι ξεχάστηκε, παραμένει σιωπηλό για να εμπνέει τους ερωτευμένους και τους ποιητές. Τι συμβαίνει;»

Και ξαφνικά χωρίς τίποτε να το δικαιολογεί την 12.12.1996 η ΝΑΣΑ ανακοινώνει στα τηλεοπτικά μέσα "Μπορεί να υπάρχει Ζωή στη σελήνη."

http://mistikiellada.blogspot.gr/

Τα αινίγματα της Σελήνης... και τα αρχαία Ελληνικά κείμενα

Καιρός να δραπετεύσουμε απ' τη μιζέρια της καθημερινότητας και να πετάξουμε ψηλά. Να ταξιδέψουμε με το νου μας μέχρι την...διαστημική γειτονιά μας. Στο πανέμορφο φεγγαράκι μας. Στο καταφύγιο των απανταχού ρομαντικών και ερωτευμένων! Πόσο όμως...φυσική είναι η ομορφιά που διαθέτει; Και επιπλέον, μήπως αποτελεί καταφύγιο και...κάποιων άλλων;

Με μια προσεκτική ερευνητική ματιά, μοιάζει σαν όλα τα περίεργα φαινόμενα του κόσμου, να έχουν συγκεντρωθεί στο φυσικό (;) μας δορυφόρο. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω συνοπτικά και όσο πιο περιεκτικά γίνεται για να μην κουράσω, κάποια μόνο, απ' τα παράδοξα στοιχεία, τα οποία λαμβάνουν χώρα στη Σελήνη. Σκοπός του ταξιδιού μας; Αυτό καθ' αυτό το ταξίδι! Θέτοντας κίνητρα για περαιτέρω έρευνα και προβληματισμό.

1) Και πρώτα - πρώτα, η Σελήνη μας δεν θα έπρεπε καν να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Ο Ισαάκ Ασίμωφ, ο μεγάλος αυτός αστρονόμος και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας του προηγούμενου αιώνα, υπελόγισε, ότι η ελκτική δύναμη, που ασκεί ο Ήλιος πάνω στη Σελήνη είναι διπλάσια από αυτήν, που της ασκεί η Γη, σύμφωνα με τον Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης, πράγμα που σημαίνει ότι ο Ήλιος, φυσιολογικά, θα έπρεπε να είχε αποσπάσει τη Σελήνη από τη Γη. Φαίνεται όμως, ότι κάτι την κρατάει καρφωμένη στη θέση της. Γι' αυτό και ο Ασίμωφ, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η Σελήνη δεν είναι φυσιολογικός δορυφόρος της Γης.

2) Η Σελήνη έχει βρεθεί πολύ μακριά απ' τη Γη. Οι αποστάσεις, με βάση τις οποίες ένας δορυφόρος περιστρέφεται γύρω από έναν πρωτεύοντα πλανήτη, έχουν να κάνουν και με την απόσταση ασφαλείας, που κρατάει ο δορυφόρος από τον πλανήτη για να μην καταστραφεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις, οι οποίες αναπτύσσονται εξ' αιτίας της βαρυτικής έλξης, που ασκείται μεταξύ των σωμάτων. Η απόσταση αυτή είναι γνωστή σαν «όριο του Ρος». Το όριο του Ρος για τo δίδυμο Γη-Σελήνη είναι 18.261 χιλιόμετρα. Αν η Σελήνη πλησιάσει ή περάσει αυτή την απόσταση, θα διαλυθεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις της Γης. Η Σελήνη όμως, βρίσκεται σε μέση απόσταση...384.000 χιλιόμετρα από τη Γη, δηλαδή 21 φορές μακριά από το όριο του Ρος της Γης, (!) όταν οι πλησιέστεροι δορυφόροι των άλλων πλανητών βρίσκονται 1,5 φορά μακριά από το όριο του Ρος του κάθε πλανήτη.

3) Η Σελήνη είναι επίσης ο μοναδικός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος περιστρέφεται σχεδόν στο επίπεδο της εκλειπτικής (κλίση 5 μοίρες), όταν όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι περιστρέφονται γύρω από το ισημερινό επίπεδο κάθε πλανήτη. Έχει βρεθεί δηλαδή σε τέτοιο σημείο, ούτως ώστε τα τρία σώματα Ήλιος, Γη και Σελήνη να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο! Εξ' αιτίας αυτής της μοναδικότητας, το σύστημα Γης-Σελήνης θεωρείται σαν «διπλό σύστημα πλανητών». Με άλλα λόγια, η Σελήνη είναι δορυφόρος και πλανήτης ταυτόχρονα! 

4) Εντελώς «συμπτωματικά», η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης είναι ίση με τη φαινόμενη διάμετρο του Ηλίου. Συγκεκριμένα, η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης από τη Γη είναι: Τόξο εφαπτομένης διαμέτρου/απόσταση, δηλαδή Arc tan (3476/ 384000) = 0,52°. Ομοίως, η φαινόμενη διάμετρος του Ήλιου είναι: Arc tan (1375000/ 149900000) = 0,52°.Δηλαδή οι δυο δίσκοι φαίνονται ακριβώς ίσοι για τον παρατηρητή από τη Γη! Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργείται το καταπληκτικό φαινόμενο των ολικών ηλιακών εκλείψεων!

5) Ένα από τα πλέον μείζονα μυστήρια της συμπεριφοράς της Σελήνης είναι, ότι ο δορυφόρος μας ακολουθεί μιαν αμιγώς κυκλική τροχιά,μοναδική σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα! Εάν η Σελήνη είχε δεσμευτεί από την έλξη της Γης τότε θα είχε υιοθετήσει μιαν επιμήκη, ελλειψοειδή τροχιά, όπως οι δορυφόροι άλλων πλανητών. Επιπλέον, στρέφει πάντοτε την ίδια πλευρά της προς τη Γη, εμφανίζει δηλαδή σύγχρονη τροχιά. Η Σελήνη κατά συνέπεια, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της σε ίσο χρόνο, στον οποίο περιφέρεται και γύρω από τη Γη. Σε ακριβώς 29,53 ημέρες!

Κατ' αντιπαραβολή, φανταστείτε έναν παρατηρητή, ο οποίος κάθεται στο κέντρο ενός τραπεζιού ενώ κάποιος άλλος γυρίζει γύρω-γύρω απ' το τραπέζι, κατά τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε αυτός που κάθεται στο τραπέζι να βλέπει πάντοτε το ανφάς του προσώπου αυτού, που περιστρέφεται γύρω του. Αυτή η συγκεκριμένη τροχιά δίνει αρκετά πλεονεκτήματα σε κάποιον που θα αποφάσιζε να...κρυφτεί (λέμε τώρα ) στη Σελήνη!

Η θεατή πλευρά αποτελεί φυσική ασπίδα της αθέατης πλευράς της Σελήνης στις εκπομπές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Όταν οι αποστολές Απόλλων, βρίσκονταν σε τροχιά γύρω απ' τη Σελήνη και περνούσαν πίσω απ' την αθέατη πλευρά, στο Χιούστον σήμαινε συναγερμός! Η επαφή με το διαστημόπλοιο χάνονταν για αρκετά λεπτά, οι επικοινωνίες διεκόπτονταν τελείως και στη Γη είχαν...μαύρα μεσάνυχτα για την κατάσταση αλλά και την...ύπαρξη του διαστημοπλοίου. Συνεπώς, με αυτόν τον τρόπο η αθέατη πλευρά προστατεύεται από μια φυσική ασπίδα.

6) Η Σελήνη είναι κομματάκι...μεγάλη για να αποτελεί φυσικό δορυφόρο της Γης! Μεγάλη, όσο κανείς άλλος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος σε σχέση με τον πρωτεύοντα πλανήτη του. Με διάμετρο 3.476 χιλιόμετρα φαντάζει πολύ μεγάλη μπροστά στα 12.756 χλμ της Γης (έχει αναλογία διαμέτρων με τη Γη 1:4), όταν οι μεγάλοι δορυφόροι Γανυμήδης τουΔία και Τιτάνας του Κρόνου έχουν αντίστοιχα αναλογία διαμέτρων 1:30 και 1:27.

7) Σχετικά τώρα με την ηλικία της Σελήνης... Χμμ.. Πάνω από το 99% των σεληνιακών βράχων που εξετάστηκαν κάτω από ανάλυση, προσδιορίσθηκε, ότι είναι αρχαιότεροι από το 90% των πιο αρχαίων βράχων που βρέθηκαν στη Γη. Ορισμένα δείγματα μάλιστα, σύμφωνα με την άποψη αρκετών επιστημόνων, είναι πιο παλιά και απ' τον Ήλιο! Και σημειώστε, ότι οι Σεληνιακές θάλασσες, απ' όπου προήλθαν τα περισσότερα δείγματα είναι νεότεροι σχηματισμοί της Σελήνης! Σαφώς λοιπόν, η παρούσα ηλικιακή ανακολουθία μεταξύ Γης και Σελήνης, όπου αποδεδειγμένα πλέον η δεύτερη δείχνει να προϋπάρχει της πρώτης, καταρρίπτει και την επικρατούσα θεωρία σχηματισμού της Σελήνης από τη σύγκρουση ενός πλανητοειδούς με τη Γη.

8) Αν και προσωπικά δεν είμαι λάτρης των θεωριών περί κούφιας Γης και κούφιων πλανητών εν γένει, μιας και εμφανίζουν τρομερές αδυναμίες κυρίως από πλευράς Μηχανικής Φυσικής, (η επίδραση της βαρύτητας θα έκανε τον φλοιό του εκάστοτε πλανήτη να κατέρρεε ως...χάρτινος πύργος) πιστεύω όμως, πως θα πρέπει επιτέλους η NASA να βγει και να εξηγήσει για ποιόν λόγο η Σελήνη αντηχούσε σαν....καμπάνα στα επαναλαμβανόμενα πειράματα των αποστολών Απόλλων 12,14,15,16 και 17, όπου οι αστροναύτες πέταξαν από ορισμένο ύψος εξοπλισμό, που προσέκρουσε στην επιφάνεια του φεγγαριού και δημιούργησε δονήσεις, οι οποίες διαρκούσαν κάθε φορά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (άνω της μιας ώρας). Τα σεισμικά κύματα, που δημιουργήθησαν,ενεφάνισαν συμπεριφορά (ταχύτητα 9,5 km/sec σε βάθος 32 km) ανάλογη της κινήσεώς τους μέσα από υλικό με πολύ καλή αγωγιμότητα, όπως τα μέταλλα! Επίσης, περιμένω...εδώ και χρόνια απ' τη NASA να δώσει μιαν εξήγηση για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι αστροναύτες στο να τρυπήσουν την επιφάνεια της Σελήνης...
(ó.ó. ÐáôÞóôå pause óôï My Music Playlist óôçí áñ÷Þ ôïõ blog ãéá íá óôáìáôÞóåé ôï ìïõóéêü ðñüãñáììá êáé íá ìðïñÝóåôå íá áêïýóåôå óùóôÜ ôïí Þ÷ï ôùí videos)




9) Παρατηρώντας τη γεωλογία ή καλύτερα τη γεωμορφολογία του φεγγαριού, θα διαπιστώσει κανείς, ότι παρουσιάζεται σαν κάτι να του...γύρισε τα μέσα έξω. Σαν γάντι. Τα βαρύτερα υλικά, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονταν στον πυρήνα, όπως είναι για παράδειγμα τα λιωμένα μέταλλα, ενυπάρχουν στη επιφάνειά του, στις Σεληνιακές θάλασσες, κάτω απ' τη σκόνη. Γιατί όμως και η αθέατη όψη της Σελήνης δεν εμφανίζει θάλασσες αλλά μόνο βουνά και κρατήρες;

10) Τί είναι αλήθεια όλες αυτές οι περίεργες κατασκευές, σχήματα και απεικονίσεις, οι οποίες έχουν φωτογραφηθεί τόσο απ' τις διαστημικές αποστολές της NASA, όσο και από αστρονόμους εδώ στη Γη αλλά και από ιδιώτες ερασιτέχνες αστρονόμους και παριστάνουν αρμονικά γεωμετρικά σχήματα, όπως ο τριγωνικός κρατήρας Ουκέρτ, ο πενταγωνικός Πρόκλος, ο εξαγωνικός Πυθαγόρας και τόσοι άλλοι και τέλος δομές, οι οποίες να θυμίζουν τεχνουργήματα κάποιου πολιτισμού, όπως σήραγγες, γέφυρες και τείχη; Δείτε εδώ για παράδειγμα:

http://www.lunaranomalies.com

http://www.cosmicparadigm.com/Cities_Found_on_the_Moon.html

http://paranormal.about.com/library/weekly/aa030899.htm

Επίσης, πασίγνωστα είναι τα λεγόμενα Transient Lunar Phenomena ή TLP's, τα οποία περιλαμβάνουν λάμψεις, αντανακλάσεις και ανεξήγητες αλλαγές στο χρώμα ή στο σχήμα, που συμβαίνουν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Γνωρίζετε, ότι αρκετά από τα χιλιάδες TLP's, τα οποία έχουν παρατηρηθεί στην Σελήνη σχετίζονται με εκπομπές αερίων από κοιλότητες (το τονίζω κοιλότητες) στο εσωτερικό της; Iδίως στους κρατήρες Αρίσταρχο και Κέπλερ, τα διετή δεδομένα, που συνέλεξε o φασματογράφος του διαστημικού σκάφους Lunar Prospector είναι ενδεικτικά αυτής της δραστηριότητας. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς γίνεται η NASA να συνεχίζει να θεωρεί γεωλογικά νεκρή τη Σελήνη, όταν εκπέμπει φυσικό αέριο από το εσωτερικό της...

Μιαν ιδέα για τα παραπάνω φαινόμενα θα πάρετε εδώ:

http://www.daviddarling.info/encyclopedia/T/TLP.html

Όπως όμως για όλα - ή σχεδόν για όλα - τα προβλήματα, η λύση τους φαίνεται να υπάρχει - πού αλλού - στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Οι μεγάλες μορφές της Ελληνικής αρχαιότητας γνώριζαν την αλήθεια για τον δορυφόρο μας, όπως γνώριζαν και πολλές άλλες αλήθειες. Οι Ορφικοί ύμνοι εμπεριέχουν θαυμαστές πληροφορίες για όλα τα επιστημονικά θέματα και ιδιαίτερα για την αστρονομία. Θέλετε να μάθετε τί αναφέρει οΟρφεύς για την Σελήνη; Πως έχει «βουνά, πολιτείες και σπίτια...!» Τί άλλο είπε ο Ορφέας; Πως «η Σελήνη έχει στέρεο έδαφος και θεϊκούς κατοίκους!» Και αυτά, τα αναμετέδωσαν με την σειρά τους οΠλούταρχος, ο Διογένης Λαέρτιος αλλά και άλλοι Έλληνες σοφοί.

Η φλόγα της σοφίας όμως δεν έσβησε ποτέ από την χώρα μας. Ο θρύλος της σύγχρονης Ελληνικής αστρονομίας Κωνσταντίνος Χασάπης ενέδωσε στον πειρασμό να αναλύσει τους Ορφικούς ύμνους κάτω απ' το φως των σημερινών γνώσεων. Απέδειξε λοιπόν, ότι ο Ορφέας ήξερε να υπολογίζει τις εκλείψεις, τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Εγνώριζε επίσης, πως η εναλλαγή των εποχών οφείλεται στην κλίση του άξονα περιστροφής της Γης και της κινήσεώς της γύρω απ' τον Ήλιο. Οι παραπάνω όμως γνώσεις θα ήταν αδιανόητες εάν ο αρχαίος μας αστρονόμος αγνοούσε το πραγματικό σχήμα της Γης καθώς και την κίνησή της γύρω απ' τον εαυτό της και γύρω απ' τον Ήλιο, πράγμα που δεν συνέβαινε σύμφωνα με την άποψη του σύγχρονου Έλληνα αστρονόμου.

Με βάση την ανάλυση του δρος Χασάπη κατά την διδακτορική διατριβή, που είχε τίτλο «Οι Ορφικοί Ύμνοι και η Αστρονομία κατά την Β' χιλιετηρίδα Π.Χ.», οι Έλληνες ήδη στην δεύτερη προΧριστιανική χιλιετηρίδα είχαν συλλάβει την ηλιοκεντρική ιδέα ενώ χρησιμοποιούσαν σεληνιακό ημερολόγιο με δώδεκα μήνες. Εγνώριζαν όλες τις φάσεις της Σελήνης, τις κινήσεις των πλανητών και τον νόμο της Παγκόσμιας Έλξης των σωμάτων!

Ο μέγας μύστης Πυθαγόρας βασιζόμενος στις πληροφορίες του Ορφέα αναφέρει σχετικά με τη Σελήνη, ότι «κατοικείται από θεϊκά όντα, όμοια με τους κατοίκους της Γης. Στην Σελήνη υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη Γη με την μόνη διαφορά, ότι οι σεληνιακές μέρες είναι δεκαπέντε φορές μεγαλύτερες από τις δικές μας!». Η παραπάνω αποκάλυψη προκαλεί μεγάλη έκπληξη κυρίως για τον τρόπο με τον οποίον οι πρόγονοί μας ήταν σε θέση να γνωρίζουν, ότι η Σεληνιακή ημέρα διαρκεί δύο εβδομάδες.

Αυτό, που παραμένει γνωστό, είναι πως ο μεγάλος Πυθαγόρας έμεινε περισσότερο από είκοσι χρόνια στην Αίγυπτο, όπου ίσως εξ' αιτίας της μορφολογίας του εδάφους της, το μυημένο ιερατείο διετηρούσε πανάρχαιες γνώσεις, τις οποίες και ενεφάνιζε ως διδασκαλίες «θεών». Και βέβαια, ο νους μας πηγαίνει αμέσως στον διάλογο μεταξύ του Αιγύπτιου ιερέα της Σαϊδος και του Σόλωνος,όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε την Αίγυπτο. Διάλογο, τον οποίον διασώζει ο Πλάτων στον «Τίμαιό» του και φέρει τον ιερεά να λέγει στον Σόλωνα πως: «εσείς οι Έλληνες μοιάζετε σαν να είστε για πάντα παιδιά. Διότι απ' τις πολλές καταστροφές είτε από πλημμύρες είτε από άλλα αίτια, που συνέβησαν στην πατρίδα σας, έχετε χάσει την ροή της γνώσης, η οποία όμως υπάρχει ατόφια και φυλάσσεται εδώ από καταβολής κόσμου». 

«Προσέλληνοι Ηρόδοτος τους Αρκάδας ούτω λέγει, τουτέστιν αρχαίους προ της Σελήνης» γράφει το λεξικό του Σουίδα. Υπήρξαν δηλαδή οι Αρκάδες πριν απ' την εμφάνιση της Σελήνης στον ουρανό! Το ίδιο αναφέρει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά του αλλά και ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του. Παρόμοιες αναφορές έχουμε από τον Πλούταρχο, τον Οβίδιο, τον Ιππόλυτο και τον Λουκιανό ενώ ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας δίδασκαν ότι υπήρχε μιά εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι.

Θα καταλήξω στον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο, ο οποίος λέγει: «Μήσαντο δ' άλλην γαίαν απείρατον, ην τε σελήνην αθάνατοι κλήζουσιν, επιχθόνιοι δε τε μήνην, η πολλ' ούρε έχει, πολλ' άστεα πολλά μέλαθρα». Δηλαδή: «Μελέτησαν μιαν άλλην Γη, άγνωστη, την οποίαν οι αθάνατοι ονομάζουν Σελήνη, οι δε κάτοικοι της Γης Μήνην και η οποία έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις, πολλά μέγαρα.

Από την πανάρχαια λέξη Μήνην, φαίνεται να προέρχεται και η λέξη μήνας, ο οποίος και διαρκεί περίπου όσο μια περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη, τα...έμμηνα των γυναικών, που συγχρονίζονται με την περίοδο περιφοράς της Σελήνης γύρω απ' τη Γη, όπως επίσης και οι Αγγλικές λέξεις moon και month!

Υπάρχουν αρκετά καλά βιβλία για κάποιον, που θέλει να ψάξει, με αναρίθμητα στοιχεία για το όλο ζήτημα, τα οποία βεβαίως αντιτίθενται στο λεγόμενο «ακαδημαϊκό ...ιερατείο» που θέλει κάθε εξαγγελία της NASA νομοτέλεια! Ενδεικτικά αναφέρω την «Εξωγήινη Αρχαιολογία» του Γεωργίου Κασιμάτη, «Τα μυστικά της Σελήνης» του Don Wilson και το «Το μυστήριο της Σελήνης» του Σωτήρη Σοφιά. 

Για όποιον σπεύσει να κατηγορήσει τον Don Wilson ως...παραμυθά, έχω να του πω, ότι το μόνο που έκανε ήταν να αναμασήσει την θεωρία δύο Ρώσων αστροφυσικών, του Μιχαήλ Βάζιν και του Αλεξάντερ Στσερμπάκωφ, οι οποίοι σε ένα άρθρο τους, που δημοσιεύθηκε σε επίσημο κυβερνητικό έντυπο τον Ιούλιο του 1970 αλλά και σε συμπληρωματική επιστημονική μελέτη το 1976, υπεστήριξαν πως η Σελήνη είναι ένας τεχνητά μετασκευασμένος πλανητοειδής, κούφιος στο εσωτερικό του και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος, τα οποία και απεφάσισαν να αναχωρήσουν μαζί με τον...πλανήτη, όταν διεπίστωσαν πως οι συνθήκες στην διαστημική γειτονιά τους ήταν τέτοιες, που θα έθεταν σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Μετά από ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου το φυσικό αυτό διαστημόπλοιο άντεξε όλες τις συγκρούσεις με τους μετεωρίτες και τους αστεροειδείς, με τους οποίους ήρθε σε επαφή, προσήρθε στο ηλιακό μας σύστημα, «παρκάροντας» στο συγκεκριμένο σημείο λίγο έξω απ' τη Γη και υιοθετώντας κυκλική τροχιά γύρω απ' τον πλανήτη μας!

Η εν λόγω «τρελή» εκ πρώτης όψεως θεωρία, περιγράφει το πώς ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η τεχνολογική επεξεργασία, σύμφωνα με την οποίαν «άδειασε» το εσωτερικό του πλανητοειδούς από την λάβα και τα βαρέα μέταλλα, που αντλήθησαν απ' τον πυρήνα, όχι μόνο για να δημιουργηθεί ο κατάλληλος κατοικήσιμος χώρος αλλά παράλληλα για να ενισχυθεί η εξωτερική επιφάνεια, ούτως ώστε να αντέχει στις προσκρούσεις των μετεωριτών. Οι δυό επιστήμονες γράφουν: «Οι λεγόμενες σεληνιακές θάλασσες δεν είναι τίποτε άλλο από ενισχύσεις του εξωτερικού φλοιού, που κατεσκευάσθησαν χάρη στην άντληση της λάβας απ' τον πυρήνα. Οι θάλασσες αυτές δεν είναι τίποτε περισσότερο από εκρήξεις των δοκών αντιστήριξης, που ενίσχυσαν τα αδύνατα σημεία του φλοιού».

Βεβαίως, η παραπάνω θεωρία των δύο Ρώσων βασίζεται σε πληθώρα δεδομένων και επιστημονικών ενδείξεων, που ενυπάρχουν στον δορυφόρο μας, για τις οποίες, όπως είπα και πριν, η NASA δεν έχει δώσει ακόμη πειστικές εξηγήσεις. Το σημαντικότερο όμως με αυτή τη θεωρία είναι, ότι εμφανίζεται απόλυτα συμβατή με όλα τα τα περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα, που παρατηρούνται στον δορυφόρο μας,μερικά μόνο απ' τα οποία σας ανέφερα παραπάνω. Όλα μοιάζουν να δένουν μεταξύ τους...

Με βάση τα στοιχεία, τα οποία προσέφεραν οι διαστημικές αποστολές, οι παλαιότερες θεωρίες για τη Σελήνη τινάχτηκαν στον αέρα. Αντιθέτως, όλα τα νέα στοιχεία συνηγορούν, ότι η Σελήνη δεν αποτελεί - στο σύνολό της τουλάχιστον - ένα φυσιολογικό ουράνιο σώμα. 

Θα πρέπει εδώ να επισημάνω, ότι εάν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε με σοβαρή ερευνητική ματιά την παραπάνω θεωρία του διαστημοπλοίου, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να την μελετήσουμε αποσπασματικά δυιλίζοντάς την με επιστημονική προσέγγιση μόνο μέσα απ' τον χώρο της αστροφυσικής αλλά να την εντάξουμε σε μιαν ολιστική θεώρηση, στην οποία θα εμπεριέχεται το σύνολο της Συμπαντικής γνώσης, που έχει γίνει έως τώρα κατανοητή απ' τον ανθρώπινο νου. Αυτού του είδους η προσέγγιση, η οποία κάπου αγγίζει τα όρια και της φιλοσοφίας, μας θέτει κάποια αμείλικτα ερωτήματα.

Για να μπορέσουν για παράδειγμα, κάποιες οντότητες να επιταχύνουν ένα τέτοιο ουράνιο σώμα με ένα 20% της ταχύτητας του φωτός, (ακόμα και με 10%) θέτωντάς το σε ταχύτητα δίνης (ένα σώμα διαμέτρου σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδων χλμ. και ανάλογης μάζας, όπως η Σελήνη) και ταξιδεύοντας με αυτήν την ταχύτητα για εκατοντάδες, χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια χρόνια, αυτό σημαίνει, ότι τα επίπεδα της ενέργειας, που χρησιμοποίησαν θα ήταν πρακτικώς ανεξάντλητα. Γιατί λοιπόν, από τη στιγμή που διαθέτεις άφθονη ενέργεια, να μπεις στον κόπο να κάνεις όλο αυτό το εγχείρημα και να μην επιχειρήσεις να κατασκευάσεις σκουλικότρυπες ας πούμε, (όπου έχει αποδειχτεί μαθηματικά, ότι μπορούν να κατασκευαστούν εάν δαπανήσεις την αντίστοιχη ενέργεια) και να στείλεις, όπου εσύ θέλεις, σύντομα και με ασφάλεια τους κατοίκους σου; 

Τα ρομπότ σου θα συλλέξουν από τους αεριώδεις πλανήτες τον άνθρακα και θα δημιουργήσουν νέες, τεράστιες πολιτείες, οπουδήποτε! Με σωστή τεχνογνωσία, εξελιγμένη τεχνολογία και το επαρκές ενεργειακό δυναμικό, φαντάζουν πιο εύκολα αξιοποιήσιμες άλλες λύσεις, έστω και εάν πρόκειται να καταστραφεί ο ίδιος ο πλανήτης.

Να μην λησμονούμε όμως, ότι το παραπάνω ερώτημα το έθεσε η δική μου λογική. Η ανθρώπινη. Η οποία δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται με την λογική και τον τρόπο σκέψης άλλων όντων, ξένων προς το ανθρώπινο είδος...

Σαν Βιολόγος, δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω μια αρκετά σημαντική αδυναμία, που εμφανίζει η θεωρία των Βαζίν και Στσερμπάκωφ. Γνωρίζουμε, πως όλα τα έμβια πλάσματα αυτού του πλανήτη (και όχι μόνο τα θηλυκά των ανθρώπων) χρησιμοποιούν την άμπωτη και την παλίρροια και φυσικά τους κύκλους της Σελήνης για να ρυθμίσουν τους κύκλους αναπαραγωγής τους, με αποτέλεσμα να προσαρμόζουν την συμεριφορά τους σύμφωνα με τον δορυφόρο μας. Αυτό συμβαίνει και στα σφουγγάρια αλλά και σε ένα σημαντικό ποσοστό από τα φυτά. Κάποια απ' αυτά τα χιλιάδες είδη, που χρησιμοποιούν την Σελήνη για να πολλαπλασιαστούν εμφανίζουν χρονική διάρκεια εξέλιξης 300 εκατομμύρια έτη. Τίθεται κατά συνέπεια το ερώτημα: Πότε ακριβώς τοποθετήθηκε η Σελήνη σ' αυτήν την ακριβή θέση με αυτήν την τροχιά; 

Η επιστημονική λογική υπαγορεύει να βρίσκεται εκεί πάνω από 500.000.000 χρόνια δηλαδή κοντά στην προκάμβρια περίοδο. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τις αρχαίες γραφές των Ελλήνων, οι οποίοι όπως είδαμε αφήνουν να εννοηθεί πως ο δορυφόρος μας έχει αφιχθεί λίγο πριν το 15.000 π. Χ. Θεωρητικά, αυτή η άφιξη θα μπορούσε να ταυτίζεται με τον κατακλυσμό του Ωγύγου ή του Δευκαλίωνα ή με την καταστροφή της Ατλαντίδας, όπου η βαρυτική έλξη της Σελήνης ακόμα και στο σημείο, στο οποίο βρίσκεται (21 φορές πίσω απ' το όριο του Ρος) θα προκαλούσε τεράστιες καταστροφές, ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμούς και ίσως και καταβυθίσεις ηπείρων.

Η καταστροφή μάλιστα της Ατλαντίδος συνδέεται από πολλούς ερευνητές με την αλλαγή της φοράς του Ρεύματος του Κόλπου, (Gulf Stream) το οποίο ερχόμενο σε επαφή με τις ακτές της Βόρειας Ευρώπης, αύξησε την θερμοκρασία της και κατέστησε συμβατή τη ζωή και τον εποικισμό φυλών στην Β.Δ. Ευρώπη και την Σκανδιναυία, οι οποίες έως το 15.000 π.Χ. ίσως και λίγο πιο σύγχρονα, βρίσκονταν σε εποχή παγετώνων. Η Βιολογία δεν αποκλείει την αλλαγή των κύκλων αναπαραγωγής των ειδών σε σχέση με κάποιο περιβαλλοντικό ερέθισμα. Η μεταβατική αυτή περίοδος όμως θα είναι δύσκολη και αρκετά χρονοβόρα...



Καλύτερα όμως να σταματήσω την ανάλυση της θεωρίας του διαστημοπλοίου μιας και δεν είναι αυτός ο σκοπός της συγγραφής του παρόντος άρθρου. Βεβαίως, εάν αποδειχτεί τελικά, πως η Σελήνη αποτελεί διαστημόπλοιο τότε αυτόματα επιλύεται και το τεράστιο πρόβλημα της ταυτότητας των UFO (καθώς και η προέλευσή τους) τα οποία δεν αποτελούν μόνο φαινόμενο της εποχής μας αλλά μια μόνιμη παρουσία καθ' όλη την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Και αυτό διότι το παράδοξο των τόσο συχνών εμφανίσεων σχεδόν μας απαγορεύει να αποδεχτούμε, ότι τα UFO προέρχονται από μακρινούς πλανήτες, οι οποίοι απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός απ' την γη μας. (Εκτός και αν μπορούν κατά βούληση να «χρησιμοποιούν» το λεγόμενο χωροχρονικό συνεχές ή ιδιότητες άλλων διαστάσεων για τα ταξίδια τους).

Στην φιλοσοφία υπάρχει ο περίφημος κανόνας του Όκκαμ. Ο κανόνας αυτός λέει, πως εάν για ένα πρόβλημα υπάρχουν περισσότερες από μία αξιόλογες λύσεις τότε η πιο απλή είναι και η πιο σωστή. Ο μεγάλος αστροφυσικός Morris Jessup στο βιβλίο του «Η υπόθεση για τα UFO» μεταφέρει τον ίδιο κανόνα και στον χώρο της επιστήμης. Η πιο απλή εξήγηση ενός φαινομένου είναι και η καλύτερη...

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Θα υποβάλλω μόνο το εξής ερώτημα: Γιατί οι Αμερικανοί δεν ξαναπήγαν στο φεγγάρι; Όλοι γνωρίζουμε, πως μετά την επανδρωμένη διαστημική πτήση Απόλλων 17, η οποία έλαβε χώρα το 1972, δεν πραγματοποιήθησαν νέες αποστολές. Σύμφωνα με την NASA, ο λόγος ήταν ότι «δεν υπήρχε κάτι νέο που θα μπορούσε να μαθευτεί» (!!!) από τις επισκέψεις στη Σελήνη και έτσι ολόκληρο το πρόγραμμα Απόλλων μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κατ' ανάλογο τρόπο, η αποστολή Luna 24 ήταν η τελευταία αποστολή των Ρώσων στο φεγγάρι το 1976, η οποία έφερε μαζί της αρκετά δείγματα σεληνιακού εδάφους.



Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, ότι οι οικονομικοί λόγοι ματαίωσης ανάλογων προγραμμάτων δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητοι. Όντως, το κόστος ενός επανδρωμένου προγράμματος, ξεκινώντας από τον αρχικό σχεδιασμό έως και την τελευταία λεπτομέρεια της εκτέλεσης του είναι αρκετά μεγάλο ακόμα και για μιαν οικονομία σαν την Αμερικανική. Παρ'όλα αυτά, η NASA για πάνω από τριάντα χρόνια, συνέχιζε να επενδύει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια οργανώνοντας αποστολές σε τροχιά γύρω απ' την Γη (κάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας) αντί για την επιστημονική εξερεύνηση της Σελήνης. Μήπως κάτι την απέτρεψε;








Πάντως, εξετάζοντας το όλο διάβημα τελείως πρακτικά, θα λέγαμε, πως ένα ταξίδι στη Σελήνη, με όλη τη δυσκολία και τη σύνθεση της προσπάθειας που χρειάζεται, είναι στην πραγματικότητα πολύ λιγότερο εντυπωσιακή υπόθεση από όσο φανταζόμαστε. Ίσως είναι πολύ πιο απλό από μια επιχείρηση, ας πούμε, στα βάθη των ωκεανών. Σχετικά με το θέμα των καυσίμων, οι απαιτούμενες ποσότητες είναι αρκετά μικρότερες από όσες θα φανταζόταν κανείς για ένα ταξίδι αντίστοιχης απόστασης επί της Γής, μιας και ουσιαστική κατανάλωση καυσίμου υπήρχε μόνο στη φάση της εκτόξευσης από τη Γη (με πυραύλους-φορείς και απορριπτόμενες δεξαμενές καυσίμων) και σε εκείνη της αποσελήνωσης. Το κυρίως κομμάτι του ταξιδιού ήταν εφικτό χάρις στις δυνάμεις αδράνειας και την έλλειψη τριβής στο διαστημικό χώρο, εκτός από μικροδιορθώσεις που λάμβαναν χώρα από μικρούς κινητήρες μεγέθους αντίστοιχου με αυτούς ενός μεγάλου τηλεκατευθυνόμενου μοντέλου.

Κατά συνέπεια, η κατανόηση και η κατάκτηση του δορυφόρου μας θα είχε αρκετά συνεπακόλουθα οφέλη στην κούρσα του ανθρώπου για την εξερεύνηση του διαστήματος μιας και η Σελήνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για μελλοντικές εξορμήσεις προς τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και γιατί όχι πέρα απ' αυτό. 

Μόλις πρόσφατα, ανεκοινώθη η πρόθεση τόσο απ' την NASA όσο και από την ESA, (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) για την πραγματοποίηση νέων αποστολών μέσα στην ερχόμενη δεκαετία. Αυτό δηλαδή, που έπρεπε να είχε συνεχισθεί 30 χρόνια πριν. (Διότι προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω, ότι η εξερεύνηση του κοντινότερου σε εμάς ουρανίου σώματος και καταλύτης για την περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας, ήταν ένα παιχνίδι εντυπώσεων και μόνο, μέσα στα πλαίσια του Ψυχροπολεμικού κλίματος, που επικρατούσε τότε μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών. Υπάρχει βέβαια και η άλλη...λύση. Να είμαι αθεράπευτα ρομαντικός!) Την εκτέλεση των εξαγγελθέντων προγραμμάτων θα αναλάβουν ρομπότ καθώς και αυτοματοποιημένα διαστημόπλοια ενώ οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν στην Σελήνη τουλάχιστον μέχρι το έτος 2020.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ακούγατε ορισμένα στοιχεία για πρώτη φορά...Αυτό, που θέλω να σας πω είναι, ότι δεν επιχειρώ να πείσω κανέναν για το παραμικρό. Απλά δοκίμασα να δώσω κίνητρα, ούτως ώστε μια μέρα να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τους γρίφους του δορυφόρου μας, λύνοντας τα μυστήρια, που τον συνοδεύουν. Μυστήρια, τα οποία δυστυχώς μένουν καλά σφαλισμένα έως και σήμερα αφού οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν...

Ο ορισμός του αναζητητού είναι η χωρίς παρωπίδες, εξαρτήσεις ή σκοπιμότητες, αναζήτηση της αλήθειας. Αλήθεια, η οποία κάποιες φορές προσπερνάται ή γίνεται αόρατη (σαν τα...τζάμια) διότι ουσιαστικά δεν θέλουμε να την δούμε τυφλωμένοι από τις εγωιστικές στρεβλώσεις της ανθρώπινης φύσης. Που νομίζει, πως τα ξέρει όλα...

Έχει ξανασυμβεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν. Πρόσφατο παράδειγμα το 1903. Όταν έως και την τελευταία στιγμή, οι...ξερόλες του επιστημονικού ιερατείου της εποχής, (καθώς και οι ειδικοί επιστήμονες του Scientific American) ειρωνεύονταν τους αδερφούς Wright, που σε λίγο θα επιχειρούσαν την πρώτη πτήση τους με αεροπλάνο, λέγοντάς τους, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να πετάξει κάτι, το οποίο είναι...βαρύτερο απ' τον αέρα! (Καλά, τις...κουκουβάγιες δεν τις είχαν δει;) Μεχρι εκεί έφτανε το μυαλό τους...

Κατ' ανάλογο τρόπο, πρέπει κι εμείς πάντοτε να έχουμε στο δικό μας μυαλό το δόγμα, πως δεν τα γνωρίζουμε όλα. Η επιστημονική γνώση διαρκώς εξελίσσεται. Νέα δεδομένα ανακύπτουν. Σαφώς και υπάρχουν ζητήματα, τα οποία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά με τις έως τώρα υπάρχουσες γνώσεις της επιστήμης. Αντί λοπόν να απορρίπτουμε, καλό θα ήταν να προτείνουμε. Και οπλισμένοι με κριτική σκέψη, ερευνητική διάθεση, έχοντας παράλληλα ως λειτουργικά εργαλεία την επιστημονική συνέπεια και μεθοδολογία, να ξεκινήσουμε την αναζήτησή μας. Βήμα βήμα. Αφήνοντας πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό. Ειδάλλως εμποδίζουμε αυτήν καθ' αυτή την εξέλξη της επιστήμης. Και την ανθρώπινη πρόοδο...

Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου Niels Bohr, του πατέρα της ατομικής ενέργειας, ο οποίος όταν κάποτε του παρουσίασαν μια απίθανη θεωρία, είπε το εξής: «Η θεωρία αυτή είναι τρελή. Αλλά όχι αρκετά τρελή για να είναι αληθινή!»

Διότι η πιο ισχυρή φαντασία είναι τελικά η πραγματικότητα...

Πηγή: http://biocosmology.blogspot.com/2009/03/blog-post.html   / http://geoment.e-e-e.gr/